Znalezione ”listy Piłata” i przetłumaczone za pomocą translatora; czy autentyczne? Możliwe choć nie mam pewności. Możliwe jest także że Piłat podobnie jak faryzeusze i tatusiowie kościoła czyli uczeni w piśmie uznali Chrystusa za Boga-Człowieka. Chociaż w Ewangelii Jana Isus nie nazywa siebie Bogiem rzucając epitety (zresztą słusznie) w dwulicowe żmije:

Ewangelia Jana 8:(40) Lecz teraz chcecie zabić mnie, człowieka, który wam mówił prawdę, którą usłyszałem od Boga: Abraham tego nie czynił.

(44) Ojcem waszym jest diabeł i chcecie postępować według pożądliwości ojca waszego. On był mężobójcą od początku i w prawdzie nie wytrwał, bo w nim nie ma prawdy. Gdy mówi kłamstwo, mówi od siebie, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa.

Piłat jako jeden ”z nich” na pewno nie zaliczał się do pozytywnych postaci chociaż według Ewangelii stanął w końcu po stronie prawdy. Niestety system rabiniczny wolał zrzucić winę na biednego Poncjusza. Wkrótce ginie w podejrzanych okolicznościach (przed rokiem 37 podobnie jak Cesarz Tyberiusz).

Jednak kwestia Tory Judejczyków i Talmudu Idumejczyków była dla Piłata obojętna. Nie interesował się sprawami religijnymi Palestyny podobnie jak elity Rzymu.

Najciekawszym pismem związanym z naszym Bohaterem jest bez wątpienia Ewangelia Nikodema potocznie zwana Aktami Piłata.

Podejrzaną sprawą moglibyśmy uznać brak jakichkolwiek listów napisanych przez tego człowieka który istniał.

Nieco tych listów narosło więc postanowiłem podzielić serię na dwie albo trzy części – Ewangelia Piłata, Listy Piłata, Dzieje Piłata (Pł) (Płt) (Pił)
Prawdopodobnie większość dzieł… źródło: 55 APOKRYFY-N.T.-Ewangelie o mece i zmartwychwstaniu.pdf

Listy Poncjusza Piłata

(określane też jako „Ewangelia Piłata”)

Męczeństwo Piłata

```
The Giving Up Of Pontius Pilat
```
```
Letter Of Pilate To Tiberius
```
```
Report Of Pontius Pilate
```
```
Śmierć Piłata
```
Dokument Greka Germizego
List Poncjusza Piłata Do Cesarza Tyberiusza
List Lentulusa

Oddanie Poncjusza Piłata

https://kg.vkk.nl/lcis/scriptures/apocryphal/christianapocryphal/pilate/givinguppilate.html

A pisma, które przyszły do miasta Rzymian, i które zostały odczytane Cezarowi, z nielicznymi stałymi, wszyscy byli zdumieni, ponieważ przez niegodziwość Piłata ciemność i trzęsienie ziemi przeszły przez cały świat. Cezar, pełen wściekłości, wysłał żołnierzy i kazał im przyprowadzić Piłata do niewoli.

A kiedy sprowadzono go do miasta Rzymian, Cezar, słysząc, że Piłat przybył, siedział w świątyni bogów, w obecności całego senatu, z całą armią i całym mnóstwem swojej władzy. ; i polecił Piłatowi stanąć naprzód. A cezar mówi do niego: Czemużeś, o ileż bezbożny, odważysz się robić takie rzeczy, widząc tak wielkie cuda w tym człowieku? Odważając się zrobić zły uczynek, zniszczyłeś cały świat.

Piłat rzekł: O wszechmocny królu, jestem niewinny z tych rzeczy; ale mnóstwo Żydów jest gwałtownych i winnych. A Cezar powiedział: A kim oni są? Piłat mówi: Herod, Archelaus, Filip, Annasz i Kajfasz i cała rzesza Żydów. Cezar mówi: Z jakiego powodu przestrzegałeś ich rady? Piłat mówi: Ich naród jest zbuntowany i nieposłuszny, nie poddaje się władzy twej. I rzekł Cezar: Gdy go wydali tobie, powinieneś go uzdrowić i posłać go do mnie, a nie posłuchać ich w ukrzyżowaniu takiego człowieka, tak sprawiedliwego jak on, i tego, który to zrobił. dobre cuda, jak powiedziałeś w swoim raporcie. Albowiem z takich cudów Jezus był oczywiście Chrystusem, Królem Żydów.

A gdy tak mówił Cezar, kiedy nadał imię Chrystusowi, cała masa bogów upadła w ciele i stała się jak pył, w którym Cezar siedział ze swoim senatem. A lud stojący obok Cezara wszyscy zaczęli drżeć z powodu mówienia słowa i upadku ich bogów; i zostali pochwyceni strachem, wszyscy odeszli, każdy do swojego domu, zastanawiając się, co się stało. Cezar polecił Piłatowi zachować bezpieczeństwo, aby mógł poznać prawdę o Jezusie.

Następnego dnia Cezar, który zasiadł na Kapitolu wraz ze wszystkimi senatami, ponownie spróbował zadać Piłatowi pytanie. A Cezar mówi: Powiedz prawdę, o najbardziej bezbożny, ponieważ przez twoje bezbożne działanie, które popełniłeś przeciwko Jezusowi, nawet tutaj, twoje złe czyny zostały pokazane przez bogów, którzy zostali odrzuceni. Powiedzcie więc, kim jest ten, który został ukrzyżowany; bo nawet jego imię zniszczyło wszystkich bogów? Piłat rzekł: „Zaprawdę, zapiski jego są prawdziwe; z pewnością bowiem przekonałem go, że jest większy od wszystkich bogów, których czcimy. A cezar powiedział: Z jakiego więc powodu przywiodłeś przeciwko niemu taką zuchwałość i takie czyny, gdybyś go nie znał i nie obmyślał złego przeciwko mojemu królestwu? Piłat powiedział:

A Cezar, będąc napełniony wściekłością, sprawował radę z całym swoim senatem i swoją mocą, i nakazał napisać dekret przeciwko Żydom w następujący sposób: – Do Licyka, gubernatora głównych miejsc Wschodu, pozdrowienia. Lekkomyślny czyn, który został dokonany w obecnym czasie przez mieszkańców Jerozolimy, miasta Żydów wokół i ich nikczemne działania, dotarły do mojej wiedzy, że zmusili Piłata do ukrzyżowania pewnego boga o imieniu Jezus, i z powodu tego wielkiego błędu ich świat został zaciemniony i wleczony do zniszczenia. Rób więc szybko, z mnóstwem żołnierzy, idź do nich tam i uczyń ich więźniami, zgodnie z tym dekretem. Bądźcie posłuszni i podejmujcie działania przeciwko nim, a rozrzucajcie ich i uczyńcie ich niewolnikami pośród wszystkich narodów;

A ten dekret, który przybył do regionu Wschodu, Licianus, posłuszny strachowi przed dekretem, pochwycił cały naród żydowski; a ci, którzy pozostali w Judzkiej ziemi, rozproszyli się pośród narodów i sprzedali za niewolników, tak że Cezar wiedział, że to wszystko dokonał Licianus przeciwko Żydom w regionie Wschodu; i sprawiło mu to przyjemność.

I znowu Cezar zadał sobie pytanie o Piłata; i rozkazuje kapitanowi Albiusowi, aby odciął głowę Piłata, mówiąc: Tak jak położył ręce na słusznego człowieka zwanego Chrystusem, w podobny sposób upadnie i nie znajdzie bezpieczeństwa.

A Piłat, idąc w to miejsce, modlił się. w milczeniu, mówiąc: Panie, nie niszcz mnie razem z nikczemnymi Hebrajczykami, bo nie podałbym Ci ręki, z wyjątkiem narodu bezprawnych Żydów, ponieważ byli ekscytującym buntem przeciwko mnie. Ale wiesz, że zrobiłem to w niewiedzy. Nie niszczcie mnie za to mój grzech; lecz nie wspominajcie sobie złego przeciwko mnie, o Panie, i przeciw sługi Twemu, Procli, który stoi przy mnie w tej godzinie śmierci mojej, którą powołałeś, abyś prorokował, abyś został przybity do krzyża. Nie potępiajcie jej także w moim grzechu; ale przebacz nam i spraw, abyśmy byli policzeni w części Twych sprawiedliwych.

A oto, gdy Piłat skończył swoją modlitwę, rozległ się głos z nieba, mówiąc: Wszystkie pokolenia i rodziny narodów będą uważać cię za błogosławioną, ponieważ pod tobą spełniły się wszystkie te rzeczy, o których mówili prorocy. ; a ty sam będziesz widziany jako mój świadek przy moim drugim pojawieniu się, kiedy osądzę dwanaście pokoleń Izraela i tych, którzy nie posiadali mojego imienia. A prefekt został usunięty z głowy Piłata; a oto anioł Pański go przyjął. A jego żona, Procla, widząc, że anioł przychodzi i przyjmuje jego głowę, będąc napełnioną samą radością, natychmiast porzucił ducha i został pochowany wraz z mężem.

The Giving Up of Pontius Pilate

AND the writings having come to the city of the Romans, and having been read to the Caesar, with not a few standing by, all were astounded, because through the wickedness of Pilate the darkness and the earthquake had come over the whole world. And the Caesar, filled with rage, sent soldiers, and ordered them to bring Pilate a prisoner.

And when he was brought to the city of the Romans, the Caesar, hearing that Pilate had arrived, sat in the temple of the gods, in the presence of all the senate, and with all the army, and all the multitude of his power; and he ordered Pilate to stand forward. And the Caesar says to him: Why hast thou, O most impious, dared to do such things, having seen so great miracles in that man? By daring to do an evil deed, thou hast destroyed the whole world.

And Pilate said: O almighty king, I am innocent of these things; but the multitude of the Jews are violent and guilty. And the Caesar said: And who are they? Pilate says: Herod, Archelaus, Philip, Annas and Caiaphas, and all the multitude of the Jews. The Caesar says: For what reason didst thou follow out their counsel? And Pilate says: Their nation is rebellious and insubmissive, not submitting themselves to thy power. And the Caesar said: When they delivered him to thee, thou oughtest to have made him secure, and to have sent him to me, and not to have obeyed them in crucifying such a man, righteous as he was, and one that did such good miracles, as thou hast said in thy report. For from such miracles Jesus was manifestly the Christ, the King of the Jews.

And as the Caesar was thus speaking, when he named the name of Christ, all the multitude of the gods fell down in a body, and became as dust, where the Caesar was sitting with the senate. And the people standing beside the Caesar all began to tremble, on account of the speaking of the word, and the fall of their gods; and being seized with terror, they all went away, each to his own house, wondering at what had happened. And the Caesar ordered Pilate to be kept in security, in order that he might know the truth about Jesus.

And on the following day, the Caesar, sitting in the Capitol with all the senate, tried again to question Pilate. And the Caesar says: Tell the truth, O most impious, because through thy impious action which thou hast perpetrated against Jesus, even here the doing of thy wicked deeds has been shown by the gods having been cast down. Say, then, who is he that has been crucified; because even his name has destroyed all the gods? Pilate said: And indeed the records of him are true; for assuredly I myself was persuaded from his works that he was greater than all the gods whom we worship. And the Caesar said: For what reason, then, didst thou bring against him such audacity and such doings, if thou wert not ignorant of him, and altogether devising mischief against my kingdom? Pilate said: On account of the wickedness and rebellion of the lawless and ungodly Jews, I did this.

And the Caesar, being filled with rage, held a council with all his senate and his power, and ordered a decree to be written against the Jews as follows:–To Licianus, the governor of the chief places of the East, greeting. The reckless deed which has been done at the present time by the inhabitants of Jerusalem, and the cities of the Jews round about, and their wicked action, has come to my knowledge, that they have forced Pilate to crucify a certain god named Jesus, and on account of this great fault of theirs the world has been darkened and dragged to destruction. Do thou then speedily, with a multitude of soldiers, go to them there, and make them prisoners, in accordance with this decree. Be obedient, and take action against them, and scatter them, and make them slaves among all the nations; and having driven them out of the whole of Judaea, make them the smallest of nations, so that it may not any longer be seen at all, because they are full of wickedness.

