Księga Psalmów Dawida (Ps)

Księga Psalmów Dawida

 

---

Psalmy 01-150 (Septuaginta)

Psalmy 151-156 (Psalmy Syryjskie)

Psalm 157-161 (Psalmy Qumran)

 

 

BIBLIA GRECKA, przesłane z programu e-sword.

http://biblijny.blox.pl/2008/01/Psalterz-z-Biblii-Greckiej.html napisał:

Psałterz Biblii greckiej to książka, na którą trafiłem całkowicie przypadkowo w warszawskim antykwariacie na Solcu. No bo nawet nie zdawałem sobie sprawy z istnienia takiego przekładu. Za całe 7 złotych taka perełka.

Jest to polskie tłumaczenie Księgi Psalmów z Septuaginty, którego dokonał ks. Antoni Tronina, wydane w 1996 przez KUL. Dlaczego tłumaczenie z greckiego? Ano dlatego, że spośród setek cytatów z Psalmów w Nowym Testamencie, większość pochodzi z Biblii greckiej. Septuaginta była tą Biblią, z której korzystali żydzi i chrześcijanie świata greckiego, a przecież w tym języku powstały Ewangelie.

Czytając jednak Nowy Testament nie zauważymy zawsze wszystkich nawiązań. Seputaginta – przetłumaczona z hebrajskiego w II w. przed naszą erą różni się w wielu miejscach od Biblii hebrajskiej, którą zachowaliśmy do dziś i z której tłumaczony jest dzisiaj Stary Testament. Różnice polegają głównie na pojedynczych słowach, ale czasami na pojedynczych słowach opierały się doktryny!

Tronina pisze:

Nowy Testament, zwłaszcza w opisach męki Pańskiej, wyraźnie odwołuje się do greckiej wersji psalmów. Starożytne przekłady łacińskie uwzględniają nawet w doborze słownictwa to duchowe pokrewieństwo pomiędzy Starym i Nowym Przymierzem. Natomiast współczesne przekłady Psałterza „z oryginału hebrajskiego” zatraciły wiele terminów wspólnych z orędziem ewangelicznym. Szacunek zatem dla zasady harmonii obu testamentów sprawia, że zaczynają się znów pojawiać tłumaczenia Biblii greckiej, zwłaszcza Księgi Psalmów.

Warto też zauważyć, że obecny tekst hebrajski pochodzi z VI-IX wieku naszej ery, kiedy to żydowscy uczeni, Masoreci dołożyli samogłoski do starszych manuskryptów (dziś nie zachowanych). Najstarszy zachowany kodeks hebrajski przygotowany przez Masoretów mamy z IX wieku (Kodeks orientalny i kodeks kairski). A manuskrypty Septuaginty zachowały się w kopiach z IV wieku (Kodeks Synajski). Są zatem starsze o pięć wieków.

Dlaczego tak ważne skąd pochodzą najstarsze kopie? Kolejne kopie oznaczały kolejne błędy i literówki w tekście, prowadzące do jego „skażenia”, co oznacza, że różne fragmenty Starego Testamentu są dziś niezrozumiałe. Tłumacze Septuaginty przekładali z prawdopodobnie mniej skażonego tekstu hebrajskigo, a i niektóre fragmenty, które w hebrajskim są dla nas niezrozumiałe – przetłumaczyli tak, aby po grecku zrozumiałe były. Dlatego być może też tak, że tekst grecki jest bliższy oryginałowi niż zachowany tekst hebrajski. Co ciekawe, gdy w Qumran odkryto hebrajskie manuskrypty z około I wieku przed Chrystusem, okazało się, że niektóre są bliższe naszemu tekstowi hebrajskiemu, niektóre jednak greckiemu… Dlatego mamy pewne podstawy aby nie ignorować tekstu greckiego przy ustalaniu oryginalnej treści Biblii.

Dodać należy, że na tłumaczeniu z greki opierał się tzw. Psałterz Gallikański, czyli przekład łaciński Psalmów powstały w II w. naszej ery. Przekład ten z niewielkimi zmianami trafił do Wulgaty, która była oficjalną (i jedyną) Biblią kościoła powszechnego aż do czasów reformacji i wydań w językach narodowych.

Przekład Księgi Psalmów z greki poprzez wszystkie cytaty i nawiązania pokazuje łączność tej Księgi z Ewangelią i całym NT. Dlatego warto mieć to wydanie, jeśli kiedyś na nie natraficie, co jest niestety trudne, bo w księgarniach tej pozycji nie widziałem.

Dla poszukiwaczy dokładne informacje bibligraficzne:

Psałterz Biblii greckiej. Przełożył według wersji Septuaginty, wprowadzeniem i komentarzem opatrzył Antoni Tronina. Lublin: Red. Wydaw. KUL 1996 – 272 s. Katolicki Uniwersytet Lubelski. ISBN: 83-228-0460-1.

Antoni Tronina – Psalmy Dawida Według Greckiej Septuaginty LXX

 

Psalm 1 (Ps 1)

(1) [O napomnieniu tyczącym dobrych obyczajów, zawartym w kanonie dziewięciu błogosławieństw u Mateusza]. Błogosławiony mąż, który nie wchodzi do rady bezbożnych, nie staje na drodze grzeszników i nie zasiada na krześle zarażonych,

(2) Lecz zgodna z Prawem Pana jest jego wola, nad Jego prawem rozmyśla dniem i nocą.

(3) Będzie on jak drzewo zasadzone nad strumieniami wód: przyniesie owoc w swoim czasie. Liść jego nie opadnie, a wszystko co uczyni będzie pomyślne.

(4) Nie tak bezbożni, nie tak, lecz jak proch, który wiatr zmiata z powierzchni ziemi.

(5) Nie powstaną przeto bezbożni na sądzie, ani grzesznicy w radzie sprawiedliwych.

(6) Bo Pan zna drogę sprawiedliwych a droga bezbożnych zaginie.

Psalm 2 (Ps 2)

(Psm 2:1)  [O powołaniu pogan. Zawiera proroctwo o męce Chrystusa]. Dlaczego burzą się narody i ludy knują rzeczy próżne?

(Psm 2:2)  Powstali królowie ziemi a książęta zeszli się razem przeciw Panu i Jego Pomazańcowi.

(Psm 2:3)  Stargajmy ich pęta i zrzućmy z siebie ich jarzmo!

(Psm 2:4)  Wyszydzi ich Ten, który mieszka w niebie, Pan zakpi z nich sobie.

(Psm 2:5)  Wtedy w swym gniewie do nich przemówi i w swej zapalczywości ich zatrwoży.

(Psm 2:6)  Jam jest ustanowiony przezeń królem na Syjonie, Jego świętej górze,

(Psm 2:7)  by głosić przykazania Pańskie. Pan rzekł do mnie: Tyś jest Synem moim, Jam Ciebie dziś zrodził!

(Psm 2:8)  Żądaj ode Mnie, a dam Ci narody w dziedzictwo i krańce ziemi w posiadanie.

(Psm 2:9)  Żelazną rózgą będziesz nimi rządził i jak naczynie garncarza je pokruszysz.

(Psm 2:10)  A teraz, królowie, zrozumcie, nauczcie się wszyscy władcy ziemi:

(Psm 2:11)  Służcie Panu z bojaźnią, wysławiajcie Go z drżeniem! Przyjmijcie pouczenie, by Pan się nie rozgniewał, i byście nie zeszli z prawej drogi!

(Psm 2:12)  Kiedy rychło zapłonie rozgniewanie Jego – błogosławieni wszyscy, co w Nim ufność mają!

 

Psalm 3 (Ps 3)

(Psm 3:1)  Psalm dla Dawida, gdy uszedł przed swoim synem Absalomem. [O dobrach przyszłych].

(Psm 3:2)  Panie, jak liczni są ci, co mnie trapią, jak wielu przeciw mnie powstało!

(Psm 3:3)  Liczni mówią mej duszy: W Bogu jego nie ma dlań ocalenia!

(Psm 3:4)  Ale Ty, Panie, jesteś moim obrońcą, Chwało moja, Ty wznosisz mą głowę!

(Psm 3:5)  Wołałem głośno do Pana i wysłuchał mnie z góry swej świętej.

(Psm 3:6)  Zasnąłem i pogrążyłem się we śnie; obudziłem się, bo Pan mnie broni!

(Psm 3:7)  Nie ulęknę się tysięcy ludu, choć na mnie dokoła nastają!

(Psm 3:8)  Powstań, Panie, ocal mnie, mój Boże! Bo Ty pobiłeś wszystkich, co nienawidzą mnie bez powodu, połamałeś zęby grzesznikom.

Psalm 4

(Psm 4:1)  Na koniec, z grę na strunach. Hymn dla Dawida [o tym, co wycierpiał].

(Psm 4:2)  Kiedy wołałem, wysłuchał mnie Bóg, który wymierza mi sprawiedliwość. W utrapieniu rozszerzyłeś me serce; zmiłuj się nade mną i wysłuchaj mojej modlitwy!

(Psm 4:3)  Synowie ludzcy, dokąd będziecie sercem ociężali, czemu kochacie marność i szukacie kłamstwa?

(Psm 4:4)  Wiedzcie, że cudownie wsławił Pan Świętego swego. Pan mnie wysłucha, gdy będę Go wzywał!

(Psm 4:5)  Gniewajcie się, ale nie grzeszcie , co mówicie w sercach, opłakujcie na swych łożach!

(Psm 4:6)  Złóżcie ofiarę sprawiedliwości i zaufajcie Panu!

(Psm 4:7)  Wielu mówi: Któż nam ukaże szczęście? Naznaczona jest na nas światłość oblicza Twego, Panie!

(Psm 4:8)  Radość wlałeś w serce moje, większą niż w czasie obfitych zbiorów zboża, wina i oliwy.

Psalm 5

(Psm 5:1)  [Na koniec. Dla tej, która ma posiąść dziedzictwo. Psalm Dawida (w imieniu Kościoła, gdy rano udawał się do domu Pańskiego)]

(Psm 5:2)  Wysłuchaj, Panie, słów moich, uznaj moje wołanie,

(Psm 5:3)  Zwróć uwagę na głos mojej modlitwy, mój Królu i mój Boże! Bowiem Ciebie błagać będę, o Panie,

(Psm 5:4)  Rankiem mój głos usłyszysz. Rankiem stanę przed Tobą i będę czuwał.

(Psm 5:5)  Ty bowiem nie takim jesteś Bogiem, któremu miła nieprawość, złoczyńca nie zamieszka u Ciebie,

(Psm 5:6)  Ani się nie ostoją grzesznicy przed Twymi oczyma. Nienawidzisz wszystkich czyniących nieprawość,

(Psm 5:7)  Zatracasz wszystkich, którzy mówią kłamstwa. Mężem krwawym i podstępnym Pan się brzydzi.

(Psm 5:8)  A ja w ogromie miłosierdzia Twego wejdę w Twój dom, upadnę przed Twym świętym przybytkiem w bojaźni Twojej.

 

(Psm 5:9)  Panie, prowadź mnie w sprawiedliwości Twojej ze względu na mych nieprzyjaciół. Drogę Twoją prostuj przede mną!

 

(Psm 5:10)  W ich ustach bowiem nie ma prawdy, serce ich jest próżne. Ich gardło jest grobem otwartym, knują zdradę swym językiem!

 

(Psm 5:11)  Osądź ich, Boże, niech swych zamiarów nie dopełnią, wedle mnóstwa ich bezbożności oddal ich, bo napełnili Cię goryczą, Panie!

 

(Psm 5:12)  A wszyscy, co Tobie ufają, niech się weselą, na wieki niech się radują, a Ty mieszkaj wśród nich! Niech Tobą się chlubią wszyscy miłujący Twe imię!

 

(Psm 6:1)  [Na koniec, w hymnach na dzień ósmy. Psalm Dawida, pouczenie i napomnienie; i o łasce].

 

(Psm 6:2)  Panie, nie karć mnie w swym gniewie i nie doświadczaj mnie w swej zapalczywości!

 

(Psm 6:3)  Zmiłuj się nade mną, Panie, bom jest słaby, ulecz mnie, Panie, bo drżą moje kości.

 

(Psm 6:4)  I dusza moja strwożyła się bardzo, lecz Ty, o Panie, dokądże jeszcze?

 

(Psm 6:5)  Powróć, o Panie, ocal moją duszę, wybaw mnie w swym miłosierdziu!

 

(Psm 6:6)  Bo nikt z umarłych nie wspomni o Tobie; któż Cię będzie wyznawał w otchłani?

 

(Psm 6:7)  Zmęczyłem się moim wzdychaniem, obmywał będę co noc moje łoże, posłanie moje skrapiał będę łzami.

 

(Psm 6:8)  Zaćmiło się od gniewu oko moje, postarzałem się wśród wszystkich mych wrogów.

 

(Psm 6:9)  Odstąpcie ode mnie wszyscy czyniący nieprawość, bo Pan usłyszał głos mojego płaczu.

 

(Psm 6:10)  Usłyszał Pan moje błaganie, modlitwę moją Pan przyjął.

 

(Psm 7:1)  [Psalm Dawida, który śpiewał Panu z racji słów Chusego, syna Jeminiego.Nawrócenie pogan do wiary i do wyznania Boga].

 

(Psm 7:2)  Panie, Boże mój, w Tobie złożyłem nadzieję, wybaw mnie od wszystkich prześladowców i ocal mnie,

 

(Psm 7:3)  by ktoś nie porwał jak lew mojej duszy, gdy nie ma odkupiciela ani wybawcy.

 

(Psm 7:4)  Panie, Boże mój, jeślim się tego dopuścił, jeśli nieprawość jest w moich rękach,

 

(Psm 7:5)  jeślim odpłacił tym, którzy mi zło wyrządzili -niech padnę, ograbiony przez mych nieprzyjaciół.

 

(Psm 7:6)  Niech nieprzyjaciel ściga mnie i pochwyci, niech wdepcze w ziemię me życie, a godność moją niechaj w proch obali!

 

(Psm 7:7)  Powstań, Panie, w Twym gniewie, wznieś się ponad granice moich nieprzyjaciół. Przebudź się, Panie, i wydaj rozkaz!

 

(Psm 7:8)  Niech Cię otoczy zgromadzenie narodów, a Ty dla niego powróć na wysokości.

 

(Psm 7:9)  Pan będzie sądził narody! Osądź mnie, Panie, wedle mej sprawiedliwości i według niewinności, która jest we mnie!

 

(Psm 7:10)  A nieprawość grzeszników niech się dopełni! Ty pokierujesz sprawiedliwym, o Boże, który badasz serca i nerki!

 

(Psm 7:11)  Słuszna jest pomoc moja od Pana, który zbawia prawych sercem.

 

(Psm 7:12)  Bóg, Sędzia sprawiedliwy, mocny i cierpliwy, nie płonie gniewem na każdy dzień.

 

(Psm 7:13)  Jeśli się nie nawrócicie, zabłyśnie mieczem; już napiął swój łuk i trzyma go w pogotowiu!

 

(Psm 7:14)  Wraz z nim przyrządził narzędzia śmierci: strzały skierował przeciw płonącym!

 

(Psm 7:15)  Oto [grzesznik] począł grzech, brzemienny jest podstępem i zrodził nieprawość.

 

(Psm 7:16)  Dół wykopał i pogłębił; sam wpadnie do jamy, którą zgotował!

 

(Psm 7:17)  Niech podstęp jego wróci mu na głowę, a nieprawość jego spadnie mu na ciemię!

 

(Psm 8:1)  [Na koniec, na tłocznie. Psalm Dawida. Proroctwo o tym, że niemowlęta, dzieci i młodzież będą głosić chwałę Pana, wołając: Zbaw Nas!]

 

(Psm 8:2)  Panie, o Panie nasz, jak cudowne Twe imię po całej ziemi, bo wspaniałość Twoja przewyższa niebiosa.

 

(Psm 8:3)  Z ust dzieci i niemowląt zgotowałeś chwałę na przekór Twym wrogom, aby zniszczyć nieprzyjaciela i mściciela.

 

(Psm 8:4)  Bo widzę niebiosa, dzieło palców Twoich, księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził.

 

(Psm 8:5)  Czymże jest człowiek, że o nim pamiętasz, albo syn człowieczy, że troszczysz się o niego?

 

(Psm 8:6)  Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów, chwałą i czcią go ukoronowałeś

 

(Psm 8:7)  i postawiłeś go nad dziełami rąk Twoich, wszystko poddałeś pod jego stopy:

 

(Psm 8:8)  wszelkie owce i woły, nadto i zwierzęta polne,

 

(Psm 8:9)  ptactwo powietrzne i ryby morskie, które przemierzają szlaki mórz.

 

(Psm 9:1)  [Na koniec, o tajemnicach syna. Psalm Dawida.O Chrystusie obejmującym tron królewski i wypędzającym wroga].

 

(Psm 9:2)  Sławił Cię będę, Panie, całym sercem, będę opowiadał wszystkie cuda Twoje,

 

(Psm 9:3)  cieszył się będę i radował w Tobie, opiewał będę imię Twoje, Najwyższy!

 

(Psm 9:4)  Gdy cofną się moi wrogowie, osłabną i znikną sprzed Twego oblicza.

 

(Psm 9:5)  Boś sądu mojego się podjął i sprawy, zasiadłeś na tronie Ty, który osądzasz prawość.

 

(Psm 9:6)  Zgromiłeś narody, a bezbożny zginął. Imię ich wymazałeś na wieczne wieki.

 

(Psm 9:7)  Miecze nieprzyjacielskie ustały na zawsze, a miasta zburzyłeś, zaginęła pamięć o nich z hukiem.

 

(Psm 9:8)  A Pan trwa na wieki, przygotował na sąd swoją stolicę,

 

(Psm 9:9)  i sam będzie sądził świat sprawiedliwie, słusznie osądzi narody.

 

(Psm 9:10)  Pan stał się ucieczką ubogiego, pomocą w czasach ucisku.

 

(Psm 9:11)  Zaufają Tobie znający Twe imię, bo nie opuściłeś szukających Cię, Panie!

 

(Psm 9:12)  Śpiewajcie Panu, który mieszka na Syjonie, głoście między narodami Jego dzieła,

 

(Psm 9:13)  bo Mściciel krwi pamiętał o nich i nie zapomniał wołania ubogich.

 

(Psm 9:14)  Zmiłuj się nade mną, Panie, spójrz na moje poniżenie od wrogów, Ty, któryś mnie podniósł z bram śmierci,

 

(Psm 9:15)  bym głosił Twą chwałę w bramach córy Syjonu. Radował się będę Twoim wybawieniem.

 

(Psm 9:16)  Poganie utkwili w ruinie, jakiej dokonali, w sidle, które zastawili, ugrzęzła ich noga.

 

(Psm 9:17)  Pan się objawi, gdy przyjdzie sądzić, w dziełach rąk swoich uwikła się grzesznik.

 

(Psm 9:18)  Niech precz odejdą grzesznicy do otchłani, wszystkie narody, co zapomniały o Bogu.

 

(Psm 9:19)  Bo nie na zawsze ubogi będzie zapomniany, wytrwałość nędzarzy nie zginie na wieki.

 

(Psm 9:20)  Powstań, Panie, by nie przemógł człowiek, niech osądzeni będą przed Tobą poganie!

 

(Psm 10:1)  [Dawida. O napaści wroga na Adama i jego potomstwo. I jak Chrystus pokonał jego pychę]. Czemu, o Panie, odszedłeś daleko, spoglądasz z góry w czasie pomyślnym i w uciskach,

 

(Psm 10:2)  kiedy pyszni się bezbożny, ubogi goreje?! Niech się zapłaczą w swoje zamysły, jakie knują!

 

(Psm 10:3)  Bo wychwalają grzesznika za pożądania jego duszy, a czyniącego nieprawość błogosławią.

 

(Psm 10:4)  Grzesznik rozgniewał Pana [mówiąc]: „Nie będzie karał wedle wielkiego gniewu swego”. Nie ma Boga w zasięgu jego wzroku,

 

(Psm 10:5)  splugawione są drogi jego w każdej chwili, usunął sądy Twoje sprzed oblicza swego, gardzi wszystkimi swymi nieprzyjaciółmi.

 

(Psm 10:6)  Rzekł bowiem w sercu swoim: „Nie zachwieję się! Z pokolenia na pokolenie nie doznam zła!”

 

(Psm 10:7)  Usta jego pełne przekleństwa, goryczy i zdrady, pod jego językiem cierpienie i ból.

 

(Psm 10:8)  Zasiada w zasadzce z bogaczami, w skrytościach, aby zabić niewinnego. Oczy jego wypatrują ubogiego.

 

(Psm 10:9)  Czatuje w skrytości, niczym lew w swym legowisku, zasadza się, by porwać ubogiego, porwać ubogiego schwyciwszy go.

 

(Psm 10:10)  W pułapce swej go dręczy, pochyla się i pada, aby zawładnąć ubogimi.

 

(Psm 10:11)  Powiedział wszak w sercu swoim: „Bóg zapomniał, odwrócił swoje oblicze, aby nie patrzeć na koniec!”

 

(Psm 10:12)  Powstań, Panie Boże, niech wzniesie się dłoń Twoja, byś nie zapomniał o ubogich!

 

(Psm 10:13)  Dlaczego bezbożny rozdrażnia Boga? Rzekł bowiem w sercu: „Nie będzie karał!”

 

(Psm 10:14)  Ty widzisz, bo zważasz na trud i gniew, aby ich wydać w Twoje ręce. Tobie pozostawiony jest ubogi, Ty będziesz pomocą sierocie!

 

(Psm 10:15)  Skrusz ramię grzesznika i złoczyńcy. Szukać będą jego grzechu i już go więcej nie znajdą.

 

(Psm 10:16)  Pan będzie królował wiecznie i na wiek wieku! Wyginiecie, poganie, z Jego ziemi!

 

(Psm 10:17)  Pragnienia ubogich wysłuchałeś, Panie, gotowość ich serca usłyszało Twe ucho.

 

(Psm 10:18)  Wymierz sąd sierocie i uciśnionemu, aby się dłużej nie wywyższał człowiek z ziemi!

 

(Psm 11:1)  [Na koniec; psalm Dawida.Gdy trapił się lud uprowadzony do niewoli wraz ze swymi dziećmi. A nam ponadto o zwycięstwie nad wrogiem]. Zaufałem Panu; dlaczego mówicie mej duszy: „Ulatuj w góry jak wróbel!”

 

(Psm 11:2)  Bo to grzesznicy łuk naciągnęli, przygotowali swe strzały w kołczanie, aby ciemną nocą przeszyć nimi prawych sercem.

 

(Psm 11:3)  Zburzyli bowiem to, co zbudowałeś, lecz cóż uczynił sprawiedliwy?

 

(Psm 11:4)  Pan w świętym swym przybytku, Pan, który tron ma w niebie. Oczy Jego patrzą na ubogiego, powieki Jego doświadczają synów ludzkich.

 

(Psm 11:5)  Pan bada sprawiedliwego i bezbożnego, a kto kocha nieprawość, nienawidzi własnej duszy!

 

(Psm 11:6)  Płomienie jak deszcz zleje On na grzeszników, ogień i siarka i gwałtowny wicher będą udziałem ich kielicha.

 

(Psm 11:7)  Pan bowiem jest sprawiedliwy i miłuje sprawiedliwość! Prawość ogląda Jego oblicze.

 

(Psm 12:1)  [Na koniec; o dniu ósmym. Psalm Dawida. Oskarżenie złego. I proroctwo o przyjściu Chrystusa].

 

(Psm 12:2)  Ratuj mnie, Panie, bo zabrakło świętego, bo zanikły prawdy u synów ludzkich!

 

(Psm 12:3)  Próżne rzeczy powiada każdy do bliźniego swego, ustami podstępnymi i dwoistym sercem głoszą zdradę.

 

(Psm 12:4)  Niech Pan rozproszy wszystkie wargi zdradliwe i język chełpliwy!

 

(Psm 12:5)  Tych, co mówią: „Nasz język czyni nas wielkimi, a usta dają nam władzę; któż naszym panem?”

 

(Psm 12:6)  Ze względu na potrzeby biednych i na jęk nędzarzy, teraz powstanę – mówi Pan. Dam Zbawiciela, przezeń przemówię otwarcie!

 

(Psm 12:7)  Słowa Pańskie to słowa czyste, srebro ogniem próbowane, oddzielone od ziemi, siedmiokroć czyszczone.

 

(Psm 12:8)  Ty, o Panie, zachowasz nas i ustrzeżesz nas od tego pokolenia i na wieki.

 

(Psm 13:1)  [Na koniec. Psalm Dawida. Napaści wroga. Oczekiwanie Pana i Jego pomocy].

 

(Psm 13:2)  Jak długo, Panie, nie będziesz o mnie pamiętał? Jak długo będziesz odwracał swe oblicze ode mnie?

 

(Psm 13:3)  Jak długo będę nosił rozterki we własnej duszy? Ból w moim sercu co dnia? Jak długo wróg mój nade mną będzie się wynosił?

 

(Psm 13:4)  Spójrz i wysłuchaj mnie Panie, Boże mój! Oświeć oczy moje, bym nie zasnął śmiercią,

 

(Psm 13:5)  Aby kiedyś nie powiedział mój nieprzyjaciel: Przemogłem go! By się nie cieszyli moi prześladowcy, gdybym się zachwiał.

 

(Psm 13:6)  Ja zaś zaufałem miłosierdziu Twemu, serce me rozraduje się w Twoim zbawieniu. Będę śpiewał Panu, który mi dobro okazał i opiewał będę imię Pana Najwyższego.

 

Psalm 14

(Psm 14:1)  [Na koniec. Psalm Dawida. Oczekiwanie na Chrystusa]. Rzekł bezrozumny w sercu swoim: Nie ma Boga! Zepsuci są, stali się obrzydliwi w czynach swoich. Nie ma, kto by czynił dobrze, nie ma ani jednego.

(Psm 14:2)  Pan z nieba spojrzał na synów ludzkich, aby zobaczyć, czy jest kto rozumny, kto by szukał Boga.

(Psm 14:3)  Wszyscy razem zbłądzili, społem nieużyteczni się stali, Nie ma, kto by czynił dobrze, nie ma ani jednego. [Grobem otwartym jest ich gardło, językami swymi knują zdradę. Jad żmijowy pod ich wargami, usta ich pełne przekleństwa i goryczy, nogi ich prędkie do rozlewu krwi. Smutek i nieszczęście na ich drogach, a drogi pokoju nie poznali. Nie ma bojaźni Bożej przed ich oczyma].

(Psm 14:4)  Czyż się nie opamiętają wszyscy, co czynią nieprawość, co lud mój pożerają jak gdyby chleb jedli? Pana nie wzywali.

(Psm 14:5)  Tam drżeli ze strachu, gdzie strachu nie było, gdyż Bóg jest w pokoleniu sprawiedliwym.

(Psm 14:6)  Pokrzyżowaliście plany nędzarza, lecz Pan jest jego nadzieją.

(Psm 14:7)  Kto ześle ze Syjonu zbawienie Izraelowi? Kiedy Pan odwróci niewolę swego ludu, Jakub się rozraduje i rozweseli się Izrael.

 

(Psm 15:1)  [Psalm Dawida. Doskonałe nawrócenie do Boga]. Panie, kto zagości w Twym namiocie i kto spocznie na Twej górze świętej?

 

(Psm 15:2)  Ten, kto postępuje nienagannie a czyni sprawiedliwość, kto mówi prawdę w sercu swoim,

 

(Psm 15:3)  kto nie dopuszcza się zdrady swym językiem, nie czyni zła bliźniemu, ani nie przyjmuje zarzutu przeciwko sąsiadom.

 

(Psm 15:4)  Złoczyńcę w swych oczach za nic uważa, a bogobojnych darzy chwałą. Kto przysięga bliźniemu swemu a nie zawodzi.

 

(Psm 15:5)  Kto pieniędzy swych nie pożycza na lichwę i nie przyjmuje darów przeciwko niewinnym. Kto tak postępuje, ten się na wieki nie zachwieje.

 

(Psm 16:1)  [Inskrypcja dla Dawida. Wybraństwo Kościoła i zmartwychwstanie Chrystusa]. Zachowaj mnie, Panie, bo Tobie zaufałem!

 

(Psm 16:2)  Rzekłem Panu: Tyś jest moim Panem, bo dóbr moich nie potrzebujesz.

 

(Psm 16:3)  Do świętych, którzy są na Jego ziemi, całą swą wolę cudownie nakłonił.

 

(Psm 16:4)  Mnożą się słabości tamtych; potem się pospieszyli.Nie będę uczestniczył w ich krwawych ofiarach i nie wspomnę ich imion moimi ustami!

 

(Psm 16:5)  Pan jest moim losem dziedzicznym i kielichem moim; Ty przywrócisz mi moje dziedzictwo!

 

(Psm 16:6)  Przypadła mi część w miejscach najlepszych, dziedzictwo bowiem moje jest najlepsze!

 

(Psm 16:7)  Błogosławić będę Pana, który udzielił mi zrozumienia, nadto aż do nocy upominały mnie moje nerki.

 

(Psm 16:8)  Miałem Pana zawsze przed oczyma, gdyż jest po mej prawicy, abym się nie zachwiał.

 

(Psm 16:9)  Dlatego ucieszyło się me serce i język się rozradował, nadto i ciało moje w nadziei spoczywać będzie.

 

(Psm 16:10)  Bo nie zostawisz duszy mej w Otchłani i nie dasz Świętemu Twemu oglądać skażenia.

 

(Psm 16:11)  Dałeś mi poznać drogi życia, napełnisz mnie radością przed Twym obliczem, rozkoszą na zawsze po Twojej prawicy.

 

(Psm 17:1)  [Modlitwa Dawida]. Wysłuchaj, Panie, mojej słusznej sprawy, skłoń się ku memu błaganiu. Usłysz modlitwę moją z ust nieobłudnych!

 

(Psm 17:2)  Sprzed Twego oblicza niech sąd o mnie wyjdzie, oczy moje niech oglądają to, co słuszne!

 

(Psm 17:3)  Doświadczyłeś mego serca, nawiedziłeś je nocą, ogniem mnie wypróbowałeś, a nieprawość nie znalazła się we mnie.

 

(Psm 17:4)  Aby me usta nie wychwalały dzieł ludzkich, ze względu na słowa warg Twoich strzegłem dróg twardych.

 

(Psm 17:5)  Abym stawiał me kroki na Twoich ścieżkach, by się nie chwiały me kroki.

 

(Psm 17:6)  Wołałem, bo słuchasz mnie, Boże, nakłoń ku mnie ucha i wysłuchaj słów moich.

 

(Psm 17:7)  Okaż przedziwne miłosierdzie Twoje, bo Ty wybawiasz ufających Tobie od przeciwników Twej prawicy.

 

(Psm 17:8)  Strzeż mnie, Panie, jak źrenicy oka, w cieniu Twych skrzydeł mnie ukryj,

 

(Psm 17:9)  z dala od bezbożnych, którzy mnie uciskają! Nieprzyjaciele moi otoczyli mą duszę,

 

(Psm 17:10)  obrośli swym tłuszczem, usta ich odzywały się hardo.

 

(Psm 17:11)  Ci, którzy mnie wyrzucali, teraz mnie otoczyli, zwrócili oczy, by mnie powalić na ziemię.

 

(Psm 17:12)  Pochwycili mnie jak lew gotów na łowy, niczym lwiątko czające się w kryjówce.

 

(Psm 17:13)  Powstań, Panie, zastąp im drogę i powal! Ocal mą duszę przed bezbożnymi, miecz Twój – przed wrogami Twej ręki, o Panie!

 

(Psm 17:14)  Od nielicznych z ziemi oddziel ich w ich życiu! Twym ukrytym (pokarmem) napełniłeś ich brzuch. Nakarmili synów, a ostatki zostawili ich małym.

 

(Psm 17:15)  Ja zaś ukażę się w sprawiedliwości przed Twym obliczem, zostanę nasycony, gdy objawi się Twoja chwała!