And this decree having come into the region of the East, Licianus, obeying from fear of the decree, seized all the nation of the Jews; and those that were left in Judaea he scattered among the nations, and sold for slaves: so that it was known to the Caesar that these things had been done by Licianus against the Jews in the region of the East; and it pleased him.

And again the Caesar set himself to question Pilate; and he orders a captain named Albius to cut off Pilate’s head, saying: Just as he laid hands upon the just man named Christ, in like manner also shall he fall, and not find safety.

And Pilate, going away to the place, prayed. in silence, saying: Lord, do not destroy me along with the wicked Hebrews, because I would not have laid hands upon Thee, except for the nation of the lawless Jews, because they were exciting rebellion against me. But Thou knowest that I did it in ignorance. Do not then destroy me for this my sin; but remember not evil against me, O Lord, and against Thy servant Procla, who is standing with me in this the hour of my death, whom Thou didst appoint to prophesy that Thou shouldest be nailed to the cross. Do not condemn her also in my sin; but pardon us, and make us to be numbered in the portion of Thy righteous.

And, behold, when Pilate had finished his prayer, there came a voice out of the heaven, saying: All the generations and families of the nations shall count thee blessed, because under thee have been fulfilled all those things said about me by the prophets; and thou thyself shall be seen as my witness at my second appearing, when I shall judge the twelve tribes of Israel, and those that have not owned my name. And the prefect struck off the head of Pilate; and, behold, an angel of the Lord received it. And his wife Procla, seeing the angel coming and receiving his head, being filled with joy herself also, immediately gave up the ghost, and was buried along with her husband.

List Piłata do Tyberiusza

https://kg.vkk.nl/lcis/scriptures/apocryphal/christianapocryphal/pilate/letterpilate.html

LIST PONCJUSZA PIŁATA, który napisał do władcy rzymskiego o Panu naszym, Isusie Chrystusie. Poncjusz Piłat pozdrawia Tyberiusza, cesarza i wodza. Jezus Chrystus, o którym ci pisałem obszernie w ostatnich moich raportach, został wydany na straszne męki na żądanie ludu, wbrew mojej woli i odczuwam lęk. Na Herkulesa, tak pobożnego i surowego męża nie miała dotychczas żadna epoka ani też mieć nie będzie. Dziwne były, zaiste, zamysły samego ludu, zgoda wszystkich uczonych w Piśmie, książąt i starszych, choć ich prorocy – oni są ja

koby nasze Sybiłle – napominali ich przeciw ukrzyżowaniu tego posła prawdy. Gdy On zawisł na krzyżu, pojawiły się znaki przewyższające całą naturę i, jak twierdzili filozofowie, groziły zgubą całemu światu. Żyją jeszcze Jego uczniowie, którzy swymi uczynkami i wstrzemięźliwością życia nie zdradzają mistrza i, co więcej, czynią wiele dobrego w Jego imię. Gdybym nie obawiał się, że powstanie rozruch wśród rozszalałego ludu, może żyłby on jeszcze dla naszego dobra. Bardziej jednak pobudzała mnie wierność twojemu autorytetowi niż własna wola i dlatego nie oparłem się dość mocno wydaniu Go i rozlaniu niegodziwie niewinnej krwi Sprawiedliwego na skutek złości ludzkiej. Ona jednak – jak mówią ich Pisma stanie się dla nich zgubą. Bądź zdrów. Dan [dnia] V kalend kwietniowych [28 marca].

List Tyberiusza Do Piłata

LIST CESARZA AUGUSTA Odpowiedź cesarza Augusta wysłana do Poncjusza Piłata, zarządzającego wschodnią prowincją; napisawszy również swój dekret wysłał go przez kursora Rahaba270 przydawszy mu dwa tysiące żołnierzy. „Skoro gwałtem i pełen niesprawiedliwości podpisałeś wyrok śmierci Jezusa Nazareńskiego, a przed wyrokiem śmierci wydałeś Go nienasyconym i szalejącym w złości Żydom, nie ulitowałeś się nad tym sprawiedliwym, ale zamaczałeś pióro, i wydałeś niegodziwy wyrok, i ubiczowałeś go, i wydałeś go na niesprawiedliwe ukrzyżowanie, i wziąłeś dary za wydanie, a choć współczułeś Mu słowem, to jednak sercem wydałeś Go bezbożnym Żydom, bę dziesz przyprowadzony do mnie w kajdanach, aby się bronić i usprawiedliwiać za skazanie duszy niewinnej, którą wydałeś na śmierć. O bezwstydzie i zatwardziałości twoja! Ja tylko ze słyszenia dowiedziałem się o tym, a cierpi ma dusza i poruszają się wnętrzności. Przyszła bowiem do mnie pewna niewiasta, która mówiła, że jest Jego uczennicą – to jest Maria Magdalena – z której, tak twierdzą, w y

rzucił siedmiu demonów271; ona stwierdziła, że dokonał On wielkich uleczeń: sprawiał, że ślepi widzieli, że kulawi chodzili, że głusi słyszeli, że trędowaci byli oczyszczeni, jednym słowem dokonywał uzdrowień. Jak mogłeś pozwolić na to, by On niewinnie został ukrzyżowany? Jeśli Go nie przyjęliście jako Boga, mogliście Go przynajmniej docenić jako lekarza! Ale i na podstawie podstępnego twego pisma, które do mnie wysłałeś, wydam na ciebie wyrok. Piszesz przecież że był On większy od bogów, których my czcimy272. Jakże więc mogłeś wydać Go na śmierć? Ale jak ty Go osądziłeś niesprawiedliwe i wydałeś na śmierć, tak ja sprawiedliwie wydam cię na śmierć – nie tylko ciebie, ale i wszystkich twoich doradców i wspólników, od których przyjąłeś dary za jego śmierć”. Dano posłańcom, przeznaczonym do noszenia listów pisma, dano im także spisany rozkaz-dekret Augusta, aby całe plemię Żydów zostało wydane na śmierć od miecza, a Piłata jako więźnia do osądzenia przyprowadzono do Rzymu wraz z pierwszymi spośród Żydów, to jest tych, którzy wtedy rządzili, a więc Archelausa, syna najgorszego ze wszystkich Heroda273, i jego wspólnika Piłata, i pierwszych kapłanów, Kajfasza i jego teścia Annasza274, i wszystkich pierwszych spośród Żydów. Gdy więc przybył Rahab wraz z żołnierzami i wykonał rozkaz, wybił mieczem wszystkich mężów spośród Żydów, a ich nieczyste małżonki zostały zgwałcone przez pogan, i zrodziła się z nich, i powstała ohyda ich ojca, którym był szatan. Ten kursor schwycił Piłata, Archełausa oraz Filipa, Annasza i Kajfasza i wszystkich pierwszych spośród Żydów i powiózł w więzach do Rzymu. I stało się, że skoro przepływali koło jednej wyspy onazwie Kreta, gwałtownie i w sposób straszny umarł Kajfasz. Wzięli go więc, aby pochować, ale ziemia nie chciała go za nic przyjąć, lecz wyrzucała jego ciało. Gdy to zobaczył cały tłum, chwycili za kamienie w swe ręce, 1 rzucali nań, i tak go pogrzebali. Pozostali natomiast dojechali do Rzymu. Starożytni władcy mieli zwyczaj, że jeśli jakiś skazany na śmierć spojrzał na ich oblicze, bywał wyzwalany od wyroku. Nakazał więc cesarz, by nie stawiano przed nim Piłata, aby nie został on wyrwany od śmierci. Wedle więc tego rozkazu zamknięto go w jaskini i tam pozostawiono. Annasza owinięto w skórę wołową, a gdy ona schła na słońcu udusiła go tak, że wnętrzności wyszły mu ustami i tak gwałtownie oddał swe podłe życie. W szystkich innych Żydów aresztowanych też wydano na śmierć i zabito mieczem, tylko Archelausa, syna najgorszego Heroda i jego wspólnika Filipa wbito na pal. Pewnego dnia wyszedł król, aby polować na sarnę, a ona zatrzymała się przed wejściem do jaskini. I zdarzyło się, że Piłat zginął z ręki cesarza: aby wypełniło się to, co miało się stać. Wyjrzał Piłat, aby zobaczyć króla, a łania stała wprost przed nim.

A cesarz strzelił z luku, aby zabić łanię, ale strzała przeszła przez wejście do jaskini i zabiła Piłata. Wszyscy, którzy wierzycie, że Chrystus jest Bogiem prawdziwym i naszym Zbawcą, oddajcie Mu chwałę i cześć: bo Jemu należy się chwała i cześć i godzi się paść przed Nim na twarz; wraz z Ojcem, który nie ma początku, i ze współistotnym Mu Duchem Świętym teraz i zawsze, i na wieki wieków. Niech tak się stanie

Korespondencja Piłata Do Klaudiusza

[29.] Potem Piłat napisał list do miasta Rzymu, do Klaudiusza205, tymi słowami: „Poncjusz Piłat śle pozdrowienie swemu cesarzowi, Klaudiuszowi. Ostatnio przydarzyło się coś, co ja potwierdziłem: Żydzi przez zawiść ukarali siebie i swoje potomstwo okrutnym potępieniem. Bo ojcom ich zostało dane przyrzeczenie, że ich Bóg ześle im z nieba swojego świętego, który słusznie będzie nazwany ich królem, a obiecał, że zostanie On posłany na ziemię przez dziewicę. Gdy więc ja byłem namiestnikiem Judei, zesłał Go Bóg Hebrajczyków, i ujrzeli Żydzi, jak On niósł światło ślepym, oczyszczał trędowatych, leczył paralityków, wskrzeszał nawet zmarłych, rozkazywał wiatrom, chodził suchą nogą po falach morskich i czynił wiele cudownych znaków. A podczas gdy wielu z narodu Żydowskiego uwierzyło, że On jest Synem Bożym, najpierwsi spośród kapłanów, uczeni i faryzeusze żydowscy zapłonęli zazdrością przeciw Niemu zatrzymali Go, wydali mi Go jako namiestnikowi, a pośród licznych kłamstw mówili mi, że jest On magiem i działa przeciwko ich Prawu. A ja uwierzyłem ich słowom, że tak jest istotnie i wydałem Go im ubiczowanego, aby oni Go osądzili. Oni zaś ukrzyżowali Go na drzewie, a przy pogrzebanym postawili straże, a żołnierze z mojego pretorium strzegli grobu, który opieczętowano. On zaś trzeciego dnia zmartwychwstał z grobu. Do tego zaś stopnia zapaliła się niegodziwość Żydów, że dali swoim żołnierzom pieniądze i powiedzieli: «Powiedzcie, że jego uczniowie ukradli ciało w nocy». A moi żołnierze, choć wzięli pieniądze, nie mogli milczeć prawdy o tym, co się wydarzyło i świadczyli, że On zmartwychwstał z grobu, i że przyjęli pieniądze od Żydów. Ja zaś to napisałem cesarzowi dlatego, by ktoś inaczej nie skłamał, a ty nie sądził, że trzeba wierzyć kłamstwom Żydów. Skierowałem więc do Twojej mocy opis tego, co się przydarzyło Jezusowi w moim pretorium*. Koniec opisu męki Pana naszego Jezusa Chrystusa.

Korespondencja Piłata I Heroda

LIST PIŁATA DO HERODA (ListPH er) Piłat, namiestnik Jerozolimy, Herodowi tetrarsze, pozdrowienia. Nic dobrego nie uczyniłem, gdy poszedłem za twoją radą288 w owym dniu, gdy przyprowadzono do mnie Jezus zwanego Chrystusem289. Doniesiono mi – uczynił to mię dzy innymi i setnik – jak Go krzyżowano i jak trzeciego dnia zmartwychwstał spośród umarłych. Więc także i ja

zdecydowałem się wysłać posłów do Galilei. Oni Go tam ujrzeli w tym samym ciele i z tym samym obliczem; a mając ten sam głos i nauczając tego samego objawił się wię cej niż pięćdziesięciu ludziom bogobojnym290. Oni to bez wahania poszli, aby o tym świadczyć, i głosili niesłychane zmartwychwstanie, i zwiastowali wieczne królestwo. I zdawało się, że z Jego świętej nauki cieszy się niebo i ziemia. Prokla291, moja małżonka, wierząc snom, w których się jej okazał wtedy, gdy za twoją radą chciałem Go wydać na ukrzyżowanie292, opuściła mnie z dziesięciu żołnierzami293 i setnikiem, wiernym Longinem, i udała się, jakby chodziło o jakieś wielkie przedstawienie, aby zobaczyć jego oblicze. I ujrzeli Go, jak siedział na uprawnym polu, a wokół stał ogromny tłum, a On nauczał ich o wielkich dziełach Ojca tak, że wszyscy byli pełni zdumienia i zachwytu, że On, który cierpiał i został ukrzyżowany, On właśnie zmartwychwstał spośród umarłych. Gdy wszyscy mu się bacznie przyglądali i patrzyli nań, On spojrzał i rzekł do nich tymi słowami: „Prokulo i Longinie, czy w y jeszcze we Mnie nie wierzycie? C zy ty nie oglądałeś mojej męki i mojego grobu? A ty niewiasto, czy nie wysłałaś poselstwa do męża w mojej sprawie294? […] przymierze, które zawarł Ojciec: przez moją śmierć, któ rą widzieliście, ożywię wszelkie ciało, które zginęło, bo po tak wielu cierpieniach zostałem wywyższony. A teraz słuchajcie: nie zginie żadne ciało, które wierzy w Boga Ojca i we Mnie. Ja bowiem rozwiązałem męki śmierci: zabiłem smoka wielogłowego. A w moim przyszłym przyjściu,

w którym każdy zbudzi się w tym samym ciele i z tą samą duszą, jakie ma teraz, odda chwałę Bogu Ojcu mojemu, który zostałem ukrzyżowany pod Poncjuszem Piłatem”. To, co powiedział, usłyszała Prokla, moja żona, i setnik Longin, któremu powierzono oglądać cierpienie Jezusa, i żołnierze, którzy wraz z nią wyruszyli; poczęli więc płakać i żałować, a przyszedłszy opowiedzieli mi te rzeczy. A gdy ja je usłyszałem, powiedziałem je wyższym urzędnikom i współoficerom. I oni też poczęli żałować i płakać cały dzień rozważając zło, które mu zrobili. A ja, ku zmartwieniu mojej żony, leżę na ziemi i poszczę […] I przyszedł Pan, podniósł z ziemi mnie i moją żonę. A gdy spojrzałem na Niego, ujrzałem, że na ciele Jego były jeszcze blizny. I włożył swe ręce na moje ramiona i rzekł: „Będą cię błogosławić wszystkie pokolenia296 i ludy, bo za twoich czasów Syn człowieczy umarł i zmartwychwstał, i wstąpił do niebios, i zasiadł na wysokościach, i poznają wszystkie pokolenia ziemi, że jestem tym, który ma przyjść sądzić żywych i umarłych w dniu ostatecznym”.

LIST HERODA DO PIŁATA (ListH erP) Herod, tetrarcha Galilejczyków, Poncjuszowi Piłatowi, namiestnikowi Judejczyków, śle pozdrowienie. Niemałe są moje zmartwienia, spełniające się według boskich Pism, o nich ci piszę, a gdy je poznasz, zasmucisz się także i ty. Herodiada bowiem, moja najukochańsza córka, gdy się bawiła, wpadła do wody, która wylała poza brzegi rzeki i szybko pogrążyła się w wodzie aż po szyję. Chwyciła ją matka za głowę, aby ją wyrwać z wody, ale urwała głowę dziecku tak, że moja żona trzymała tylko głowę, podczas gdy ciało porwała woda297. Zona więc moja trzymała na kolanach jej głowę i płakała, a cały dom mój pogrążył się w niewysłowionym smutku. Ja także znajduję się teraz otoczony mnóstwem nieszczęść, odkąd usłyszałem, jakie cierpienia zadałeś Jezusowi. Chciałbym przyjść i zobaczyć Go jedynie, i paść przed

Nim, i usłyszeć coś od Niego, ponieważ wiele złego uczyniłem przeciw Niemu i przeciw Janowi Chrzcicielowi. Oto więc teraz otrzymuję słusznie to, na co zasłużyłem: rzekę krwi cudzych dzieci wylał na ziemię ojciec mój298 ze względu na Jezusa299, ja natomiast ściąłem Jana Chrzciciela. Sprawiedliwe są sądy Boże, bo każdy otrzymuje zapłatę za to, co umyślił w sercu swoim. Jeśli więc znowu możesz ujrzeć męża Jezusa, to wspieraj mnie teraz i wstawiaj się za mną swym słowem; wam bowiem, poganom – według słów proroków i Chrystusa – zostało dane królestwo. Także syn mój, Lesbonaks znajduje się u kresu życia, od wielu dni niszczy go choroba, a ja sam leżę złożony strasznym cierpieniem puchlizny i wychodzą mi z ust robaki301. Wreszcie żona moja, z powodu smutków, które spadły na dom, straciła lewe oko302. Sprawiedliwe wyroki Boga za to, że naigrawałem się przed oczyma Sprawiedliwego. „Nie ma pokoju kapłanom – mówi Pan”303. I tak śmierć zagarnie kapłanów i starszyznę spośród Izraela, bo niesprawiedliwie podnieśli ręce na Jezusa sprawiedliwego. To będzie miało miejsce przy koń cu wieków: poganie zagarną dziedzictwo królestwa Bożego, a synowie światła zostaną precz wyrzuceni, bo nie uszanowali tego, co jest Pańskie i co jest Syna Jego. Przepasz więc biodra304 i dzierż swą sprawiedliwość dniem i nocą pamiętając, wraz ze swą żoną, o Jezusie: wam bowiem dane jest królestwo, bo my lżyliśm y Sprawiedliwego. Jeśli zaś mogę się zwrócić do Ciebie z prośbą – jesteśmy wszak rówieśnikami – spraw mnie i całemu mojemu domowi staranny pogrzeb: słuszniej bowiem będzie, jeśli ty tego dokonasz, niż gdyby mieli to uczynić kapłani: nad nimi bowiem, wedle Pisma, wkrótce zawiśnie sąd Boży. Bądź zdrów! Wysyłam C i kolczyki żony i mój pierścień. Jeśli sobie przypomnisz, oddasz mi go w ostatnim dniu. Już mi z ust wychodzą robaki i tak otrzymuję karę na tym świecie. Ale jeszcze bardziej boję się kary na tamtym świecie, bo otrzymam od Boga żywego podwójną karę. Przechodzimy tak szybko przez życie – jest ono tu takie krótkie, a tam jest sąd wieczny i odpłata za nasze czyny.

Relacja Poncjusza Piłata

https://kg.vkk.nl/lcis/scriptures/apocryphal/christianapocryphal/pilate/reportgreek1.html

Raport Poncjusza Piłata – pierwsza grecka forma

RAPORT PIŁATA

RAPORT [ANAPHORA] PIŁATA, NAMIESTNIKA, O PANU NASZYM JEZUSIE CHRYSTUSIE, WYSŁANY DO AUGUSTA284 CESARZA, KTÓRY MIESZKA W RZYMIE WSTĘP W owym czasie, gdy za Poncjusza Piłata, namiestnika Palestyny i Fenicji, został ukrzyżowany Pan nasz, Jezus Chrystus, ułożono w Jerozolimie te oto wspomnienia, dotyczące tego, co uczynili Żydzi przeciw Panu; Piłat zaś przesłał je wraz ze swoim raportem cesarzowi w Rzymie i tak napisał: „Najpotężniejszemu, najczcigodniejszemu, boskiemu, przed którym wszyscy drżą, cesarzowi Augustowi, Piłat, sprawujący władzę we wschodniej prowincji.

WIELKIE CZYNY DOKONYWANE PRZEZ JEZUSA

1 Otrzymałem doniesienie, o najpotężniejszy, które pogrążyło mnie w lęku i drżeniu. W prowincji bowiem, którą zarządzam, gdzie jedno z miast nazywa się Jerozolima, cały lud żydowski wydał mi pewnego człowieka imieniem Jezus. Podniesiono przeciw Niemu wiele oskarżeń, których jednak nie mogli poprzeć silnymi argumentami. Istnieje jednak stronnictwo występujące przeciw Niemu, ponieważ Jezus głosił im, że szabat nie jest dniem spoczynku ani też nie należy go zachowywać. I dokonał On wielu uzdrowień właśnie w tym dniu: sprawił, że ślepi widzieli, że kulawi chodzili, martwych wskrzeszał, trę dowatych oczyszczał, uzdrawiał paralityków, tym, którzy całkowicie nie mogli się poruszać ani też utrzymać na nogach, a jedynie wydawali głos artykułowany dał moc, że mogli nie tylko chodzić, ale i biegać: jednym słowem oddalał choroby249. A w końcu uczynił jeszcze inny potężny znak, zupełnie przekraczający możliwość naszych bogów: wskrzesił zmarłego w cztery dni po śmierci, zawoławszy nań jedynie słowem; a zmarłemu już krew się była rozłożyła i psuł się, bo robaki powstawały w jego ciele i śmierdział już psim zapachem. Ujrzał go leżącego w grobie i kazał mu biec. A on, jakby nie mający nic wspólnego z umarłym, wyszedł z grobu tak, jak oblubieniec wychodzi z komnaty250, napełniając wszystko cudownym zapachem251

2 A cudzoziemców, którzy byli z pewnością opętani przez szatana, a zamieszkujących pustynię, pożerają cych własne ciało i postępujących podobnie do płazów lub do bydła, uczynił mieszkańcami miast, a słowem swoim sprawił, że stali się roztropnymi i okazali się mądrymi i szanowanymi, i że mogli żyć razem z wrogami duchów nieczystych; a że one były dla nich zgubne, pogrążył je w głę bokościach morskich252.

I znowu znalazł się ktoś mający suchą rękę i nie tylko rękę, ale raczej połowa ciała tego człowieka była jak skamieniała: nie posiadał on ani kształtu mężczyzny, ani nawet formy ciała: tego słowem uleczył i przywrócił mu zdrowie253.

4 Była też pewna niewiasta cierpiąca od dłuższego czasu na upływ krwi, który wyniszczył jej ścięgna i żyły tak, że nie miała już ludzkiego ciała i stała się podobna do trupa. Często brakowało jej głosu, a wszyscy lekarze nie byli w stanie jej uleczyć z tego krwotoku, więc nie została jej już żadna nadzieja z życia. A gdy Jezus przechodził, w tajemnicy zaczerpnęła mocy z Jego cienia, a gdy dotknęła się z tyłu skraju Jego szaty, natychmiast, tejże godziny, zostały zaleczone jej rany i jakby nigdy nie cierpiała żadnej choroby poczęła żwawo biec do swego miasta Kafarnaum, a przebyła tę drogę w sześć dni.

5 A to, co opowiedziałem, mając to w umyśle tak, jak mi przedstawiono, dokonał Jezus w sobotę. Uczynił i inne, i potężniejsze znaki, i tak zrozumiałem, że te cuda, które czynił, są większe od tych, których dokonują czczeni przez nas bogowie.

6 Jego to wydali mi Herod i Archelaus, i Filip, Annasz i Kajfasz, i cały lud; a wywierali na mnie wielki nacisk, abym Go skazał. Nakazałem więc, aby Go ukrzyżowano: najpierw jednak ubiczowałem Go, choć nie znalazłem przeciw Niemu ani złych czynów, ani winy, o które Go oskarżono

7 A gdy Go ukrzyżowano, ciemności zapadły na cały zamieszkały świat: słońce zaćmiło się pośrodku dnia, a gwiazdy jaśniały, ale nie wydawały blasku, księżyc stracił jasność i stał się jakby pokryty krwią; świat podziemia został wchłonięty, a gdy się to działo, znikło z oczu to, co jest nazwane przez Żydów święte świętych świątyni, i ujrzano, jak wśród huku piorunów rozwarła się czeluść ziemi254

8 Wśród tego lęku pojawili się umarli, którzy zmartwychwstali – jako o tym świadczyli sami Żydzi – i mówili, że są to Abraham, Izaak, i Jakub, i dwunastu patriarchów255, i Mojżesz, i Hiob, którzy już umarli, jak oni sami to mówią, przed trzema i pół tysiącami lat. I wielu spośród nich, których i ja widziałem, ukazywali się w ciele i wypowiadali żale nad Żydami z jpowodu uczynionego przez nich bezprawia, i nad zgubą Żydów i ich Prawa.