 

(Psm 18:1)  [Na koniec. Sługi Pańskiego Dawida, który wyśpiewał Panu słowa tego kantyku w dniu, kiedy wyrwał go Pan z ręki wszystkich jego nieprzyjaciół oraz Saula. Dziękczynienie i modlitwa]. Rzekł wtedy:

 

(Psm 18:2)  Miłuję Cię, Panie, mocy moja, Panie, twierdzo moja, ucieczko i wybawco mój.

 

(Psm 18:3)  Bóg mój, wspomożyciel mój, w Nim złożę moją nadzieję. Obrońca mój, róg zbawienia mojego i mój odkupiciel.

 

(Psm 18:4)  Wielbiąc wzywać będę Pana i zostanę uwolniony od mych wrogów.

 

(Psm 18:5)  Ogarnęły mnie boleści śmierci, a strumienie nieprawości mnie zatrwożyły.

 

(Psm 18:6)  Boleści Otchłani otoczyły mnie, zaskoczyły mnie sidła śmierci.

 

(Psm 18:7)  W ucisku moim wzywałem Pana, do mego Boga wołałem. A On ze swego świętego przybytku wysłuchał mego głosu, moje wołanie ku Niemu doszło Jego uszu.

 

(Psm 18:8)  Zatrzęsła się i zadrżała ziemia, podstawy gór się poruszyły, zatrzęsły się, bo Bóg się na nie zagniewał.

 

(Psm 18:9)  Wzniósł się dym Jego gniewu, a ogień zapłonął na obliczu Jego; węgle od niego się rozpaliły.

 

(Psm 18:10)  Nachylił niebios i zstąpił, a ciemna chmura pod Jego stopami.

 

(Psm 18:11)  Wstąpił na cheruby i uleciał, uleciał na skrzydłach wiatru.

 

(Psm 18:12)  Ciemności uczynił swoją zasłoną, rozpiął wokół siebie namiot, ciemna woda w chmurach powietrznych.

 

(Psm 18:13)  Przed blaskiem Jego oblicza chmury się rozproszyły, grad i węgle ogniste.

 

(Psm 18:14)  Zagrzmiał Pan z nieba, Najwyższy wydał głos.

 

(Psm 18:15)  Wypuścił strzały i rozproszył ich; rozmnożył błyskawice i przeraził ich.

 

(Psm 18:16)  Ukazały się źródła wód i obnażyły się posady kręgu ziemi od groźby Twojej, Panie, od tchnienia wichru Twego gniewu.

 

(Psm 18:17)  Zesłał z wysoka i pochwycił mnie, wydobył mnie z toni ogromnej.

 

(Psm 18:18)  Od nieprzyjaciół przemożnych mnie ocalił, i od nienawidzących mnie, choć byli silniejsi ode mnie.

 

(Psm 18:19)  Napadli na mnie w dniu mego strapienia, lecz Pan stał się mym obrońcą,

 

(Psm 18:20)  wywiódł mnie na miejsce przestronne, ocalił mnie, bo mnie wybrał.

 

(Psm 18:21)  Za sprawiedliwość moją Pan mnie wynagrodzi, odpłaci mi według czystości rąk moich,

 

(Psm 18:22)  ponieważ strzegłem dróg Pana i nie kroczyłem bezbożnie z dala od Boga mojego.

 

(Psm 18:23)  Bo wszystkie Jego nakazy są przed mym obliczem, a sprawiedliwości Jego nie odrzuciłem od siebie.

 

(Psm 18:24)  I będę wobec Niego bez skazy, strzec się będę własnej nieprawości.

 

(Psm 18:25)  A Pan mi odpłaci według mej sprawiedliwości, według czystości rąk moich przed Jego oczyma.

 

(Psm 18:26)  Wobec świętego okażesz się święty, wobec męża nieskalanego będziesz nieskalany.

 

(Psm 18:27)  Dla czystego okażesz się czysty, ale z przewrotnym postąpisz przewrotnie.

 

(Psm 18:28)  Bo Ty wybawisz naród uniżony, a oczy pyszałków upokorzysz.

 

(Psm 18:29)  Ty bowiem, Panie, zapalisz moją pochodnię, Boże mój, Ty rozjaśnisz ciemności moje.

 

(Psm 18:30)  Albowiem Ty mnie uwolnisz od pokusy, w mym Bogu mur przeskoczę.

 

(Psm 18:31)  Droga mojego Boga jest nieskalana, słowa Pańskie ogniem doświadczone, On jest obrońcą wszystkich, którzy Mu ufają.

 

(Psm 18:32)  Bo któż jest bogiem oprócz Pana, któż bogiem prócz naszego Boga?

 

(Psm 18:33)  Bóg przepasał mnie mocą, nieskalaną uczynił moją drogę.

 

(Psm 18:34)  On dał moim nogom rączość jelenia, postawił mnie na wyżynach.

 

(Psm 18:35)  On zaprawia me ręce do bitwy, a ramiona moje uczynił spiżowym łukiem.

 

(Psm 18:36)  Jako tarczę dałeś mi zbawienie, Twoja prawica mnie podtrzymała, a ćwiczenie Twoje kieruje mną do końca, ćwiczenie Twoje będzie mnie pouczać.

 

(Psm 18:37)  Dla kroków moich rozszerzyłeś drogę, i nie zachwiały się me nogi.

 

(Psm 18:38)  Ścigał będę nieprzyjaciół moich i pochwycę ich; nie zawrócę, póki sił nie stracą.

 

(Psm 18:39)  Rozgromię ich tak, że się nie ostoją, upadną pod moje nogi.

 

(Psm 18:40)  Przepasałeś mnie mocą do walki, powaliłeś przede mną przeciwników.

 

(Psm 18:41)  Sprawiłeś ucieczkę mych nieprzyjaciół i wytraciłeś mych wrogów.

 

(Psm 18:42)  Wołali, lecz nie było komu ich ratować, wołali do Pana, lecz ich nie wysłuchał.

 

(Psm 18:43)  Zetrę ich jak proch na wietrze, jak błoto uliczne ich zniszczę.

 

(Psm 18:44)  Ocalisz mnie od ludu buntowników, ustanowisz mnie głową narodów. Służy mi lud, którego nie znałem,

 

(Psm 18:45)  jest posłuszny mojemu wezwaniu. Synowie obcy schlebiali mi,

 

(Psm 18:46)  synowie obcy zestarzeli się i zboczyli z dróg swoich.

 

(Psm 18:47)  Niech żyje Pan, niech będzie błogosławiony mój Bóg, niech będzie sławiony Bóg mego zbawienia!

 

(Psm 18:48)  Boże, który sprawiasz me ocalenie i poddajesz mi narody,

 

(Psm 18:49)  Wybawco mój od gniewu mych nieprzyjaciół, spraw, bym górował nad napastnikami, ocal mnie przed mężem nieprawości!

 

(Psm 18:50)  Za to będę Cię sławił wśród narodów, Panie, i psalm zaśpiewam imieniu Twojemu.

 

(Psm 19:1)  [Na koniec. Psalm Dawida. Wyzwolenie ludu z Egiptu. A dla nas pouczenie o Bogu].

 

(Psm 19:2)  Niebiosa głoszą chwałę Boga, dzieło rąk Jego obwieszcza firmament.

 

(Psm 19:3)  Dzień dniowi przekazuje słowo, noc nocy obwieszcza naukę.

 

(Psm 19:4)  Nie są to słowa ani mowy, których by głosu nie słyszano.

 

(Psm 19:5)  Na całą ziemię ich głos się rozszedł i aż po krańce ziemi ich mowy.

 

(Psm 19:6)  Namiot swój wystawił On w słońcu, a ono jak oblubieniec wychodzi ze swej komnaty, raduje się jak olbrzym, biegnąc drogą swoją.

 

(Psm 19:7)  Wyjście jego od krańca nieba a jego przyjście aż na kraniec nieba, i nic przed jego żarem się nie schroni.

 

(Psm 19:8)  Prawo Pańskie nieskalane, nawraca dusze, świadectwo Pańskie wierne, mądrość daje maluczkim.

 

(Psm 19:9)  Nakazy Pańskie prawe, rozweselają serce, przykazanie Pańskie jasne, oświeca oczy.

 

(Psm 19:10)  Bojaźń Pańska czysta, trwa na wiek wieku, sądy Pańskie prawdziwe, usprawiedliwione same w sobie.

 

(Psm 19:11)  Bardziej godne pożądania niż złoto i mnóstwo drogich kamieni, a słodsze od miodu i plastra.

 

(Psm 19:12)  Toteż sługa Twój ich przestrzega; za ich zachowanie nagroda wielka.

 

(Psm 19:13)  Kto zrozumie występki? Oczyść mnie, Panie, od tego, co we mnie skryte,

 

(Psm 19:14)  i od rzeczy obcych oszczędź Twego sługę. Jeśli mnie nie opanują, wtedy będę nieskalany i zostanę oczyszczony od wielkiego grzechu.

 

(Psm 20:1)  [Na koniec. Psalm Dawida, gdy prosił o wybawienie podczas wojny z Ammonitami. A nadto dla nas pożyteczna modlitwa].

 

(Psm 20:2)  Niech cię wysłucha Pan w dniu utrapienia, niech imię Boga Jakubowego cię chroni!

 

(Psm 20:3)  Niech ześle ci pomoc ze świątyni i niech cię wspiera z Syjonu.

 

(Psm 20:4)  Niech pamięta o wszystkich twych ofiarach i niech Mu miłe będzie twe całopalenie.

 

(Psm 20:5)  Niech ci użyczy według serca twego i wszelki twój zamysł wypełni!

 

(Psm 20:6)  Weselić się będziemy w twoim zbawieniu i chlubić się imieniem Pana, Boga naszego. Niechaj Pan spełni wszystkie twoje prośby.

 

(Psm 20:7)  Teraz poznałem, że Pan ocalił pomazańca swego; wysłucha go ze swego świętego nieba w zbawczej mocy swej prawicy.

 

(Psm 20:8)  Ci rydwanami, tamci końmi, my zaś imieniem Pana, Boga naszego, chlubić się będziemy!

 

(Psm 20:9)  Tamci złapali się w sidła i upadli, a myśmy powstali i stoimy prosto!

 

(Psm 21:1)  [Na koniec. Psalm Dawida. Prośba o to, co jest pomocne dla męża sprawiedliwego],

(Psm 21:2)  Panie, z Twojej potęgi król się ucieszy, a zbawieniem Twoim będzie się wielce radował.

(Psm 21:3)  Pragnienie jego serca spełniłeś, nie odmówiłeś życzeniu warg jego.

(Psm 21:4)  Bo wyszedłeś mu naprzeciw z błogosławieństwem swej dobroci, koronę drogocenną włożyłeś mu na głowę.

(Psm 21:5)  Prosił o życie, a Ty mu dałeś długie dni na wiek wieku.

(Psm 21:6)  Wielka jest chwała jego dzięki Twemu zbawieniu; chwałą i ozdobą go otoczyłeś.

(Psm 21:7)  Bo Ty udzielisz mu błogosławieństwa na wiek wieku, rozweselisz go radością przed Twoim obliczem.

(Psm 21:8)  Król bowiem w Panu pokłada nadzieję i nie zachwieje się z łaski Najwyższego.

(Psm 21:9)  Niech dosięgnie twa ręka wszystkich wrogów twoich, prawica twoja niech znajdzie wszystkich, co cię nienawidzą.

(Psm 21:10)  Uczynisz ich jakby piecem rozpalonym, gdy się ukaże twe oblicze! Pan ich zatrwoży w gniewie swoim, i pożre ich ogień.

(Psm 21:11)  Owoc ich z ziemi wytracisz, a potomstwo ich spośród synów ludzkich.

(Psm 21:12)  Bo przeciw Tobie zamierzyli zło, uknuli plan, lecz go nie spełnią.

(Psm 21:13)  Ty ich zmusisz do ucieczki, a ku Twojej reszcie zwrócisz swe oblicze.

 

Psalm 22 (Ps 22)

(Psm 22:1)  [Na koniec. Na obronę o świcie.Psalm Dawida, gdy był wyszydzony przez swych prześladowców. O męce Chrystusa i o powołaniu pogan].

(Psm 22:2)  Boże, Boże mój, [spójrz na mnie], dlaczego mnie opuściłeś? Daleko od mego zbawienia są słowa moich występków.

(Psm 22:3)  Boże mój, wołam przez dzień, a nie słuchasz, i nocą, a Ty nie zważasz!

(Psm 22:4)  A przecież Ty mieszkasz w świątyni, Chwało Izraela!

(Psm 22:5)  Tobie ufali ojcowie nasi, Tobie ufali, a Tyś ich wyzwolił.

(Psm 22:6)  Do Ciebie wołali i zostali wybawieni, Tobie ufali i nie są zawstydzeni!

(Psm 22:7)  Ja zaś jestem robak a nie człowiek, pośmiewisko ludzi i wzgarda pospólstwa.

(Psm 22:8)  Wszyscy patrzący na mnie szydzili ze mnie, mówiąc wargami kiwali głową:

(Psm 22:9)  Zaufał Panu, niech go ocali, niech go wybawi, jeśli go miłuje!.

(Psm 22:10)  Ty bowiem wydobyłeś mnie z łona, nadziejo moja już przy piersiach mej matki!

 

(Psm 22:11)  Od urodzenia Tobie jestem powierzony, od kolan matki Tyś jest Bogiem moim!

 

(Psm 22:12)  Nie odstępuj ode mnie, bo bliski jest ucisk, a nie ma wspomożyciela!

 

(Psm 22:13)  Otoczyło mnie mnóstwo cielców, byki tłuste mnie osaczyły.

 

(Psm 22:14)  Rozwarli na mnie swe paszcze jak lew drapieżny i ryczący.

 

(Psm 22:15)  Siły uszły ze mnie jak woda, rozluźniły się wszystkie me kości. Jak wosk stało się me serce, we wnętrzu moim topnieje.

 

(Psm 22:16)  Wyschła jak skorupa moja siła, język mi przywarł do podniebienia. W proch śmierci mnie sprowadziłeś.

 

(Psm 22:17)  Bo sfora psów mnie otoczyła, obiegła mnie zgraja złoczyńców. Przebodli ręce moje i nogi,

 

(Psm 22:18)  policzyli wszystkie moje kości. Sami zaś przyglądali się i wpatrywali we mnie.

 

(Psm 22:19)  Rozdzielili między siebie moje szaty, a o suknię moją rzucali losy.

 

(Psm 22:20)  Ty zaś, Panie, nie zwlekaj z pomocą dla mnie; wejrzyj ku mej obronie!

 

(Psm 22:21)  Ocal od miecza mą duszę, jedyną moją od psich pazurów.

 

(Psm 22:22)  Wybaw mnie z lwiej paszczy, mnie nędznego od rogów jednorożców!

 

(Psm 22:23)  Imię Twe opowiem moim braciom, w środku zgromadzenia wysławiał Cię będę!

 

(Psm 22:24)  Wy, którzy się Pana boicie, wychwalajcie Go, sławcie Go, całe potomstwo Jakuba, niech się Go boi całe nasienie Izraela!

 

(Psm 22:25)  Ponieważ nie wzgardził i nie odrzucił prośby ubogiego, i nie odwrócił ode mnie swego oblicza. a gdy wołałem do Niego, wysłuchał mnie!

 

(Psm 22:26)  U Ciebie chwała moja, w zgromadzeniu wielkim! Wysławiać Cię będę wobec bogobojnych!

 

(Psm 22:27)  Jeść będą ubodzy i nasycą się; chwalić będą Pana ci, co Go szukają. Serca ich żyć będą na wiek wieku.

 

(Psm 22:28)  Wspomną i nawrócą się do Pana wszystkie krańce ziemi, kłaniać się będą przed Jego obliczem wszystkie szczepy pogańskie.

 

(Psm 22:29)  Bo królowanie należy do Pana, i On panuje nad narodami.

 

(Psm 22:30)  Jedli i pokłonili się wszyscy możni ziemi. Upadną przed Jego obliczem wszyscy, którzy do ziemi zstępują. Dusza moja żyć będzie dla Niego,

 

(Psm 22:31)  potomstwo moje będzie Mu służyło. Przyszłe pokolenie głosić będzie Pana;

Psalm 23

(Psm 23:1)  Psalm Dawida [o jego królewskim pokarmie. A dla nas duchowo o nadejściu nowego ludu chrześcijańskiego].

(Psm 23:2)  Na zielonych pastwiskach mnie umieścił; nad wodami odpocznienia mnie karmi.

(Psm 23:3)  Duszę moją nawrócił, sprowadził mnie na ścieżki właściwe ze względu na swoje imię.

(Psm 23:4)  Choćbym nawet kroczył pośród cienia śmierci, zła się nie lękam, bo Ty jesteś ze mną! Laska Twoja i rózga są moją pociechą.

(Psm 23:5)  Zastawiłeś przede mną stół wbrew mym prześladowcom. Namaściłeś mi głowę olejkiem , a Twój kielich upojenia jakże wspaniały!

(Psm 23:6)  Miłosierdzie Twoje będzie mi towarzyszyć przez wszystkie dni życia, abym mieszkał w domu Pańskim po najdłuższe czasy.

Psalm 24

(Psm 24:1)  Psalm Dawida. Na pierwszy dzień tygodnia, gdy Bóg zaczął stwarzać świat]. Pańska jest ziemia i co ją napełnia, krąg ziemi i wszyscy jego mieszkańcy.

(Psm 24:2)  On sam osadził go nad morzami i ponad rzekami go przysposobił.

 

(Psm 24:3)  Kto wstąpi na górę Pańską, kto stanie na Jego świętym miejscu?

 

(Psm 24:4)  Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, który nie na próżno duszę swą otrzymał i nie przysięgał podstępnie bliźniemu.

 

(Psm 24:5)  Ten otrzyma błogosławieństwo od Pana i miłosierdzie od Boga, Zbawcy swego.

 

(Psm 24:6)  Takie jest pokolenie tych, co Go szukają, co szukają oblicza Boga Jakubowego.

 

(Psm 24:7)  Książęta, otwórzcie bramy, podnieście się, bramy wieczne, a wnijdzie Król Chwały!.

 

(Psm 24:8)  Któż jest tym Królem Chwały? Pan mocny i potężny, Pan potężny w boju!

 

(Psm 24:9)  Książęta, otwórzcie bramy, podnieście się, bramy wieczne, a wnijdzie Król Chwały!

 

(Psm 24:10)  Któż jest tym Królem Chwały? Pan Zastępów – On jest Królem Chwały!

 

(Psm 25:1)  [Na koniec. Psalm Dawida. Pouczenie o dziękczynieniu]. Do Ciebie, Panie, wzniosłem duszę moją, Boże mój,

 

(Psm 25:2)  Tobie ufam, niech wstydu nie doznam! Niech nie szydzą ze mnie wrogowie moi.

 

(Psm 25:3)  Bowiem wszyscy wyczekujący Ciebie nie będą zawstydzeni. Niech się zawstydzą ci, co na darmo knują nieprawość!

 

(Psm 25:4)  Ukaż mi drogi Twoje, Panie, naucz mnie ścieżek Twoich.

 

(Psm 25:5)  Prowadź mnie w prawdzie Twojej i pouczaj mnie. Boś Ty jest Bóg, mój Zbawca, Ciebie tęsknie wyczekuję dzień cały.

 

(Psm 25:6)  Wspomnij na zmiłowanie Twoje, Panie, i na Twe miłosierdzie, które trwa od wieku.

 

(Psm 25:7)  Grzechów mej młodości i przewinień moich nie pamiętaj! Według miłosierdzia Twego wspomnij na mnie, ze względu na dobroć Twą, Panie!

 

(Psm 25:8)  Pan jest dobry i prawy, przeto ustanowi prawo błądzącym w drodze.

 

(Psm 25:9)  Na drogi prawa skieruje cichych, pokornych wyuczy dróg swoich.

 

(Psm 25:10)  Wszystkie drogi Pana to miłosierdzie i prawda dla tych, co szukają Jego przymierza i Jego świadectw.

 

(Psm 25:11)  Dla imienia Twego, Panie, odpuść mi grzech, bo jest wielki!

 

(Psm 25:12)  Któryż to człowiek, co się boi Pana? On ustanawia mu prawo na drodze, którą wybrał.

 

(Psm 25:13)  Dusza jego będzie przebywać pośród dóbr, a potomstwo jego odziedziczy ziemię.

 

(Psm 25:14)  Pan jest podporą dla tych, co się Go boją, aby im objawić swój testament.

 

(Psm 25:15)  Oczy moje zawsze ku Panu, bo On wyrwie z sidła moje nogi.

 

(Psm 25:16)  Wejrzyj na mnie i zmiłuj się nade mną, bo samotny jestem i ubogi.

 

(Psm 25:17)  Rozmnożyły się udręki mego serca, wywiedź mnie z ucisków moich!

 

(Psm 25:18)  Wejrzyj na uniżenie moje i niedolę, odpuść wszystkie moje grzechy!

 

(Psm 25:19)  Spójrz na mych wrogów, jak jest ich wielu, i jak niesłusznie mnie dręczą!

 

(Psm 25:20)  Boże, wybaw Izraela ze wszystkich jego ucisków!

 

(Psm 25:21)  Niewinni i prawi przyłączyli się do mnie, bo trwam przy Tobie, Panie,

 

(Psm 25:22)  – -by

 

(Psm 26:1)  [Dawida, gdy odstąpili odeń jego przyjaciele podczas wygnania. A dla nas modlitwy tego męża, który postępował wobec Boga w doskonałości]. Osądź mnie, Panie, bo kroczę w mej niewinności. Złożywszy w Panu nadzieję, nie osłabnę!

 

(Psm 26:2)  Doświadcz mnie, Panie, wystaw mnie na próbę, ogniem rozpal moje nerki i serce!

 

(Psm 26:3)  Bo miłosierdzie Twoje przed mymi oczyma, upodobałem sobie w Twej prawdzie.

 

(Psm 26:4)  Nie zasiadam w radzie przewrotnych, nie zadaję się z grzesznikami.

 

(Psm 26:5)  Nienawidzę zgromadzenia złoczyńców, z bezbożnymi nie przestaję.

 

(Psm 26:6)  Pośród niewinnych umyję swe ręce i obejdę Twój ołtarz, Panie.

 

(Psm 26:7)  Aby słuchać głosu uwielbienia i opowiadać wszystkie Twoje cuda.

 

(Psm 26:8)  Panie, umiłowałem piękno Twego domu i miejsce przebywania Twej chwały.

 

(Psm 26:9)  Nie zatracaj z bezbożnymi duszy mojej, życia mego z mężami krwawymi.

 

(Psm 26:10)  W ich ręku są nieprawości, prawica ich pełna przekupstwa.

 

(Psm 26:11)  A ja kroczę w niewinności mojej; wyzwól mnie i zmiłuj się nade mną!

 

(Psm 26:12)  Noga moja stoi na równej drodze; w zgromadzeniach będę Cię błogosławił, Panie!

 

(Psm 27:1)  [Dawida. Przed namaszczeniem z powodu słabości, która go opanowała]. Pan moim światłem i zbawcą, kogóż mam się lękać? Pan obroną życia mego, przed kim mam się trwożyć?

 

(Psm 27:2)  Gdy zbliżyli się do mnie złoczyńcy, by pożreć me ciało, wrogowie moi i prześladowcy sami osłabli i upadli.

 

(Psm 27:3)  Choćby stanął przeciwko mnie obóz, moje serce się nie ulęknie, choćby wybuchła przeciw mnie wojna, i wówczas będę ufał!

 

(Psm 27:4)  O jedno Pana prosiłem, tego szukał będę: abym przebywał w domu Pana po wszystkie dni mego życia. Abym się wpatrywał we wspaniałość Pańską, abym mógł oglądać Jego świątynię.

 

(Psm 27:5)  Albowiem schronił mnie w swym przybytku w dniu mojej klęski, w tajni swego przybytku mnie ukrył, wywyższył mnie na skale.

 

(Psm 27:6)  A teraz wywyższył mą głowę ponad mych nieprzyjaciół. Obszedłem (ołtarz) i złożyłem w Jego przybytku ofiarę radości, zaśpiewam i zagram psalm Panu.

 

(Psm 27:7)  Usłysz, Panie, głos mój, którym wołam do Ciebie, zmiłuj się nade mną i wysłuchaj mnie!

 

(Psm 27:8)  Do Ciebie mówi me serce: szukałem oblicza Twego, oblicza Twego szukać będę, Panie!

 

(Psm 27:9)  Nie odwracaj Twego oblicza ode mnie, Nie uchylaj się w gniewie od sługi Twego! Bądź wspomożeniem moim, nie opuszczaj mnie, nie gardź mną, Boże, mój Zbawco!

 

(Psm 27:10)  Ponieważ mój ojciec i matka mnie opuścili, ale Pan uznał mnie za swego.

 

(Psm 27:11)  Panie, naucz mnie drogi Twego prawa i prowadź mnie ścieżką prostą ze względu na mych wrogów.

 

(Psm 27:12)  Nie wydawaj mnie na pastwę mych ciemiężycieli, ponieważ powstali przeciw mnie nieprawi świadkowie; nieprawość kłam sobie zadaje!

 

(Psm 27:13)  Ja wierzę, iż dobra Pańskie będę oglądał w krainie żyjących.

 

(Psm 27:14)  Wyczekuj Pana, mężnie postępuj; niech się umocni Twe serce i wyczekuj Pana!

 

(Psm 28:1)  [Dawida. Błaganie i prośba. I abyśmy wypraszali pomoc]. Do Ciebie, Panie, wołałem, Boże mój, nie odpowiadaj mi milczeniem! Abym, gdy milczysz, nie stał się podobny zstępującym do grobu.

 

(Psm 28:2)  Usłysz głos mego błagania, gdy wołam do Ciebie, gdy wznoszę me ręce ku Twemu świętemu przybytkowi.

 

(Psm 28:3)  Nie zabieraj wraz z grzesznikami mej duszy, nie gub mnie z tymi, co czynią nieprawość. Z tymi, którzy mówią o pokoju ze swymi bliźnimi, lecz w sercu ich złe zamiary.

 

(Psm 28:4)  Odpłać im według ich uczynków, według ich złych zamysłów, odpłać im wedle czynów ich rąk, oddaj im, jak na to zasługują!

 

(Psm 28:5)  Ponieważ nie pojmują dzieł Pańskich ani czynów rąk Jego, zniszczysz ich i nie odbudujesz!

 

(Psm 28:6)  Błogosławiony Pan, bo usłyszał głos mego błagania.

 

(Psm 28:7)  Pan mym wspomożycielem i obrońcą moim, Jemu zaufało me serce i doznałem pomocy. Ciało moje rozkwitło i całą duszą Go sławię!

 

(Psm 28:8)  Pan jest mocą swego ludu, twierdzą zbawienia swego pomazańca.

 

(Psm 28:9)  Ocal swój lud i błogosław dziedzictwu swemu, bądź im pasterzem i kieruj nimi na wieki!

 

(Psm 29:1)  [Psalm Dawidowy, przy dokończeniu przybytk O ofierze]. Przynoście Panu, synowie Boży, przynoście Panu młode baranki, przynoście Panu chwałę i cześć,

 

(Psm 29:2)  przynoście Panu chwałę Jego imienia. Oddajcie Panu cześć na dziedzińcu Jego świątyni!

 

(Psm 29:3)  Głos Pański ponad wodami, zagrzmiał Bóg majestatu, Pan ponad wielkimi wodami!

 

(Psm 29:4)  Głos Pański w mocy, głos Pański w dostojeństwie!

 

(Psm 29:5)  Głos Pański łamie cedry, Pan połamie cedry Libanu,

 

(Psm 29:6)  i zniweczy Liban niczym cielca! A Umiłowany niczym młody jednorożec.

 

(Psm 29:7)  Głos Pański krzesze płomienie ognia,

 

(Psm 29:8)  głos Pański wstrząsa pustynią, Pan wstrząsa pustynią Kadesz.

 

(Psm 29:9)  Głos Pański umacnia jelenie i ogołaca lasy, a w świątyni Jego każdy głosi chwałę.

 

(Psm 29:10)  Pan zawładnie nad potopem, Pan zasiądzie jako Król na wieki.

 

(Psm 29:11)  Pan udzieli mocy swemu ludowi, Pan pobłogosławi lud swój pokojem.

 

(Psm 30:1)  [Na koniec. Psalm pieśni na poświęcenie przybytku. Dawidowi. Proroctwo i dziękczynienie].

 

(Psm 30:2)  Wywyższać Cię będę, Panie, bo mnie przyjąłeś i nie sprawiłeś ze mnie uciechy mym wrogom.

 

(Psm 30:3)  Panie, Boże mój, wołałem do Ciebie, a Tyś mnie uzdrowił!

 

(Psm 30:4)  Panie, z krainy umarłych wywiodłeś duszę moją, wybawiłeś mnie z grona zstępujących do grobu.

 

(Psm 30:5)  Śpiewajcie Panu psalmy, Jego święci, wyznawajcie pamięć Jego świętości.

 

(Psm 30:6)  Bo gniew Jego szybko mija, a Jego łaskawość trwa całe życie. Wieczorem nadchodzi płacz, a rankiem wesele.

 

(Psm 30:7)  A ja rzekłem wśród mej pomyślności: Na wieki się nie zachwieję!

 

(Psm 30:8)  Panie, z Twojej woli umocniłeś moją piękność a gdyś odwrócił swe oblicze, ja się zatrwożyłem.

 

(Psm 30:9)  Do Ciebie, Panie, wołać będę, do Boga mego skieruję me prośby.

 

(Psm 30:10)  Jakiż pożytek z mojej krwi, gdy zstępuję w skażenie? Czyż będzie Cię wysławiał proch, czy będzie sławił Twą wierność?

 

(Psm 30:11)  Usłyszał Pan i zlitował się nade mną, Pan stał się mym wspomożeniem.

 

(Psm 30:12)  Płacz mój przemieniłeś w radość, rozerwałeś wór mój, a przepasałeś mnie weselem.

 

(Psm 31:1)  [Na koniec; Psalm Dawida, w przerażeniu dziękczynienie i niezłomna prośba do Boga].

 

(Psm 31:2)  Panie, w Tobie pokładam nadzieję, niech nie będę zawstydzony na wieki! W sprawiedliwości Twojej wyrwij mnie i ocal!

 

(Psm 31:3)  Nakłoń ku mnie Twego ucha, pospiesz, aby mnie ratować! Bądź dla mnie Bogiem obrony, domem ucieczki, abyś mnie zbawił!

 

(Psm 31:4)  Bo Ty jesteś moją mocą i schronieniem moim, przez wzgląd na Twe imię prowadź mnie i strzeż.

 

(Psm 31:5)  Wywiedziesz mnie z pułapki, jaką zastawili na mnie, boś Ty jest obrońcą moim.

 

(Psm 31:6)  W ręce Twoje polecam ducha mojego, wybaw mnie Panie, Boże wierny!

 

(Psm 31:7)  Znienawidziłeś tych, co bez potrzeby troszczą się o marność, ja zaś zaufałem Panu.

 

(Psm 31:8)  Cieszyć się będę i radować w Twoim miłosierdziu, boś wejrzał na me uniżenie, duszę moją ocaliłeś z udręki.

 

(Psm 31:9)  Nie wydałeś mnie w ręce nieprzyjaciela, Postawiłeś w miejscu przestronnym moje stopy.

 

(Psm 31:10)  Zmiłuj się nade mną, Panie, bo jestem w ucisku, od gniewu zatrwożyło się oko moje, dusza i wnętrze moje.

 

(Psm 31:11)  Bowiem w bólu upływa me życie, a lata moje wśród jęków. W ubóstwie osłabła moc moja, a kości moje się zatrwożyły.

 

(Psm 31:12)  Stałem się hańbą dla wszystkich mych wrogów, dla bliskich moich jeszcze bardziej, i przerażeniem dla moich znajomych. Ci, którzy mnie widzieli, uciekli daleko ode mnie.