9 Strach spowodowany trzęsieniem ziemi trwał od godziny szóstej Dnia Przygotowania aż do godziny dziewiątej. A gdy zapadł zmierzch pierwszego dnia tygodnia [szabatu] rozległ się z nieba huk, a niebo stało się siedmiokroć jaśniejsze niż każdego dnia. O trzeciej godzinie ujrzano słońce, a nigdy nie błyszczało ono jaśniej oświecając całe niebo. A jak w zimie nagle pojawiają się błyskawice, tak pojawił się tłum wyniosłych mężów256 odzianych w szaty i w chwałę i wołali, a głos ich był jakoby potężnego gromu: «Powstał z martwych Jezus ukrzyżowany. Przybywajcie wy, którzy jesteście uwięzieni jako niewolnicy w głębinach H adesu!»257 A czeluść ziemi była

jakby bez dna, ogromna, zdawało się więc, że same fundamenty ziemi mieszały się z wołającymi w niebiosach i chodzącymi w swym ciele pośrodku tych, którzy powstali z martwych. A ten, który wskrzesił wszystkich zmarłych i rozwiązał Hades, rzekł: «Powiedzcie uczniom moim: Wyprzedzi was do Galilei – tam Go ujrzycie»258.

10 A Przez całą noc nie zgasło jaśniejące światło. Liczni I Żydzi zginęli wchłonięci przez czeluść ziemi, tak że wielu spośród tych, którzy występowali przeciw C hrystusowi, nazajutrz nie znaleziono. Widziano również objawienia postaci zmartwychwstałych, których nikt nigdy nie widział. W samej Jerozolimie nie pozostała nawet jedna synagoga Żydów259, wszystkie bowiem w tej klęsce stały się niewidzialne

i i Wychodzę z siebie przez ów lęk i straszne drżenie; I J a to, co ujrzałem w owej godzinie spisałem i doniosłem twej mocy, spisawszy to, co żyd zi uczynili przeciw Jezusowi. Wysłałem to twojej boskości, o Panie”.

WYDANIE [PARADOSIS] PIŁATA PIERWSZE PRZESŁUCHANIE PIŁATA

1 Gdy to pismo doszło do miasta Rzymu i gdy się z nim zapoznał cesarz w obecności innych osób tam zgromadzonych, zdumieli się wszyscy, że to właśnie z powodu niegodziwości Piłata zapadła ciemność i wybuchło trzęsienie ziemi na całym zamieszkałym świecie260. W tedy cesarz przepełniony gniewem wysłał żołnierzy i nakazał przywieść Piłata skutego w kajdany

2 Gdy więc przywieziono go do miasta Rzymu, a cesarz usłyszał, że on już przybył, zasiadł w świątyni bogów, wobec całego swego senatu, wraz z tłumem tych, którzy świadczyli o jego potędze, i kazał wprowadzić Piłata. I rzekł do niego cesarz: „Jak odważyłeś się zrobić coś podobnego, bezbożniku, choć widziałeś tak wiele cudów dziejących się ze względu na tego męża?261 Ośmieliwszy się na dokonanie takiego zła zgubiłeś cały świat”.

3 Rzekł Piłat: „Wszechwładny królu, ja nie jestem winny tych rzeczy. Podżegaczami i winnymi jest tłum Żydów”. Na to cesarz: „Kim są oni?” Mówi Piłat: „To są H erod, Archelaus, Filip, Annasz i Kajfasz262 i cały tłum Żydów”. Mówi cesarz: „Dlaczego więc poszedłeś za ich radą?” Rzekł Piłat: „Ten lud jest chętny do knowania i krnąbrny, i nie chce się poddać twej władzy”. Rzekł cesarz: „Skoro ci Go wydali, powinieneś Go był umieścić w bezpiecznym miejscu, a następnie wysłać Go do mnie i nie pozwolić, aby ukrzyżowano męża, który był tak sprawiedliwy i który zdziałał tak wielkie dobre znaki, jak to ty sam powiedziałeś w swoim raporcie. Na podstawie bowiem tych znaków widać było jasno, że to był Jezus Chrystus, król Żydów”

4 Gdy to powiedział cesarz i gdy wypowiedział imię Chrystusa, cały tłum bogów runął i stał się jako proch tam, gdzie siedział cezar ze senatem263. A cały lud, który stał wokół cezara, zadrżał z powodu powiedzianego słowa i z powodu upadku swoich bogów, i wszyscy przejęci strachem, powracali każdy do swego domu zdumiewając się tym, co się przydarzyło. A Cezar kazał odprowadzić Piłata na miejsce bezpieczne aż do chwili, gdy pozna całą prawdę o Jezusie.

5 Dnia następnego cesarz zasiadł na Kapitolu wraz z całym senatem i rozpoczął znowu przesłuchiwać Piłata. I rzekł cesarz: „Mów prawdę, bezbożniku, ponieważ na skutek twego bezbożnego postępowania, które przedsię wziąłeś przeciw Jezusowi także i tu dały się poznać skutki tych złych uczynków: stąd upadek i zniszczenie bogów. Mów więc, kim jest ów, którego ukrzyżowałeś, że na samo Jego imię zostali zniszczeni wszyscy bogowie?” Rzekł Piłat: „To, co o nim napisałem, jest prawdziwe, a ja sam jestem przekonany na podstawie jego czynów, że był on większy od wszystkich bogów, których czcimy”. Rzekł cesarz: „Z jakiegoż więc powodu miałeś czelność podjąć działanie przeciw niemu, choć o tym wiedziałeś? Albo może zgoła chciałeś uczynić coś złego przeciwko mojemu królestwu?” Rzekł Piłat: „Z powodu bezprawia i knowań niegodziwych i bezbożnych Żydów uczyniłem to”

6 Cesarz napełniony gniewem wezwał na naradę cały swój senat wraz z rządem i kazał napisać taki ukaz przeciw Żydom: „Pozdrowienie dla Likiana, zarządcy krainy wschodniej! Dowiedziałem się o tym, czego ostatnio ośmielili się dokonać mieszkańcy miasta Jerozolim y i o bezprawnym czynie, a mianowicie, że zmusili do ukrzyżowania pewnego Boga zwanego Jezusem i przez tę ich zbrodnię świat się zaciemnił i chylił ku upadkowi. Udaj się więc gorliwie wraz z dużym oddziałem wojska i weź w niewolę tych, którzy tam przebywają na mocy tego pisma. Wyrusz więc posłusznie przeciw nim, wyprowadź ich na rozproszenie i oddaj ich w niewolę wszystkich ludów. Wypędź ich z Judei i spraw, by okazali się najmniej znaczącym spośród narodów, niech nigdzie się ich nie zauważa – są bowiem napełnieni złością”

7 Gdy ten oto dekret dotarł do krainy wschodniej, Likian posłuszny strasznym nakazom uczynił rzeź całego ludu żydowskiego; tych zaś, którzy pozostali w Judei oddał jako niewolników poganom w rozproszeniu tak, że cesarz ucieszył się, gdy poznał to wszystko, co zdziałał Likian przeciw Żydom we wschodniej prowincji264.

8 ŚMIERĆ PIŁATA I znowu postanowił cesarz przesłuchać Piłata i nakazał jednemu ze znakomitych dworzan imieniem Albin ściąć głowę Piłatowi, mówiąc: „Jak ten podniósł swe ręce na męża sprawiedliwego zwanego Chrystusem, zginie on podobnie, bez nadziei ocalenia”.

9 Gdy Piłat przybył na miejsce, począł się modlić w milczeniu: „Panie, nie gub mnie z niegodziwymi Żydami, bo ja sam nie podniósłbym ręki przeciw Tobie, gdyby nie lud niegodziwych Żydów, którzy powstali przeciw mnie. Ale Ty wiesz, że uczyniłem to nieświadomie. Nie gub mnie więc z powodu tej winy, ale przebacz mi, Panie, i tej oto służebnicy Prokli265, która stoi tu przy mnie w tej godzinie mojej śmierci. Ją bowiem wybrałeś, aby przepowiedzieć, że zostaniesz przybity gwoździami do krzyża. Nie potęp także jej z powodu mojego grzechu, ale przebacz nam i unieś nas pośród sprawiedliwych”

10 Gdy Piłat wypowiedział tę modlitwę, doszedł go głos z nieba: „Będą cię błogosławiły wszystkie pokolenia266 i narody pogan, ponieważ za twoich czasów zostało spełnione to wszystko, co było przepowiedziane przez proroków o Mnie, a ty sam pojawisz się jako mój świadek w moim drugim przyjściu, kiedy będę sądził dwanaście plemion Izraela i tych, którzy nie wyznali mojego imienia”. I prefekt uciął głowę Piłata, a anioł Pański wziął ją. Gdy żona jego, Prokla, ujrzała, że przyszedł anioł i że wziął jego głowę, została przepełniona radością i natychmiast oddała ducha i pogrzebano ją wraz z mężem.

Raport Poncjusza Piłata – druga grecka forma

https://kg.vkk.nl/lcis/scriptures/apocryphal/christianapocryphal/pilate/reportgreek2.html

Do najpotężniejszego, czcigodnego, okropnego, najbardziej boskiego, do sędziwego, – Pilatus Poncjusz, gubernator Wschodu: muszę zgłosić się do twej czci, przez to moje pismo, ogarnięte wielkim drżeniem i strachem, O najbardziej Potężny cesarz, koniunkcja czasów współczesnych, jak pokazał koniec tych rzeczy. Bo gdy ja, mój pan, zgodnie z przykazaniem ułaskawienia, wypełniałem obowiązki mojego rządu, który jest jednym z miast Wschodu, Jeruzalem imieniem, w którym zbudowano świątynię narodu żydowskiego, wszystkie mnóstwo Żydów zebrało się razem i wydało mi pewnego mężczyznę imieniem Jezus, przynosząc przeciwko niemu wiele bezpodstawnych zarzutów; i nie byli w stanie skazać go w niczym. I była jedna ich herezja przeciwko niemu, że powiedział, że szabat nie jest ich właściwym odpoczynkiem. I ten człowiek dokonał wielu uzdrowień, oprócz dobrych uczynków. Sprawił, że ślepi widzą; oczyścił trędowatych; on wskrzeszał umarłych; leczył paralityków, którzy nie mogli się ruszyć, tyle że mieli tylko głos i łączenie ich kości; dał im moc chodzenia i biegania, rozkazując im jednym słowem. I jeszcze mocniejszą robotę, którą wykonał, co było dziwne nawet w przypadku naszych bogów: wskrzeszał martwego człowieka, Łazarza, który nie żył od czterech dni, jednym słowem rozkazującym, by zmarły człowiek został wzbudzony, chociaż jego ciało było już zepsute przez robaki, które rosną w ranach; i to pachnące ciałem, które leżało w grobowcu, kazał uciekać; a jako oblubieniec z komnaty weselnej wyszedł z grobu napełniony przepychem. A także tych, którzy byli okrutnie dręczeni przez demony i mieli swoje mieszkania na pustyniach, i jedli mięso z własnych kończyn, żyli razem z gadziami i dzikimi zwierzętami, uczynił ich mieszkańcami miast w swoich domach, i słowem sprawił, że byli zdrowi; i uczynił tych, których dręczyły duchy nieczyste, aby byli inteligentni i szanowani; i odsyłając demony do stada świń, dusił je w morzu. Znów inny człowiek, który miał uschłą rękę i żył w smutku, a nawet połowa jego ciała nie brzmiała, wydał dźwięk jednym słowem. I kobieta, która przez wiele lat miała przepływ krwi, tak że w wyniku płynącej krwi pojawiły się wszystkie połączenia jej kości i były przezroczyste jak szkło; i zapewne wszyscy lekarze opuścili ją bez nadziei i nie oczyścili jej, bo nie było w niej ani jednej nadziei na zdrowie: raz, wtedy,

I te rzeczy rzeczywiście tak były. Żydzi przekazali informacje, że Jezus robił te rzeczy w szabat. I upewniłem się również, że dokonane przez niego cuda są większe niż te, które mogli uczynić bogowie, których czcimy.

Wtedy to Herod, Archelaus i Filip, i Annasz i Kajfasz ze wszystkimi ludźmi, dostarczyli mi go, aby go wypróbować. I jak wielu było ekscytujących powstaniem przeciwko mnie, kazałem mu zostać ukrzyżowanym.