 

(Psm 31:13)  Zapomniano o mnie w sercu jak o zmarłym, stałem się niby stłuczone naczynie.

 

(Psm 31:14)  Słyszałem bowiem zarzuty wielu mieszkających wokoło, kiedy się wspólnie zebrali przeciwko mnie, naradzali się, by zabrać moją duszę.

 

(Psm 31:15)  Lecz ja zaufałem Tobie, Panie, rzekłem: Tyś jest Bogiem moim.

 

(Psm 31:16)  W Twoich rękach są moje losy, wyrwij mnie z rąk moich wrogów i prześladowców!

 

(Psm 31:17)  Rozjaśnij swe oblicze ponad sługą Twoim, zbaw mnie w swym miłosierdziu!

 

(Psm 31:18)  Panie, niech nie będę zawstydzony, bo Ciebie wzywałem. Niech się zawstydzą bezbożni i będą strąceni do Otchłani.

 

(Psm 31:19)  Niech zaniemówią usta mówiące podstępnie, głoszące przeciw prawemu nieprawość w pysze i pogardzie.

 

(Psm 31:20)  Panie, jak wielkie mnóstwo dobroci Twojej, którą zachowałeś dla bojących się Ciebie, zgotowałeś ufającym Tobie wobec synów ludzkich!

 

(Psm 31:21)  Ukryjesz ich w tajni Twego oblicza przed ludzkim wzburzeniem, ustrzeżesz ich w przybytku Twoim od swaru języków.

 

(Psm 31:22)  Błogosławiony Pan, bo okazał cudowną swą łaskę w mieście obronnym.

 

(Psm 31:23)  Mówiłem w moim przerażeniu: Odrzucony zostałem sprzed Twoich oczu! Przeto wysłuchałeś, Panie, głosu modlitwy mojej, gdy wołałem do Ciebie.

 

(Psm 31:24)  Miłujcie Pana, wszyscy Jego święci, bo Pan domaga się prawdy i odpłaci tym, którzy stale postępują z pychą.

 

(Psm 32:1)  [Psalm Dawida, o rozumieniu. O winie Adama, który ośmielił się zgrzeszyć. Proroctwo o Chrystusie, przez którego będziemy uwolnieni od piekła]. Błogosławieni, których nieprawości są odpuszczone, których grzechy zostały zakryte.

 

(Psm 32:2)  Błogosławiony mąż, któremu Pan nie poczytuje grzechu, ani w ustach jego nie ma zdrady.

 

(Psm 32:3)  Ponieważ milczałem, schnęły kości moje wśród jęków przez dzień cały.

 

(Psm 32:4)  Bo dniem i nocą ciążyła nade mną twa ręka, wpadłem w nędzę, gdy przeszywał mnie cierń.

 

(Psm 32:5)  Grzech swój wyznałem, a nieprawości mej nie zakryłem. Rzekłem: Wyznam przeciwko sobie nieprawość swą Panu! A Ty odpuściłeś bezbożność mego grzechu.

 

(Psm 32:6)  O to Cię będzie prosił każdy święty w stosownym czasie, i nawet podczas potopu mnogie wody go nie zaleją.

 

(Psm 32:7)  Tyś dla mnie schronieniem w czasie ucisku, jaki mnie ogarnął. Radości moja, wybaw mnie od tych, którzy mnie otoczyli!

 

(Psm 32:8)  „Dam ci zrozumienie i postawię na drodze, którą pójdziesz, utwierdzę w tobie moje oczy”.

 

(Psm 32:9)  Nie bądźcie jak koń i muł, które nie mają rozumu; uzdą i wędzidłem ściśnij szczęki tym, co nie zbliżają się do Ciebie!

 

(Psm 32:10)  Wiele udręk dla grzesznika, lecz ufających Panu otoczy łaska.

 

(Psm 32:11)  Weselcie się w Panu i radujcie, sprawiedliwi, bądźcie dumni, wszyscy prawego serca!

 

(Psm 33:1)  [Dawida. Dosłownie o tych, których ustanowił on w służbie Pana. A duchowo nam jest powiedziane o chwale Bóstwa]. Sprawiedliwi, weselcie się w Panu, prawym przystoi pieśń chwały.

 

(Psm 33:2)  Sławcie Pana na cytrze, grajcie Mu na harfie o dziesięciu strunach.

 

(Psm 33:3)  Śpiewajcie Mu pieśń nową, wdzięcznie grajcie pośród radości.

 

(Psm 33:4)  Bo słowo Pańskie jest prawe, a wszystkie Jego dzieła w wierności.

 

(Psm 33:5)  Umiłował On miłosierdzie i sąd, łaski Pańskiej pełna jest ziemia.

 

(Psm 33:6)  Słowem Pańskim utwierdzone są niebiosa, a tchnieniem ust Jego – wszelka ich potęga.

 

(Psm 33:7)  Wody morskie gromadzi niczym w skórzanym worze, odmęty umieszcza w zbiornikach.

 

(Psm 33:8)  Niech się lęka Pana cała ziemia, On wstrząśnie wszystkich mieszkańców świata!

 

(Psm 33:9)  Bo sam powiedział, a zrodzili się, rozkazał i zostali uczynieni.

 

(Psm 33:10)  Pan rozprasza zamiary narodów, niweczy zamysły ludów [i obraca wniwecz knowania książąt].

 

(Psm 33:11)  Rada Pańska trwa na wieki, zamysły Jego serca z pokolenia pokolenie.

 

(Psm 33:12)  Błogosławiony naród, którego Bogiem jest Pan, lud, który On wybrał na swoje dziedzictwo.

 

(Psm 33:13)  Wejrzał Pan z nieba, patrzy na wszystkich synów ludzkich.

 

(Psm 33:14)  Ze zgotowanej sobie siedziby wejrzał na wszystkich mieszkańców ziemi.

 

(Psm 33:15)  Ten, który każdemu utworzył serce, który rozumie wszystkie ich czyny.

 

(Psm 33:16)  Nie zbawi się król przez moc swej potęgi, ani olbrzymowi nie da ocalenia jego wielka siła.

 

(Psm 33:17)  Zawodny jest koń dla ocalenia, jego wielka moc nie da ratunku.

 

(Psm 33:18)  Oto oczy Pańskie nad bogobojnymi i pokładającymi nadzieję w Jego łasce,

 

(Psm 33:19)  aby ich dusze ocalił od śmierci i nakarmił ich podczas głodu.

 

(Psm 33:20)  Dusza nasza będzie trwała przy Panu, bo On naszą pomocą i obroną.

 

(Psm 33:21)  Bo w Nim samym nasze serce się rozraduje w Jego świętym imieniu złożyliśmy nadzieję.

 

(Psm 33:22)  Niech łaska Twoja, Panie, będzie nad nami, bo w Tobie pokładamy nadzieję!

 

(Psm 34:1)  [Psalm Dawida, gdy odmienił oblicze swe przed Abimelekiem, a ten go zwolnił, aby odszedł. Gdy udał się do domu Pańskiego i złożył pierwociny kapłanom].

 

(Psm 34:2)  W każdym czasie będę błogosławił Pana, w ustach moich zawsze Jego chwała

 

(Psm 34:3)  Dusza moja będzie się chlubiła w Panu, niech słyszą to pokorni i niech się weselą.

 

(Psm 34:4)  Uwielbiajcie ze mną Pana, wspólnie Jego imię wywyższajmy.

 

(Psm 34:5)  Szukałem Pana, a On mnie wysłuchał i ze wszystkich moich utrapień mnie wyrwał.

 

(Psm 34:6)  Przyjdźcie do Niego, a zostaniecie oświeceni, niech oblicze wasze nie płonie wstydem.

 

(Psm 34:7)  Ten ubogi wołał, a Pan go wysłuchał, wybawił go ze wszystkich jego utrapień.

 

(Psm 34:8)  Anioł Pański ochrania bojących się Go i ocala ich.

 

(Psm 34:9)  Skosztujcie i zobaczcie, jak słodki jest Pan, błogosławiony mąż, który w Nim pokłada nadzieję.

 

(Psm 34:10)  Bójcie się Pana, wszyscy święci Jego, ponieważ nie braknie niczego tym, co się Go boją.

 

(Psm 34:11)  Bogaci wpadli w biedę i głodu zaznali, a szukającym Pana nie braknie żadnego dobra.

 

(Psm 34:12)  Przyjdźcie, dzieci, słuchajcie mnie, nauczę was bojaźni Pańskiej!

 

(Psm 34:13)  Któż jest tym człowiekiem, co miłuje życie i pragnie oglądać dobre dni?

 

(Psm 34:14)  Powstrzymaj swój język od złego, a wargi swe od mowy podstępnej!

 

(Psm 34:15)  Odwróć się od złego, a czyń dobrze, szukaj pokoju i postępuj za nim!

 

(Psm 34:16)  Oczy Pańskie ku sprawiedliwym, a uszy Jego ku ich prośbom.

 

(Psm 34:17)  Oblicze zaś Pańskie przeciw zło czyniącym, aby z ziemi wytracić ich wspomnienie.

 

(Psm 34:18)  Wołali sprawiedliwi, a Pan ich wysłuchał i wyrwał ich ze wszystkich ucisków.

 

(Psm 34:19)  Bliski jest Pan dla skruszonych w sercu, a pokornych w duchu wybawi.

 

(Psm 34:20)  Liczne są utrapienia sprawiedliwych, lecz On ich ze wszystkich wyzwoli.

 

(Psm 34:21)  Pan strzeże wszystkich ich kości, ani jedna z nich nie będzie złamana.

 

(Psm 34:22)  Zła jest śmierć grzeszników, upadną ci, co nienawidzą prawego.

 

(Psm 35:1)  [Dawida. Dosłownie, gdy ścigał Edomitów. I błaganie sprawiedliwych]. Panie, oddaj słuszność tym, co niesłusznie mnie dręczą, zwalcz zwalczających mnie!

 

(Psm 35:2)  Pochwyć tarczę i puklerz, a powstań mi na pomoc.

 

(Psm 35:3)  Dobądź miecza i zastąp drogę tym, co mnie prześladują. Powiedz mej duszy: Jam twoim zbawieniem!

 

(Psm 35:4)  Niech się zmieszają i zawstydzą szukający mej duszy, niech cofną się i zawstydzą ci, którzy knują zło na mnie.

 

(Psm 35:5)  Niechaj się staną niczym proch na wietrze, anioł Pański niech ich odegna.

 

(Psm 35:6)  Ich droga niech stanie się ciemna i śliska, anioł Pański niech ich ściga.

 

(Psm 35:7)  Ponieważ bez powodu zastawili na mnie zgubne swe sidła, bez podstaw udręczyli mą duszę,

 

(Psm 35:8)  niech wpadną w pułapkę, o której nie wiedzą, a sidło, które ukryli, niechaj ich pochwyci, niech wpadną we własne sieci.

 

(Psm 35:9)  A moja dusza rozraduje się w Panu, weselić się będzie z Jego zbawienia.

 

(Psm 35:10)  Wszystkie moje kości powiedzą: Panie, któż Tobie podobny? Ty wyrywasz biedaka z rąk potężniejszego odeń, a ubogiego i nędzarza od grabieżcy.

 

(Psm 35:11)  Powstali fałszywi świadkowie, pytali mnie o to, czegom nie wiedział.

 

(Psm 35:12)  Odpłacili mi złem za dobro, a duszy mojej – opuszczeniem.

 

(Psm 35:13)  A ja, kiedy mi dokuczali, wkładałem Włosienicę, postem umartwiałem swą duszę, lecz modlitwa moja do mnie powracała.

 

(Psm 35:14)  Jak bliskiego, jak brata własnego ich umiłowałem, korzyłem się w płaczu i smutku.

 

(Psm 35:15)  A oni rozradowali się i stanęli razem przeciwko mnie, ciosy na mnie spadły, a nie wiedziałem. Podzielili się i nie żałowali.

 

(Psm 35:16)  Doświadczali mnie i wyśmiewali się ze mnie, szydząc, zgrzytali na mnie zębami.

 

(Psm 35:17)  Panie, kiedyż wejrzysz? Ocal duszę moją od ich podstępów, od lwów jedyną moją!

 

(Psm 35:18)  Będę Cię, Panie, wyznawał w wielkim zgromadzeniu, wśród ludu licznego wychwalał Cię będę!

 

(Psm 35:19)  Niech mi nie urągają ci, którzy niesłusznie mi się sprzeciwiają, ci, co bez powodu mnie nienawidzą i dają znaki oczami.

 

(Psm 35:20)  Bo wprawdzie mówili do mnie pokojowo, lecz podstępnie obmyślali zło.

 

(Psm 35:21)  Rozwarli na mnie swe usta, mówili: Dobrze, dobrze, oczy nasze widziały!

 

(Psm 35:22)  Widziałeś, Panie; obyś nie milczał! Panie, nie odstępuj ode mnie!

 

(Psm 35:23)  Powstań mi, Panie, na pomoc, Boże mój i Panie, broń mej sprawy!

 

(Psm 35:24)  Osądź mnie, Panie, według Twej sprawiedliwości, Panie, Boże mój, niechaj nie szydzą ze mnie!

 

(Psm 35:25)  Niech nie mówią w swym sercu: Dobrze, dobrze duszy naszej! Niechaj nie mówią: Pożarliśmy go!

 

(Psm 35:26)  Niechaj się zawstydzą i jednocześnie zlękną ci, którzy się radują z moich nieszczęść. Niech się okryją zmieszaniem i wstydem, którzy mówią złośliwie przeciwko mnie!

 

(Psm 35:27)  Niech się radują i weselą ci, co mają upodobanie w mej sprawiedliwości, i niech zawsze wielbią Pana ci, którzy pragną pokoju dla Jego sługi.

 

(Psm 35:28)  A język mój niech rozważa Twą sprawiedliwość, przez cały dzień Twoją chwałę.

 

(Psm 36:1)  [Na koniec. Sługi Pańskiego Dawida gdy ścigał go Saul. A nam o klęsce naszych wrogów i pouczenie o Bóstwie].

 

(Psm 36:2)  Mówi sobie nieprawy, aby grzeszyć, nie ma bojaźni Boga przed jego oczyma.

 

(Psm 36:3)  Bo zwodził sam sobie, że nieprawość jego nie będzie wykryta i znienawidzona.

 

(Psm 36:4)  Słowa ust jego to nieprawość i podstęp, nie chciał zrozumieć, aby dobrze czynić.

 

(Psm 36:5)  O nieprawości rozmyślał na łożu, wystawał na każdej niedobrej drodze, a grzechu nie miał w pogardzie.

 

(Psm 36:6)  Panie, w niebie Twe miłosierdzie, a prawda Twoja pod obłoki.

 

(Psm 36:7)  Sprawiedliwość Twoja jak góry Boże, sądy Twe jak przepaść głęboka. Wybawisz, Panie, ludzi i zwierzęta!

 

(Psm 36:8)  Jak rozliczne jest, Boże, miłosierdzie Twoje! Synowie ludzcy pokładać będą nadzieję pod ochroną Twych skrzydeł.

 

(Psm 36:9)  Upojeni będą obfitością Twego domu, napoisz ich z potoku Twych rozkoszy.

 

(Psm 36:10)  Bowiem u Ciebie jest źródło życia, w światłości Twojej ujrzymy światło.

 

(Psm 36:11)  Roztocz swe miłosierdzie nad znającymi Cię, nad tymi, których serca są prawe.

 

(Psm 36:12)  Niech mnie nie zdepce noga pyszałka, a ręka grzesznika mnie nie poruszy.

 

(Psm 37:1)  [Dawida. O tych, co pytają, czemu Bóg nie mści się na zuchwałych]. Nie czuj zawiści do niegodziwych, ani nie zazdrość czyniącym nieprawość,

 

(Psm 37:2)  bo niczym siano szybko uschną, i jak trawa zielona szybko zwiędną.

 

(Psm 37:3)  Miej nadzieję w Panu i postępuj dobrze, abyś zamieszkiwał tę ziemię i korzystał z jej bogactw.

 

(Psm 37:4)  Rozkoszuj się w Panu, a spełni prośby twego serca

 

(Psm 37:5)  Przedstaw Panu swą drogę, a On będzie działał.

 

(Psm 37:6)  Sprawi, że jak światło zajaśnieje twa sprawiedliwość, a prawość twoja niczym południe.

 

(Psm 37:7)  Bądź uległy Panu i błagaj Go, nie miej zawiści do tego, któremu szczęści się w drodze, do człowieka zło knującego.

 

(Psm 37:8)  Zaprzestań gniewu i porzuć oburzenie, nie kieruj się zawiścią, byś źle nie postąpił.

 

(Psm 37:9)  Bo ci, którzy źle postępują, zostaną wygubieni, a ufający Panu posiądą ziemię jako dziedzictwo.

 

(Psm 37:10)  Jeszcze chwila, a nie będzie grzesznika, szukać będziesz jego miejsca, a nie znajdziesz.

 

(Psm 37:11)  A cisi posiądą ziemię jako dziedzictwo i rozkoszować się będą wielkim pokojem.

 

(Psm 37:12)  Grzesznik prześladuje sprawiedliwego, zgrzyta nań zębami,

 

(Psm 37:13)  ale Pan go wyśmieje, wiedząc, że przyjdzie dzień jego.

 

(Psm 37:14)  Grzesznicy dobyli miecza, napięli łuk swój, by razić ubogiego i nędzarza, aby wymordować ludzi prawego serca.

 

(Psm 37:15)  Ich włócznia przeszyje własne ich serca, a łuk ich zostanie złamany.

 

(Psm 37:16)  Lepsza jest odrobina, którą ma sprawiedliwy niż wielkie bogactwa grzeszników.

 

(Psm 37:17)  Bo ramiona grzeszników będą połamane, lecz sprawiedliwych Pan podtrzymuje.

 

(Psm 37:18)  Pan zna ścieżki nieskalanych, ich dziedzictwo trwać będzie wiecznie.

 

(Psm 37:19)  Nie zaznają wstydu w złym czasie, w dniach głodu będą nasyceni.

 

(Psm 37:20)  Grzesznicy bowiem zginą, nieprzyjaciele Pańscy, skoro tylko wsławią się i wywyższą, zaraz znikną i jak dym się rozwieją.

 

(Psm 37:21)  Grzesznik pożycza i nie spłaca, a sprawiedliwy lituje się i użycza.

 

(Psm 37:22)  Bo ci, co błogosławią Jemu, posiądą ziemię jako dziedzictwo, a złorzeczący Mu ulegną zagładzie.

 

(Psm 37:23)  Pan kieruje krokami człowieka, upodobał sobie jego drogi.

 

(Psm 37:24)  Choćby upadł, nie rozbije się, ponieważ Pan rękę jego umacnia.

 

(Psm 37:25)  Byłem młodzieńcem, a oto się zestarzałem, lecz nie widziałem prawego w opuszczeniu, ani potomstwa jego, by szukało chleba.

 

(Psm 37:26)  Lituje się w każdym czasie i użycza, potomstwo jego będzie błogosławione.

 

(Psm 37:27)  Odstąp od zła i czyń dobrze, a przetrwasz na wiek wieku.

 

(Psm 37:28)  Bo Pan miłuje prawość i nie opuści swych świętych: wiecznie będą strzeżeni. Nieprawi zaś zostaną ukarani, potomstwo bezbożnych wyginie.

 

(Psm 37:29)  Sprawiedliwi odziedziczą ich ziemię i wiecznie mieszkać w niej będą.

 

(Psm 37:30)  Usta sprawiedliwego będą rozpamiętywać mądrość, a język jego wypowie słuszny wyrok.

 

(Psm 37:31)  Prawo jego Boga w sercu jego, nie wpadną w sidła jego nogi.

 

(Psm 37:32)  Bezbożny czatuje na prawego i usiłuje go zabić,

 

(Psm 37:33)  lecz Pan nie zostawi go w ręku tamtego, ani nie potępi, gdy będzie sądzony.

 

(Psm 37:34)  Wyczekuj Pana i strzeż dróg Jego, a wywyższy cię, byś odziedziczył ziemię; ujrzysz, jak giną grzesznicy.

 

(Psm 37:35)  Widziałem, jak pysznił się bezbożny i wynosił nad cedry Libanu.

 

(Psm 37:36)  Przeszedłem, a już go nie było, szukałem go, lecz nie znalazłem po nim śladu.

 

(Psm 37:37)  Strzeż niewinności i patrz na prawość, gdyż po człowieku pokój czyniącym zostanie potomstwo.

 

(Psm 37:38)  A nieprawi wyginą pospołu, potomstwo bezbożnych wyginie,

 

(Psm 37:39)  Zbawienie prawych pochodzi od Pana, On ich obrońcą w czas utrapienia.

 

(Psm 37:40)  Wspomoże ich Pan i wybawi, uwolni ich od grzeszników i zbawi ich, bo w Nim złożyli nadzieję.

 

(Psm 38:1)  [Psalm samemu Dawidowi. Na wspomnienie szabatu, gdy Filistyni mówili królowi Akiszowi: To jest Dawid, który zabił Goliata. Nie chcemy, aby szedł z nami przeciw Saulowi. A dla nas obecnie pouczenie o dziękczynieniu].

 

(Psm 38:2)  Panie, nie strofuj mnie w swej zapalczywości, ani w swym gniewie mnie nie karz!

 

(Psm 38:3)  Utkwiły bowiem we mnie strzały Twoje i zaciążyła nade mną Twa ręka.

 

(Psm 38:4)  Nie ma zdrowia w mym ciele z powodu Twego gniewu, nie ma pokoju dla mych kości z powodu grzechów moich.

 

(Psm 38:5)  Ponieważ nieprawości przerosły mą głowę, jak ciężkie brzemię zaciążyły nade mną.

 

(Psm 38:6)  Cuchną i ropieją me rany z powodu mojej głupoty.

 

(Psm 38:7)  Wynędzniały jestem i pochylony bardzo, cały dzień chodzę smutny.

 

(Psm 38:8)  Bo dusza moja pełna jest bólu, i nie ma zdrowia w moim ciele.

 

(Psm 38:9)  Osłabiony jestem i upokorzony bardzo, wyłem od ucisku serca.

 

(Psm 38:10)  Panie, ku Tobie się zwraca moje pragnienie, a jęk mój nie jest ukryty przed Tobą.

 

(Psm 38:11)  Serce moje się trwoży, opuściło mnie męstwo, a światło mych oczu ode mnie odeszło.

 

(Psm 38:12)  Przyjaciele moi i bliscy odsunęli się ode mnie i wstrzymali, a najbliżsi moi stanęli z daleka.

 

(Psm 38:13)  Ci, którzy czyhają na mą duszę, zastawili sidła, cały dzień obmyślali podstęp.

 

(Psm 38:14)  Ja zaś niczym głuchy nie słuchałem, jak niemowa nie otwarłem ust swoich;

 

(Psm 38:15)  Stałem się jak człowiek, co nie słyszy, i nie ma w swych ustach odpowiedzi.

 

(Psm 38:16)  Bo w Tobie, Panie, złożyłem nadzieję, Ty mnie wysłuchasz, Panie, mój Boże!

 

(Psm 38:17)  Rzekłem bowiem: Niech nigdy nie cieszą się moi wrogowie, niechaj nie bluźnią, gdyby potknęła mi się noga.

 

(Psm 38:18)  Bo ja jestem gotów na bicze, i ból mój jest zawsze przede mną.

 

(Psm 38:19)  Lecz wyznam swoją nieprawość, zasmucę się z powodu mego grzechu.

 

(Psm 38:20)  A nieprzyjaciele moi żyją, stali się silniejsi ode mnie, pomnożyli się ci, którzy mnie nienawidzą bez powodu.

 

(Psm 38:21)  Uwłaczali mi ci, co odpłacają złem za dobro, bowiem dążyłem do sprawiedliwości; [porzucili mnie, umiłowanego, jak obrzydliwego trupa]

 

(Psm 38:22)  Nie opuszczaj mnie, Panie, Boże mój, nie odstępuj ode mnie,

 

(Psm 39:1)  [Na koniec. Iditunowi. Kantyk Dawida. Modlitwa i zachęta do powściągania języka od nieczystej mowy, także wzroku i innych zmysłów].

 

(Psm 39:2)  Rzekłem: Będę strzegł dróg moich, abym nie zgrzeszył językiem. Ustom moim postawiłem straż, gdy przeciwko mnie stanął grzesznik.

 

(Psm 39:3)  Zaniemówiłem, upokorzony, i przemilczałem dobro, a ból mój został odnowiony.

 

(Psm 39:4)  Rozgorzało we mnie serce, podczas mego rozważania zapłonął ogień. Powiedziałem językiem moim:

 

(Psm 39:5)  Panie, pozwól mi poznać mój kres, i jaka jest miara dni moich, bym wiedział, czego mi nie dostaje.

 

(Psm 39:6)  Oto uczyniłeś dni moje starymi, istota moja jest niczym przed Tobą. Zaiste, wszystko marność, każde życie ludzkie!

 

(Psm 39:7)  Zaiste, człowiek przemija w mgnieniu oka, więc próżno się trwoży; gromadzi, a nie wie, dla kogo to zbiera.

 

(Psm 39:8)  A teraz, jakież me oczekiwanie? Czyż nie Pan? Istota zaś moja jest zawsze przed Tobą.

 

(Psm 39:9)  Wyrwij mnie ze wszystkich nieprawości moich! Wystawiłeś mnie na pośmiewisko głupcowi.

 

(Psm 39:10)  Zaniemówiłem i nie otwarłem ust moich, boś Ty mnie stworzył.

 

(Psm 39:11)  Oddal ode mnie Twe bicze; osłabłem skutkiem siły Twej ręki.

 

(Psm 39:12)  Za nieprawość chłoszczesz człowieka karaniem, i niszczysz moją duszę jak pajęczynę.Zaiste, na próżno się trwoży wszelki człowiek!

 

(Psm 39:13)  Panie, wysłuchaj moją modlitwę i przyjmij błaganie moje, na płacz mój nie bądź głuchy, bo gościem jestem u Ciebie i przechodniem, jak wszyscy moi ojcowie.

 

(Psm 40:1)  [Na koniec. Psalm Dawida. Dosłownie: gdy Szimei podał mu imiona tych, co służyli w domu Pańskim. Duchowo: dziękczynienie Bogu od czcicieli i Kościoła].

 

(Psm 40:2)  Z tęsknotą czekałem na Pana, a On zwrócił na mnie uwagę i wysłuchał mojej prośby.

 

(Psm 40:3)  Wyprowadził mnie z dołu zagłady i z trzęsawiska błota. Na skale postawił me stopy i pokierował moimi krokami.

 

(Psm 40:4)  I włożył w usta moje pieśń nową, hymn dla naszego Boga.

 

(Psm 40:5)  Wielu to ujrzy i lęk ich ogarnie, i zaufają Panu.

 

(Psm 40:6)  Błogosławiony mąż, dla którego nadzieją jest imię Pańskie, który nie ogląda się na marność ani na zwodnicze szaleństwa.

 

(Psm 40:7)  Panie, Boże mój, uczyniłeś wiele rzeczy cudownych, a w Twych zamysłach nikt nie jest Tobie podobny! Choćbym chciał je wyrazić i opowiedzieć,

 

(Psm 40:8)  Ofiary i daru nie chciałeś, ale przygotowałeś mi uszy; nie żądałeś też całopaleń ani żertwy.

 

(Psm 40:9)  Wtedy powiedziałem: Oto przychodzę! W zwoju księgi napisano o mnie:

 

(Psm 40:10)  Pragnę wypełniać wolę Twoją, Boże mój , a prawo Twoje jest w moim wnętrzu.

 

(Psm 40:11)  Oznajmiłem sprawiedliwość Twoją wielkiemu zgromadzeniu. Oto nie powściągałem warg moich, Panie, Ty wiesz!

 

(Psm 40:12)  Sprawiedliwości Twojej nie kryłem w sercu moim, opowiadałem Twą prawdę i zbawienie, nie taiłem Twego miłosierdzia ani prawdy wobec licznego zgromadzenia.

 

(Psm 40:13)  A Ty, Panie, nie oddalaj miłosierdzia Twego ode mnie. Miłosierdzie Twoje i prawda niech zawsze mnie otaczają.

 

(Psm 40:14)  Bowiem okrążyły mnie nieszczęścia bez miary, ogarnęły mnie moje winy, których przejrzeć nie mogę; liczniejsze są niż włosy na mej głowie, a duch mój we mnie osłabnął.

 

(Psm 40:15)  Racz mnie, o Panie, ocalić! Panie, pospiesz mi na pomoc!

 

(Psm 40:16)  Niech się zawstydzą i okryją rumieńcem ci, co szukają mej duszy, by ją zabrać. Niech się cofną zawstydzeni ci, którzy mi źle życzą.

 

(Psm 40:17)  Niech się okryją hańbą ci, co mi mówią: Dobrze, dobrze!

 

(Psm 41:1)  [Na koniec. Psalm. Dawidowi,gdy ustanowił zarządców do opieki nad ubogimi. Również proroctwo o Chrystusie i o Iskariocie].

 

(Psm 41:2)  Błogosławiony, kto myśli o nędzarzu i biednym, w dniu nieszczęścia Pan go wybawi.

 

(Psm 41:3)  Pan go zachowa i ożywi, szczęśliwym uczyni na ziemi i nie odda w ręce nieprzyjaciół jego.

 

(Psm 41:4)  Pan udzieli mu pomocy na łożu jego boleści, całe jego posłanie przemieniłeś w jego chorobie.

 

(Psm 41:5)  Zawołałem: Panie, zmiłuj się nade mną, uzdrów moją duszę, bo przeciw Tobie zgrzeszyłem!

 

(Psm 41:6)  Wrogowie moi mówili o mnie złośliwie: Kiedyż umrze, i zginie jego imię?

 

(Psm 41:7)  A kto przychodził patrzeć, mówił puste słowa, serce jego gromadziło własną złość; wychodził na zewnątrz i opowiadał!

 

(Psm 41:8)  Zmówili się przeciw mnie wszyscy wrogowie moi, przeciw mnie uknuli zło,

 

(Psm 41:9)  słowo niegodziwe przygotowali na mnie: Ten, który śpi, więcej nie powstanie!

 

(Psm 41:10)  Nawet przyjaciel mój, któremu ufałem, który jadł chleb mój, podniósł na mnie piętę!

 

(Psm 41:11)  Ty zaś, Panie, zmiłuj się nade mną, podnieś mnie, abym im oddał!

 

(Psm 41:12)  Po tym poznam, żeś dla mnie łaskawy, iż wróg mój nie będzie nade mną tryumfował.

 

(Psm 41:13)  Przyjąłeś mnie dla mej niewinności, i na zawsze mnie umocniłeś przed Twym obliczem.

 

(Psm 42:1)  [Na koniec. Psalm o zrozumieniu. Synom Korego. Prorocze błaganie, które śpiewał Dawid na wygnaniu, gdy pragnął wrócić do Jeruzalem].

 

(Psm 42:2)  Jak pragnie jeleń źródlanej wody, tak pragnie Ciebie moja dusza, Boże.

 

(Psm 42:3)  Dusza moja spragniona jest Boga żywego! Kiedyż dojdę i pojawię się przed Bożym obliczem?

 

(Psm 42:4)  Łzy moje są dla mnie chlebem we dnie i w nocy, gdy mówią mi co dzień: Gdzie jest twój Bóg?

 

(Psm 42:5)  Rozmyślam nad tym i wylewam z siebie duszę, gdyż mam wejść do miejsca cudownego przybytku, aż do domu Boga, ze słowami radości i wyznawania, przy głosach świętujących.

 

(Psm 42:6)  Czemu smucisz się, duszo moja i czemu mnie trwożysz? Zaufaj Bogu, jeszcze bowiem wyznawać Go będę. Bóg mój jest zbawieniem oblicza mojego!

 

(Psm 42:7)  We mnie samym dusza strwożona. Przeto wspominam Cię z ziemi Jordanu i Hermonu, z dala od małej góry.

 

(Psm 42:8)  Przepaść wzywa przepaści w huku Twych wodospadów; wszystkie Twoje burze i fale zwaliły się na mnie.