A kiedy został ukrzyżowany, na całej ziemi zapanowała ciemność, słońce było całkowicie ukryte, a niebo wydawało się ciemne, chociaż był dzień, tak że pojawiły się gwiazdy, ale jednocześnie ich jasność pociemniała, przypuśćmy, że wasza cześć nie jest nieświadoma, ponieważ na całym świecie zapalili lampy od szóstej godziny aż do wieczora. A księżyc, będąc jak krew, nie świecił przez całą noc, a jednak zdarzyła się być w pełni. A także gwiazdy i Orion lamentują o Żydach z powodu niegodziwości, którą przez nich dokonali.

A pierwszego dnia tygodnia, około trzeciej godziny nocy, słońce było widziane tak, jak nigdy w życiu nie świeciło, a całe niebo zapłonęło. I jak błyskawice nadchodzą zimą, tak majestatyczni ludzie o nieopisanym blasku ubioru i chwały pojawili się w powietrzu, i niezliczona masa aniołów woła i mówiła: Chwała Najwyższemu Bogu, a na ziemi pokój, pośród ludzi dobra wola: wychodź z Hadesu, który byłeś trzymany w niewoli w podziemnych regionach Hadesu. A na ich głos wstrząsnęły wszystkie góry i pagórki, a skały zostały rozerwane; i wielkie przepaście powstały na ziemi, tak że pojawiły się również to, co było w otchłani. I widziano w tym przerażeniu, że umarli ludzie powstali, gdy Żydzi, którzy ich widzieli, powiedzieli: Widzieliśmy Abrahama, Izaaka, Jakuba i dwunastu patriarchów, który umarł dwa tysiące pięćset lat temu; i widzieliśmy Noego wyraźnie w ciele. A cały lud chodził i śpiewał Bogu głośnym głosem, mówiąc: Pan, Bóg nasz, który powstał z martwych, ożywił wszystkich umarłych, a splądrował Hadesa i zabił go.

Przez całą noc, panie, królu, światło przestało. I wielu Żydów umarło i zostało zarąbanych i pochłoniętych w przepaściach tamtej nocy, tak że nawet ich ciała nie pojawiły się. Ci, mówię, o Żydach cierpiących, którzy mówili przeciwko Jezusowi. I jedna synagoga została w Jerozolimie, ponieważ wszystkie synagogi, które były przeciwko Jezusowi, zostały zarżnięte.

Z tego strachu, będąc w zakłopotaniu i opanowany drżeniem, o tej samej godzinie kazałem wszystkim, co zostało przez nich napisane; i zgłosiłem to do twojej potęgi.

Śmierć Piłata

ŚMIERĆ PIŁATA*

ŚMIERĆ PIŁATA, KTÓRY SKAZAŁ JEZUSA CHORY TYBERIUSZ POSZUKUJE LEKARZA Gdy cesarz Tyberiusz, władca Rzymian, zdjęty ciężką chorobą278 dowiedział się, że w Jerozolimie znajduje się pewien lekarz imieniem Jezus, który samym tylko słowem leczy wszystkie choroby, a nie wiedział jeszcze, że Żydzi i Piłat go zabili, nakazał pewnemu człowiekowi imieniem Welozjanus279, swojemu urzędnikowi: „Udaj się jak najszybciej do krainy będącej za morzem i powiedz Piłatowi, mojemu słudze i przyjacielowi, aby mi wysłał tego lekarza, który mi przywróci zdrowie”. Skoro tylko Welozjanus usłyszał nakaz cesarza, natychmiast wyjechał i udał się do Piłata, jak mu nakazano. I powiedział temuż Piłatowi to, co zostało mu powierzone przez Tyberiusza cesarza. I rzekł: „Tyberiusz cesarz, władca Rzymian a twój pan, gdy usłyszał, że w tym mieście znajduje się lekarz, który leczy choroby samym słowem, prosi cię usilnie o wysłanie mu Go, aby wyleczył jego chorobę”. Gdy to usłyszał Piłat zląkł się bardzo, wiedział bowiem, że wydał go z zawiści. Tak więc odpowiedział Piłat temu oto posłowi: „Ten człowiek był złoczyńcą, który pociągnął do siebie cały lud i dlatego to naradziwszy się z mędrcami tego miasta, kazałem Go ukrzyżować

WERONIKA Ale gdy poseł wracał do swej gospody, spotkał na drodze pewną niewiastę imieniem Weronika, która dobrze znała Jezusa. I rzekł: „Niewiasto, dlaczego Żydzi zabili pewnego lekarza żyjącego w tym mieście, który leczył chorych samym tylko słowem?” A ona zapłakała i rzekła: „Biada mi, Panie, Boże mój i Panie mój, którego Piłat w ydał z zawiści, skazał i nakazał ukrzyżować”. W tedy rzekł on z bólem: „Żałuję bardzo, że zadania, które powierzył mi mój pan, nie mogę spełnić”. Na to odrzekła doń Weronika: „Gdy Pan mój nauczając wędrował, a mnie było bardzo ciężko znosić jego oddalenie, chciałam, by mi namalowano Jego podobiznę, abym, gdy będę pozbawiona jego obecności, cieszyła się przynajmniej podobizną Jego postaci. Gdy niosłam płótno malarzowi, aby na nim go odmalował, spotkałam Pana, który mnie zapytał, gdzie idę. Gdy powiedziałam przyczynę, wziął ode mnie materiał i oddał mi go z odbitym na nim obrazem Jego świętej twarzy280. Jeśli więc na to oblicze spojrzy pobożnie twój pan, będzie się zawsze cieszył dobrodziejstwem zdrowia”. A on do niej na to: „Czy ten obraz można kupić za złoto łub srebro?” Odpowiedziała: „Nie, tylko pobożnym uczuciem. Dlatego też pojadę z tobą i zaniosę obraz cesarzowi, aby go zobaczył, i powrócę”. UZDROWIENIE TYBERIUSZA Przybył więc Welozjanus z Weroniką do Rzymu i rzekł do władcy Tyberiusza: „Jezus, którego długo oczekiwałeś, został wydany przez Piłata i Żydów na niesprawiedliwą śmierć i z zawiści przybili Go do drzewa kaźni – do krzyża. Przybyła jednak ze mną pewna matrona, która przyniosła jakiś obraz samego Jezusa: jeśli spojrzysz nań pobożnie, zaraz otrzymasz dobrodziejstwo zdrowia”. Cesarz przeto kazał wysłać drogę jedwabiem281 i nakazał pokazać sobie obraz: skoro tylko nań spojrzał, natychmiast powróciło mu dawne zdrowie.

PRZESŁUCHANIE PIŁATA W tedy Poncjusz Piłat został schwytany na rozkaz cesarza i sprowadzony do Rzymu. Gdy cesarz usłyszał, że Piłat już przybył do Rzymu, zapłonął przeciw niemu wielkim gniewem i kazał go przyprowadzić do siebie. Piłat jednak przywiózł ze sobą całodzianą tunikę Chrystusa2’2 i włożywszy ją stanął przed cesarzem. Skoro tylko władca ujrzał go, natychmiast ustał jego gniew, wstał i stanąwszy koło niego, nie ośmielił się powiedzieć mu nic przykrego; pod jego nieobecność wydawał się jednak straszny i dziki, a teraz, w jego obecności, stawał się bardzo łagodny. Gdy Piłat odszedł, natychmiast zapłonął przeciw niemu strasznym gniewem i siebie samego nazywał podłym, że nie pokazał mu, nawet w najmniejszym stopniu, swego gniewu, jaki szalał w jego piersiach. Natychmiast kazał go przywołać i zaprzysięgając się, i przyrzekając, że jest synem śmierci i nie godzi się, by żył na ziemi. Ale gdy go zobaczył, natychmiast go pozdrowił i odrzucił od siebie wszelką dzikość ducha.

Dziwowali się wszyscy, dziwował się on sam, że płonął gniewem pod jego nieobecność, ale gdy tylko stanął on przed nim, nie potrafił powiedzieć nic nieprzyjemnego.

Wtedy, czy to z zrządzenia Bożego, czy może z zachęty jakiegoś chrześcijanina, kazał by zdjęto mu tunikę, i natychmiast odzyskał dawne okrucieństwo i dzikość ducha.

Gdy władca się wielce z tego powodu zadziwił, powiedziano mu, że to była tunika Pana Isusa. W tedy władca kazał Piłata wtrącić do więzienia, aż do chwili, gdy za radą mędrców zadecyduje, co ma z nim uczynić. Po kilku dniach wydano wyrok na Piłata, aby zginął śmiercią najpodlejszą.

Gdy to Piłat usłyszał, zabił się własnym nożem i taką śmiercią skończył życie. Gdy Tyberiusz dowiedział się o śmierci Piłata rzekł: „Zaiste, zmarł on najpodlejszą śmiercią, bo ręka własna go nie oszczędziła”.

Przywiązano mu więc ogromny kamień i wrzucono do rzeki Tyber. A duchy nieczyste i plugawe ciesząc się wspólnie z ciała złośliwie splugawionego, wszystkie poruszyły się w wodzie, a sprowadziły błyskawice i burze, grzmoty i grad potwornie szalejące w powietrzu tak, że wszystkich zdjął ogromny strach i dlatego też Rzymianie wyjęli go z rzeki i dla pośmiewiska wywieźli do Vienne i wrzucili do rzeki Rodan: Vienne bowiem znaczy jakoby droga na potępienie, bo w tych czasach była miejscem przekleństwa.

Lecz i tam przybyły złe duchy i czyniły to samo; tam więc także ludzie nie mogli znieść takiego skażenia przez demony i wywieźli od siebie owo naczynie przekleństwa i polecili, by je pogrzebano w okolicach Lozanny. Ale i tam gdzie uprzykrzyli sobie wspomniane skażenie, wywieźli je więc od siebie wrzucili do jeziorka otoczonego górami, gdzie jeszcze dzisiaj – jak mówią niektórzy – diabeł sprawuje swoje knowania

Dokument Greka Germizego

“Zbliżywszy się do Grobu i znajdując się w odległości stu pięćdziesięciu kroków od niego – napisał Germidiusz – widzieliśmy w półmroku wczesnego świtu straż przy grobie: dwie osoby siedziały, pozostałe leżały na ziemi, było bardzo cicho. Szliśmy bardzo powoli, i wyprzedziła nas straż, idąca do Grobu, aby zmienić tę, która tam znajdowała się od wieczoru. Później stało się nagle bardzo jasno. Nie mogliśmy pojąć, skąd to światło. Ale wkrótce zobaczyliśmy, że wychodzi ono z przesuwającego się w górze świecącego obłoku. Obłok opuścił się nad Grób i nad ziemią tam ukazał się człowiek, który jakby się cały świecił. Następnie rozległo się uderzenie grzmotu, ale nie w niebie, lecz na ziemi. Od tego grzmotu straże z przerażenia podskoczyły, a następnie upadły. W tym czasie do Grobu z prawej strony od nas ścieżką szła kobieta, która nagle zawołała: “Otworzyło się! Otworzyło się!” I w tym momencie zobaczyliśmy, że rzeczywiście bardzo wielki kamień, zakrywający wejście do pieczary, jakby sam się podniósł i otworzył Grób (otworzył wejście do pieczary Grobu). Bardzo się wystraszyliśmy. Potem, jakiś czas później, światło nad Grobem znikło, nastała cisza, jak zwykle. Gdy przybliżyliśmy się do Grobu, to okazało się, że nie ma tam już ciała pogrzebanego człowieka.”

List Poncjusza Piłata Do Cesarza Tyberiusza

(1) W Galilei zjawił się młody człowiek i w imię Boga, który go wysłał, naucza nowych praw pokory. Sądziłem pierwotnie, że ma zamiar wzniecać rewoltę wśród ludzi przeciwko Rzymowi, ale podejrzenie okazało się bezpodstawne. Isus z Nazaretu wyrażał się przyjaźniej o Rzymianach niźli o Żydach.

(2) Pewnego dnia zaobserwowałem tego człowieka w gronie innych skupionych pod drzewem. Poinformowano mnie, że to jest właśnie ów Isus, co wydawało mi się na pierwszy rzut oka oczywiste, gdyż ogromnie różnił się od otoczenia.