 

(Psm 42:9)  W dzień ześle Pan miłosierdzie swoje, a nocą pieśń moja jest modlitwą do Boga mego życia.

 

(Psm 42:10)  Powiem Bogu: Tyś mym Wspomożycielem, czemuś o mnie zapomniał? Czemu chodzę smutny, gdy wróg mój mnie gnębi?

 

(Psm 42:11)  Gdy kruszą się moje kości, wrogowie szydzą ze mnie, mówiąc mi co dzień: Gdzie jest twój Bóg?

 

(Psm 43:1)  [Psalm Dawida,gdy Jonatan wyjawił mu, że Saul chce go zabić. Także błaganie prorockie i napiętnowanie żydów]. Osądź mnie, Boże i broń mej sprawy przeciw ludowi niezbożnemu. Wybaw mnie od człowieka podstępnego i niegodziwego.

 

(Psm 43:2)  Ponieważ Ty, Boże, jesteś mocą moją, czemuś mnie odrzucił i czemu chodzę smutny, gdy wróg mnie uciska?

 

(Psm 43:3)  Ześlij światłość Twoją i prawdę Twoją, niech one mnie wiodą i przyprowadzą na Twą świętą górę i do Twego przybytku.

 

(Psm 43:4)  I przystąpię do ołtarza Bożego, do Boga, który uwesela mą młodość. Wyznawał Ci będę przy cytrze, Boże, Boże mój!

 

(Psm 43:5)  Czemu smucisz się, duszo moja, i czemu mnie trwożysz? Zaufaj Bogu, ponieważ sławić Go będę. Bóg mój jest zbawieniem oblicza mojego!

 

(Psm 44:1)  [Na koniec. Synom Korego. Psalm o zrozumieniu. Śpiewany przez lud na Horebie wraz z Mojżeszem. Nadto błaganie proroków, Dawida i pozostałych. A nam znak zwycięstwa nad tymi, co pragną wojny].

 

(Psm 44:2)  Boże, słyszeliśmy na własne uszy, ojcowie nasi nam opowiedzieli o dziele, jakiego dokonałeś za ich dni, za dni starodawnych.

 

(Psm 44:3)  Twoja ręka wyrwała ludy, a ich zasadziłeś. Pobiłeś narody i wyrzuciłeś.

 

(Psm 44:4)  Bo nie mieczem swoim zdobyli tę ziemię w dziedzictwo i nie ich własne ramię było im wybawieniem. Lecz prawica Twoja i ramię Twoje i jasność” Twego oblicza, boś sobie w nich upodobał.

 

(Psm 44:5)  Ty sam jesteś Królem i Bogiem moim, który udziela zbawienia Jakubowi.

 

(Psm 44:6)  Z Tobą pobijemy naszych wrogów, w Twoje imię zniweczymy naszych przeciwników.

 

(Psm 44:7)  Bo ja nie zaufam mojemu łukowi, ani mój miecz mnie nie zbawi.

 

(Psm 44:8)  Lecz Tyś nas wybawił od gnębicieli, zawstydziłeś tych, co nas nienawidzą.

 

(Psm 44:9)  W Bogu chlubić się będziemy dzień cały, wiecznie wyznawać będziemy Twe imię.

 

(Psm 44:10)  A teraz odrzuciłeś nas i zawstydziłeś, i nie wychodzisz, Boże, z naszymi wojskami.

 

(Psm 44:11)  Ale kazałeś nam uciekać przed wrogami, a ci, co nas nienawidzą, łup sobie zdobyli.

 

(Psm 44:12)  Wydałeś nas jak owce na rzeź, i wśród narodów nas rozproszyłeś.

 

(Psm 44:13)  Lud swój sprzedałeś za bezcen, i niewiele zyskałeś na ich sprzedaży!

 

(Psm 44:14)  Wystawiłeś nas na wzgardę sąsiadów, na śmiech i urągowisko dla otoczenia.

 

(Psm 44:15)  Sprawiłeś, że wśród narodów staliśmy się przysłowiem, poganie kiwają głową nad nami.

 

(Psm 44:16)  Dzień cały stoję wobec hańby, wstyd mi okrywa oblicze,

 

(Psm 44:17)  z powodu słów prześmiewcy i oszczercy, przed obliczem wroga i prześladowcy.

 

(Psm 44:18)  To wszystko przyszło na nas, choć nie zapomnieliśmy o Tobie, nie zbezcześciliśmy Twego przymierza,

 

(Psm 44:19)  choć serce nasze się nie cofnęło, a stopy nasze nie zboczyły z Twej drogi.

 

(Psm 44:20)  Oto uniżyłeś nas w miejscu niemocy, i okrył nas cień śmierci.

 

(Psm 44:21)  Jeśli zapomnieliśmy imię naszego Boga, jeśli wyciągaliśmy ręce ku bogu obcemu,

 

(Psm 44:22)  czyż Bóg nie będzie tego dochodził, Ten, który zna skrytości serca?

 

(Psm 44:23)  Ponieważ z powodu Ciebie zabijani jesteśmy cały dzień, uważani za owce przeznaczone na rzeź.

 

(Psm 44:24)  Powstań, Panie, czemu śpisz? Powstań i nie odrzucaj nas na zawsze!

 

(Psm 44:25)  Czemu odwracasz swe oblicze? Zapomniałeś o naszym ubóstwie i udręce?

 

(Psm 44:26)  Bo poniżona jest w proch nasza dusza, brzuch nasz przylgnął do ziemi.

 

(Psm 45:1)  [Na koniec. O łych, którzy się odmienia.Z czasów Mojżesza. O przyjściu Chrystusa. O Kościele i o chwalebnej mocy Pana].

 

(Psm 45:2)  Moje serce wyrzekło słowo dobre, opowiadam me dzieła królowi. Język mój jest piórem biegłego pisarza.

 

(Psm 45:3)  Postacią piękniejszy od synów ludzkich, wdzięk rozlał się na twych wargach, przeto Bóg błogosławi ci zawsze.

 

(Psm 45:4)  Mocarzu, przypasz swój miecz do biodra w twym blasku i piękności!

 

(Psm 45:5)  Wystąp naprzeciw, zwyciężaj i władaj ze względu na prawdę, łagodność i sprawiedliwość, a twoja prawica niech cię cudownie prowadzi!

 

(Psm 45:6)  Mocarzu, strzały twoje wymierzone w serce wrogów króla; przed tobą upadną narody.

 

(Psm 45:7)  Tron twój, Boże, na wieczne czasy, berłem prawości berło królestwa Twego.

 

(Psm 45:8)  Umiłowałeś sprawiedliwość a znienawidziłeś nieprawość, dlatego też Bóg twój, Boże, namaścił cię olejem wesela bardziej niż twych współbiesiadników.

 

(Psm 45:9)  Mirra, aloes i kasja od szat twoich, od wież z kości słoniowej, skąd Cię rozradowały.

 

(Psm 45:10)  Córki królewskie w twym majestacie.Stanęła królowa po twojej prawicy w sukni złoconej, w płaszczu wzorzystym.

 

(Psm 45:11)  Posłuchaj, córko, spójrz i nakłoń ucha, zapomnij o swoim ludzie i o domu ojca swego.

 

(Psm 45:12)  Oto król pragnie twej piękności: wszak on jest panem twoim.

 

(Psm 45:13)  Hołd mu oddadzą córki Tyru z darami, możni narodu będą błagać przed twym obliczem.

 

(Psm 45:14)  Wszelka chwała tej córy królewskiej jest wewnątrz, w płaszczu wzorzystym ze złotymi frędzlami.

 

(Psm 45:15)  Za nią prowadzą do króla dziewice, przedstawiają ci jej towarzyszki.

 

(Psm 45:16)  Wiodą je z weselem i radością, wprowadzają do królewskiej świątyni.

 

(Psm 45:17)  W miejsce ojców twoich synowie ci się urodzili; ustanowisz ich książętami po całej ziemi.

 

(Psm 46:1)  [Na koniec. O synach Korego. Psalm o tajemnicach. Śpiewał go Dawid o ucisku, jaki spotkał lud. Mistycznie zaś zapowiada orędzie apostolskie].

 

(Psm 46:2)  Bóg jest schronieniem naszym i mocą, wspomożeniem w udrękach, które nad miarę nas opadły.

 

(Psm 46:3)  Przeto bać się nie będziemy, gdy zadrży ziemia i kiedy góry padną pośród mórz.

 

(Psm 46:4)  Ich wody wydały głos i zadrżały, zadrżały góry od Jego mocy.

 

(Psm 46:5)  Nurty rzeki rozweselają miasto Boże, Najwyższy uświęcił swoje mieszkanie.

 

(Psm 46:6)  Bóg pośród niego, więc się nie poruszy; Bóg je wspomoże o świcie.

 

(Psm 46:7)  Zatrwożyły się ludy, pokłoniły się królestwa. On wydał swój głos, a ziemia się poruszyła.

 

(Psm 46:8)  Pan Zastępów jest z nami, Bóg Jakuba naszym opiekunem.

 

(Psm 46:9)  Przyjdźcie, zobaczcie dzieła Pańskie, cuda, jakich dokonał na ziemi.

 

(Psm 46:10)  On uśmierzy wojny aż po krańce ziemi, złamie łuk i zniszczy oręż, a tarcze spali w ogniu.

 

(Psm 46:11)  Zatrzymajcie się i zobaczcie, żem Ja jest Bogiem, wywyższę się wśród narodów, wywyższę się na ziemi.

 

(Psm 47:1)  [Na koniec. O synach Korego. Psalm. O chwale Bożej na górze Synaj. Także o powołaniu pogan].

 

(Psm 47:2)  Wszystkie narody, klaskajcie w dłonie, sławcie Boga głosem radosnym.

 

(Psm 47:3)  Gdyż Pan wyniosły i straszliwy jest wielkim Królem całej ziemi.

 

(Psm 47:4)  Poddał nam ludy, narody (rzucił) pod nasze stopy.

 

(Psm 47:5)  Wybrał nam swoje dziedzictwo, piękność Jakuba, którą umiłował.

 

(Psm 47:6)  Bóg wstąpił wśród radosnych okrzyków, Pan przy dźwięku trąby.

 

(Psm 47:7)  Śpiewajcie hymny Bogu naszemu, śpiewajcie! Śpiewajcie hymny Królowi naszemu, śpiewajcie!

 

(Psm 47:8)  Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi; śpiewajcie rozumnie.

 

(Psm 47:9)  Bóg króluje nad narodami, Bóg zasiada na swej świętej stolicy.

 

(Psm 48:1)  [Psalm. Kantyk synów Korego. Na drugi (dzień) tygodnia. Przeciwko pysze pogan. Uwielbienie Boga przez Kościół. I o zagładzie prześladowców].

 

(Psm 48:2)  Wielki jest Pan i bardzo chwalebny w mieście Boga naszego na Jego świętej górze.

 

(Psm 48:3)  Dobrze zakorzeniona jest ku radości całej ziemi góra Syjon od strony północy, stolica wielkiego Króla.

 

(Psm 48:4)  Bóg da się poznać w jej zamkach, kiedy ją wspomaga.

 

(Psm 48:5)  Bo oto królowie ziemi się zgromadzili, zeszli się razem.

 

(Psm 48:6)  Widząc to, sami się zdumieli, zatrwożyli się i zadrżeli;

 

(Psm 48:7)  Strach ich tam ogarnął, boleści jak u rodzącej.

 

(Psm 48:8)  Wiatrem gwałtownym rozbijesz okręty Tarsis.

 

(Psm 48:9)  Jak usłyszeliśmy, tak też zobaczyliśmy w mieście Pana Zastępów, w mieście Boga naszego; Bóg je założył na wieki.

 

(Psm 48:10)  Boże, doznaliśmy Twego miłosierdzia pośród Twej świątyni.

 

(Psm 48:11)  Jak imię Twe, Boże, tak i chwała Twoja sięga po krańce ziemi, prawica Twoja pełna jest sprawiedliwości.

 

(Psm 48:12)  Niech się weseli góra Syjon, niech się radują córki judzkie z powodu Twych wyroków, Panie.

 

(Psm 48:13)  Obejdźcie wokół Syjon i otoczcie go, policzcie jego wieże.

 

(Psm 48:14)  Zwróćcie swe serca ku jego warowni, obejdźcie jego baszty, abyście mogli opowiadać przyszłemu pokoleniu,

 

(Psm 49:1)  [Na koniec. Dla synów Korego. Psalm. Proroctwo o potędze narodów. Pouczenie o sądzie Bożym].

 

(Psm 49:2)  Słuchajcie tego wszystkie narody, nakłońcie uszu wszyscy mieszkańcy świata,

 

(Psm 49:3)  wy z ziemi zrodzeni i synowie ludzcy, bogaty na równi z ubogim.

 

(Psm 49:4)  Usta me głoszą mądrość, a rozważanie mego serca – roztropność.

 

(Psm 49:5)  Nakłonię mego ucha ku przypowieści, przy dźwięku liry wyjaśnię moją zagadkę.

 

(Psm 49:6)  Czemuż miałbym się bać złego dnia? Czyż nieprawość mej pięty może mnie osaczyć?

 

(Psm 49:7)  Ci, co ufają własnej sile i chełpią się liczbą swego bogactwa?

 

(Psm 49:8)  Brat nie wyzwoli, a wyzwoli człowiek? Nie da Bogu przebłagania za siebie

 

(Psm 49:9)  i nie zapłaci wykupu za własną duszę.

 

(Psm 49:10)  Choćby się trudził wiecznie i żył bez końca, czyż nie ujrzy skażenia, skoro widzi, jak mędrcy umierają?

 

(Psm 49:11)  Podobnie zginą prostak i głupiec, i zostawią obcym swe bogactwo,

 

(Psm 49:12)  Groby będą ich domami na zawsze, ich namiotami z pokolenia na pokolenie, choć nadawali swym ziemiom własne imiona.

 

(Psm 49:13)  Człowiek cieszący się szacunkiem nie zrozumiał, stał się podobny do nierozumnych zwierząt.

 

(Psm 49:14)  Taka ich droga jest dla nich pułapką, choć własne usta im pochlebiają.

 

(Psm 49:15)  W Otchłań wpędzeni, jak owce; śmierć jest ich pasterzem. O świcie prawi zapanują nad nimi. Pomoc ich zawiedzie w Otchłani, z daleka od ich chwały.

 

(Psm 49:16)  Lecz moją duszę Bóg wyzwoli z mocy Otchłani, gdy mnie zabierze.

 

(Psm 49:17)  Nie lękaj się, gdy człowiek się wzbogaca, gdy rośnie chwała jego domu.

 

(Psm 49:18)  Bo umierając nie zabierze wszystkiego, razem z nim nie zstąpi jego chwała.

 

(Psm 49:19)  Choć dusza jego chlubi się swym życiem, wychwala cię, gdy użyczasz mu dobra,

 

(Psm 49:20)  to zstąpi do pokolenia swych ojców, nigdy nie ujrzy światła.

 

(Psm 50:1)  [Psalm Asafa proroka o prawych ofiarach przymierza Mojżeszowego oraz o ich ustaniu. Dla nas zaś przestroga, iż jeśli nie będziemy wypełniać Jego przykazań, staniemy się dla Niego wstrętni, zaniedbując księgi duchowe]. Bóg , Pan bogów, przemówił i zawezwał ziemię od wschodu słońca aż po zachód.

 

(Psm 50:2)  Z Syjonu, blasku swej piękności, Bóg przyjdzie jawnie,

 

(Psm 50:3)  Bóg nasz, i nie będzie milczał. Przed Nim zapłonie ogień, a wokół Niego gwałtowna burza.

 

(Psm 50:4)  Zawezwie niebo z góry, i ziemię, by sądzić lud swój.

 

(Psm 50:5)  Zgromadźcie Jego świętych wokół Niego, tych, co przedkładają Jego przymierze ponad ofiary.

 

(Psm 50:6)  Niebiosa głoszą sprawiedliwość Jego, gdyż Bóg jest Sędzią.

 

(Psm 50:7)  Ludu mój, posłuchaj, a przemówię do ciebie, Izraelu, a złożę ci świadectwo: Ja jestem Bogiem, twoim Bogiem!

 

(Psm 50:8)  Nie będę cię ganił za twe ofiary, i twe całopalenia są zawsze przede Mną.

 

(Psm 50:9)  Nie przyjmę cielców z domu twego ani kozłów ze stad twoich.

 

(Psm 50:10)  Albowiem moje są wszystkie zwierzęta leśne, stada na górach i woły.

 

(Psm 50:11)  Znam wszystkie ptaki powietrzne, a piękność pola jest ze Mną.

 

(Psm 50:12)  Gdybym zapragnął, nie powiem ci, bo moim jest świat i to, co go wypełnia.

 

(Psm 50:13)  Czyż będę jadł mięso wołów albo pił krew kozłów?

 

(Psm 50:14)  Złóż Bogu ofiarę chwały, i do Najwyższego skieruj swe modły.

 

(Psm 50:15)  I wzywaj Mnie w dniu utrapienia twego. Ja cię ocalę, a ty mnie uwielbisz.

 

(Psm 50:16)  A do grzesznika rzekł Bóg: Czemu głosisz moje nakazy, w usta swe bierzesz moje przymierze,

 

(Psm 50:17)  skoro nienawidzisz karności i słowa moje odrzuciłeś za siebie.

 

(Psm 50:18)  Gdyś widział złodzieja, biegłeś z nim razem i miałeś udział z cudzołożnikami.

 

(Psm 50:19)  Usta twe przepełniała złośliwość, a język twój knuł oszustwo.

 

(Psm 50:20)  Zasiadałeś, by znieważać brata, przeciw synowi twej matki zastawiałeś pułapkę.

 

(Psm 50:21)  Tak postępowałeś, a Ja znosiłem w milczeniu. Sądziłeś niegodziwie, że będę do ciebie podobny. Oskarżę cię i rzucę ci to w twarz!

 

(Psm 50:22)  Zrozumcie to wy, co zapominacie o Bogu, by (was) nie porwał, a wówczas nikt nie ocali.

 

(Psm 50:23)  Ofiara chwały Mnie uwielbi, i to jest droga, na której okażę mu Zbawienie Boże.

Psalm 51

(Psm 51:1)  [Na koniec. Psalm Dawida,

(Psm 51:2)  Gdy przyszedł do niego prorok Natan po jego wejściu do Bersabee. Gdy zgrzeszył i zabił Uriasza. A dla nas pouczenie i wyznanie].

(Psm 51:3)  Zmiłuj się nade mną, Boże, według wielkiego miłosierdzia Twego i według mnóstwa litości Twojej zgładź moją nieprawość.

(Psm 51:4)  Obmyj mnie zupełnie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego.

(Psm 51:5)  Uznaję bowiem nieprawość moją, a grzech mój jest zawsze przede mną.

(Psm 51:6)  Przeciwko Tobie samemu zgrzeszyłem, i uczyniłem, co złe jest przed Tobą, abyś się okazał sprawiedliwy ze słów Twoich, i abyś zwyciężył, gdy Cię osądzają.

 

(Psm 51:7)  Oto bowiem w nieprawościach zostałem poczęty i w grzechach zrodziła mnie matka.

 

(Psm 51:8)  Oto bowiem umiłowałeś prawdę, objawiłeś mi rzeczy zakryte i tajemnice Twej mądrości.

 

(Psm 51:9)  Pokropisz mnie hyzopem, a będę oczyszczony, obmyjesz mnie, a nad śnieg wybieleję.

 

(Psm 51:10)  Dasz mi usłyszeć radość i wesele, a rozradują się kości poniżone.

 

(Psm 51:11)  Odwróć Twe oblicze od moich grzechów i zgładź wszystkie moje nieprawości.

 

(Psm 51:12)  Serce czyste stwórz we mnie, Boże, a ducha prawego odnów w moim wnętrzu.

 

(Psm 51:13)  Nie odrzucaj mnie od Twego oblicza i nie odbieraj mi Twego ducha świętego.

 

(Psm 51:14)  Przywróć mi radość zbawienia Twojego i umocnij mnie duchem władczym.

 

(Psm 51:15)  Pouczę nieprawych o Twoich drogach i wrócą do Ciebie niezbożni.

 

(Psm 51:16)  Wybaw mnie od krwi, o Boże, Boże mój Zbawco, a język mój rozraduje się sprawiedliwością Twoją.

 

(Psm 51:17)  Panie, otwórz wargi moje, a usta moje będą głosić Twoją chwałę.

 

(Psm 51:18)  Gdybyś bowiem zażądał żertwy, dałbym Ci ją, lecz Ty nie masz upodobania w całopaleniach.

 

(Psm 51:19)  Żertwą dla Boga jest duch skruszony; sercem skruszonym i upokorzonym Bóg nie pogardzi.

 

Psalm 52

(Psm 52:1)  Na koniec. O zrozumieniu. Dawida,

(Psm 52:2)  Gdy Idumejczyk Doeg przybył donieść Saulowi: Dawid wszedł do domu Abimelecha. Napiętnuje w nim wszelkie złe obyczaje i uczy je wykorzeniać].

(Psm 52:3)  Czemu, mocarzu, chlubisz się złośliwie dzień cały grzechem?.

(Psm 52:4)  Twój język zamierzył nieprawość, jak wyostrzona brzytwa, zgotowałeś podstęp.

(Psm 52:5)  Umiłowałeś zło ponad dobro, wolisz głosić nieprawość niż prawość.

(Psm 52:6)  Umiłowałeś wszelkie słowa zgubne, język podstępny.

(Psm 52:7)  Przeto zniszczy cię Bóg na zawsze, wyrwie cię i wyrzuci z namiotu, a korzeń twój z ziemi żyjących.

(Psm 52:8)  Ujrzą sprawiedliwi i lęk ich ogarnie; wyszydzą go i rzekną:

(Psm 52:9)  Oto człowiek, który nie uznał Boga za swego wspomożyciela, lecz zaufał swemu wielkiemu bogactwu i umocnił się w swej nicości.

Psalm 53

(Psm 53:1)  Na koniec. Dla Maeleth. O zrozumieniu. Dawida. [O Achitofelu, który doradził Absalomowi, aby wystąpił przeciw swemu ojcu Dawidowi i aby go zabił; jak zbrodnia jego spadła mu na głowę i umarł. Nam zaś ukazuje objawienie Zbawiciela i uwolnienie od bezbożnych narodów].

(Psm 53:2)  Rzekł bezrozumny w sercu swoim: Nie ma Boga! Zepsuci są, stali się obrzydliwi w nieprawościach. Nie ma, kto by czynił dobrze.

(Psm 53:3)  Bóg z nieba spojrzał na synów ludzkich, aby zobaczyć, czy jest kto rozumny, kto by szukał Boga.

(Psm 53:4)  Wszyscy zbłądzili, społem stali się nieużyteczni. Nie ma, kto by czynił dobrze, nie ma ani jednego.

(Psm 53:5)  Czyż się nie opamiętają wszyscy, co czynią nieprawość, Ci, co lud mój pożerają jak gdyby chleb jedli; Boga nie wzywali.

(Psm 53:6)  Tam drżeli ze strachu, gdzie strachu nie było, gdyż Bóg rozproszył kości obłudników Doznali wstydu, bo Bóg nimi wzgardził.

 

 

(Psm 54:1)  Na koniec. W hymnach. O zrozumieniu. Dawida [gdy posiał Joaba z wojskiem do walki z Absalomem].

 

(Psm 54:2)  Gdy Zifejczycy przyszli i powiedzieli do Saula: Czy to nie Dawid ukrywa się wśród nas? [Nam zaś jest znakiem zwycięstwa i modlitwę tego, kogo Bóg strzeże].

 

(Psm 54:3)  Boże, imieniem Twoim mnie wybaw, osądź mnie mocą Twoją.

 

(Psm 54:4)  Boże, wysłuchaj mojej modlitwy, nakłoń ucha na słowa ust moich.

 

(Psm 54:5)  Bowiem obcy przeciw mnie powstali, a możni szukali mej duszy; nie zdawali sobie sprawy z Boga!

 

(Psm 54:6)  Oto Bóg mi dopomaga, Pan jest obrońcą mej duszy.

 

(Psm 54:7)  Odwróć złe czyny-moich wrogów, Twą prawdą ich unicestwij.

 

(Psm 55:1)  Na koniec. W hymnach. O zrozumieniu. Dawida. [Gdy opłakiwał swego syna Absaloma, który został zabity. I proroctwo o tych, którzy się srożą przeciwko Chrystusowi].

 

(Psm 55:2)  Wysłuchaj, Boże, mego błagania, i nie gardź moją modlitwą.

 

(Psm 55:3)  Zwróć na mnie uwagę i wysłuchaj mnie! Smutny jestem w moim doświadczeniu i wzburzony

 

(Psm 55:4)  Z powodu głosu nieprzyjaciela, Z powodu ucisku bezbożnika, bo na mnie zwalają zło, A w gniewie na mnie nastają.

 

(Psm 55:5)  Serce drży we mnie, Opadł mnie lęk przed śmiercią,

 

(Psm 55:6)  głosem wroga i uciskiem ze strony grzesznika. Bo sprowadzili na mnie (swą) nieprawość, zamroczyli mnie gniewem.

 

(Psm 55:7)  Serce kołacze się we mnie, spadł na mnie lęk śmiertelny.

 

(Psm 55:8)  Przyszły na mnie strach i drżenie, ciemności mnie omotały.

 

(Psm 55:9)  Rzekłem: Kto mi da skrzydła jak gołębicy, abym odleciał i spoczął?

 

(Psm 55:10)  Panie, pogrąż ich, podziel ich języki, bo widzę w mieście nieprawość i sprzeciw.

 

(Psm 55:11)  Jego mury dniem i nocą otacza nieprawość złość i bezprawie pośród niego;

 

(Psm 55:12)  z ulic jego nie znika ucisk i podstęp.

 

(Psm 55:13)  O, gdyby lżył mnie nieprzyjaciel, z pewnością bym to zniósł, gdyby wróg wynosił się nade mną, ukryłbym się przed nim.

 

(Psm 55:14)  Ale to ty, człowiek jednej ze mną duszy, przewodnik mój i znajomy!

 

(Psm 55:15)  Słodkimi były wspólne posiłki, po domu Bożym chodziliśmy zgodnie.

 

(Psm 55:16)  Niech śmierć spadnie na nich i żywcem niech zstąpią do Otchłani, bo nieprawości są w ich mieszkaniach, pośród nich.

 

(Psm 55:17)  Ja zaś wołałem do Boga, a Pan mnie wysłuchał.

 

(Psm 55:18)  Wieczorem, rano i w południe opowiadać będę, będę rozgłaszał, a On wysłucha mego głosu.

 

(Psm 55:19)  Uwolni w pokoju mą duszę od tych, co na mnie nastają, bo w liczni byli ze mną.

 

(Psm 55:20)  Wysłucha mnie, a ich upokorzy Ten, który włada nad wiekami. Bo u nich nie ma odmiany i Boga się nie ulękli.

 

(Psm 55:21)  Wyciągnął rękę swą ku odpłacie, bo splugawili Jego przymierze.

 

(Psm 55:22)  Gniew Jego oblicza ich oddzielił, lecz przybliżyło się Jego serce.Słowa Jego były łagodniejsze od oliwy, lecz są one strzałami.

 

(Psm 55:23)  Zrzuć swą troskę na Pana, a On cię nakarmi, nie pozwoli nigdy zachwiać się sprawiedliwemu.

 

(Psm 56:1)  [Na koniec. Dla ludu oddalonego od świątyni.Dawidowi jako inskrypcja. Gdy pojmali go poganie w Getsemani. Dziękczynienie sprawiedliwego, który został uwolniony od wroga, z ręki Saula. Także o żydach i o Chrystusie].

 

(Psm 56:2)  Zmiłuj się nade mną, Panie, bo podeptał mnie człowiek, cały dzień gnębił mnie walką.

 

(Psm 56:3)  Cały dzień deptali mnie moi wrogowie, bo liczni mnie zwalczają.

 

(Psm 56:4)  O świcie dnia się przelękną, ja zaś Tobie ufał będę, o Panie!

 

(Psm 56:5)  Boga sławił będę dzień cały słowami moimi; Bogu zaufałem, nie zlęknę się: cóż może uczynić mi ciało?

 

(Psm 56:6)  Cały dzień wstrętne im były moje słowa; knują przeciwko mnie wszelkie zło.

 

(Psm 56:7)  Podejdą blisko i ukryją się; czyhać będą na moją piętę, tak, jak osaczyli moją duszę.

 

(Psm 56:8)  W żaden sposób ich nie zbawisz, w gniewie pobijesz ludy, Boże!

 

(Psm 56:9)  Życie moje odsłoniłem przed Tobą, łzy moje złóż u siebie, jak obiecałeś!

 

(Psm 56:10)  Wrogowie moi niech się cofną w dniu, kiedy wezwę: oto wiem, żeś Ty jest mym Bogiem!

 

(Psm 56:11)  Boga sławił będę czynem, Pana sławił będę słowem.

 

(Psm 56:12)  Bogu zaufałem, nie zlęknę się, cóż może uczynić mi człowiek?

 

(Psm 56:13)  Boże, złożyłem Ci śluby uwielbienia, które chcę Ci oddać.

 

(Psm 57:1)  Na koniec. Nie niszcz. Dawidowi jako inskrypcja. [Gdy ponownie prześladował go Saul. Dziękczynienie i o powołaniu pogan do wiary].

 

(Psm 57:2)  Zmiłuj się nade mną, Boże, zmiłuj się nade mną, bo Tobie zaufała dusza moja. W cieniu Twych skrzydeł złożę ufność, póki nie minie nieprawość.

 

(Psm 57:3)  Wołałem do Boga Najwyższego, do Boga mego dobroczyńcy.

 

(Psm 57:4)  Zesłał z nieba i wybawił mnie; wydał na hańbę tych, co mnie deptali. Zesłał z nieba miłosierdzie swe i prawdę.

 

(Psm 57:5)  Wyrwał mą duszę spośród lwich szczeniąt; zasnąłem strwożony Synowie ludzcy – ich zęby to broń i strzały, język ich to miecz ostry.

 

(Psm 57:6)  Boże, wznieś się ponad niebiosa, a chwała Twoja ponad całą ziemią.

 

(Psm 57:7)  Zgotowali sidła nogom moim i pognębili mą duszę; dół na mnie wykopali, lecz sami wpadli do niego.

 

(Psm 57:8)  Gotowe serce moje, Boże, gotowe serce moje: zaśpiewam i zagram.

 

(Psm 57:9)  Obudź się, chwało moja, obudź się, harfo i cytro; obudzę się o brzasku.

 

(Psm 57:10)  Sławić Cię będę, Panie, pośród ludów, grał Ci będę wśród narodów.

 

(Psm 57:11)  Bo Twe miłosierdzie wielbione aż do nieba, aż po obłoki prawda Twoja.

 

(Psm 58:1)  Na koniec. Nie niszcz. Dawidowi jako inskrypcja. [Gdy Saul wymordował kapłanów za to, że nie wydali mu Dawida, choć wiedzieli, gdzie jest. A nam wykłada naukę o sprawiedliwym sądzie Bożym].

 

(Psm 58:2)  Czy rzeczywiście głosicie sprawiedliwość, czy osądzacie słusznie, synowie ludzcy?

 

(Psm 58:3)  Bowiem ze sercem grzesznym działacie na ziemi, ręce wasze dokonują nieprawości.

 

(Psm 58:4)  Już od łona matki wyobcowali się grzesznicy, błądzą od urodzenia, głosząc kłamstwo.

 

(Psm 58:5)  Ich gniew podobny do wężowego! Jak głucha żmija zatykają swe uszy,

 

(Psm 58:6)  by nie słyszeć głosu zaklinaczy, ani o lekarstwie sporządzonym przez mędrca.

 

(Psm 58:7)  Niech Bóg połamie im zęby w ich ustach, niech Pan zmiażdży kły lwom.

 

(Psm 58:8)  Niech zanikną jak woda cieknąca; On łuk swój napnie, aż wyginą.

 

(Psm 58:9)  Jak wosk rozpuszczony zostaną usunięci: oby spadł ogień i nie ujrzeli słońca!.

 

(Psm 58:10)  Nim wasze ciernie staną się krzewem, żywcem pochłonie was w gniewie.

 

(Psm 58:11)  Rozraduje się sprawiedliwy, gdy ujrzy pomstę, ręce obmyje we krwi grzesznika.

 

(Psm 59:1)  Na koniec. Nie niszcz. Dawidowi jako inskrypcja. Gdy Saul posłał ludzi i strzegł jego domu, aby go zabić. [Wypowiedział go Dawid, gdy usłyszał o kapłanach pomordowanych przez Saula. Nam zaś objawia nawrócenie pogan do wiary i odrzucenie żydów].

 

(Psm 59:2)  Od nieprzyjaciół moich ocal mnie, Boże, zachowaj od tych, co na mnie nastają!

 

(Psm 59:3)  Wyrwij mnie od złoczyńców, wybaw mnie od mężów krwawych!

 

(Psm 59:4)  Oto bowiem czyhali na mą duszę, rzucili się na mnie mocarze. A we mnie, Panie, nie ma nieprawości ni grzechu.

 

(Psm 59:5)  Bez nieprawości biegłem i prosto zmierzałem.Powstań, wyjdź mi naprzeciw i zobacz.

 

(Psm 59:6)  A Ty, Panie, Boże Zastępów, Boże Izraela, pospiesz nawiedzie wszystkie narody! Nie miej litości nad żadnym złoczyńcą!

 

(Psm 59:7)  Powrócą wieczorem, głodni jak psy, i okrążą miasto.

 

(Psm 59:8)  Oto zawołają swymi ustami, a miecz na ich wargach: bo któż słyszał?

 

(Psm 59:9)  Lecz Ty, Panie, wyszydzisz ich; zniweczysz wszystkich pogan.

 

(Psm 59:10)  Mocy moja, przy Tobie będę czuwał, gdyż Bóg jest moim obrońcą.

 

(Psm 59:11)  Bóg mój! Jego miłosierdzie mnie wyprzedzi; Bóg mój okaże mi je na mych wrogach.

 

(Psm 59:12)  Nie zabijaj ich, by nie zapomniano mego ludu; rozprosz ich Twoją mocą i powal, wspomożycielu mój, Panie,

 

(Psm 59:13)  za grzech ich ust, za słowo ich warg. Niech ich pochwyci własna pycha, a za przekleństwo i fałsz będzie im ogłoszony koniec

 

(Psm 59:14)  w gniewie ostatecznym, i już ich nie będzie! Niech wiedzą, że Bóg Jakuba panuje nad krańcami ziemi.

 

(Psm 59:15)  Powrócą wieczorem, głodni jak psy, i okrążą miasto.

 

(Psm 59:16)  Niech się rozproszą, aby jeść, bo jeśli się nie nasycą, będą szemrać.

 

(Psm 59:17)  A ja opiewał będę Twą potęgę, o świcie rozraduję się Twoją łaską. Bo stałeś się dla mnie obrońcą, schronieniem moim w dniu utrapienia.

 

(Psm 60:1)  [Na koniec. Dla tych, którzy zostaną przemienieni. Inskrypcja Dawidowi, celem pouczenia].

 

(Psm 60:2)  Gdy spalił Mezopotamię Syryjską i Syrię Sobol, a Joab wrócił i pobił w Dolinie Soli dwanaście tysięcy. [Dawid powiedział: jeśli wpadnę w ręce Saula, zginę! I uciekł wraz z tymi, którzy z nim byli. Nam zaś mówi o nawróceniu pogan i klęsce judaizmu].

 

(Psm 60:3)  Boże, odrzuciłeś nas i zniszczyłeś; rozgniewałeś się, lecz okazałeś nam litość.

 

(Psm 60:4)  Wstrząsnąłeś ziemią i napełniłeś ją drżeniem; ulecz jej pęknięcia, bo została poruszona.

 

(Psm 60:5)  Obszedłeś się twardo z ludem Twoim, napoiłeś nas winem grozy.

 

(Psm 60:6)  Bojącym się Ciebie dałeś znak, by uciekali przed łukiem.

 

(Psm 60:7)  Aby zostali ocaleni Twoi umiłowani, zbaw swą prawicą i wysłuchaj mnie!

 

(Psm 60:8)  Bóg przemówił w swej świątyni: Rozraduję się i podzielę Sychem, a Dolinę Namiotów wymierzę!

 

(Psm 60:9)  Moim jest Galaad i moim Manasses, a Efraim mocą mej głowy; Juda mym królem.

 

(Psm 60:10)  Moab misą mojej nadziei; sandał mój nad Idumeą rozciągnę; obcokrajowcy są mi poddani.

 

(Psm 60:11)  Kto wprowadzi mnie do miasta obronnego, kto mnie zawiedzie aż do Idumei?

 

(Psm 60:12)  Czyż nie Ty, Boże, któryś nas odrzucił? Czyż już nie wyruszysz, Boże, z naszymi wojskami?

 

(Psm 61:1)  Na koniec. W hymnach Dawidowi. [Gdy Jonatan wyjawił mu knowania Saula. Duchowo zaś – modlitwa z dziękczynieniem].

 

(Psm 61:2)  Wysłuchaj, Boże, mojego błagania, zważ na mą modlitwę.

 

(Psm 61:3)  Z krańców ziemi zawołałem do Ciebie w udręce mego serca. Na skałę mnie wywyższyłeś.

 

(Psm 61:4)  Powiodłeś mnie, bo stałeś się dla mnie nadzieją, wieżą warowną przeciwko wrogowi.

 

(Psm 61:5)  W przybytku Twoim będę mieszkał na wieki, schronię się w cieniu Twych skrzydeł.

 

(Psm 61:6)  Bo Ty, Boże, wysłuchałeś mej prośby, dałeś dziedzictwo tym, co lękają się Twego imienia.

 

(Psm 61:7)  Przymnażaj dni do dni króla, lata jego na pokolenia pokoleń.

 

(Psm 61:8)  Niech trwa wiecznie przed obliczem Boga; jego łaskę i prawdę któż zbada?

 

(Psm 62:1)  Na koniec. Idutuna. Psalm Dawidowi. [Opowiada w sensie literalnym, jak walczyli młodzieńcy Abnera z młodzieńcami Dawida i wzajemnie się zabijali. Jeden z żołnierzy Abnera zabił bowiem najmłodszego spośród synów Serui, brata Joaba. Zachował to Joab w pamięci na długi czas, aż zabił Abnera, bohatera z czasów Saula. Duchowo zaś ukazuje nam teraz naukę, jak uśmierzyć grzech, stosując pokutę i wyznanie].

 

(Psm 62:2)  Tylko w Bogu ukoi się dusza moja, u Niego bowiem zbawienie moje.

 

(Psm 62:3)  On Bogiem moim i zbawicielem; On mym obrońcą, już się nie zachwieję!

 

(Psm 62:4)  Dokądże będziecie wszyscy nakładać ciężary na człowieka, uderzać w niego jak w mur pochylony i płot rozwalony?

 

(Psm 62:5)  Lecz oni zamierzali odebrać mi cześć, postępowali fałszywie. Ustami swymi błogosławili, a sercem złorzeczyli.

 

(Psm 62:6)  A ty, duszo moja, bądź poddana Bogu, bo w Nim jest moja wytrwałość.

 

(Psm 62:7)  On Bogiem moim i zbawicielem moim, On mym obrońcą; nie odstąpię odeń!

 

(Psm 62:8)  W Bogu zbawienie moje i chwała; Bóg moim wsparciem, w Bogu ma nadzieja!

 

(Psm 62:9)  W Nim złóżcie nadzieję, całe zgromadzenie ludu; otwórzcie przed Nim swe serca: Bóg naszym wspomożeniem.

 

(Psm 62:10)  Ale synowie ludzcy są zawodni, synowie ludzcy grzeszą, oszukując na wadze; wszyscy razem są niczym.

 

(Psm 62:11)  Nie pokładajcie nadziei w nieprawości i nie pragnijcie łupu. Jeśli napływa bogactwo, serca nie przywiązujcie.

 

(Psm 62:12)  Raz jeden przemówił Bóg, dwakroć to usłyszałem,

 

(Psm 63:1)  Psalm Dawida, gdy przebywał na pustyni Judzkiej. [Literalnie, gdy rzekł królowi Moabu: Ojciec mój i matka zamieszkali u was, gdy uciekli sprzed oblicza Saula; i ja także uciekłem do ciebie. A nam obecnie podaje duchowo dziękczynienie męża doskonałego wobec Boga: Błogosławieni, którzy pragną sprawiedliwości…].

 

(Psm 63:2)  Boże, Boże mój, wyczekuję Ciebie od świtania; Ciebie pragnie ma dusza! Jakże pragnie Cię moje ciało w ziemi pustynnej, bez dróg i bez wody!

 

(Psm 63:3)  Tak wpatrzyłem się w Ciebie w Twej świątyni, by widzieć Twą moc i chwałę.

 

(Psm 63:4)  Bo lepsze jest Twe miłosierdzie nad życie; usta moje chwalić Cię będą.

 

(Psm 63:5)  Życiem swym tak błogosławił Cię będę, i w Twoje imię wznosił ręce.

 

(Psm 63:6)  Niech dusza moja się syci niby tłuszczem i sadłem, a usta pełne radości niech sławią Twe imię.

 

(Psm 63:7)  Jeśli pamiętałem2o Tobie na moim posłaniu, o świcie rozmyślałem o Tobie;

 

(Psm 63:8)  bo stałeś się mym wspomożeniem, w cieniu Twych skrzydeł się rozraduję.

 

(Psm 63:9)  Dusza moja przywarła do Ciebie, prawica Twoja mnie podtrzymała.

 

(Psm 63:10)  A oni na próżno szukali mej duszy; zejdą do głębin ziemi.

 

(Psm 63:11)  Wydani zostaną na pastwę miecza, staną się łupem lisów.

 

(Psm 64:1)  Na koniec. Psalm Dawida. [Gdy prorok Gad go ostrzegł: Nie pozostawaj w Macerot, gdyż Saul chce cię zabić. Nam zaś duchowo znak zwycięstwa w walce i pouczenie bogobojnych].

 

(Psm 64:2)  Boże, wysłuchaj modlitwy mojej, gdy się żalę. Wybaw mą duszę od lęku przed wrogiem.

 

(Psm 64:3)  Uchroniłeś mnie od spisku złoczyńców, od tłumu czyniących nieprawość.

 

(Psm 64:4)  Oni wyostrzyli swe języki jak miecze, słowa gorzkie wyrzucili jak z łuku,

 

(Psm 64:5)  by w skrytości ugodzić niewinnego. Nagle w niego ugodzą bez obawy.

 

(Psm 64:6)  Umocnili się w złej mowie, rozważali, jak ukryć pułapki; mówili: Któż je dostrzeże?

 

(Psm 64:7)  Obmyślali nieprawość, lecz przemyślnych zawiodły przemyśliwania. Przyjdzie człowiek o sercu głębokim,

 

(Psm 64:8)  a Bóg będzie wywyższony. Jak dziecinne strzały stały się ich ciosy,

 

(Psm 64:9)  osłabły ich własne języki. Zatrwożyli się wszyscy, którzy ich widzieli,

 

(Psm 64:10)  i zadrżał każdy człowiek. I oznajmiali dzieła Boże, i zrozumieli Jego czyny.

 

(Psm 65:1)  [Na koniec. Psalm Dawida.Dosłownie: gdy wprowadził Arkę Bożą na Syjon. A dla nas duchowo: przepowiadanie Apostołów, którzy nawrócili pogan głosząc Ewangelię.Niektóre rkp greckie dodają: „Jeremiasza i Ezechiela, gdy mieli wrócić z wygnania”].

 

(Psm 65:2)  Boże, Tobie godzi się -śpiewać hymny na Syjonie, i w Jeruzalem Tobie spełniać śluby.

 

(Psm 65:3)  Wysłuchaj mojej modlitwy; do Ciebie przyjdzie wszelkie ciało.

 

(Psm 65:4)  Słowa nieprawych przemogły nas, lecz Ty przebaczysz nasze bezbożności.

 

(Psm 65:5)  Błogosławiony ten, kogo wybrałeś i przyjąłeś: zamieszka w Twoich sieniach. Nasycimy się dobrami Twego domu; święty jest Twój przybytek, cudowny w sprawiedliwości.

 

(Psm 65:6)  Wysłuchaj nas Boże, Zbawco nasz, nadziejo wszystkich krańców ziemi i dalekiego morza.

 

(Psm 65:7)  Mocą swoją utwierdzasz góry, przepasany potęgą.

 

(Psm 65:8)  Ty poruszasz dno morza; szum jego fal zatrwoży narody.

 

(Psm 65:9)  Przelękną się Twych znaków mieszkańcy krańców (ziemi); Ty ucieszysz schyłek dnia i nocy.

 

(Psm 65:10)  Nawiedziłeś ziemię i napoiłeś ją, obficie ją obdarzyłeś. Rzeka Boża pełna jest wody. Przygotowałeś im pokarm; takie jest Twe przygotowanie.

 

(Psm 65:11)  Użyźnij jej bruzdy, pomnóż jej płody; niech się cieszy swymi rosami, wydając plony.

 

(Psm 65:12)  Pobłogosławisz wieniec w roku Twej łaskawości, a pola Twoje napełnione zostaną obficie.

 

(Psm 65:13)  Użyźnione zostaną stepowe pastwiska, a wzgórza przepasane weselem.

 

(Psm 66:1)  Na koniec. Kantyk psalmu [zmartwychwstania] [O ofiarach i całopaleniach wraz z kadzidłem i baranami. Duchowo zaś ukazuje nam powołanie pogan i przepowiadanie Ewangelii]. Radośnie sławcie Boga, wszystkie ziemie! [Dodatek chrześcijański, świadczący o śpiewaniu tego psalmu w liturgii paschalnej]

 

(Psm 66:2)  Śpiewajcie Jego imieniu, cześć Mu chwalebną oddajcie!

 

(Psm 66:3)  Mówcie Bogu: Jak potężne są dzieła Twoje! Dla ogromu Twej chwały będą Ci kłamać Twoi wrogowie.

 

(Psm 66:4)  Niech cała ziemia Cię wielbi i niech Ci śpiewa, niech opiewa imię Twoje, o Najwyższy.

 

(Psm 66:5)  Przyjdźcie, zobaczcie dzieła Boga, potężnego w swych planach wobec synów ludzkich.

 

(Psm 66:6)  On zamienia morze w suchą ziemię; pieszo przejdą przez rzekę. W Nim się przeto radujmy!

 

(Psm 66:7)  On potęgą swoją panuje na wieki. Oczy Jego spoglądają na narody; buntownicy nie będą się wywyższać.

 

(Psm 66:8)  Błogosławcie, poganie, naszego Boga, rozgłaszajcie Jego chwałę.

 

(Psm 66:9)  On moją duszę przywrócił do życia i nie dał się zachwiać mym nogom.

 

(Psm 66:10)  Zaiste, wypróbowałeś nas, Boże, poddałeś nas próbie ognia jak się próbuje srebro.

 

(Psm 66:11)  Dałeś nam wpaść w pułapkę, na grzbiet nasz włożyłeś utrapienia.

 

(Psm 66:12)  Pozwoliłeś ludziom deptać nam po głowach, przeszliśmy przez ogień i wodę, lecz wywiodłeś nas ku odpocznieniu!

 

(Psm 66:13)  Wejdę do Twego domu z ofiarą całopalną, wypełnię ci moje śluby,

 

(Psm 66:14)  które wyraziły me wargi i usta moje wyrzekły w utrapieniu.

 

(Psm 66:15)  Całopalenia najtłustsze Ci złożę, wraz z kadzidłem i baranami; w ofierze złożę Ci woły i kozły.

 

(Psm 66:16)  Wszyscy bojący się Boga, przyjdźcie, słuchajcie, a opowiem, co uczynił mej duszy.

 

(Psm 66:17)  Do Niego wołałem mymi ustami, wielbiłem Go moim językiem.

 

(Psm 66:18)  Gdybym planował nieprawość w mym sercu, Pan by nie słuchał.

 

(Psm 66:19)  Jednak wysłuchał mnie Bóg, pospieszył na głos mej modlitwy.

 

(Psm 66:20)  Błogosławiony Bóg, który nie odtrącił mojej modlitwy, ani miłosierdzia swego ode mnie!

 

(Psm 67:1)  Na koniec. Z hymnów. Psalm kantyku. [Śpiewał go lud, gdy przeprowadzał Dawida przez Jordan. A nam objawia on proroctwo o powołaniu pogan, o przepowiadaniu apostolskim i o sądzie Bożym].

 

(Psm 67:2)  Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi, niech rozjaśni oblicze swe nad nami,

 

(Psm 67:3)  byśmy poznali na ziemi Twoją drogę, zbawienie Twoje pośród wszystkich ludów.

 

(Psm 67:4)  Niech Cię wyznają ludy, Boże, niech Cię wyznają wszystkie narody.

 

(Psm 67:5)  Niech się narody cieszą i radują, bo Ty sądzisz ludy sprawiedliwie, i narodami na ziemi kierujesz.

 

(Psm 67:6)  Niech Cię wyznają ludy, Boże, niech Cię wyznają wszystkie narody.

 

(Psm 67:7)  Ziemia wydała swój owoc. Niech Bóg nas błogosławi, Bóg nasz.

 

(Psm 68:1)  Na koniec. Psalm kantyku Dawida. [Gdy królowie sposobili się do walki przeciw niemu. Także proroctwo o wcieleniu Chrystusa i o powołaniu pogan do wiary].

 

(Psm 68:2)  Niech Bóg powstanie, a rozproszą się Jego wrogowie, niech uciekną sprzed Jego oblicza wszyscy, którzy Go nienawidzą.

 

(Psm 68:3)  Niech się rozproszą, jak dym się rozprasza. Jak rozpływa się wosk przy ogniu, tak zginą grzesznicy sprzed oblicza Boga.

 

(Psm 68:4)  A sprawiedliwi cieszyć się będą i weselić wobec Boga, i rozkoszować się radością.

 

(Psm 68:5)  Śpiewajcie Panu, grajcie Jego imieniu, czyńcie drogę Temu, który wstąpił nad zachód: Pan jest imię Jego! Weselcie się wobec Niego! Niech się zatrwożą przed Jego obliczem.

 

(Psm 68:6)  Ojcem sierot i sędzią wdów jest Pan w swoim świętym miejscu,

 

(Psm 68:7)  Bóg daje jednomyślnym mieszkać w domu. On swoją mocą wyprowadza więźniów, podobnie jak buntowników zamieszkujących groby.

 

(Psm 68:8)  Boże, gdy wyruszyłeś przed swoim ludem, gdy przechodziłeś przez pustynię,

 

(Psm 68:9)  ziemia zadrżała i niebiosa zesłały deszcz przed obliczem Boga Synaj skiego, przed obliczem Boga Izraela.

 

(Psm 68:10)  Deszcz dany dobrowolnie zachowałeś, Boże, dla swego dziedzictwa: gdy było wyczerpane, Ty je umocniłeś.

 

(Psm 68:11)  Stworzenia Twoje będą tam mieszkać; w swej dobroci przygotowałeś je ubogiemu, Boże!

 

(Psm 68:12)  Pan udzieli słowa głoszącym dobrą nowinę z wielką mocą.

 

(Psm 68:13)  Król zastępów umiłowanego, umiłowanego, a piękności domu dzielić łupy.

 

(Psm 68:14)  Jeśli zaśniecie pośród losów, skrzydła gołębicy posrebrzone, a jej grzbiet w patynie złota.

 

(Psm 68:15)  Gdy Najwyższy rozdzieli królów nad nią, rozbłysną jak śnieg na Selmonie.

 

(Psm 68:16)  Góra Boża to góra tłusta, góra jak ser ubita, góra tłusta.

 

(Psm 68:17)  Czemuż myślicie źle, góry jak ser ubite, o górze, na której spodobało się zamieszkać Bogu? (Tam) bowiem Bóg zamieszka na zawsze.

 

(Psm 68:18)  Rydwany Boże liczne w miriady, tysiące, błogosławionych; Pan wśród nich na Synaju, w świątyni.

 

(Psm 68:19)  Wstąpiłeś w górę, wziąłeś jeńców w niewolę, otrzymałeś dary dla ludzi, nawet dla buntowników, aby tam zamieszkać.

 

(Psm 68:20)  Błogosławiony Pan, Bóg; z dnia na dzień niech będzie Pan błogosławiony. Niech nas pomyślnie wiedzie Bóg naszych ocaleń.

 

(Psm 68:21)  Bóg nasz jest Bogiem ocalenia i Panem; do Pana należą bramy śmierci.

 

(Psm 68:22)  Zaiste, Pan strzaska głowę swoich wrogów, włochatą czaszkę tych, co postępują w swoich błędach.

 

(Psm 68:23)  Rzekł Pan: Z Baszanu zawrócę, zawrócę w głębię morską,

 

(Psm 68:24)  aby twa stopa nurzała się we krwi, a język twych psów (we krwi) twych wrogów.

 

(Psm 68:25)  Boże, widać pielgrzymki do Ciebie, pielgrzymki do Boga mego, do Króla, który jest w świątyni.

 

(Psm 68:26)  Przodem szli książęta wraz ze śpiewakami, pośród dziewcząt grających na bębenkach.

 

(Psm 68:27)  Na zgromadzeniach błogosławcie Pana, Boga – od źródeł Izraela.

 

(Psm 68:28)  Tam najmłodszy Beniamin podczas ekstazy.Książęta Judy są ich wodzami; książęta Zabulona, książęta Neftalego.

 

(Psm 68:29)  Boże, rozkaż w Twej mocy! Boże, umocnij to, czegoś dokonał dla nas!

 

(Psm 68:30)  Ze świątyni Twej w Jeruzalem królowie niech złożą Ci dary!

 

(Psm 68:31)  Zgrom dzikie bestie w zaroślach, gromadę byków pośród jałowic ludów, aby nie byli wykluczeni ci, których doświadczono jak srebro. Rozprosz narody, które pragną wojen!

 

(Psm 68:32)  Przybędą posłowie z Egiptu, Etiopia wzniesie ręce ku Bogu.

 

(Psm 68:33)  Królestwa ziemskie, śpiewajcie Bogu, grajcie Panu!

 

(Psm 68:34)  Grajcie Bogu, który wstąpił ponad niebiosa ku wschodowi. Oto wyda On swój głos, głos potężny.

 

(Psm 68:35)  Oddajcie chwałę Bogu, nad Izraelem Jego wspaniałość, a Jego moc w obłokach.

 

(Psm 69:1)  [Na koniec. Dla tych, którzy będą odmienieni.Dawida. Dosłownie: gdy zatrąbił Szimei ben Bokri i odstąpił lud od Dawida].

 

(Psm 69:2)  Ratuj mnie, Boże, bo wody wdarły się aż do duszy mojej.

 

(Psm 69:3)  Ugrzązłem w błotnej otchłani i nie ma oparcia. Wypłynąłem na głębię i nawałnica mnie zalewa.

 

(Psm 69:4)  Zmęczyłem się krzykiem, ochrypło me gardło, oczy mi się zaćmiły od wyczekiwania na Boga mojego.

 

(Psm 69:5)  Liczniejsi od włosów mej głowy są ci, co mnie nienawidzą bez powodu. Umocnili się moi wrogowie, którzy niesprawiedliwie mnie dręczą. Zapłaciłem za to, czegom nie porwał.

 

(Psm 69:6)  Boże, Ty znasz moją głupotę, a winy moje nie są przed Tobą zakryte.

 

(Psm 69:7)  Niech się nie wstydzą z mego powodu ci, którzy ufają Tobie, Panie, Panie Zastępów! Niech nie będą pohańbieni z mej winy szukający Ciebie, Boże Izraela!

 

(Psm 69:8)  Bo ze względu na Ciebie znosiłem szyderstwa, hańba okryła mi twarz.

 

(Psm 69:9)  Stałem się nieprzyjacielem dla braci, i obcym dla synów mej matki.

 

(Psm 69:10)  Bo gorliwość o dom Twój pochłonęła mnie, a zniewagi znieważających Ciebie spadły na mnie.

 

(Psm 69:11)  Postem udręczyłem moją duszę, a spotkały mnie za to zniewagi.

 

(Psm 69:12)  Włosienicę wdziałem za ubranie, stałem się im przypowieścią.

 

(Psm 69:13)  Szydzili ze mnie zasiadający w bramie, o mnie śpiewali pijący wino.

 

(Psm 69:14)  Ja zaś modlitwą jestem przy Tobie, Panie, w czasie łaskawości, Boże! W Twym wielkim miłosierdziu wysłuchaj mnie, w Twej zbawczej prawdzie!

(Psm 69:15)  Wybaw mnie z błota, bym nie ugrzązł; niech ocaleję od nienawidzących mnie i od wód głębokich.

 

(Psm 69:16)  Niech mnie nie zatopi nawałnica wód, i nie pochłonie mnie otchłań, a studnia niech nade mną nie zamyka swej paszczy!

 

(Psm 69:17)  Wysłuchaj mnie, Panie, bo słodkie jest Twe miłosierdzie. W ogromie Twej litości wejrzyj na mnie.

 

(Psm 69:18)  Nie odwracaj oblicza od swego sługi, rychło mnie wysłuchaj, bo cierpię udrękę.

 

(Psm 69:19)  Zwróć się ku mojej duszy i wybaw ją, ocal mnie ze względu na mych wrogów.

 

(Psm 69:20)  .Ty bowiem znasz mą hańbę i wstyd i zniewagę; przed Tobą są wszyscy, co mnie dręczą.

 

(Psm 69:21)  Dusza moja doczekała się hańby i udręki.Spodziewałem się współczującego, lecz nie było, i pocieszycieli, lecz ich nie znalazłem.

 

(Psm 69:22)  Dodali żółci do mego pokarmu, w pragnieniu moim poili mnie octem.

 

(Psm 69:23)  Niech stół ich stanie się dla nich zasadzką, odpłatą i pułapką,

 

(Psm 69:24)  niech zaćmią się ich oczy, aby nie widzieli, a grzbiet ich zawsze trzymaj pochylony.

 

(Psm 69:25)  Wylej na nich swój gniew, i żar Twego gniewu niech ich dosięgnie!

 

(Psm 69:26)  Niech dom ich opustoszeje, by nie miał kto mieszkać w ich namiotach.

 

(Psm 69:27)  Bo prześladowali uderzonego przez Ciebie, i do ran moich dodawali bólu.

 

(Psm 69:28)  Pozwól im mnożyć nieprawości, by nie weszli do Twej sprawiedliwości.

 

(Psm 69:29)  Niech będą wymazani z księgi żyjących, by razem z prawymi nie byli spisani.

 

(Psm 69:30)  .Ubogi jestem i zbolały, lecz ogarnęło mnie zbawienie Twego oblicza.

 

(Psm 69:31)  Chwalił będę imię Boże pieśnią, wysławiał Go uwielbieniem.

 

(Psm 69:32)  Bo to się podoba Bogu bardziej niż młody cielec, co ma już rogi i racice.

 

(Psm 69:33)  Niech patrzą ubodzy i niech się radują; szukajcie Pana, by dusza wasza żyć mogła!

 

(Psm 69:34)  Bo Pan wysłuchał nędzarzy, nie wzgardził swoimi, co byli w niewoli.

 

(Psm 69:35)  Niechaj Go wielbią niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co w nich się porusza.

 

(Psm 69:36)  Bo Bóg wybawi Syjon; odbudowane będą miasta Judy. Zamieszkają tam i wezmą je w posiadanie.

 

(Psm 70:1)  [Na koniec. Na wspomnienie.Dawida. Gdy posłał Joaba, by pojmał Szimeja buntownika. A teraz błaganie sprawiedliwych i samego Chrystusa].

 

(Psm 70:2)  Panie, obyś mnie wybawił! Boże, na pomoc mi pospiesz!

 

(Psm 70:3)  Niech się zawstydzą i hańbą okryją ci, co szukają mej duszy! Niech się odwrócą i zawstydzą ci, co chcą mojej zguby!

 

(Psm 70:4)  Niech się odwrócą natychmiast ze wstydem ci, co mi mówią: Dobrze, dobrze!

 

(Psm 70:5)  Niechaj się cieszą i radują w Tobie wszyscy, co Ciebie szukają! Niech mówią zawsze: „Boże, bądź uwielbiony!” ci, co miłują Twoje zbawienie,

 

(Psm 71:1)  [Dawida.Gdy Saul walczył przeciw domowi Dawida. Proroctwo o męce i zmartwychwstaniu Chrystusa]. Boże, w Tobie złożyłem nadzieję, niech nigdy nie będę zawstydzony.

 

(Psm 71:2)  W sprawiedliwości Twojej wyrwij mnie i ocal, nakłoń ku mnie ucha i zbaw mnie!

 

(Psm 71:3)  Bądź dla mnie Bogiem obrońcą, miejscem warownym, by mnie zbawić. Boś Ty jest wsparciem moim i ucieczką.

 

(Psm 71:4)  Boże mój, wyrwij mnie z ręki grzesznika, z ręki występnego i nieprawego.

 

(Psm 71:5)  Bo Ty, Panie, jesteś mym wytrwaniem, Panie, nadziejo moja od młodości.

 

(Psm 71:6)  Na Tobie się opieram od urodzenia, od łona matki jesteś mym obrońcą.

 

(Psm 71:7)  Dla wielu stałem się dziwowiskiem, ale Tyś jest potężną pomocą.

 

(Psm 71:8)  Niechaj me usta wypełni uwielbienie, abym opiewał Twą chwałę, przez cały dzień Twą wspaniałość.

 

(Psm 71:9)  Nie opuszczaj mnie w czasie starości, gdy osłabnie ma siła, Ty mnie nie porzuć!

 

(Psm 71:10)  Mówili bowiem przeciw mnie wrogowie, ci, co czyhają na moją duszę, wspólnie się naradzali,

 

(Psm 71:11)  mówiąc: Bóg go opuścił, ścigajcie go i schwyćcie, bo nie ma kto go ocalić!

 

(Psm 71:12)  Boże, nie oddalaj się ode mnie, Boże mój, wejrzyj ku wspomożeniu memu!

 

(Psm 71:13)  Niech się zawstydzą i ustaną ci, co oskarżają moją duszę. Niech się okryją hańbą i wstydem, którzy szukają mego nieszczęścia!

 

(Psm 71:14)  Ja zaś zawsze będę ufał i trwał we wszelkim uwielbianiu Ciebie!

 

(Psm 71:15)  Usta moje będą głosić Twoją sprawiedliwość, cały dzień Twoje zbawienie. Skoro jestem nieuczony,

 

(Psm 71:16)  przejdę pod władzę Pana; Panie, wspominać będę jedynie Twoją sprawiedliwość, przez cały dzień Twoje zbawienie.

 

(Psm 71:17)  Boże, pouczałeś mnie od młodości i dotąd głoszę Twoje cuda.

 

(Psm 71:18)  Lecz i w starości i w wieku sędziwym, Boże, nie opuszczaj mnie, aż opowiem moc Twego ramienia całemu przyszłemu pokoleniu, władzę Twoją i sprawiedliwość Twoją.

 

(Psm 71:19)  Boże, aż do najwyższych (niebios sięgają) cuda, któreś uczynił! Boże, któż Tobie podobny?!

 

(Psm 71:20)  Wiele srogich utrapień na mnie zesłałeś, lecz odwróciwszy się, przywróciłeś mi życie i z głębi ziemi znowu mnie wywiodłeś.

 

(Psm 71:21)  Pomnożyłeś Twą sprawiedliwość i odwróciłeś się, by mnie pocieszyć.

 

(Psm 71:22)  Przeto przy dźwięku psalterium wyznawał będę Twoją prawdę, psalm Ci zagram na cytrze, o Święty Izraela!