(3) Jego jasne włosy i takaż broda sprawiały wrażenie naprawdę…boskie. Miał chyba lat ze trzydzieści i nigdy przed tym nie oglądałem tak miłego i ujmującego oblicza. Jakaż przepastna była różnica pomiędzy jego jasną postacią a czarnobrodymi towarzyszami.

(4) Nie chcąc im przeszkadzać pojechałem swoją drogą, zleciwszy sekretarzowi pozostać i nasłuchiwać, co mówią. Sekretarz doniósł mi później, że wszystko, co słyszał dotąd od różnych ﬁlozofów, nie da się porównać z naukami Isusa.

(5) W żadnym wypadku nie wolno go posądzać o jaką bądź agitację ani wyprowadzanie ludzi na manowce. Wobec tego zdecydowałem się protegować tego człowieka. Pozwoliłem mu nawet swobodnie zwoływać ludzi i swobodnie przemawiać bez skrępowania.

(6) Ten przywilej nieograniczonej swobody sprowokował Żydów, którzy byli oburzeni. Zauważyłem, że postępowanie Isusa nie irytuje ubogich, a tylko bogatych Żydów. Wezwałem tedy Jezusa, aby się stawił na Forum.

(7) Kiedy się zjawił i ja go mijałem, spostrzegłem, że patrząc na niego byłem jakby sparaliżowany, nogi przykuło mi do podłogi, drżałem na całym ciele, jakbym był czemuś winny. Podczas gdy on zachowywał się nadzwyczaj spokojnie.

(8) Oceniłem pozytywnie tego oryginalnego człowieka. Nie widziałem nic przykrego w jego wyglądzie ani w charakterze. Budził we mnie raczej pewien respekt i szacunek.

(9) Wydawało mi się, że otacza go jakaś specyficzna aura, a prostota bycia sugestywnie wywyższa go nad innych ﬁlozofów. Dzięki swoim miłym i ujmującym manierom wywarł głębokie, przyjazne wrażenie na całym otoczeniu.

(10) Takie są fakty dotyczące Isusa z Nazaretu, w najbliższym czasie poinformuję o dalszych detalach tej sprawy.

(11) Według mnie człowiek, który potrafi obracać wodę w wino, który leczy chorych, wskrzesza zmarłych i uspokaja wzburzone morze, nie może być posądzony o zdradliwą akcję. Jak inni twierdzą, tak i ja muszę nadmienić, że wygląda jakby naprawdę był synem Boga. Wasz Oddany Sługa Poncjusz Piłat.

List Lentulusa (Lnt)

(Apokryf Średniowieczny)

Wersja I – Lentulus, rodem Rzymianin, pisarz Piłata, oświeconemu senatowi pozdrowienie. Naszych czasów wszczedł jest człowiek w ziemi judejskiej w mieście w Jeruzalem, jemu na imię Isus Christos, jen jest rzeczon ot pogaństwa prorok prawdy. Wzrostu nie wielmi wysokiego a żądnego. Oblicze mający wielebne, ktorego by się nań wzglądając mogli bojeć a bojąc miłować. Włosy mający jakoby barwa leśnego orzecha dobrze uźrzałegobliz do uszu, a ot uszu do ramion jako warkocze wisające, kędzierzawe a niekako żołte, mając przedział śrzod głowy podług obyczaja Nazarejow. Czoło mający naświetlsze z oblicza bez wszego smarszczenia a bez wszejzawady, jeż rumianość umierna przebijała. Nos jego i usta bez wszej gańby. Brodę mający dostateczną, niedługą, jego włosom podobną a wspod rozdzieloną. Uźrzenia prostego a ważnego, oczu żołtu a czystu. W karaniu jest groźny a w upominaniu łagodny a miłościwy. Wiesioły, ale w wiesielu ważność chowający. Niedy płacze, ale się nidy nie śmieje. Urostu kształtownego a prostego. Ręce i ramiona jego oczyma nań glądającyma wszej pełny lubości. W mowie ważny, roztropny a rzadki i umierny. A przeto rzekł Dawid o niem: Nadobniejszy w postawie nad syny ludzskie. To czcie się w księgach Kronik rzymskich a pisano w księgach Żywota Chrystusowego.

Wersja II – „Ave Cezar!
(1) Spieszę cię zawiadomić, że pojawił się w Palestynie człowiek, który tu jeszcze przebywa i którego moc jest niezwykła.

(2) Nazywają go Wielkim Prorokiem, a jego uczniowie zwą go Synem Boga. Wskrzesza umarłych i uzdrawia z wszelkich chorób.

(3) Jest wysokim, o ładnych proporcjach, mężczyzną, zauważa się także lekki powiew surowości w jego twarzy, co wzbudza jeszcze większą miłość i poważanie tych, którzy go obserwują.

(4) Jego włosy są koloru świeżego wina, opadają na uszy, i falami spływają na ramiona.

(5) Na czole rozdzielają się na dwie części, w sposób jaki noszą je Nazarejczycy.

(6) Czoło ma gładkie i jasne, twarz bez znamion czy defektów, ozdobiona wspaniałą ekspresją.

(7) Jego nos i usta są bardzo piękne, foremne, broda gęsta i koloru włosów.

(8) Oczy ma szare, niespotykanie przenikliwe i żywe.

(9) W wymówkach jest nieporadny, lecz w napominaniu miły i troskliwy.

(10) Jest coś cudownie czarującego w jego twarzy, z namiastką powagi i godności.

(11) Nie zauważono nigdy, aby się śmiał, widziano go jednak, jak płakał.

(12) Ma prostą sylwetkę, ręce smukłe, swobodne w ruchu, piękne ramiona.

(13) Mówi znakomicie, choć niewiele, i jest najprzystojniejszym mężczyzną na ziemi.”

(14) Twój sługa i poddany: Publius Lentulus.

LETTERS OF HEROD AND PILATE

CONNECTING ROMAN HISTORY
with THE Death OF CHRIST
AT JERUSALEM

[ These letters occur in a Syriac MS., of the sixth or seventh century, in the British Maseum. Dr. Tischendorf states in his Apoca1ypses Apocryphae (Prolegg. p. 56) that he has a copy of the same in Greek from a Paris MS., of which he says „scriptura satis differt, non item argumentum.” The letters are followed by a few extracts which seem to have been added by some copyist, although they are followed by the subscription to Pilate’s letter. We suppose that by Justinus, we are to understand Justus of Tiberias of whom Josephus speaks as a historian of his time. We cannot venture an opinion favorable to the genuineness of this extract, because Photius says Justus did not mention Christ.

By Theodorus, we understand the Emperor Tiberius. The question and answer agree in sense with what is read in the „Anaphora,” or response of Pilate. ]

LETTER OF HEROD TO PILATE THE GOVERNOR.

HEROD TO PONTIUS PILATE THE GOVERNOR OF JERUSALEM:

PEACE.

I AM in great anxiety. I write these things unto thee, I AM in great anxiety. I write these things unto thee, that when thou hast heard them thou mayest be grieved for me. For as my daughter Herodias, who is dear to me, was playing upon a pool of water which had ice upon it, it broke under her, and all her body went down, and her head was cut off and remained on the surface of the ice.

And behold, her mother is holding her head upon her knees in her lap, and my whole house is in great sorrow. For I, when I heard of the man Jesus, wished to come to thee, that I might see him alone, and hear his word, whether it was like that of the sons of men.

And it is certain that because of the many evil things which were done by me to John the Baptist, and because I mocked the Christ, behold I receive the reward of righteousness, for I have shed much blood of others’ children upon the earth. Therefore the judgments of God are righteous; for every man receives according to his thought.

But since thou wast worthy to see that God-man, therefore it becometh you to pray for me. My son Azbonius also is in the agony of the hour of death.

And I too am in affliction and great trial, because I have the dropsy; and am in great distress, because I persecuted the introducer of baptism by water, which was John. Therefore, my brother, the judgments of God are righteous.

And my wife, again, through all her grief for her daughter, is become blind in her left eye, because we desired to blind the Eye of righteousness. There is no peace to the doers of evil, saith the Lord. For already great affliction cometh upon the priests and upon the writers of the law; because they delivered unto thee the Just One. For this is the consummation of the world, that they consented that the Gentiles should become heirs. For the children of light shall be cast out, for they have not observed the things which were preached concerning the Lord, and concerning his Son.

Therefore gird up thy loins, and receive righteousness, thou with thy wife remembering Jesus night and day; and the kingdom shall belong to you Gentiles, for we the (chosen) people have mocked the Righteous One.

Now if there is place for our request, 0 Pilate, because we were at one time in power, bury my household carefully; for it is right that we should be buried by thee, rather than by the priests, whom, after a little time, as the Scriptures say, at the coming of Jesus Christ, vengeance shall overtake.

Fare thee well, with Procla thy wife.

I send thee the earrings of my daughter and my own ring, that they may be unto thee a memorial of my decease. For already do worms begin to issue from my body, and lo, I am receiving temporal judgment, and I am afraid of the judgment to come. For in both we stand before the works of the living God; but this judgment, which is tempora1, is for a time, while that to come is judgment for ever.

End of the Letter to Pilate the Governor.

LETTER OF PILATE TO HEROD

PILATE TO HEROD THE TETRARCH: PEACE.KNOW and see, that in the day when thou didst deliver Jesus unto me, I took pity on myself, and testified by washing my hands (that I was innocent), concerning him who rose from the grave after three days, and had performed thy pleasure in him, for thou didst desire me to be associated with thee in his crucifixion. But I now learn from the executioners and from the soldiers who watched his sepulchre that he rose from the dead.

And I have especially confirmed what was told me, that he appeared bodily in Galilee, in the same form, and with the same voice, and with the same doctrine, and with the same disciples, not having changed in anything, but preaching with boldness his resurrection, and an everlasting kingdom.

And behold, heaven and earth rejoice; and behold, Procla my wife is believing in the visions which appeared unto her, when thou sentest that I should deliver Jesus to the people of Israel, because of the ill-will they had.

Now when Procla, my wife, heard that Jesus was risen, and had appeared in Galilee, she took with her Longinus the centurion and twelve soldiers, the same that had watched at the sepulchre, and went to greet the face of Christ, as if to a great spectacle, and saw him with his disciples.

Now while they were standing, and wondering, and gazing at him, he looked at them, and said to them, What is it? Do ye believe in me? Procla, know that in the covenant which God gave to the fathers, it is said that every body which had perished should live by means of my death, which ye have seen. And now, ye see that I live, whom ye crucified. And I suffered many things, till that I was laid in the sepulchre. But now, hear me, and believe in my Father – God who is in me. For I loosed the cords of death, and brake the gates of Sheol; and my coming shall be hereafter.

And when Procla my wife and the Romans heard these things, they came and told me, weeping; for they also were against him, when they devised the evils which they had done unto him. So that, I also was on the couch of my bed in affliction, and put on a garment of mourning, and took unto me fifty Romans with my wife and went into Galilee.

And when I was going in the way I testified these things; that Herod did these things by me, that he took counsel with me, and constrained me to arm my hands against him, and to judge him that judgeth all, and to scourge the Just One, Lord of the just. And when we drew nigh to him, 0 Herod, a great voice was heard from heaven, and dreadful thunder, and the earth trembled, and gave forth a sweet smell, like unto which was never perceived even in the temple of Jerusalem. Now while I stood in the way, our Lord saw me as he stood and talked with his disciples. But I prayed in my heart, for I knew that it was he whom ye delivered unto me, that he was Lord of created things and Creator of all. But we, when we saw him, all of us fell upon our faces before his feet. And I said with a loud voice, I have sinned, 0 Lord, in that I sat and judged thee, who avengest all in truth. And lo, I know that thou art God, the Son of God, and I beheld thy humanity and not thy divinity. But Herod, with the children of Israel, constrained me to do evil unto thee. Have pity, therefore, upon me, 0 God of Israel !

And my wife, in great anguish, said, God of heaven and of earth, God of Israel, reward me not according to the deeds of Pontius Pilate, nor according to the will of the children of Israel, nor according to the thought of the sons of the priests; but remember my husband in thy glory!

Now our Lord drew near and raised up me and my wife, and the Romans; and I looked at him and saw there were on him the scars of his cross. And be said, That which all the righteous fathers hoped to receive, and saw not – in thy time the Lord of Time, the Son of Man, the Son of the Most High, who is for ever, arose from the dead, and is glorified on high by all that he created, and established for ever and ever.

1. Justinus, one of the writers that were in the days of Augustus and Tiberius and Gaius, wrote in his third discourse: Now Mary the Gali1aean, who bare the Christ that was crucified in Jerusalem, had not been with a husband. And Joseph did not abandon her; but Joseph continued in sanctity without a wife, he and his five sons by a former wife; and Mary continued without a husband.

2. Theodorus wrote to Pilate the Governor: Who was the man, against whom there was a complaint before thee, that he was crucified by the men of Palestine? If the many demanded this righteously, why didst thou not consent to their righteousness? And if they demanded this unrighteously, how didst thou transgress the law and command what was far from righteousness?
Pilate sent to him: – Because he wrought signs I did not wish to crucify him: and since his accusers said, He calleth himself a king, I crucified him.

3. Josephus saith: Agrippa, the king, was clothed in a robe woven with silver, and saw the spectacle in the theatre of Caesarea. When the people saw that his raiment flashed, they said to him,

Hitherto we feared thee as a man: henceforth thou art exalted above the nature of mortals. And he saw an angel standing over him, and he smote him as unto death.

End of the Letter of Pilate to Herod.

THE EPISTLE OF PONTIUS PILATE

WHICH HE WROTE TO THE ROMAN EMPEROR CONCERNING OUR LORD JESUS CHRIST.

Pontius Pilate to Tiberius Caesar the Emperor – Greeting:

UPON Jesus Christ, whom I fully made known to thee in my last, a bitter punishment hath at length been inflicted by the will of the people although I was unwilling and apprehensive. In good truth, no age ever had or will have a man so good and strict.

But the people made a wonderful effort, and all their scribes, chiefs and elders agreed to crucify this ambassador of truth, their own prophets, like the Sibyls with us, advising the contrary; and when he was hanged super- natural signs appeared, and in the judgment of philosophers menaced the whole world with ruin.

His disciples flourish, not belying their master by their behavior and continence of life; nay, in his name they are most beneficent. Had I not feared a sedition might arise among the people, who were almost furious, perhaps this man would have yet been living with us. Although, being rather compelled by fidelity to thy dignity, than led by my own inclination, I did not strive with all my might to prevent the sale and suffering of righteous blood, guiltless of every accusation, unjustly, indeed,
through the maliciouness of men, and yet, as the Scriptures interpret, to their own destruction.

Farewell. The 5th of the Calends of April.

THE REPORT OF PILATE THE GOVERNOR

CONCERNING OUR LORD JESUS CHRIST; WHICH WAS SENT To AUGUSTUS CAESAR, IN ROME.

IN those days, when our Lord Jesus Christ was crucified under Pontius Pilate, the governor of Palestine and Phoenicia, the things here recorded came to pass in Jerusalem, and were done by the Jews against the Lord. Pilate therefore sent the same to Caesar in Rome, along with his private report, writing thus:

To the most potent, august, divine and awful Augustus Caesar, Pilate, the administrator of the Eastern Province:

I have received information, most excellent one, in consequence of which I am seized with fear and trembling. For in this province which I administer, one of whose cities is called Jerusalem, the whole multitude of Jews delivered unto me a certain man called Jesus, and brought many accusations against him, which they were unable to establish by consistent evidence. But they charged him with one heresy in particular, namely,

That Jesus said the Sabbath was not a rest, nor to be observed by them. For he performed
many cures on that day, and made the blind see, and the lame walk, raised the dead, cleansed lepers, healed the paralytic who were wholly unable to move their body or brace their nerves, but could only speak and discourse, and he gave them power to walk and run, removing their infirmity by his word alone.

There is another very mighty deed which is strange to the gods we have: he raised up a man who had been four days dead, summoning him by his word alone, when the dead man had begun to decay, and his body was corrupted by the worms which had been bred, and had the stench of a dog; but, seeing him lying in the tomb be commanded him to run, nor did the dead man at all delay, but as a bridegroom out of his chamber, so did he go forth from his tomb, filled with abundant perfume. Moreover, even such as were strangers, and clearly demoniacs, who had their dwelling in deserts, and devoured their own flesh, and wandered about like cattle and creeping things, he turned into inhabiters of cities and by a word rendered them rational, and prepared them to become wise and powerful, and illustrious, taking their food with all the enemies of the unclean spirits which were destructive in them, and which he cast into the depth of the sea.

And, again, there was another who had a withered hand, and not only the hand but rather the half of the body of the man was like a stone, and be had neither the shape of a man nor the symmetry of a body: even him He healed with a word and rendered whole.

And a woman also, who had an issue of blood for a long time, and whose veins and arteries were exhausted, and who did not bear a human body, being like one dead, and daily speechless, so that all the physicians of the district were unable to cure her, for there remained unto her not a hope of life; but as Jesus passed by she mysteriously received strength by his shadow falling on her, from behind she touched the hem of his garment, and immediately, in that very hour, strength filled her exhausted limbs, and as if she had never suffered anything, she began to run along towards Capernaum, her own city, so that she reached it in a six days’ journey.

And I have made known these things which I have recently been informed of, and which Jesus did on the Sabbath. And he did other miracles greater than these, so that I have observed greater works of wonder done by him than by the gods whom we worship.

But Herod and Archelaus and Philip, Annas and Caiaphas, with all the people, deivered him to me, making a great tumult against me in order that I might try him.

Therefore, I commanded him to be crucified, when I had first scourged him, though I found no cause in him for evil accusations or dealings.

Now when he was crucified, there was darkness over all the world and the sun was obscured for half a day, and the stars appeared, but no lustre was seen in them; and the moon lost its brightness, as though tinged with blood; and the world of the departed was swallowed up;so that the very sanctuary of the temple, as they call it, did not appear to the Jews themselves at their fall, but they perceived a chasm in the earth, and the rolling of successive thunders.

And amid this terror the dead appeared rising again, as the Jews themselves bore witness, and said that it was Abraham, and Isaac, and Jacob, and the twelve patriarchs, and Moses, and Job, who had died before, as they say, some three thousand five hundred years.

And there were very many whom I myself saw appearing in the body, and they made lamentation over the Jews, because of the transgression which was committed by them, and because of the destruction of the Jews and of their law.

And the terror of the earthquake continued from the sixth hour of the preparation until the ninth hour; and when it was evening on the first day of the week, there came a sound from heaven, and the heaven became seven times more luminous than on all other days.

And at the third hour of the night the sun appeared more luminous than it had ever shone, lighting up the whole hemisphere. And as lightning – flashes suddenly come forth in a storm, so there were seen men, lofty in stature, and surpassing in glory, a countless host, crying out, and their voice was heard as that of exceedingly loud thunder, Jesus that was crucified is risen again: come up from Hades ye that were enslaved in the subterraneous recesses of Hades.

And the chasm in the earth was as if it had no bottom; but it was so that the very foundations of the eaith appeared, with those that shouted in heaven, and walked in the body among the dead that were raised. And He that raised up all the dead and bound Hades said, Say to my disciples,
He goeth before you into Galilee, there shall ye see Him.

And all that night the light ceased not shining. And many of the Jews died in the chasm of the earth, being swallowed up, so that on the morrow most of those who had been against Jesus were not to be found. Others saw the apparition of men rising again whom none of us had ever seen. One synagogue of the Jews was alone left in Jerusalem itself, for they all disappeared in that ruin.

Therefore being astounded by that terror, and being possessed with the most dreadful trembling, I have written what I saw at that time and sent it to thine excellency; and I have inserted what was done against Jesus by the Jews, and sent it to thy divinity, my lord.

The REPORT OF PONTIUS PILATE
GOVERNOR OF JUDEA

Which was sent to Tiberius Caesar in Rome.

To the most potent, august, dreadful, and divine Augustus, Pontius Pilate, administrator of the Eastern Province.

I HAVE undertaken to communicate to thy goodness by this my writing, though possessed with much fear and trembling, most excellent king, the present state of affairs, as the result hath shown. For as I administered this province, my lord, according to the command of thy serenity, which is one of the eastern cities called Jerusalem, wherein the temple of the nation of the Jews is erected, all the multitude of the Jews, being assembled, delivered up to me a certain man called Jesus, bringing many and endless accusations against him; but they could not convict him in anything.

But they had one heresy against him, that he said the sabbath was not their proper rest.

Now that man wrought many cures and good works: he caused the blind to see, he cleansed lepers, he raised the dead, he healed paralytics, who could not move at all, but had only voice, and all their bones in their places; and he gave them strength to walk and run, enjoining it by his word alone.

And he did another yet more mighty work, which had been strange even among our gods, he raised from the dead one Lazarus, who had been dead four days,commanding by a word alone that the dead man should be raised, when his body was already corrupted by worms which bred in his wounds. And he commanded the fetid body, which lay in the grave, to run, and as bridegroom from his chamber so he went forth from his grave, full of sweet perfume.

And some that were grievously afflicted by demons, and had their dwellings in desert places, and devoured the flesh of their own limbs, and went up and down among creeping things and wild beasts, he caused to dwell in cities in their own houses, and by a word made them reasonable, and caused to become wise and honorable those that were vexed by unclean spirits, and the demons that were in them he sent out into a herd of swine into the sea and drowned them.

Again, another who had a withered hand, and lived in suffering, and had not even the half of his body sound, he made whole by a word alone. And a woman who had an issue of blood for a long time, so that because of the discharge all the joints of her bones were seen and shone through like glass, for all the physicians had dismissed her without hope, and had not cleansed her, for there was in her no hope of health at all; but once, as Jesus was passing by she touched from behind the hem of his garments, and in that very hour the strength of her body was restored, and she was made whole, as if she had no affliction, and began to run fast towards her own city of Paneas.

And these things happened thus: but the Jews reported that Jesus did these things on the sabbath. And I saw that greater marvels had been wrought by him than by the gods whom we worship.

Him then Herod and Archelaus and Philip, and Annas and Caiaphas, with all the people, delivered up to me, to put him on his trial. And because many raised a tumult against me, I commanded that he should be crucified.

Now when he was crucified darkness came over all the world; the sun was altogether hidden, and the sky appeared dark while it was yet day, so that the stars were seen, though still they had their lustre obscured, wherefore, I suppose your excellency is not unaware that in all the world they lighted their lamps from the sixth hour until evening. And the moon, which was like blood, did not shine all night long, although it was at the full, and the stars and Orion made lamentation over the Jews, because of the transgression committed by them.

And on the first day of the week, about the third hour of the night, the sun appeared as it never shone before, and the whole heaven became bright. And as lightnings come in a storm, so certain men of lofty stature, in beautiful array, and of indescribable glory, appeared in the air, and a countless host of angels, crying out and saying,

Glory to God in the highest, and on earth peace, good will among men: Come up from Hades, ye who are in bondage in the depths of Hades.

And at their voice all the mountains and hills were moved, and the rocks were rent, and great chasms were made in the earth, so that the very places of the abyss were visible.

And amid the terror dead men were seen rising again, so that the Jews who saw it said, We beheld Abraham and Isaac, and Jacob, and the twelve patriarchs, who died some two thousand five hundred years before, and we beheld Noah clearly in the body.

And all the multitude walked about and sang hymns to God with a loud voice, saying, The Lord our God, who hath risen from the dead, hath made alive all the dead, and Hades he hath spoiled and slain.

Therefore, my lord king, all that night the light ceased not. But many of the Jews died, and were sunk and swallowed up in the chasms that night, so that not even their bodies were to be seen. Now I mean, that those of the Jews suffered who spake against Jesus. And but one synagogue remained in Jerusalem, for all the synagogues which had been against Jesus were overwhelmed. Through that terror, therefore, being amazed and being seized with great trembling, in that very hour, I ordered what had been done by them all to be written, and I have sent it to thy mightiness.

THE TRIAL AND CONDEMNATION OF PILATE.

NOW when the letters came to the city of the Romans, and were read to Caesar with no few standing there, they were all terrified, because, through the transgression of Pilate, the darkness and the earthquake had happened to all the world. And Caesar, being filled with anger, sent soldiers and commanded that Pilate should be brought as a prisoner.