 

(Psm 71:23)  Rozradują się wargi moje, gdy będę Cię opiewał, i dusza moja, którą odkupiłeś.

 

(Psm 71:24)  Także i język mój przez cały dzień będzie rozważał Twoją sprawiedliwość, gdy zostaną zawstydzeni i pohańbieni szukający mego nieszczęścia.

 

(Psm 72:1)  Dla Salomona. [Dawida, gdy ustanowił królem Salomona. Proroctwo o przyjściu Chrystusa i o powołaniu pogan]. Boże, przekaż Twój sąd królowi, a Twą sprawiedliwość synowi króla,

 

(Psm 72:2)  aby sądził lud Twój sprawiedliwie, a Twoich ubogich słusznie.

 

(Psm 72:3)  Niech góry przyniosą Jego ludowi pokój, a pagórki sprawiedliwość.

 

(Psm 72:4)  On osądzi ubogich ludu, ocali synów nędzarzy, a uniży oszczercę.

 

(Psm 72:5)  Będzie trwał jak słońce, dłużej niż księżyc, z pokolenia na pokolenie.

 

(Psm 72:6)  Spadnie jak deszcz na runo, jak krople deszczu padające na ziemię.

 

(Psm 72:7)  Za dni Jego wyrośnie sprawiedliwość i pełnia pokoju, póki nie braknie księżyca.

 

(Psm 72:8)  Będzie panował od morza do morza, od rzeki po krańce ziemi.

 

(Psm 72:9)  Etiopowie przed nim upadną, wrogowie Jego proch będą lizali.

 

(Psm 72:10)  Królowie Tarsis i wysp złożą daninę, królowie Arabów i Saby przyniosą dary.

 

(Psm 72:11)  Kłaniać się mu będą wszyscy królowie ziemi, wszystkie narody będą mu służyły.

 

(Psm 72:12)  On bowiem wybawił biedaka z rąk możnego, i nędzarza, który nie miał wspomożyciela.

 

(Psm 72:13)  On oszczędzi biednego i nędzarza, a dusze nędzarzy zbawi.

 

(Psm 72:14)  Od lichwy i nieprawości wykupi ich dusze, cenne będzie u niego ich imię.

 

(Psm 72:15)  Żyć będzie i ofiarują mu złoto z Arabii i zawsze modlić się będą za niego, przez cały dzień będą mu błogosławić.

 

(Psm 72:16)  Będzie on utwierdzeniem dla ziemi, aż po szczyty gór; owoc jego będzie wywyższony ponad Liban; a miasta rozkwitną jak trawa na ziemi.

 

(Psm 72:17)  Niech imię jego będzie sławione na wieki, dłużej niż słońce niech trwa jego imię. W nim będą błogosławione wszystkie szczepy ziemi, wszystkie narody nazywać go będą szczęśliwym.

 

(Psm 72:18)  Błogosławiony Pan, Bóg, Bóg Izraela, który sam czyni cuda.

 

(Psm 72:19)  Błogosławione imię Jego chwały zawsze i na wieczne czasy; Niech cała ziemia będzie pełna Jego chwały. Niech się tak stanie! Niech się stanie!

 

(Psm 72:20)  Skończyły się hymny Dawida syna Jessego.

 

(Psm 73:1)  Psalm Asafa [kronikarza o śmierci Absaloma. Nadto wyznanie ludzkiej słabości. Także o pomyślności grzeszników i długomyślności Boga]. Jak dobry jest Bóg Izraela dla prawych sercem!

 

(Psm 73:2)  Lecz mnie o mało nie potknęły się nogi, niemal zachwiały się me stopy.

 

(Psm 73:3)  Bo zazdrościłem bezbożnym, widząc pomyślność grzeszników.

 

(Psm 73:4)  Oni nie martwią się o swoją śmierć i nie trwa długo ich kara.

 

(Psm 73:5)  Nie uczestniczą w ludzkich znojach, nie cierpią razem z ludźmi.

 

(Psm 73:6)  Przeto opanowała ich pycha, odziali się nieprawością i bezbożnością.

 

(Psm 73:7)  Jakby wychodziła z tłuszczu ich nieprawość, idą za skłonnością serca.

 

(Psm 73:8)  Myślą i mówią złośliwie, głośno wypowiadają nieprawość.

 

(Psm 73:9)  Podnoszą usta przeciw niebu, a język ich przebiega ziemię.

 

(Psm 73:10)  Tam przeto zwróci się lud mój, gdy znajdą się dla nich dni liczne.

 

(Psm 73:11)  Mówią: Skąd mógłby Bóg wiedzieć o tym? Czy Najwyższy ma wiedzę?

 

(Psm 73:12)  Oto tamci są grzesznikami, ale im się powodzi, na tym świecie zdobyli bogactwo!

 

(Psm 73:13)  I rzekłem: A zatem daremnie starałem się o prawość serca i z niewinnymi obmywałem swe ręce?

 

(Psm 73:14)  Przez cały dzień cierpiałem katusze, od świtu byłem karcony.

 

(Psm 73:15)  Gdybym rzekł: „Tak będę głosił”- już bym naruszył przymierze rodu Twych synów!

 

(Psm 73:16)  Próbowałem to pojąc, lecz trudne to dla mnie,

 

(Psm 73:17)  aż wejdę do świątyni Bożej i zrozumiem ich rzeczy ostateczne.

 

(Psm 73:18)  Zaiste, ukarałeś ich za ich winy, pobiłeś ich, gdy się wywyższali.

 

(Psm 73:19)  Jakże szybko obrócili się w nicość, zginęli, przepadli za swój grzech.

 

(Psm 73:20)  Jak sen po przebudzeniu, Panie, w Twym mieście unicestwisz ich obraz.

 

(Psm 73:21)  Oto radowało się me serce, a nerki moje się odmieniły,

 

(Psm 73:22)  a zostałem unicestwiony i już nie wiem; stałem się jak bydlę przed Tobą.

 

(Psm 73:23)  Lecz jestem zawsze z Tobą; ująłeś mnie za prawicę,

 

(Psm 73:24)  zgodnie z Twą wolą mnie prowadziłeś i przygarnąłeś mnie z chwałą.

 

(Psm 73:25)  Cóż więcej miałbym w niebie, i czegóż chciałbym od Ciebie na ziemi?

 

(Psm 73:26)  Osłabło me serce i ciało, Boże serca mego, dziedzictwem moim jest mój Bóg na wieki!

 

(Psm 73:27)  Oto zginą ci, którzy oddalają się od Ciebie, wytracisz każdego, kto Cię zdradza!

 

(Psm 73:28)  Mnie zaś dobrze jest przylgnąć do Boga, w Panu złożyć nadzieję, by głosić wszystkie Twe pochwały w bramach córy Syjonu.

 

(Psm 74:1)  O zrozumieniu. Asafa. [Gdy Dawid ujrzał anioła karzącego lud i zapłakał mówiąc: (Uderz) mnie i potomstwo moje zamiast tych niewinnych owiec. Nadto przepowiednia oblężenia miasta Judzkiego w czterdzieści lat po Wniebowstąpieniu przez starego Wespazjana i jego syna Tytusa, którzy zabili miriady Żydów i zniszczyli Jeruzalem. I tak odrzuceni są Żydzi po dziś dzień]. Boże, dlaczego? Czy odrzuciłeś do końca? Czy gniew Twój zapłonął przeciw owcom Twego pastwiska?

 

(Psm 74:2)  Pomnij na zgromadzenie Twoje, któreś posiadł od początku; wykupiłeś berło Twego dziedzictwa, górę Syjon, na której zamieszkałeś.

 

(Psm 74:3)  Podnieś swą rękę przeciw ustawicznym zuchwalstwom, jakich się dopuszczał wróg w Twej świątyni!

 

(Psm 74:4)  Chełpili się ci, co Cię nienawidzą, w czasie Twego święta. Zatknęli swe znaki, a nie wiedzieli,

 

(Psm 74:5)  znaki jak przy wejściu w górę.

 

(Psm 74:6)  Jak w gąszczu drzew, siekierami porąbali jej bramy, zupełnie ją zniszczyli toporem i łomem.

 

(Psm 74:7)  Ogniem spalili Twoje sanktuarium, zbezcześcili do gruntu przybytek Twojego imienia.

 

(Psm 74:8)  Mówili w sercu, cały ich ród: Pójdźcie, wymażmy z ziemi wszystkie święta Pańskie!

 

(Psm 74:9)  Znaków naszych nie widzimy; już nie ma proroka i już nas nie pozna!

 

(Psm 74:10)  Boże, dokądże będzie wróg urągał, a przeciwnik znieważał Twe imię? Do końca?

 

(Psm 74:11)  Czemu cofasz swą rękę? Czy na zawsze schowałeś prawicę w zanadrze?

 

(Psm 74:12)  Lecz Bóg jest naszym Królem od wieków. On dokonał zbawienia w pośrodku ziemi.

 

(Psm 74:13)  Ty władasz morzem w swojej potędze, Ty zmiażdżyłeś łby smoków na wodzie.

 

(Psm 74:14)  Ty starłeś łby smoka, dałeś go na pokarm ludom Etiopii.

 

(Psm 74:15)  Tyś drogę otwarł źródłom i potokom, Ty wysuszyłeś rzeki Etam.

 

(Psm 74:16)  Twoim jest dzień i noc jest Twoja, Ty uczyniłeś słońce i księżyc.

 

(Psm 74:17)  Tyś uczynił wszystkie krańce ziemi, lato i wiosnę Ty stworzyłeś.

 

(Psm 74:18)  Pomnij na to: nieprzyjaciel znieważył Pana, lud głupi rozgniewał Twe imię!

 

(Psm 74:19)  Nie wydawaj bestiom duszy, co Ciebie wyznaje, nie zapominaj do końca o duszach Twoich nędzarzy!

 

(Psm 74:20)  Wejrzyj na Twoje przymierze, bo ciemności ziemi pełne są domów bezprawia!

 

(Psm 74:21)  Niechaj upokorzony nie odchodzi w pohańbieniu, niech ubogi i nędzarz chwalą Twoje imię.

 

(Psm 74:22)  Powstań, Panie, rozsądź mą sprawę! Wspomnij na zniewagi, jakie zadaje Ci głupiec przez cały dzień!

 

(Psm 74:23)  Nie zapominaj głosu tych, co Cię błagają. bo pycha nienawidzących Cię stale się wznosi przeciw Tobie!

 

(Psm 75:1)  Na koniec. Nie niszcz. Psalm hymnu Asafa. [Nauka o bóstwie Chrystusa i zapowiedź Sadu].

 

(Psm 75:2)  Wysławiać Cię będziemy, Boże, będziemy Cię wysławiać i wzywać Twojego imienia.

 

(Psm 75:3)  Będę głosił wszystkie cuda Twoje, gdy znajdę sposobność. Ja będę sądził sprawiedliwie.

 

(Psm 75:4)  Zachwiała się ziemia i wszyscy jej mieszkańcy, Ja jednak umacniam jej kolumny.

 

(Psm 75:5)  Rzekłem nieprawym: Nie postępujcie niegodziwie! A grzesznikom: Nie podnoście waszego rogu!

 

(Psm 75:6)  Nie wznoście w górę waszego rogu, nie mówcie przeciw Bogu niegodziwie!

 

(Psm 75:7)  Bo ani ze wschodu ani z zachodu, ani z gór pustyni,

 

(Psm 75:8)  lecz Bóg jest Sędzią: tego poniża, tamtego wywyższa.

 

(Psm 75:9)  Bo w ręku Pana jest kielich pełen wina zmieszanego; On go przechylił z jednej strony na drugą, lecz jego osad nie został oczyszczony: pić go będą wszyscy grzesznicy ziemi.

 

(Psm 75:10)  Ja zaś zawsze radował się będę i śpiewał psalmy Bogu Jakuba.

 

(Psm 76:1)  [Na koniec. W hymnach. Psalm Asafa,gdy spustoszona została Rabbat synów Ammona. Zapowiada też sąd Chrystusa przeciw bezbożnym].

 

(Psm 76:2)  Bóg znany jest w Judei, w Izraelu wielkie jest Jego imię.

 

(Psm 76:3)  Miejsce Jego stało się w pokoju, a na Syjonie jest Jego mieszkanie.

 

(Psm 76:4)  Tam skruszył moc łuków, tarczę i miecz, i wojnę.

 

(Psm 76:5)  Świecisz cudownie od gór wiekuistych.

 

(Psm 76:6)  Zawstydzeni są wszyscy nierozumni sercem; głęboko posnęli i nic nie znaleźli wszyscy bogacze swymi rękami.

 

(Psm 76:7)  Na Twoją groźbę, Boże Jakuba, zapadli w sen wszyscy, co dosiadali koni.

 

(Psm 76:8)  Straszliwy jesteś i któż się oprze przed Twoim gniewem?

 

(Psm 76:9)  Z nieba wydałeś wyrok; zadrżała ziemia i ucichła,

 

(Psm 76:10)  kiedy Bóg powstał na sąd, by zbawić wszystkich łagodnych ziemi.

 

(Psm 76:11)  Bo nawet myśl ludzka wysławiać Cię będzie, a pozostałość myśli świętować cześć Twoją.

 

(Psm 76:12)  Składajcie śluby i wypełniajcie je przed Panem, Bogiem naszym; wszyscy, którzy są wokół Niego, niech złożą dary

 

(Psm 77:1)  Na koniec. Dla Idituna. Psalm Asafa. [O długomyślności Boga i Jego cudach. I jak Dawid pokonał nieprzyjaciół Pańskich].

 

(Psm 77:2)  Głosem moim do Pana wołałem, głosem moim do Boga, a On mnie wysłuchał.

 

(Psm 77:3)  W dniu mego ucisku szukałem Boga; ręce me nocą ku Niemu – i nie zawiodłem się. Odmawiała pociechy dusza moja;

 

(Psm 77:4)  wspomniałem na Boga i rozradowałem się. Zacząłem rozmyślać, aż duch mój osłabł.

 

(Psm 77:5)  Oczy moje podjęły czuwanie; lęk mnie ogarnął i nie mówiłem.

 

(Psm 77:6)  Rozważałem dni dawne, wspominałem łata odwieczne i martwiłem się.

 

(Psm 77:7)  Nocą rozmyślałem w sercu i roztrząsałem w duchu.

 

(Psm 77:8)  Czyżby Pan odrzucił na wieki? Czyż się już nie zmiłuje?

 

(Psm 77:9)  Czy do końca odciął miłosierdzie, z pokolenia na pokolenie?

 

(Psm 77:10)  Czy Bóg może zapomnieć o litości? Czy jej odmówi w swym gniewie?

 

(Psm 77:11)  I rzekłem: Teraz zacząłem, oto zmienność prawicy Najwyższego!

 

(Psm 77:12)  Wspomniałem dzieła Pańskie; wspominał będę od początku Twe cuda.

 

(Psm 77:13)  Rozmyślał będę o wszystkich Twych dziełach i roztrząsał Twoje zmiłowania.

 

(Psm 77:14)  Boże, Twoja droga jest święta! Który bóg jest tak wielki jak Bóg nasz?

 

(Psm 77:15)  Ty jesteś Bogiem, który dokonuje cudów; narodom dałeś poznać swą potęgę.

 

(Psm 77:16)  Ramieniem Twoim odkupiłeś lud swój, synów Jakuba i Józefa.

 

(Psm 77:17)  Widziały Cię wody, Boże, widziały Cię wody i zadrżały, odmęty się poruszyły, ogromny huk wód.

 

(Psm 77:18)  Chmury wydały głos: to strzały Twe przelatują!

 

(Psm 77:19)  Odgłos Twego grzmotu w wichurze; błyskawice Twe objawiły się światu. Poruszyła się i zachwiała ziemia.

 

(Psm 77:20)  Przez morze Twoja droga, a ścieżki Twoje pośród wód wielkich; Twoje ślady nie dadzą się rozpoznać.

 

(Psm 78:1)  O zrozumieniu. Asafa. [Ukazuje, jak mają strzec nakazów Pana, aby nie byli jak ich ojcowie]. Ludu mój, słuchajcie mego prawa, nakłońcie ucha na słowa ust moich.

 

(Psm 78:2)  W przypowieściach otworzę usta moje, wypowiem rzeczy tajemne od początku.

 

(Psm 78:3)  Wszystko, cośmy słyszeli i poznali, co opowiedzieli nam ojcowie,

 

(Psm 78:4)  nie zostało zakryte przed ich synami aby w przyszłym pokoleniu głosili pochwały Pana i Jego potężne dzieła oraz cuda, których On dokonał.

 

(Psm 78:5)  Wzbudził świadectwo w Jakubie, ustanowił prawo w Izraelu i rozkazał naszym ojcom, by je oznajmili swym synom.

 

(Psm 78:6)  Aby poznało przyszłe pokolenie, synowie, którzy się narodzą. A oni powstaną i opowiedzą to własnym synom,

 

(Psm 78:7)  by w Bogu złożyli nadzieję, nie zapominali o Bożych dziełach, lecz przestrzegali Jego przykazań.

 

(Psm 78:8)  Aby nie stali się jak ich ojcowie, pokolenie przewrotne i buntownicze, pokolenie, które nie było prawe sercem i nie zawierzyło Bogu duchem.

 

(Psm 78:9)  Synowie Efraima, naciągający łuk i strzelający, cofnęli się w dniu bitwy.

 

(Psm 78:10)  Nie dochowali przymierza z Bogiem, nie chcieli postępować w Jego prawie.

 

(Psm 78:11)  Zapomnieli o Jego dobrodziejstwach, i o Jego cudach, jakie im okazał.

 

(Psm 78:12)  O cudach, które uczynił wobec ich ojców w ziemi egipskiej, na równinie Tanis.

 

(Psm 78:13)  Rozdzielił morze i przeprowadził ich, zamknął wody jak w bukłaku.

 

(Psm 78:14)  Prowadził ich za dnia w obłoku, całą noc w blasku ognia.

 

(Psm 78:15)  Na pustyni rozłupał skałę i napoił ich jakby z wielkiej otchłani.

 

(Psm 78:16)  Wywiódł wodę ze skały, a wody wyprowadził niby rzeki.

 

(Psm 78:17)  Lecz oni nadal grzeszyli przeciwko Niemu, Najwyższego pobudzili do gniewu na pustyni.

 

(Psm 78:18)  Kusili Boga w swych sercach domagając się strawy dla swych dusz.

 

(Psm 78:19)  Uwłaczali Bogu, mówiąc: Czyż Bóg potrafi zastawić stół na pustyni?

 

(Psm 78:20)  Wprawdzie uderzył skałę, a wypłynęły wody, wezbrały strumienie, ale czy może i chleba dać, i przygotować stół swemu ludowi?

 

(Psm 78:21)  Przeto Pan, usłyszawszy to, rozgniewał się; ogień rozpalił się przeciwko Jakubowi i gniew spadł na Izraela.

 

(Psm 78:22)  Bo nie uwierzyli w Boga i nie zaufali Jego zbawieniu.

 

(Psm 78:23)  Nakazał chmurom w górze i bramy nieba otworzył.

 

(Psm 78:24)  Sprawił, że spadła na nich manna do jedzenia, chleb niebieski im dał.

 

(Psm 78:25)  Chleb aniołów spożywał człowiek; zesłał im pokarm w obfitości.

 

(Psm 78:26)  Zabrał z nieba wiatr od morza, a sprowadził swą mocą wiatr z Libii.

 

(Psm 78:27)  Mięso spuścił na nich jak deszcz, jak piasek morski – ptactwo skrzydlate.

 

(Psm 78:28)  Spadło ono pośród ich obozu, wokół ich namiotów.

 

(Psm 78:29)  Jedli i nasycili się dobrze, zaspokoił ich pożądanie.

 

(Psm 78:30)  Lecz oni nie zaniechali swego pożądania, mając jeszcze pokarm w ustach.

 

(Psm 78:31)  Spadł na nich gniew Boży i zabił ich w wielkiej liczbie, i spętał wybranych Izraela.

 

(Psm 78:32)  Pomimo wszystko oni nadal grzeszyli i nie wierzyli Jego cudom.

 

(Psm 78:33)  Przemijały ich dni w marności, a lata ich w pośpiechu.

 

(Psm 78:34)  Gdy ich zabijał, zaczynali Go szukać, nawracali się i o świcie przychodzili do Niego.

 

(Psm 78:35)  Przypomnieli sobie, że Bóg jest ich wspomożeniem, że Bóg Najwyższy jest ich Odkupicielem.

 

(Psm 78:36)  Zwodzili Go swymi ustami, kłamali Mu swym językiem.

 

(Psm 78:37)  Ich serce nie było prawe wobec Niego, nie pozostali wierni Jego przymierzu.

 

(Psm 78:38)  Ale On jest miłosierny, przebacza im grzechy i nie wytraca. Po wielekroć odwraca swój gniew i nie rozpala całej zapalczywości.

 

(Psm 78:39)  Pamięta bowiem, że są tylko ciałem, tchnieniem, które ulatuje i nie wraca.

 

(Psm 78:40)  Ileż razy drażnili Go na pustyni, pobudzali Go do gniewu na bezwodziu.

 

(Psm 78:41)  Odwracali się i kusili Boga, rozgniewali Świętego Izraela.

 

(Psm 78:42)  Nie pamiętali o Jego ręce, o dniu, gdy ich wyzwolił z ręki ciemiężcy.

 

(Psm 78:43)  Okazał w Egipcie swe znaki, cuda swoje na równinie Tanis.

 

(Psm 78:44)  Zamienił w krew ich rzeki i potoki, by pić nie mogli.

 

(Psm 78:45)  Zesłał na nich psie muchy, aby ich kąsały, i żaby, by ich trapiły.

 

(Psm 78:46)  Owoce ich wydał rdzy, a plony ich szarańczy.

 

(Psm 78:47)  Winnice ich wybił gradem, szronem wyniszczył drzewa figowe.

 

(Psm 78:48)  Bydło ich wystawił na grad, a dobytek ich na pastwę ognia.

 

(Psm 78:49)  Zesłał na nich gniew swego oburzenia, oburzenie, gniew i utrapienie, poselstwo złych aniołów.

 

(Psm 78:50)  Otworzył drogę dla swego gniewu; nie oszczędził ich dusz od śmierci i bydło ich wydał na pomór.

 

(Psm 78:51)  Poraził wszystko pierworodne w Egipcie, pierwociny ich trudu w namiotach Chama.

 

(Psm 78:52)  I zgromadził swój lud niby owce, zaprowadził ich jak trzodę na pustynię.

 

(Psm 78:53)  Prowadził ich w nadziei i nie lękali się, a wrogów ich przykryło morze.

 

(Psm 78:54)  I wprowadził ich na górę swej świętości, na górę, którą zdobył własną prawicą.

 

(Psm 78:55)  Wypędził pogan sprzed ich oblicza, sznurem wyznaczył im dziedzictwo; w namiotach tamtych osadził pokolenia Izraela.

 

(Psm 78:56)  Ale kusili i gniewali Boga Najwyższego, nie strzegli Jego świadectw.

 

(Psm 78:57)  Odwrócili się i łamali przymierze, jak ich ojcowie; zmienili się w łuk zepsuty.

 

(Psm 78:58)  Pobudzali Go do gniewu przez swoje wyżyny, przez swoje posągi pobudzali Go do zazdrości.

 

(Psm 78:59)  Bóg to usłyszał i wzgardził, zniweczył zupełnie Izraela.

 

(Psm 78:60)  Porzucił namiot w Siło, przybytek swój, w którym mieszkał wśród ludzi.

 

(Psm 78:61)  Wydał ich moc w niewolę, ich piękność w ręce wroga.

 

(Psm 78:62)  Wydał swój naród pod miecz, pogardził swoim dziedzictwem.

 

(Psm 78:63)  Młodzieńców ich ogień pochłonął, a ich dziewice nie zostały opłakane.

 

(Psm 78:64)  Ich kapłani wyginęli od miecza a wdowy ich nie mogły zawodzić.

 

(Psm 78:65)  Pan zbudził się jakby ze snu, jak wojownik upojony winem.

 

(Psm 78:66)  Wrogów swych poraził od tyłu i okrył ich wieczną sromotą.

 

(Psm 78:67)  Odrzucił namiot Józefa i nie wybrał pokolenia Efraima,

 

(Psm 78:68)  lecz wybrał pokolenie Judy, górę Syjon, którą umiłował.

 

(Psm 78:69)  Zbudował swą świątynię jak jednorożców, na tej ziemi utwierdził ją na zawsze.

 

(Psm 78:70)  Wybrał Dawida, swego sługę, zabrawszy go z owczych zagród.

 

(Psm 78:71)  Od owiec brzemiennych go zabrał, by pasł Jakuba, sługę Jego, i Izraela, Jego dziedzictwo.

 

(Psm 78:72)  I pasł ich w niewinności swego serca, prowadził ich rozsądnie swymi rękoma.

 

(Psm 79:1)  Psalm. Asafa. [O zburzeniu Jeruzalem]. Boże, poganie wtargnęli do Twego dziedzictwa, zbezcześcili Twój święty przybytek, zamienili Jeruzalem w strażnicę ogrodu.

 

(Psm 79:2)  Trupy sług Twoich wydali na żer ptactwu powietrznemu, ciała Twych świętych – bestiom ziemskim.

 

(Psm 79:3)  Krew ich rozlali jak wodę wokół Jeruzalem i nie miał kto ich pogrzebać.

 

(Psm 79:4)  Staliśmy się przedmiotem wzgardy dla naszych sąsiadów, szyderstwem i pośmiewiskiem dla tych, co nas otaczają.

 

(Psm 79:5)  Dokądże, Panie! Czyż do końca będziesz się gniewał? Czy zazdrość Twoja będzie płonąć jak ogień?

 

(Psm 79:6)  Wylej Twój gniew na narody, które Cię nie poznały, na królestwa, które nie wzywały Twego imienia.

 

(Psm 79:7)  Bo pożarły Jakuba, a jego miejsce spustoszyły.

 

(Psm 79:8)  Obyś nie pamiętał o naszych dawnych nieprawościach; niech nas rychło uprzedzą Twoje zmiłowania, bo staliśmy się bardzo ubodzy.

 

(Psm 79:9)  Wspomóż nas, Boże, nasz Zbawco! Wyzwól nas dla chwały Twego imienia, Panie! Przebacz nasze grzechy przez wzgląd na Twe imię!

 

(Psm 79:10)  Niechaj nie mówią poganie: Gdzie jest ich Bóg! Niech się okaże poganom na naszych oczach pomsta za przelanie krwi sług Twoich!

 

(Psm 79:11)  Niech dojdzie do Ciebie jęk pojmanych; wedle potęgi Twego ramienia ocal synów na śmierć skazanych.

 

(Psm 79:12)  Odpłać siedemkroć naszym sąsiadom w ich zanadrze, za tę zniewagę, jaką Ci wyrządzili.

 

(Psm 79:13)  My zaś, lud Twój i owce Twej trzody zawsze będziemy Cię wielbić, z pokolenia na pokolenie głosić będziemy Twą chwałę!

 

(Psm 80:1)  [Na koniec. Dla tych, którzy będą odmienieni. Świadectwo Asafa. Psalm. Przeciw Asyryjczykowi].

 

(Psm 80:2)  Pasterzu Izraela, wysłuchaj; który wywodzisz ród Józefa jak owce! Który zasiadasz nad cherubami, ukaż się!

 

(Psm 80:3)  Wobec Efraima, Beniamina i Manassesa wzbudź swą potęgę i przyjdź nas zbawić!

 

(Psm 80:4)  Boże, nawróć nas i rozjaśnij swe oblicze, a będziemy zbawieni.

 

(Psm 80:5)  Panie, Boże Zastępów, dokądże będziesz gniewny wobec modlitwy swego sługi?

 

(Psm 80:6)  Czy będziesz nas karmił chlebem łez i poił łzami nad miarę?

 

(Psm 80:7)  Uczyniłeś nas pośmiewiskiem dla sąsiadów, wrogowie nasi wyszydzili nas.

 

(Psm 80:8)  Panie, Boże Zastępów, nawróć nas! Okaż swe oblicze, a będziemy zbawieni!

 

(Psm 80:9)  Przeniosłeś winnicę z Egiptu, wypędziłeś pogan, a ją zasadziłeś.

 

(Psm 80:10)  Przygotowałeś przed nią drogę, zasadziłeś jej korzenie, a napełniła ziemię.

 

(Psm 80:11)  Cień jej okrył góry, a jej gałęzie – cedry Boże.

 

(Psm 80:12)  Rozciągnąłeś jej pędy aż do morza i aż do rzeki jej latorośle.

 

(Psm 80:13)  Czemu zniszczyłeś jej ogrodzenie, a wszyscy przechodzący drogą zrywają jej grona?

 

(Psm 80:14)  Spustoszył ją dzik leśny, dzika zwierzyna ją zniszczyła.

 

(Psm 80:15)  Boże Zastępów, powróć, spójrz z nieba i zobacz, i nawiedź tę winnicę!

 

(Psm 80:16)  Utwierdź tą, którą zasadziła Twoja prawica, nad synem człowieczym, któregoś sobie umocnił.

 

(Psm 80:17)  Spalili ją ogniem i wykarczowali: niech zginą od grozy Twego oblicza!

 

(Psm 80:18)  Niech ręka Twoja będzie nad mężem Twej prawicy, nad synem człowieczym, któregoś sobie umocnił.

 

(Psm 80:19)  A my nie odstąpimy od Ciebie; ożywisz nas, a wzywać będziemy Twego imienia.

 

(Psm 81:1)  Na koniec. O tłoczniach. Psalm Asafowi. [Gdy Dawid przezeń przygotowywał się do uroczystości].

 

(Psm 81:2)  Wykrzykujcie radośnie Bogu, wspomożycielowi naszemu, cieszcie się Bogiem Jakuba.

 

(Psm 81:3)  Weźcie psalterium i uderzcie w bęben, w harfę słodko dźwięczącą wraz z cytrą.

 

(Psm 81:4)  W trąbę dmijcie na początku miesiąca, w dniu uroczystym waszego święta.

 

(Psm 81:5)  Bo to jest nakaz dla Izraela, ustawa Boga Jakuba.

 

(Psm 81:6)  On ustanowił świadectwo dla Józefa, który wychodząc z ziemi egipskiej usłyszał język nieznany.

 

(Psm 81:7)  Uwolnił grzbiet jego od ciężarów, ręce jego przy koszu służyły.

 

(Psm 81:8)  Wzywałeś mnie w utrapieniu, a Jam cię wyzwolił, wysłuchałem pod osłoną burzy, wypróbowałem przez Wodę Sprzeciwu.

 

(Psm 81:9)  Ludu mój, posłuchaj, a przemówię i wydam świadectwo, Izraelu, obyś Mnie posłuchał!

 

(Psm 81:10)  Niech nie będzie u ciebie boga nowego, nie będziesz oddawał czci cudzemu bogu.

 

(Psm 81:11)  Ja bowiem jestem Pan, Bóg twój, który cię wywiódł z ziemi egipskiej! Otwórz swe usta, a Ja je napełnię!

 

(Psm 81:12)  Ale Mój lud nie usłuchał głosu Mego, Izrael nie zwrócił na Mnie uwagi.

 

(Psm 81:13)  I opuściłem ich zgodnie z pragnieniami ich serc: niech idą za swymi pragnieniami!

 

(Psm 81:14)  O, gdyby Mnie posłuchał Mój lud, gdyby Izrael kroczył Moimi drogami –

 

(Psm 81:15)  nieprzyjaciół ich uniżyłbym całkowicie, na ich prześladowców położyłbym swą rękę.

 

(Psm 81:16)  Wrogowie Pana skłamali Mu, lecz czas ich będzie na wieki!

 

(Psm 82:1)  Psalm Asafowi. [Napomnienie bezbożnych żydów]. Bóg stanął w zgromadzeniu bogów i wśród bogów rozsądza.

 

(Psm 82:2)  Dokądże wydajecie wyroki nieprawe i macie wzgląd na grzeszników?

 

(Psm 82:3)  Brońcie sieroty i ubogiego, usprawiedliwcie pokornego i nieszczęsnego .

 

(Psm 82:4)  Uwolnijcie nędzarza, a ubogiego wyrwijcie z ręki grzesznika!

 

(Psm 82:5)  Lecz oni nie wiedzieli i nie zrozumieli; w ciemnościach postępują. Poruszone będą wszystkie fundamenty ziemi.

 

(Psm 82:6)  Ja rzekłem: bogami jesteście i wszyscy synami Najwyższego,

 

(Psm 82:7)  ale pomrzecie jak ludzie i upadniecie jak jakiś książę!

 

(Psm 82:8)  Powstań, Boże, osądź ziemię, bo Ty dziedziczysz wszystkie narody.

 

(Psm 83:1)  Kantyk psalmu Asafowi. [Prośba do Boga za lud, który wycierpiał udrękę, i proroctwo o rozproszeniu wrogów Pana].

 

(Psm 83:2)  Boże, kto będzie do Ciebie podobny? Obyś nie milczał i nie ociągał się, Boże!

 

(Psm 83:3)  Oto bowiem wrogowie Twoi podnieśli wrzask, ci, którzy Cię nienawidzą, wznieśli głowę.

 

(Psm 83:4)  Przeciw ludowi Twemu uknuli przewrotne plany i naradzali się przeciw świętym Twoim.

 

(Psm 83:5)  Zawołali: Pójdźcie, a wytępimy ich spośród narodów i już nie będzie się wspominać imienia Izraela!

 

(Psm 83:6)  Bo jednomyślnie knuli, przeciw Tobie zawarli przymierze.

 

(Psm 83:7)  Namioty Idumejczyków i Izmaelitów, Moab i Agareńczycy,

 

(Psm 83:8)  Gebal, Ammon i Amalek i cudzoziemcy wraz z mieszkańcami Tyru.

 

(Psm 83:9)  Nawet Assur ciągnął wraz z nimi, przyszli z pomocą synom Lota.

 

(Psm 83:10)  Uczyń im jak Madianitom i Syserze, jak Jabinowi przy potoku Kison!

 

(Psm 83:11)  Zostali wytępieni w Endor, stali się jak nawóz dla ziemi.

 

(Psm 83:12)  Z książętami ich postąp jak z Orebem i Zębem, jak z Zebeem i Salmaną, wszystkimi ich książętami,

 

(Psm 83:13)  którzy mówili: W dziedzictwo weźmy świątynię Boga!

 

(Psm 83:14)  Boże mój, spraw, niech zawirują jak źdźbło wobec wiatru!

 

(Psm 83:15)  Jak ogień, który pożera las, jak płomień, co wypala góry,

 

(Psm 83:16)  tak w nawałnicy Twej ścigał ich będziesz i w Twoim gniewie ich porazisz.

 

(Psm 83:17)  Twarze ich okryj hańbą, a będą szukać Twego imienia, Panie!

 

(Psm 83:18)  Niech się zawstydzą i zatrwożą na wiek wieków, niech zginą i przepadną,

 

(Psm 84:1)  O tłoczniach, synom Korego, psalm. [Dawid rozważał go, gdy szedł na Syjon, by wielbić Boga w świątyni. Wyraża też proroctwo o Chrystusie i Jego Kościele].

 

(Psm 84:2)  Jak bardzo miłe przybytki Twoje, Panie Zastępów!

 

(Psm 84:3)  Dusza moja wzdycha i omdlewa z tęsknoty do przedsieni Pańskich; serce me i ciało radują się w Bogu żyjącym.

 

(Psm 84:4)  Nawet wróbel znalazł sobie dom, a synogarlica gniazdo, gdzie złoży swe pisklęta: ołtarze Twe, Panie Zastępów, Królu mój i Boże mój!

 

(Psm 84:5)  Błogosławieni, którzy mieszkają w domu Twoim, na wieki wieków wychwalać Cię będą.

 

(Psm 84:6)  Błogosławiony mąż, który ma obronę w Tobie, Panie, wstępowania w swym sercu postanowił

 

(Psm 84:7)  w Dolinę Płaczu, w miejsce, które przygotował, bowiem błogosławieństw udzieli Prawodawca.

 

(Psm 84:8)  Postępować będą od mocy do mocy; objawi się Bóg nad bogami na Syjonie.

 

(Psm 84:9)  Panie, Boże Zastępów, wysłuchaj mojej modlitwy, usłysz, o Boże Jakuba!

 

(Psm 84:10)  Spojrzyj, Obrońco nasz, Boże, i wejrzyj na oblicze Twego Pomazańca!

 

(Psm 84:11)  Lepszy bowiem dzień jeden w Twoich przybytkach, niż tysiące! Wolę stać w progu domu Pańskiego, niż mieszkać w namiotach grzeszników!

 

(Psm 84:12)  Bo miłosierdzie i prawdę umiłował Pan, Bóg udzieli łaski i chwały. Pan nie pozbawi dóbr tych, co chodzą w niewinności.

 

(Psm 85:1)  Na koniec; psalm dla synów Korego. [Wynagrodzenie i zbawienie, jakich udzieli im Bóg. I proroctwo o Chrystusie].

 

(Psm 85:2)  Umiłowałeś, Panie, ziemię Twoją, przywróciłeś Jakuba z niewoli.

 

(Psm 85:3)  Odpuściłeś nieprawość ludu Twego, zasłoniłeś wszystkie ich grzechy.

 

(Psm 85:4)  Powściągnąłeś cały gniew, odwróciłeś się od gniewu Twej zapalczywości.

 

(Psm 85:5)  Nawróć nas, Boże naszego zbawienia i odwróć od nas Twoje zagniewanie!

 

(Psm 85:6)  Nie będziesz się na nas gniewał na wieki i nie rozciągniesz Twego gniewu z pokolenia na pokolenie.

 

(Psm 85:7)  Boże, Ty nas powtórnie ożywisz a lud Twój będzie się weselił w Tobie.

 

(Psm 85:8)  Okaż nam, Panie, miłosierdzie Twoje i daj nam Twoje zbawienie.

 

(Psm 85:9)  Posłucham, co mówi we mnie2Pan, Bóg: Oto ogłasza pokój swemu ludowi, swoim świętym i tym, co zwracają serce ku Niemu.

 

(Psm 85:10)  Zaiste, Jego zbawienie jest blisko tych, co się Go boją, aby w ziemi naszej zamieszkać mogła chwała.

 

(Psm 85:11)  Miłosierdzie i prawda spotkały się, sprawiedliwość i pokój dały sobie pocałunek.

 

(Psm 85:12)  Prawda z ziemi wyrosła a sprawiedliwość spogląda z nieba.

 

(Psm 85:13)  Pan bowiem użyczy łaskawości a ziemia nasza wyda swój owoc.

 

(Psm 86:1)  Modlitwa Dawida [gdy zbudował świątynię Panu. I proroctwo o powołaniu pogan. Nadto szczególna modlitwa sprawiedliwego]. Nakłoń, Panie, Twego ucha i wysłuchaj mnie, bom jest ubogi i żebrak.

 

(Psm 86:2)  Strzeż mojej duszy, bo jestem pobożny, Boże mój, zbaw sługę Twego, który w Tobie pokłada nadzieję.

 

(Psm 86:3)  Zmiłuj się nade mną, Panie, gdyż do Ciebie wołałem dzień cały.

 

(Psm 86:4)  Rozraduj duszę swego sługi, bo ku Tobie, Panie, wzniosłem mą duszę.

 

(Psm 86:5)  Bowiem Ty, Panie, jesteś łaskawy i łagodny i bardzo miłosierny dla wszystkich, którzy Cię wzywają.

 

(Psm 86:6)  Panie, usłysz moją modlitwę, pospiesz na głos mej prośby!

 

(Psm 86:7)  W dniu mego utrapienia wołałem do Ciebie, a Tyś mnie wysłuchał.

 

(Psm 86:8)  Panie, nie ma podobnego Tobie pośród bogów, nie ma nic, jak dzieła Twoje!

 

(Psm 86:9)  Wszystkie narody, które stworzyłeś, przyjdą i oddadzą Ci pokłon, Panie, i sławić będą Twe imię.

 

(Psm 86:10)  Bo Ty jesteś wielki i czynisz cuda, tylko Ty, Boże, jesteś wielki.

 

(Psm 86:11)  Prowadź mnie, Panie, Twoją drogą, bym postępował w Twojej prawdzie. Niech się weseli me serce w bojaźni Twego imienia.

 

(Psm 86:12)  Będę Cię sławił całym sercem, Boże mój, Panie, i wychwalał Twe imię na wieki.

 

(Psm 86:13)  Bo miłosierdzie Twe jest wielkie nade mną i wyrwałeś mą duszę z głębi Otchłani.

 

(Psm 86:14)  Boże, nieprawi przeciw mnie powstali, zgromadzenie gwałtowników szukało mej duszy, a nie mieli względu na Ciebie!

 

(Psm 86:15)  Ty zaś, Panie Boże, jesteś miłosierny i litościwy, wyrozumiały i bardzo łaskawy i prawdomówny.

 

(Psm 86:16)  Wejrzyj na mnie i zmiłuj się nade mną! Udziel mocy słudze Twemu i zbaw syna swej służebnicy!

 

(Psm 86:17)  Uczyń ze mną znak ku dobremu, aby ujrzeli nienawidzący mnie i zawstydzili się, żeś Ty, Panie, mnie wspomógł i pocieszył.

 

(Psm 87:1)  Synom Korego. Psalm kantyku. [O wyzwoleniu Jeruzalem]. Fundamenty jego na górach świętych;

 

(Psm 87:2)  Pan umiłował bramy Syjonu bardziej niż wszystkie namioty Jakuba.

 

(Psm 87:3)  Chwalebne rzeczy powiedziano o Tobie, Miasto Boże!

 

(Psm 87:4)  Wspomnę na Rahab i Babilon, które mnie znają, a oto obcokrajowcy i Tyr, i naród Etiopów: oni tam się urodzili.

 

(Psm 87:5)  Syjonie Matko – powie Człowiek, i Człowiek z niej się narodził, a założył ją sam Najwyższy.

 

(Psm 87:6)  Pan to opowie w piśmie narodów i książąt, którzy z niej się zrodzili.

 

(Psm 87:7)  Jakże radosne dla wszystkich jest zamieszkiwanie w tobie.

 

(Psm 88:1)  [Pieśń psalmu, synom Korego. Na koniec. O Maelełh ku odpowiedzi. Zrozumienie Emana Izraelity.O ludzie, który był w Babilonii].

 

(Psm 88:2)  Panie, Boże zbawienia mojego, za dnia wołałem, i nocą ku Tobie.

 

(Psm 88:3)  Niech dojdzie do Ciebie moja modlitwa, nakłoń Twego ucha ku prośbie mojej

 

(Psm 88:4)  Bo dusza moja pełna jest nieszczęść, a moje życie zbliżyło się do Otchłani.

 

(Psm 88:5)  Zaliczony zostałem pośród schodzących do dołu, stałem się jak człowiek bez pomocy, wolny wśród umarłych.

 

(Psm 88:6)  Niby pobici, złożeni w grobie, o których już nie pamiętasz i którzy wypadli z Twej ręki.

 

(Psm 88:7)  Złożyli mnie w dole głębokim, w ciemności i w cieniu śmierci.

 

(Psm 88:8)  Utwierdziło się nade mną oburzenie Twoje; wszystkie Twe nawałności na mnie sprowadziłeś.

 

(Psm 88:9)  Oddaliłeś ode mnie mych znajomych; uznali mnie za obrzydliwość dla siebie. Zdradzony zostałem i nie mam wyjścia.

 

(Psm 88:10)  Oczy moje osłabły z niedostatku. Wołałem do Ciebie, Panie, przez dzień cały, wyciągałem me ręce ku Tobie.

 

(Psm 88:11)  Czyż dla umarłych czynisz cuda? Czyż lekarze wskrzeszą, by Cię sławić?

 

(Psm 88:12)  Czyż w grobie głosi się Twe miłosierdzie, a prawdę Twoją w zatraceniu?

 

(Psm 88:13)  Czyż w ciemnościach pozna się Twe cuda, a sprawiedliwość w ziemi zapomnianej?

 

(Psm 88:14)  A ja do Ciebie wołałem, Panie, rankiem uprzedza Cię moja modlitwa!

 

(Psm 88:15)  Panie, czemu utrącasz modlitwę moją, odwracasz swe oblicze ode mnie?!

 

(Psm 88:16)  Nieszczęsny jestem i życie moje od młodości upływa w trudach, lecz Ty wywyższasz uniżonego i strwożonego.

 

(Psm 88:17)  Spadł na mnie Twój gniew i przeraziły mnie lęki przed Tobą.

 

(Psm 88:18)  Ogarniały mnie jak woda przez cały dzień cały, zbiegły się wszystkie razem.

 

(Psm 89:1)  [(Psalm) zrozumienia; Etana Izraelity.O ludzie, który byl w Babilonii].

 

(Psm 89:2)  Zmiłowania Twoje na wieki opiewać będę, z pokolenia na pokolenie głosić będę Twą prawdę mymi ustami.

 

(Psm 89:3)  Bo powiedziałeś: Na wieki zostanie zbudowane miłosierdzie, na niebiosach utrwalona będzie Twa prawda.

 

(Psm 89:4)  Sporządziłem testament moim wybrańcom, przysiągłem Dawidowi, słudze memu:

 

(Psm 89:5)  Wiecznie trwać będzie potomstwo twoje, zbuduję ci tron z pokolenia na pokolenie.

 

(Psm 89:6)  Niebiosa sławić będą Twoje cuda, Panie, i prawdę Twoją w zgromadzeniu świętych

 

(Psm 89:7)  Bo któż w chmurach może się równać Panu, któż podobny do Pana pośród synów Bożych?

 

(Psm 89:8)  Bóg jest uwielbiony w radzie świętych, wielki i groźny dla wszystkich wokół Niego.

 

(Psm 89:9)  Panie, Boże Zastępów, któż podobny Tobie? Potężny jesteś, Panie, a prawda Twoja wokół Ciebie.

 

(Psm 89:10)  Ty panujesz nad mocą morza, ruch jego fal Ty miarkujesz.

 

(Psm 89:11)  Tyś upokorzył pyszałka jak zranionego, możnym ramieniem rozproszyłeś swych wrogów.

 

(Psm 89:12)  Twoje są niebiosa i ziemia jest Twoja. Tyś utwierdził krąg ziemski i co go napełnia.

 

(Psm 89:13)  Wiatr z północy i od morza Ty stworzyłeś, Tabor i Hermon radują się Twym imieniem.

 

(Psm 89:14)  Twoje ramię jest potężne; niech ręka Twa się umocni a prawica Twoja się wzniesie.

 

(Psm 89:15)  Sprawiedliwość i sąd są postawą Twego tronu, miłosierdzie i prawda idą przed Twym obliczem.

 

(Psm 89:16)  Błogosławiony naród znający pieśń uwielbienia, Panie, będą kroczyli w świetle Twego oblicza.

 

(Psm 89:17)  W imieniu Twoim radować się będą dzień cały, a w Twej sprawiedliwości zostaną wywyższeni.

 

(Psm 89:18)  Albowiem Tyś jest chlubą ich mocy i w Twym upodobaniu nasz róg się wzniesie.

 

(Psm 89:19)  Albowiem u Pana jest ratunek i u świętego Izraela, naszego Króla.

 

(Psm 89:20)  Niegdyś mówiłeś w widzeniu do swych pobożnych, i rzekłeś: Pomocy udzieliłem Mocarzowi, wywyższyłem Wybrańca z ludu mego.

 

(Psm 89:21)  Znalazłem Dawida, sługę mego, namaściłem go moim świętym olejem.

 

(Psm 89:22)  Bowiem moja ręka użyczy mu pomocy a ramię moje go wspomoże.

 

(Psm 89:23)  Nie skorzysta na nim nieprzyjaciel, a syn nieprawości nie zdoła mu zaszkodzić.

 

(Psm 89:24)  Zetrę przed jego obliczem nieprzyjaciół i przepędzę tych, którzy go krzywdzą.

 

(Psm 89:25)  Z nim jest moja prawda i miłosierdzie, w imię moje podwyższony będzie róg jego.

 

(Psm 89:26)  Ponad morzem położę jego rękę i nad rzekami jego prawicę.

 

(Psm 89:27)  On będzie Mnie wzywał: Tyś jest Ojcem moim, Bogiem moim i zbawiennym oparciem dla mnie.

 

(Psm 89:28)  I ustanowię go pierworodnym, wywyższonym pośród królów ziemi.

 

(Psm 89:29)  Na wieki zachowam swe miłosierdzie dla niego i wierne będzie moje z nim przymierze.

 

(Psm 89:30)  Utwierdzę na wiek wieków jego potomstwo a tron jego – niczym dni niebios.

 

(Psm 89:31)  Jeśli synowie jego porzucą moje prawo i nie będą postępować według mych sądów,

 

(Psm 89:32)  jeśli zlekceważą moje nakazy i nie będą strzegli moich przykazań –

 

(Psm 89:33)  wychłostam rózgą ich nieprawości a ich zbrodnie – biczami.

 

(Psm 89:34)  Miłosierdzia mojego jednak nie odbiorę ani zaprzeczę mej prawdomówności.

 

(Psm 89:35)  Nie naruszę też mego testamentu i nie unieważnię tego, co wychodzi z ust moich!

 

(Psm 89:36)  Raz przysiągłem w mojej świątyni, że nie skłamię Dawidowi.

 

(Psm 89:37)  Potomstwo jego na wieki trwać będzie, a tron jego jak słońce przede mną,

 

(Psm 89:38)  jak księżyc utwierdzony na wieki i świadek na niebie wierny.

 

(Psm 89:39)  Lecz Ty odtrąciłeś i wzgardziłeś, odrzuciłeś Twego Pomazańca!

 

(Psm 89:40)  Unieważniłeś testament dla swego Sługi, cisnąłeś w proch jego świętość.

 

(Psm 89:41)  Zniszczyłeś wszystkie jego mury, umocnienia jego obróciłeś w gruzy.

 

(Psm 89:42)  Szarpali go wszyscy przechodzący drogą, pośmiewiskiem stał się dla swoich sąsiadów.

 

(Psm 89:43)  Wywyższyłeś prawicę nieprzyjaciół jego, rozradowałeś wszystkich jego wrogów.

 

(Psm 89:44)  Sprawiłeś, że miecz jego stał się bezużyteczny i nie wspomogłeś go w walce.

 

(Psm 89:45)  Odarłeś go z jego czystości, tron jego obaliłeś na ziemię.

 

(Psm 89:46)  Skróciłeś dni jego życia, okryłeś go hańbą!

 

(Psm 89:47)  Jak długo, Panie? Odwracasz się do końca? Czy gniew Twój ma płonąć jak ogień?

 

(Psm 89:48)  Pamiętaj, jaki jest los mój; czyż na próżno stworzyłeś wszystkich synów ludzkich?

 

(Psm 89:49)  Kim jest ten Człowiek, który żył będzie i nie ujrzy śmierci, wyrwie swą duszę z rąk Otchłani?

 

(Psm 89:50)  Gdzie są, o Panie, Twoje dawne łaski, któreś poprzysiągł Dawidowi w prawdzie Twojej?

 

(Psm 89:51)  Pamiętaj, Panie, na zniewagę sług Twoich, którą znoszę w mym wnętrzu od licznych narodów,

 

(Psm 89:52)  którą wyrządzają wrogowie Twoi, Panie, którą wyrządzają Twemu Pomazańcowi!

 

(Psm 90:1)  Modlitwa Mojżesza, męża Bożego. [O ludzie, który był w Babilonii]. Panie, stałeś się ucieczką naszą z pokolenia na pokolenie.

 

(Psm 90:2)  Zanim góry powstały i ukształtowała się ziemia i świat, od wieku po wiek Ty jesteś!

 

(Psm 90:3)  Nie obracaj człowieka w poniżenie, Ty, który rzekłeś: Nawróćcie się, synowie ludzcy.

 

(Psm 90:4)  Bo tysiąc lat w Twoich oczach jest jak dzień wczorajszy, który minął, i jak straż nocna.

 

(Psm 90:5)  Lata ich zostaną zniweczone, rankiem przeminą jak trawa.

 

(Psm 90:6)  Rankiem kwitnąć będą, lecz przeminą, wieczorem opadną, uschną i stwardnieją.

 

(Psm 90:7)  Tak ustaliśmy w gniewie Twoim i jesteśmy strwożeni Twoim oburzeniem.

 

(Psm 90:8)  Położyłeś przed sobą nasze nieprawości, wiek nasz w jasności Twego oblicza.

 

(Psm 90:9)  Bo wszystkie dni nasze ustały, od gniewu Twego utraciliśmy siły, lata nasze jak pajęczyna przeminą.

 

(Psm 90:10)  Kresem naszego wieku jest siedemdziesiąt lat, a jeśli mamy siły, to lat osiemdziesiąt. Lecz większość z nich to trud i boleść, bo dosięgła nas łaskawość i będziemy skarceni.

 

(Psm 90:11)  Któż poznał potęgę Twego gniewu i zapalczywość Twoją w bojaźni przed Tobą?

 

(Psm 90:12)  Daj nam tak liczyć się z Twoją prawicą, a doświadczymy mądrości w sercu!

 

(Psm 90:13)  Powróć, Panie! Jak długo jeszcze? Ulituj się nad sługami Twoimi!

 

(Psm 90:14)  Obyśmy byli rano napełnieni Twym miłosierdziem i mogli się weselić przez wszystkie dni nasze!

 

(Psm 90:15)  Obyśmy się cieszyli w zamian za dni naszego upokorzenia, za lata, w których doznaliśmy nieszczęścia!

 

(Psm 90:16)  Wejrzyj na sługi Twe i na Twe dzieła, i kieruj ich synami.

 

(Psm 90:17)  Niech blask Pana, Boga naszego, będzie nad nami, a dzieła rąk naszych skieruj ku naszemu dobru!

 

(Psm 91:1)  Hymn uwielbienia. Dawidowy. [O królu Ezechiaszu, który będzie zwany synem Dawida. Duchowo zaś mówi o zwycięstwie Chrystusa i o wszystkim, co się dokona przez Niego]. Kto mieszka pod opieką Najwyższego, będzie przebywał pod osłoną Boga niebios.

 

(Psm 91:2)  Powie do Pana: Jesteś moim wspomożycielem i ucieczką moją! Bóg mój – w Nim ufać będę!

 

(Psm 91:3)  Bo On mnie wybawi od sideł łowców i od słowa zgubnego.

 

(Psm 91:4)  Piórami swymi cię okryje i pod skrzydła Jego się schronisz; puklerzem osłoni cię Jego prawda.

 

(Psm 91:5)  Nie ulękniesz się strachu nocnego ani strzały za dnia lecącej,

 

(Psm 91:6)  ani trosk nadchodzących z ciemnością, nieszczęścia ani demona południowego.

 

(Psm 91:7)  U boku twego padnie tysiąc, a dziesięć tysięcy po twej prawicy, lecz do ciebie się on nie zbliży.

 

(Psm 91:8)  Skoro otworzysz swe oczy, ujrzysz zapłatę grzeszników.

 

(Psm 91:9)  Bowiem Ty, Panie, jesteś moją nadzieją! Najwyższego uczyń swą ucieczką.

 

(Psm 91:10)  Nie dosięgną cię nieszczęścia i plaga nie zbliży się do twego namiotu,

 

(Psm 91:11)  bo aniołom swoim rozkazał o Tobie, aby cię strzegli na wszystkich twych drogach.

 

(Psm 91:12)  Na rękach będą cię nosić, abyś nie uraził o kamień swej nogi.

 

(Psm 91:13)  Będziesz stąpał po wężu i bazyliszku, a lwa i smoka podepczesz.

 

(Psm 91:14)  We mnie złożył nadzieję, więc go wybawię, ochronię go, bo poznał moje imię.

 

(Psm 91:15)  Będzie mnie wzywał, a ja go wysłucham; z nim jestem podczas utrapienia. Wyzwolę go i chwałą otoczę.

 

(Psm 91:16)  Długością dni go napełnię i ukażę mu moje zbawienie.

 

(Psm 92:1)  Psalm kantyku, na dzień sobotni. [O służbie kapłanów i o ich ofiarach porannych. Przepowiada też odpoczynek w Bogu].

 

(Psm 92:2)  Dobrze jest wyznawać Panu i śpiewać Twemu imieniu, o Najwyższy!

 

(Psm 92:3)  Rano opiewać miłosierdzie Twoje a prawdę Twoją nocami

 

(Psm 92:4)  na harfie dziesięciostrunnej i przy dźwięku cytry.

 

(Psm 92:5)  Boś mnie rozradował, Panie, czynami Twoimi a dziełami rąk Twoich będę się weselił.

 

(Psm 92:6)  Jakże wspaniałe są dzieła Twoje, Panie, jak bardzo głębokie są Twoje myśli!

 

(Psm 92:7)  Mąż nieroztropny nie pozna i głupiec ich nie pojmuje!

 

(Psm 92:8)  Kiedy grzesznicy pienią się jak trawa i ukazują się wszyscy czyniący nieprawość, zanim przepadną na wiek wieków,

 

(Psm 92:9)  to Ty, Najwyższy, (trwasz) na wieki, Panie!

 

(Psm 92:10)  Bo oto wrogowie Twoi, Panie, bo oto wrogowie Twoi wyginą i rozproszeni będą wszyscy czyniący nieprawość.

 

(Psm 92:11)  A podniesiony będzie mój róg, jakby jednorożca, i starość moja – w tłustej oliwie!

 

(Psm 92:12)  Oko moje dostrzegło mych wrogów, o tych, co złośliwie przeciw mnie powstają, usłyszy me ucho.

 

(Psm 92:13)  Sprawiedliwy rozkwitnie jak palma, rozrośnie się, jak cedr na Libanie.

 

(Psm 92:14)  Zasadzeni w domu Pańskim zakwitną na dziedzińcach Boga naszego.

 

(Psm 92:15)  Mnożyć się będą jeszcze w płodnej starości i będą się dobrze czuli,

 

(Psm 93:1)  Na dzień przed sobotę, gdy ziemia została zaludniona. [O służbie Pańskiej]. Hymn pieśni Dawida Pan rozpoczął panowanie, przyodział się w majestat. Przyodział się Pan w potęgę i przepasał się; tak świat utwierdził, że się nie zachwieje.

 

(Psm 93:2)  Odtąd przygotowany jest tron Twój; Tyś jest przedwieczny.

 

(Psm 93:3)  Podniosły rzeki, o Panie, podniosły rzeki swe głosy.

 

(Psm 93:4)  Bardziej niż głos wielu wód, niż cudowne przypływy morskie, cudowny jest Pan na wysokościach!

 

(Psm 93:5)  Świadectwa Twoje są wielce wiarygodne, domowi Twemu, Panie, przystoi świętość po najdłuższe czasy.

 

(Psm 94:1)  [Psalm Dawidowi, na czwarty dzień tygodnia.O zgromadzeniu Korego, Datana i Abirama. Duchowo zaś o prześladowaniu Kościoła]. Bogiem pomsty jest Pan! Bóg pomsty jawnie przemówił.

 

(Psm 94:2)  Powstań Ty, który sądzisz ziemię, oddaj zapłatę pysznym!

 

(Psm 94:3)  Jak długo jeszcze grzesznicy, o Panie, jak długo grzesznicy chełpić się będą,

 

(Psm 94:4)  otwierać usta i mówić przewrotnie, mówić wszyscy czyniący nieprawość?

 

(Psm 94:5)  Lud Twój, Panie, upokorzyli, i dziedzictwo Twoje udręczyli.

 

(Psm 94:6)  Zabili wdowę i sierotę, a prozelitę zamordowali.

 

(Psm 94:7)  Mówili: Pan nie widzi, i nie rozumie Bóg Jakuba!

 

(Psm 94:8)  Zrozumcie więc, niemądrzy pośród ludu! Wy głupcy, kiedyż zmądrzejecie?

 

(Psm 94:9)  Czyż Ten, który wszczepił ucho, nie usłyszy? Ten, który utwierdził oko, nie zobaczy?

 

(Psm 94:10)  Który ćwiczy narody, nie zgromi? Który uczy człowieka wiedzy?

 

(Psm 94:11)  Pan zna zamysły ludzi, że są próżne.

 

(Psm 94:12)  Błogosławiony człowiek, którego Ty, Panie wyćwiczysz i na prawie Twoim go wykształcisz,

 

(Psm 94:13)  aby przynieść mu ulgę podczas złych dni, aż przed grzesznikiem dół będzie wykopany.

 

(Psm 94:14)  Wszak Pan nie odrzuci ludu swego, i dziedzictwa swego nie zostawi,

 

(Psm 94:15)  aż sprawiedliwość przemieni się w sąd i pójdą za nią wszyscy prawego serca.

 

(Psm 94:16)  Któż mnie postawi ponad złoczyńców? Kto stanie za mną przeciw czyniącym nieprawość?

 

(Psm 94:17)  Gdyby mnie Pan nie wspomógł, wkrótce dusza moja znalazłaby się w Otchłani.

 

(Psm 94:18)  Kiedy mówiłem: Zachwiała mi się noga, Twe miłosierdzie Panie, mnie wspomogło!

 

(Psm 94:19)  Panie, w ogromie boleści mego serca zachęty Twoje pocieszyły mą duszę.

 

(Psm 94:20)  Co ma wspólnego z Tobą tron nieprawy, który wyrządza krzywdę pod pozorem prawa.

 

(Psm 94:21)  Czyhają na duszę sprawiedliwego i krew niewinną potępiają.

 

(Psm 94:22)  Lecz Pan stał się dla mnie schronieniem, Bóg mój – podporą mojej nadziei!

 

(Psm 94:23)  Odda im wedle ich uczynków, według ich złości wytraci ich Pan, Bóg nasz.

 

(Psm 95:1)  Pieśń pochwalna Dawida. [Gdy lud przeszedł przez Jordan. Zapowiada ustanie nadziei żydów]. Pójdźcie, weselmy się w Panu, wołajmy radośnie do Boga, Zbawiciela naszego.

 

(Psm 95:2)  Z wyznaniem przystąpmy przed Jego oblicze, radośnie śpiewajmy Mu psalmy.

 

(Psm 95:3)  Bo Bóg jest wielkim Panem i wielkim Królem ponad wszystkie bóstwa .

 

(Psm 95:4)  Bo w Jego ręku krańce ziemi i szczyty gór należą do Niego.

 

(Psm 95:5)  Bo Jego jest morze; On sam je stworzył, i suchą ziemię Jego ręce ukształtowały.

 

(Psm 95:6)  Pójdźcie, oddajmy pokłon, padnijmy przed Nim i płaczmy przed Panem, który nas stworzył.

 

(Psm 95:7)  On bowiem jest Panem, Bogiem naszym, my zaś ludem Jego pastwiska i owcami rąk Jego. Dziś, jeśli głos Jego posłyszycie

 

(Psm 95:8)  nie zatwardzajcie serc waszych jak w Rozgniewaniu w dniu Doświadczenia na pustyni.

 

(Psm 95:9)  gdy Mnie kusili wasi ojcowie, doświadczali, choć widzieli moje dzieła.

 

(Psm 95:10)  Czterdzieści lat brzydziłem się tym pokoleniem i powiedziałem: Ci zawsze błądzą sercem. Oni zaś nie poznali dróg moich.

 

(Psm 95:11)  Toteż im poprzysiągłem w gniewie moim, że nie wejdą do mego odpoczynku!

 

(Psm 96:1)  Gdy budowano świątynię po niewoli. Pieśń Dawida. [Proroctwo o przyjściu Chrystusa i o powołaniu pogan, którzy weń uwierzę]. Śpiewajcie Panu pieśń nową, śpiewaj Panu, ziemio cała!

 

(Psm 96:2)  Śpiewajcie Panu, błogosławcie Jego imię, głoście z dnia na dzień Jego zbawienie.