And when he was brought to the city of the Romans, and Caesar heard that he was come, he sat in the temple of the gods, above all the senate, and with all the army, and with all the multitude of his power, and commanded that Pilate should stand in the entrance. And Caesar said to him, Most impious one, when thou sawest so great signs done by that man, why didst thou dare to do thus?
By daring to do an evil deed thou hast ruined all the world.

And Pilate said, King and Autocrat, I am not guilty of these things, but it is the multitude of the Jews who are precipitate and guilty. And Caesar said, And who are they? Pilate saith, Herod, Archelaus, Philip, Annas and Caiaphas, and all the multitude of the Jews.

Caesar saith, For what cause didst thou execute their purpose?

And Pilate said, Their nation is seditious and insubordinate, and not submissive to thy power.

And Caesar said, When they delivered him to thee thou oughtest to have made him secure and sent him to me, and not consented to them to crucify such a man, who was just and wrought such great and good miracles, as thou saidst in thy report. For by such miracles Jesus was manifested to be the Christ, the King of the Jews.

And when Caesar said this and himself named the name of Christ, all the multitude of the gods fell down together, and became like dust where Caesar sat with the senate.

And all the people that stood near Caesar were filled with trembling because of the utterance of the word and the fall of their gods, and being seized with fear they all went away, every man to his house, wondering at what had happened.

And Caesar commanded Pilate to be safely kept, that he might know the truth about Jesus.

And on the morrow when Caesar sat in the capitol with all the senate, he undertook to question Pilate again. And Caesar said, Say the truth, most impious one, for through thy impious deed which thou didst commit against Jesus, even here the doing of thy evil works were manifested, in that the gods were brought to ruin.

Say then, who is he that was crucified, for his name hath destroyed all the gods?

Pilate said, And verily his records are true; for even I myself was convinced by his works that he was greater than all the gods whom we venerate.

And Caesar said, For what cause then didst thou perpetrate against him such daring and doing, not being ignorant of him, or assuredly designing some mischief to my government?

And Pilate said, I did it because of the transgression and sedition of the lawless and ungodly
Jews.

And Caesar was filled with anger, and held a council with all his senate and officers, and ordered a decree to be written against the Jews thus:-

To Licianus who holdeth the first place in the East Country. Greeting:

I have been informed of the audacity perpetrated very recently by the Jews inhabiting Jerusalem and the cities round about, and their lawless doing, how they compelled Pilate to crucify a certain god called Jesus, through which great transgression of theirs the world was darkened and drawn into ruin. Determine therefore, with a body of soldiers, to go to them there at once and proclaim their subjection to bondage by this decree.

By obeying and proceeding against them, and scattering them abroad in all nations, enslave them, and by driving their nation from all Judea as soon as possible show, wherever this hath not yet appeared, that they are full of evil.

And when this decree came into the East Country, Licianus obeyed, through fear of the decree, and laid waste all the nation of the Jews, and caused those that were left in Judea to go into slavery with them that were scattered among the Gentiles, that it might be known by Caesar that these things had been done by Licianus against the Jews in the East Country, and to please him.

And again Caesar resolved to have Pilate questioned, and commanded a captain, Albius by name, to cut off Pilate’s head, saying, As he laid hands upon the just man, that is called Christ, he also shall fall in like manner, and find no deliverance.

And when Pilate came to the place he prayed in silence saying, 0 Lord, destroy not me with the wicked Hebrews, for I should not have laid hands upon thee, but for the nation of lawless Jews, because they provoked sedition gainst me: but thou knowest that I did it in ignorance. Destroy me not, therefore, for this my sin, nor be mindful of the evil that is in me, 0 Lord, and in thy servant Procla who standeth with me in this the hour of my death, whom thou taughtest to prophecy that thou must be nailed to the cross. Do not punish her too in my sin, but forgive us, and number us in the portion of thy just ones.

And behold, when Pilate had finished his prayer, there came a voice from heaven, saying, All generations and the families of the Gentiles shall call thee blessed, because under thee were fulfilled all these things that were spoken by the prophets concerning me;

and thou thyself must appear as my witness at my second coming, when I shall judge the twelve tribes of Israel, and them that have not confessed my name. And the Prefect cut off the head of Pilate, and behold an angel of the Lord received it. And when his wife Procla saw the angel coming and receiving his head, she also, being filled with joy, forthwith gave up the ghost, and was buried with her husband.

[ The Synaxaria of the Greeks, under Oct. 28th, intimate the commemoration of Procla, the wife of Pilate. The AEthiopic calendar inserts ‚Pilate and his wife Procla’ under June 25th. The reason for putting these names among the saints is, that Pilate by washing his hands attested the innocence of Jesus, while Procla sought to dissuade her hushand from complying with the Jews. The above story makes of Pilate almost a martyr; and Tertullian makes him almost a saint in Apol. c. Gentes, cap. 21]

THE DEATH OF PILATE

WHO CONDEMNED JESUS.

NOW whereas Tiberius Caesar emperor of the Romans was suffering from a grievous sickness, and hearing that there was at Jerusalem a certain physician, Jesus by name, who healed all diseases by his word alone; not knowing that the Jews and Pilate had put him to death, he thus bade one of his attendants, Volusianus by name, saying, Go as quickly as thou canst across the sea, and tell Pilate, my servant and friend, to send me this physician to restore me to my original health. And Volusianus, having heard the order of the emperor, immediately departed, and came to Pilate, as it was commanded him.

And he told the same Pilate what had been committed to him by Tiberius Caesar, saying, Tiberius Caesar, emperor of the Romans, thy Lord, having heard that in this city there is a physician who healeth diseases by his word alone, earnestly entreateth thee to send him to him to heal his disease. And Pilate was greatly terrified on hearing this, knowing that through envy he had caused him to be slain. Pilate answered the messenger, saying thus, This man was a malefactor, and a man who drew after himself all the people; so, after counsel taken of the wise men of the city, I caused him to be crucified. And as the messenger returned to his lodgings he met a certain woman named Veronica, who had been acquainted with Jesus, and he said, 0 woman, there was a certain physician in this city, who healed the sick by his word alone, why have the Jews slain him? And she began to weep, saying, Ah, me, my lord, it was my God and my Lord whom Pilate through envy delivered up, condemned, and commanded to be crucified. Then he, grieving greatly, said, I am exceedingly sorry that I cannot fulfil that for which my lord hath sent me.

Veronica said to him, When my Lord went about preaching, and I was very unwillingly deprived of his presence, I desired to have his picture painted for me, that while I was deprived of his presence, at least the figure of his likeness might give me consolation. And when I was taking the canvas to the painter to be painted, my Lord met me and asked whither I was going. And when I had made known to him the cause of my journey, He asked me for the canvas, and gave it back to me printed with the likeness of his venerable face. Therefore, if thy lord will devoutly look upon the sight of this, he will straightway enjoy the benefit of health.

Is a likeness of this kind to be procured with gold or silver? he asked. No, said she, but with a pious sentiment of devotion. Therefore, I will go with thee, and carry the likeness to Caesar to look upon, and will return.

So Volusianus came with Veronica to Rome, and said to Tiberius the emperor, Jesus, whom thou hast long desired, Pilate and the Jews have surrendered to an unjust death, and through envy fastened to the wood of the cross. Therefore, a certain matron hath come with me bringing the likeness of the same Jesus, and if thou wilt devoutly gaze upon it, thou wilt presently obtain the benefit of thy health. So Caesar caused the way to be spread with cloths of silk, and ordered the portrait to be presented to him; and as soon as he had looked upon it he regained his original health.

Then Pontius Pilate was apprehended by command of Caesar and brought to Rome.

Caesar, hearing that Pilate had come to Rome, was filled with exceeding wrath against him, and caused him to be brought to him. Now Pilate brought with him the seamless coat of Jesus, and wore it when before the emperor. As soon as the emperor saw him he laid aside all his wrath, and forthwith rose to him, and was unable to speak harshly to him in anything: and he who in his absence seemed so terrible and fierce now in his presence is found comparatively gentle.

And when he had dismissed him, he soon became terribly inflamed against him, declaring himself wretched, because he had not expressed to him the anger of his bosom.

And immediately he had him recalled, swearing and protesting that he was a child of death, and unfitted to live upon earth. And when he saw him he instantly greeted him, and laid aside all the fury of his mind.

All were astonished, and he was astonished himself, that he was so enraged against Pilate while absent, and could say nothing to him sharply while he was present. At length, by Divine suggestion, or perhaps by the persuasion of some Christian, he had him stripped of the coat, and soon resumed against him his original fury of mind.

And when the emperor was wondering very much about this, they told him it had been the coat of the Lord Jesus. Then the emperor commanded him to be kept in prison till he should take counsel with the wise men what ought to be done with him.

And after a few days sentence was given against Pilate that he should be condemned to the most ignominious death. When Pilate heard this he slew himself with his own dagger, and by such a death put an end to his life.

When Pilate’s death was made known Caesar said, Truly he has died a most ignominious death, whose own hand has not spared him. He was therefore fastened to a great block of stone and sunk in the river Tiber. But wicked and unclean spirits, rejoicing in his wicked and unclean body, all moved about in the water, and caused in the air dreadful lightning and tempests, thunder and hail, so that all were seized with horrible fear. On which account the Romans dragged him out of the river Tiber, bore him away in derision to Vienne, and sunk him in the river Rhone. For Vienne means, as it were, Way of Gehenna, because it was then a place of cursing. And evil spirits were there and did the same things.

Those men, therefore, not enduring to be so harassed by demons, removed the vessel of cursing from them and sent it to be buried in the territory of Losania. But when they were troubled exceedingly by the aforesaid vexations, they put it away from them and sunk it in a certain pool surrounded by mountains, where even yet, according to the account of some, sundry diabolical contrivances are said to Issue forth.

	Anonim o Pawłościaństwo – Nr. 15…
	Anonim o Wpis Nr. 01 – Słowa Wstępne
	cyryl27 o Wpis Nr. 119 – Geopolityczna D…
	NathanieLysandeR o Wpis Nr. 119 – Geopolityczna D…
	Anonim o Wpis Nr. 31 – Spór O Pożywieni…
	Giorgio Valentino o Pawłościaństwo – Nr. 12 Dalsze…
	Giorgio Valentino o Wpis Nr. 118 – Na Kogo Zagłosu…
	Giorgio Valentino o Pawłościaństwo – Nr. 15…
	Giorgio Valentino o Wpis Nr. 118 – Na Kogo Zagłosu…
	Giorgio Valentino o Pawłościaństwo – Nr. 15…
	Giorgio Valentino o Pawłościaństwo – Nr. 15…
	cyryl27 o Wpis Nr. 119 – Geopolityczna D…
	cyryl27 o Wpis Nr. 119 – Geopolityczna D…
	cyryl27 o Wpis Nr. 119 – Geopolityczna D…
	NathanieLysandeR o Wpis Nr. 119 – Geopolityczna D…

Ewangelios Nathanielski

Egzegeza Apokryfy Gnosis Ezoteryka Egzoteryka Mezoteryka Awesta Historia Translatoryka Odnowa Teoretyka

Ewangelia Piłata (Płt)

Listy Poncjusza Piłata

Męczeństwo Piłata

Oddanie Poncjusza Piłata

List Piłata do Tyberiusza

List Tyberiusza Do Piłata

Korespondencja Piłata Do Klaudiusza

Korespondencja Piłata I Heroda

Relacja Poncjusza Piłata

Śmierć Piłata

Dokument Greka Germizego

List Poncjusza Piłata Do Cesarza Tyberiusza

LETTERS OF HEROD AND PILATE

CONNECTING ROMAN HISTORY
with THE Death OF CHRIST
AT JERUSALEM

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

Ewangelia Piłata (Płt)

Listy Poncjusza Piłata

Męczeństwo Piłata

Oddanie Poncjusza Piłata

List Piłata do Tyberiusza

List Tyberiusza Do Piłata

Korespondencja Piłata Do Klaudiusza

Korespondencja Piłata I Heroda

Relacja Poncjusza Piłata

Śmierć Piłata

Dokument Greka Germizego

List Poncjusza Piłata Do Cesarza Tyberiusza

LETTERS OF HEROD AND PILATE

CONNECTING ROMAN HISTORY with THE Death OF CHRIST AT JERUSALEM

Podziel się:

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

CONNECTING ROMAN HISTORY
with THE Death OF CHRIST
AT JERUSALEM