 

(Psm 96:3)  Rozgłaszajcie Jego chwałę pośród pogan, cuda Jego wśród wszystkich narodów.

 

(Psm 96:4)  Albowiem wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały, straszliwszy jest nad wszystkich bogów.

 

(Psm 96:5)  Bo wszyscy bogowie pogan są demonami, Pan zaś stworzył niebiosa.

 

(Psm 96:6)  wyznanie i piękno przed obliczem Jego, świętość i wspaniałość w Jego świątyni.

 

(Psm 96:7)  Przynoście Panu, rodziny narodów, przynoście Panu chwałę i cześć.

 

(Psm 96:8)  Przynoście Panu chwałę należną Jego imieniu. Weźcie ofiary i wejdźcie na Jego dziedzińce.

 

(Psm 96:9)  Adorujcie Pana na dziedzińcu Jego świątyni, niech zadrży cała ziemia przed Jego obliczem.

 

(Psm 96:10)  Mówcie wśród narodów: Pan zakrólował!

 

(Psm 96:11)  Niech się radują niebiosa i weseli ziemia, niech zadrży morze i to, co je wypełnia.

 

(Psm 96:12)  Niech się cieszą pola i wszystko, co jest na nich. Wówczas się rozradują wszystkie drzewa leśne

 

(Psm 96:13)  przed obliczem Pana, bo przychodzi, bo przychodzi, by osądzić ziemię.

 

(Psm 97:1)  [Dawida.Zapowiada przyjście Chrystusa i Jego ostateczne objawienie]. Pan zakrólował, cieszy się ziemia, radują się liczne wyspy.

 

(Psm 97:2)  Chmury i ciemność wokół Niego, sprawiedliwość i sąd podstawą Jego tronu.

 

(Psm 97:3)  Ogień przed Nim pójdzie i spali dokoła nieprzyjaciół Jego.

 

(Psm 97:4)  Jego błyskawice pojawiły się nad okręgiem ziemi; ujrzała i zatrzęsła się ziemia.

 

(Psm 97:5)  Góry stopiły się jak wosk przed obliczem Pana, przed obliczem Pana całej ziemi.

 

(Psm 97:6)  Niebiosa opowiadały Jego sprawiedliwość, a wszystkie ludy ujrzały chwałę Jego.

 

(Psm 97:7)  Niech się zawstydzą wszyscy, którzy czczą posągi, którzy się chlubią swymi bałwanami. Pokłońcie Mu się, wszyscy Jego aniołowie.

 

(Psm 97:8)  Usłyszał i ucieszył się Syjon, i rozweseliły się córki Judei z powodu Twych sądów, o Panie!

 

(Psm 97:9)  Tyś bowiem jest Panem Najwyższym ponad całą ziemią i wielce wywyższonym ponad wszystkich bogów.

 

(Psm 97:10)  Wy, co miłujecie Pana, znienawidźcie zło! Pan strzeże dusz swoich pobożnych, z rąk grzeszników ich wyrwie.

 

(Psm 97:11)  Światło wzeszło sprawiedliwemu, a wesele tym, których serce jest prawe.

 

(Psm 97:12)  Sprawiedliwi, weselcie się w Panu, wyznawajcie pamięć Jego świętości!

 

(Psm 98:1)  [Psalm Dawida.O uwolnieniu ludu z Egiptu, gdy ocaleli i zwyciężyli. Duchowo zaś o przyjściu Chrystusa i powołaniu pogan do wiary].

 

(Psm 98:2)  Pan ukazał swoje zbawienie, wobec narodów objawił sprawiedliwość swoją.

 

(Psm 98:3)  Wspomniał na swe miłosierdzie dla Jakuba i na prawdę swoją dla domu Izraela. Ujrzały wszystkie krańce ziemi zbawienie naszego Boga.

 

(Psm 98:4)  Wołajcie radośnie Panu, ziemio cała, śpiewajcie, cieszcie się i grajcie.

 

(Psm 98:5)  Grajcie Bogu na cytrze, na cytrze przy słowach psalmu.

 

(Psm 98:6)  Na trąbach giętkich i na rogach trąbcie radośnie wobec Króla, Pana!

 

(Psm 98:7)  Niech się burzy morze i co je napełnia, krąg ziemi i jego mieszkańcy.

 

(Psm 98:8)  Niech rzeki także klaszczą w dłonie, niech się radują góry,

 

(Psm 98:9)  bo przychodzi, aby sądzić ziemię. On będzie sądził świat sprawiedliwie, a narody według słuszności.

 

(Psm 99:1)  [Psalm Dawida.O klęsce Madianitów, których podbił Mojżesz i lud Izraela. I proroctwo o chwalebnym królestwie Chrystusa]. Pan zakrólował, niechaj drżą narody, zasiadł na cherubach, niech się poruszy ziemia.

 

(Psm 99:2)  Wielki jest Pan na Syjonie, wywyższony ponad wszystkie ludy.

 

(Psm 99:3)  Niech sławią Twoje wielkie imię, bo groźne jest i święte.

 

(Psm 99:4)  Cześć Królowi, który sąd miłuje; Tyś zgotował to, co słuszne, sąd i sprawiedliwość w Jakubie Tyś sprawił.

 

(Psm 99:5)  Wysławiajcie Pana, Boga naszego, klęknijcie u podnóżka stóp Jego, bo jest Święty.

 

(Psm 99:6)  Mojżesz i Aaron pośród Jego kapłanów, a Samuel pośród tych, co wzywają Jego imienia. Wzywali Pana, a On ich wysłuchał;

 

(Psm 99:7)  w słupie obłoku przemówił do nich. Strzegli świadectw Jego i przykazań, które im dał.

 

(Psm 99:8)  Panie, Boże nasz, Tyś ich wysłuchał; byłeś im życzliwy nawet karząc wszystkie ich nałogi.

 

(Psm 99:9)  Wywyższajcie Pana, Boga naszego, klękajcie na Jego świętej górze, bo święty jest Pan, Bóg nasz!

 

(Psm 100:1)  [Psalm ku wyznaniu.O Jozuem, synu Nuna, gdy ustała wojna z Ammonitami. A w Nowym Przymierzu o nawróceniu pogan do wiary]. Wołajcie radośnie na cześć Pana, cała ziemio,

 

(Psm 100:2)  służcie Panu z weselem, wejdźcie przed Niego z radością.

 

(Psm 100:3)  Wiedzcie, że Pan sam jest Bogiem; To On nas stworzył, nie my sami. Myśmy ludem Jego i owcami Jego pastwiska.

 

(Psm 100:4)  Wchodźcie w Jego bramy z wyznaniem, w dziedzińce Jego z hymnami. Wyznawajcie Go, sławcie Jego imię,

 

(Psm 100:5)  bo słodki jest Pan, na wieki Jego łaska, a prawda Jego z pokolenia na pokolenie.

 

(Psm 101:1)  Dawidowy psalm. Przypomnienie Dawidowi o tym, co konieczne do służby w domu Pana. I proroctwo o chwale zwycięzcy i doskonałego w Bogu]. Twe miłosierdzie i sąd opiewać będę, Panie,

 

(Psm 101:2)  grać będę i rozumieć drogę doskonałości; kiedyż Ty przyjdziesz do mnie? Chodziłem w niewinności mego serca pośród mego domu.

 

(Psm 101:3)  Nie stawiałem sobie przed oczy złej sprawy, nienawidziłem złoczyńców.

 

(Psm 101:4)  Nie przylgnęło do mnie serce niegodziwe; gdy oddalał się ode mnie grzesznik, nie wiedziałem

 

(Psm 101:5)  Ścigałem tego, kto skrycie oczernia bliźniego. Nie jadałem z (ludźmi o) pysznym oku i nienasyconym sercu.

 

(Psm 101:6)  Moje oczy ku wiernym tej ziemi, by ze mną zasiadali; służył mi ten, który chodził drogą nieskalaną.

 

(Psm 101:7)  Nie zamieszka w moim domu pyszałek, nie ostoi się przed mymi oczyma głoszący nieprawość.

 

(Psm 101:8)  Rankiem pokonałem wszystkich grzeszników ziemi, aby wytępić z miasta Pańskiego wszystkich złoczyńców.

 

(Psm 102:1)  Modlitwa ubogiego, gdy się niepokoił i wobec Pana wylewał swą prośbę. [Płacz żydów. Proroctwo o nowym ludzie z pogan przez wiarę].

 

(Psm 102:2)  Panie, wysłuchaj modlitwy mojej, a wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie!

 

(Psm 102:3)  Nie odwracaj swego oblicza ode mnie, w dniu mej niedoli nakłoń ku mnie ucha, w dniu, gdy Cię wezwę, szybko mnie wysłuchaj!

 

(Psm 102:4)  Bo dni moje rozwiały się jak dym a kości moje jak w ogniu się rozpaliły.

 

(Psm 102:5)  Zwiędłem jak trawa i usycha me serce, gdyż zapomniałem spożywać mego chleba.

 

(Psm 102:6)  Od głosu mego wzdychania kości mi przylgnęły do ciała

 

(Psm 102:7)  Stałem się podobny do pelikana pustynnego, jestem jak puszczyk pośród rumowisk.

 

(Psm 102:8)  Czuwałem i stałem się jak samotny wróbel na dachu.

 

(Psm 102:9)  Cały dzień wrogowie moi mnie lżyli, a moi pochlebcy przysięgali przeciw mnie.

 

(Psm 102:10)  Zaiste, popiół jadłem jak chleb, a własny napój ze łzami mieszałem,

 

(Psm 102:11)  wobec Twego gniewu i oburzenia, ponieważ uniósłszy mnie rozbiłeś.

 

(Psm 102:12)  Dni moje jak cień przeminęły, a ja usycham jak trawa.

 

(Psm 102:13)  Ty zaś, o Panie, trwasz na wieki, wspomnienie Twoje z pokolenia na pokolenie.

 

(Psm 102:14)  Powstaniesz i ulitujesz się nad Syjonem, czas bowiem, byś się nad nim zmiłował: nadszedł już czas!

 

(Psm 102:15)  Bo słudzy Twoi upodobali sobie w jego kamieniach i ulitują się nad jego popiołami.

 

(Psm 102:16)  Narody będą się lękać Twego imienia, o Panie, a wszyscy królowie Twej chwały!

 

(Psm 102:17)  Albowiem Pan odbuduje Syjon i ukaże się w swej chwale.

 

(Psm 102:18)  Wejrzał na modlitwę poniżonych i nie pogardził ich prośbą.

 

(Psm 102:19)  Niech to zapiszą dla następnego pokolenia, a lud, który będzie stworzony, niechaj sławi Pana.

 

(Psm 102:20)  Ponieważ wejrzał z wysokości swej świątyni, Pan spojrzał z nieba na ziemię,

 

(Psm 102:21)  aby usłyszeć jęki zakutych w kajdany, aby rozwiązać skazanych na śmierć,

 

(Psm 102:22)  aby na Syjonie zwiastowano imię Pana i chwałę Jego w Jeruzalem,

 

(Psm 102:23)  gdy się zgromadzą narody i królestwa, aby Panu służyły.

 

(Psm 102:24)  Odpowiedział mu na drodze swej mocy Objaw mi krótkość dni moich!

 

(Psm 102:25)  Obyś nie odwołał mnie w połowie dni moich; lata Twoje przez pokolenia pokoleń!

 

(Psm 102:26)  Panie, Tyś na początku utwierdził ziemię, a niebiosa są dziełem rąk Twoich.

 

(Psm 102:27)  One przeminą, ale Ty zostaniesz. Wszyscy jak szata się zestarzeją; jak okrycie ich zwiniesz i odmienia się.

 

(Psm 102:28)  Ty zaś jesteś ten sam, a lata Twoje nie ustaną. Synowie sług Twoich mieszkać będą na stałe, a ich potomstwo będzie wiecznie szczęśliwe.

 

(Psm 103:1)  Dawida. [O oziębłości, jaka opanowała go na starość. Pouczenie i dziękczynienie, zanoszone przez mężów Bożych]. Błogosław, duszo moja, Pana, a całe moje wnętrze – Jego święte imię.

 

(Psm 103:2)  Błogosław, duszo moja, Pana, i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.

 

(Psm 103:3)  On przebacza wszystkie Twoje nieprawości, wszystkie słabości Twe leczy.

 

(Psm 103:4)  On ocala od zguby Twe życie, łaską i miłosierdziem Cię wieńczy.

 

(Psm 103:5)  On syci dobrami Twe pragnienie: młodość Twa odnowi się jak u orła.

 

(Psm 103:6)  Pan okazuje miłosierdzie i prawo wszystkim, których skrzywdzono.

 

(Psm 103:7)  Mojżeszowi dał poznać swe drogi, synom Izraela swoje zamiary.

 

(Psm 103:8)  Miłosierny jest Pan i łaskawy, cierpliwy i bogaty w łaskę.

 

(Psm 103:9)  Nie będzie się gniewał do końca, ani na wieki nie będzie oburzony.

 

(Psm 103:10)  Nie postąpił z nami według naszych grzechów, nie odpłacił nam wedle naszych nieprawości.

 

(Psm 103:11)  Bo jak wysoko niebo wznosi się nad ziemią, tak Pan utwierdził swe miłosierdzie nad tymi, co się Go boją.

 

(Psm 103:12)  Jak daleko jest wschód od zachodu, tak odrzucił od nas grzechy nasze.

 

(Psm 103:13)  Jak ojciec lituje się nad dziećmi, tak Pan ulitował się nad tymi, co się Go boją.

 

(Psm 103:14)  On wie, z czego jesteśmy stworzeni, pamięta, że prochem jesteśmy.

 

(Psm 103:15)  Człowiek – jak trawa dni jego, jak polny kwiat przekwitnie.

 

(Psm 103:16)  Bowiem przemija w nim tchnienie i już go nie ma, nie pozna więcej swego miejsca.

 

(Psm 103:17)  Lecz miłosierdzie Pańskie z wieku na wiek nad tymi, co się Go boją, a sprawiedliwość Jego nad synami synów.

 

(Psm 103:18)  Nad tymi, co strzegą Jego przymierza i pamiętają o Jego przykazaniach, aby je wypełniać

 

(Psm 103:19)  Pan w niebie przygotował swój tron, a Jego królowanie rozciąga się nad wszystkim.

 

(Psm 103:20)  Błogosławcie Pana, wszyscy Jego aniołowie, potężni mocą, pełniący Jego słowo, aby słuchać głosu słów Jego.

 

(Psm 103:21)  Błogosławcie Pana, wszystkie Jego zastępy, słudzy Jego, pełniący Jego wolę.

 

(Psm 103:22)  Błogosławcie Pana, wszystkie Jego dzieła na każdym miejscu Jego panowania. Błogosław, duszo moja, Pana!

 

(Psm 104:1)  Dawidowi [gdy szedł sprawować liturgię przed Arka Pana z kapłanami. A nas uczy wyznawania i modlitwy. Objawia nam też początek stworzenia i zajmuje się aniołami]. Błogosław, duszo moja, Pana! Panie, mój Boże, niezmiernie jesteś wywyższony! Przywdziałeś sławę i blask,

 

(Psm 104:2)  osłonięty światłem jak płaszczem. On rozciągnął niebo jak namiot.

 

(Psm 104:3)  Ponad wodami wznosi swe komnaty, chmur używa jako swego podnóżka, porusza się na skrzydłach wiatrów.

 

(Psm 104:4)  Aniołów swoich czyni wichrami, a sługi swoje płomieniami ognia.

 

(Psm 104:5)  On utwierdził ziemię na jej podstawie; nie zachwieje się na wieki wieków.

 

(Psm 104:6)  Otchłań okrywa ją jak szata; nad górami wznoszą się wody.

 

(Psm 104:7)  Uciekną przed Twym karceniem, zadrżą na głos Twego gromu.

 

(Psm 104:8)  Wzniosą się ponad góry i opadną na pola, na miejsce, któreś im wyznaczył.

 

(Psm 104:9)  Zakreśliłeś granicę, której nie przekroczą i nie zawrócą, aby zalać ziemię.

 

(Psm 104:10)  Ty każesz wytrysnąć źródłom w dolinach, spomiędzy gór popłyną wody.

 

(Psm 104:11)  Pić będą wszystkie zwierzęta polne, zaspokoją swe pragnienie dzikie osły.

 

(Psm 104:12)  Nad nimi zamieszkają ptaki niebieskie, spośród skał wydadzą głos.

 

(Psm 104:13)  On zrasza góry ze swych komnat; owocem dzieł Jego nasyci się ziemia.

 

(Psm 104:14)  On sprawia, że rośnie trawa dla bydła i zioła służące ludziom, żeby mogli czerpać pokarm z ziemi

 

(Psm 104:15)  i wino, co rozwesela ludzkie serce, żeby oliwa rozjaśniała twarze, a chleb umacniał ludzkie serce.

 

(Psm 104:16)  Nasycą się drzewa polne i cedry Libanu, które On zasadził.

 

(Psm 104:17)  Tam ptaki się zagnieżdżą, a gniazdo bociana będzie górować nad nimi.

 

(Psm 104:18)  Góry najwyższe dla jeleni, a skały schronieniem dla świstaków.

 

(Psm 104:19)  On uczynił księżyc miarą czasu; słońce zna porę swego zachodu.

 

(Psm 104:20)  Zesłałeś ciemność i nastała noc; w niej poruszają się wszelkie zwierzęta leśne.

 

(Psm 104:21)  Lwiątka ryczą za łupem, domagając się pokarmu od Boga.

 

(Psm 104:22)  Gdy wzejdzie słońce, schodzą się razem i kładą się w swoich legowiskach.

 

(Psm 104:23)  Człowiek wychodzi do swych zajęć, do pracy swojej aż do wieczora.

 

(Psm 104:24)  Jakże wspaniałe są Twe dzieła, Panie! Wszystko w mądrości uczyniłeś; ziemia jest pełna Twoich stworzeń.

 

(Psm 104:25)  Oto morze, wielkie i szerokie, w nim niezliczony rój płazów, stworzenia małe i wielkie.

 

(Psm 104:26)  Tamtędy płynąć będą okręty, i ten smok, któregoś stworzył, by go wyszydzić.

 

(Psm 104:27)  Wszystko to czeka od Ciebie, Panie, byś dał mu pokarm w stosownym czasie.

 

(Psm 104:28)  Kiedy im dajesz, przyjmują, gdy otwierasz swą rękę, wszystko napełnia się dobrem.

 

(Psm 104:29)  A gdy odwracasz swe oblicze, ogarnia je trwoga, zabierzesz im ducha, a zginą i obrócą się w proch.

 

(Psm 104:30)  .Ześlesz ducha Twego, a będą stworzone i odnowisz oblicze ziemi.

 

(Psm 104:31)  Chwała Pańska niech trwa na wieki; Pan będzie się cieszył z dzieł swoich.

 

(Psm 104:32)  Gdy spojrzy na ziemię, wprawia ją w drżenie, dotyka gór, a one dymią.

 

(Psm 104:33)  Będę śpiewał Panu za mego życia, grał będę memu Panu, dopóki istnieję,

 

(Psm 104:34)  niech miłe mu będzie moje mówienie, a ja radował się będę w Panu.

 

(Psm 104:35)  Niech znikną grzesznicy z ziemi i bezbożni, aby ich nie było. Błogosław, duszo moja, Pana!

 

(Psm 105:1)  [Poucza o historii. Nie bój się, że Jakub zstąpił do Egiptu. A nas uczy duchowo, byśmy się nie bali, gdy ktoś występuje do walki przeciw demonom, bo Bóg jest nam pomocą i walczy za nas]. Wychwalajcie Pana. Wyznawajcie Pana i wzywajcie Jego imienia, głoście pośród pogan Jego dzieła.

 

(Psm 105:2)  Śpiewajcie Mu i psalmy grajcie, opowiadajcie wszystkie Jego cuda.

 

(Psm 105:3)  Szczyćcie się Jego świętym imieniem; niech się raduje serce szukających Pana.

 

(Psm 105:4)  Szukajcie Pana i bądźcie mocni, zawsze szukajcie Jego oblicza.

 

(Psm 105:5)  Pamiętajcie o cudach, których On dokonał, o znakach Jego i wyrokach ust Jego.

 

(Psm 105:6)  Potomkowie Abrahama, słudzy Jego, synowie Jakuba, Jego wybrańcy.

 

(Psm 105:7)  Sam Pan Bogiem naszym, sądy Jego nad całą ziemią.

 

(Psm 105:8)  Pamięta On na wieki o swym przymierzu, o słowie, które skierował do tysiąca pokoleń,

 

(Psm 105:9)  którego udzielił Abrahamowi, i o przysiędze złożonej Izaakowi.

 

(Psm 105:10)  Dla Jakuba ustanowił to jako przykazanie, dla Izraela jako wieczne przymierze,

 

(Psm 105:11)  mówiąc: Tobie dam ziemię Kanaan jako dział wasz dziedziczny.

 

(Psm 105:12)  Kiedy byli w małej liczbie, nieliczni i obcy w tej (ziemi),

 

(Psm 105:13)  wędrowali od narodu do narodu, z jednego królestwa do innego ludu,

 

(Psm 105:14)  Nie dozwolił nikomu, by im szkodził, z ich przyczyny karcił królów:

 

(Psm 105:15)  Nie dotykajcie moich pomazańców i nie czyńcie zła moim prorokom!

 

(Psm 105:16)  I przywołał głód na ziemię, zniszczył zapasy chleba.

 

(Psm 105:17)  Posłał przed nimi męża, Józefa sprzedano w niewolę.

 

(Psm 105:18)  Kajdanami skuto mu nogi, żelazo przeszyło mu duszę,

 

(Psm 105:19)  aż spełniło się jego słowo, rozpaliła go mowa Pana.

 

(Psm 105:20)  Posłał król, by go uwolnić i wypuścił go władca ludów.

 

(Psm 105:21)  Ustanowił go panem domu swego i władcą wszelkiej posiadłości swojej,

 

(Psm 105:22)  aby kształcił władców podobnie jak siebie, a swoją starszyznę nauczał roztropności.

 

(Psm 105:23)  Wtedy udał się Izrael do Egiptu, Jakub zagościł w krainie Chama.

 

(Psm 105:24)  Bardzo rozmnożył swój lud i uczynił go mocniejszym od jego wrogów.

 

(Psm 105:25)  Odmienił ich serce, by znienawidzieli lud Jego i zdradziecko postąpili z Jego sługami.

 

(Psm 105:26)  Posłał Mojżesza, swego sługę, Aarona, którego sobie wybrał.

 

(Psm 105:27)  W nich złożył słowa swoich znaków i cudów w krainie Chama.

 

(Psm 105:28)  Zesłał ciemności i nastały mroki, lecz buntowali się przeciw Jego słowom.

 

(Psm 105:29)  Przemienił ich wody w krew i pozabijał w nich ryby.

 

(Psm 105:30)  .Ziemia ich zaroiła się od żab nawet w komnatach ich królów.

 

(Psm 105:31)  Rzekł i pojawiły się psie muchy i komary we wszystkich ich granicach.

 

(Psm 105:32)  Deszcze ich zamienił w grad, ogień zapłonął w ich ziemi.

 

(Psm 105:33)  Wybił ich winnice i sady figowe, połamał wszelkie drzewo w ich granicach.

 

(Psm 105:34)  Rozkazał i pojawiła się szarańcza, i larwy, których było bez liku.

 

(Psm 105:35)  Pożarły wszelką trawę w ich kraju i zjadły wszelki owoc ich ziemi.

 

(Psm 105:36)  Pobił wszystko pierworodne ich kraju, pierwociny wszelkiego ich trudu.

 

(Psm 105:37)  A tych wyprowadził ze złotem i srebrem i nie było chorych pośród ich rodów.

 

(Psm 105:38)  Egipt uradował się z ich wyjścia, bo go ogarnął strach przed nimi.

 

(Psm 105:39)  Rozpostarł obłok dla ich ochrony i ogień, by im oświecał noc.

 

(Psm 105:40)  Prosili i nadleciały przepiórki, nasycił ich chlebem z nieba.

 

(Psm 105:41)  Rozłupał skałę i wypłynęły wody, strumienie popłynęły po pustyni.

 

(Psm 105:42)  Bo przypomniał sobie swoje święte słowo, które wyrzekł do Abrahama swego sługi.

 

(Psm 105:43)  I wyprowadził lud swój pośród wesela a wybranych swoich w radości.

 

(Psm 105:44)  I oddał im ziemie pogańskie, posiedli dorobek ludów,

 

(Psm 105:45)  aby strzec Jego nakazów i zachowywać Jego prawo.

 

(Psm 106:1)  [Zachęca nas do zachowania nakazów Prawa i uczy nas, że im bardziej zgrzeszyli żydzi, tym bardziej winniśmy się lękać. Nie rozmawiajmy w kościele i nie wadźmy się nigdy z braćmi, zwłaszcza, gdy uczestniczymy w misteriach i w modlitwie. Gdy zgrzeszymy, czyńmy pokutę]. Wychwalajcie Pana. Wysławiajcie Pana, bo jest dobry, bo na wieki miłosierdzie Jego!

 

(Psm 106:2)  Kto wysławi możne dzieła Pana, rozgłosi wszelką sławę Jego?

 

(Psm 106:3)  Błogosławieni, którzy strzegą prawości i postępują sprawiedliwie w każdym czasie.

 

(Psm 106:4)  Wspomnij łaskawie na swój lud, Panie, nawiedź nas w swoim zbawieniu,

 

(Psm 106:5)  byśmy oglądali szczęście Twych wybranych i cieszyli się radością Twego ludu.

 

(Psm 106:6)  Zgrzeszyliśmy wraz z ojcami naszymi, byliśmy niesprawiedliwi i grzeszni.

 

(Psm 106:7)  Ojcowie nasi w Egipcie nie rozumieli cudów Twoich, nie pamiętali ogromu Twego miłosierdzia, zbuntowali się przyszedłszy nad Morze Czerwone.

 

(Psm 106:8)  Lecz ich ocalił przez wzgląd na swe imię, aby okazać swoją potęgę.

 

(Psm 106:9)  Zgromił Morze Czerwone i wyschło, i przeprowadził ich przez otchłań jak przez pustynię.

 

(Psm 106:10)  Wybawił ich z ręki nienawidzących i odkupił ich z ręki wroga.

 

(Psm 106:11)  Woda zakryła ich prześladowców, ani jeden z nich nie ocalał.

 

(Psm 106:12)  Wtedy uwierzyli Jego słowom i wielbili Jego chwałę.

 

(Psm 106:13)  Lecz szybko zapomnieli o Jego dziełach, nie wytrwali w Jego radzie.

 

(Psm 106:14)  Zapłonęli pożądaniem na pustyni i kusili Boga w miejscu bezwodnym.

 

(Psm 106:15)  I spełnił ich żądanie i zesłał w ich dusze nasycenie.

 

(Psm 106:16)  W obozie pobudzali do gniewu Mojżesza, Aarona, świętego Pańskiego.

 

(Psm 106:17)  Ziemia się otwarła i pochłonęła Datana i przykryła zgraję Abirona.

 

(Psm 106:18)  Zapłonął ogień przeciw ich zgrai, płomień spalił grzeszników.

 

(Psm 106:19)  Uczynili cielca na Horebie i kłaniali się posągowi.

 

(Psm 106:20)  Zamienili swoją chwałę na podobiznę cielca jedzącego trawę.

 

(Psm 106:21)  Zapomnieli o Bogu, który ich zbawił, który dokonał wielkich rzeczy w Egipcie,

 

(Psm 106:22)  rzeczy cudownych w krainie Chama, straszliwych nad Morzem Czerwonym.

 

(Psm 106:23)  Kazałby ich wytracić, gdyby nie Mojżesz, Jego wybraniec: stanął podczas rzezi przed Jego obliczem, by gniew Jego odwrócić, by ich nie wygubił.

 

(Psm 106:24)  Wzgardzili ziemią upragnioną, nie uwierzyli Jego słowom.

 

(Psm 106:25)  Szemrali w swoich namiotach, nie słuchali głosu Pańskiego.

 

(Psm 106:26)  Wówczas podniósł przeciw nim swą rękę, aby ich pobić na pustyni,

 

(Psm 106:27)  rozproszyć ich potomstwo między narodami i rozpędzić ich po krajach obcych.

 

(Psm 106:28)  Poświęcili się na służbę Beelfegora i spożywali ofiary składane zmarłym.

 

(Psm 106:29)  Rozgniewali Go swymi postępkami i zwaliły się na nich nieszczęścia.

 

(Psm 106:30)  Lecz powstał Finees i przebłagał Go, a plaga ustała.

 

(Psm 106:31)  I poczytano mu to ku sprawiedliwości z pokolenia na pokolenie, aż na wieki.

 

(Psm 106:32)  Rozgniewali Go przy wodach sprzeciwu, a z ich powodu ucierpiał Mojżesz,

 

(Psm 106:33)  ponieważ rozgoryczyli jego ducha i zawiodły go usta.

 

(Psm 106:34)  Nie wytracili pogan, jak to Pan im nakazał.

 

(Psm 106:35)  Zmieszali się z poganami i nauczyli się ich postępków.

 

(Psm 106:36)  Służyli ich bałwanom i stało się to dla nich pułapką.

 

(Psm 106:37)  Synów swoich i córki demonom składali w ofierze.

 

(Psm 106:38)  I przelewali krew niewinną, krew swoich synów i córek. Składali ich w ofierze bałwanom Kanaanu; splamiona została ziemia krwią

 

(Psm 106:39)  i splugawioną ich czynami. Cudzołożyli przez swe występki,

 

(Psm 106:40)  a Pan rozgniewał się strasznie na swój lud i wzgardził swoim dziedzictwem.

 

(Psm 106:41)  Wydał ich w ręce pogan, i panowali nad nimi ci, co ich nienawidzili.

 

(Psm 106:42)  Nieprzyjaciele ich uciskali i upokorzeni zostali ich rękami.

 

(Psm 106:43)  Wielokrotnie ich uwalniał, lecz oni pobudzali Go do gniewu swym knowaniem, aż zostali upokorzeni przez własne grzechy.

 

(Psm 106:44)  I widział, jak byli udręczeni, i wysłuchał, gdy wołali do Niego.

 

(Psm 106:45)  I wspomniał na swoje przymierze, i użalił się nad nimi w ogromie swego miłosierdzia.

 

(Psm 106:46)  I okazał im zmiłowanie wobec wszystkich, którzy ich pojmali.

 

(Psm 106:47)  Wybaw nas, Panie, nasz Boże, i zgromadź nas spośród narodów, byśmy wielbili święte imię Twoje i dumni byli z Twej chwały.

 

(Psm 106:48)  Błogosławiony Pan, Bóg Izraela, od wieków i na wieki. A cały lud niech mówi: Niech się tak stanie! Niech się stanie!

 

(Psm 107:1)  [O Joelu i Abiaszu, synach Samuela, którzy zmieniali przykazania Pańskie. Bóg zgromadził żydów z niewoli i wywiódł ich z Babilonu. A jednorodzony Syn Boży, Isus Chrystus, zgromadził także pogan z czterech stron świata, wzywając do chrztu]. Wychwalajcie Pana. Wysławiajcie Pana, bo jest dobry, bo na wieki miłosierdzie Jego.

 

(Psm 107:2)  Niech mówią odkupieni przez Pana, których odkupił z ręki wroga

 

(Psm 107:3)  i zgromadził z krain dalekich, ze wschodu i zachodu, z północy i od morza.

 

(Psm 107:4)  Błądzili po pustyni, po bezwodziu, drogi do miasta zamieszkania nie znajdując.

 

(Psm 107:5)  Byli głodni i spragnieni; dusza ich omdlewała.

 

(Psm 107:6)  Wołali do Pana w swym utrapieniu, a On ich wyzwolił od nieszczęść.

 

(Psm 107:7)  Prowadził ich po prostej drodze, żeby szli do miasta zamieszkania.

 

(Psm 107:8)  Niech wyznawają Pana, Jego zmiłowania, Jego cuda wobec synów ludzkich.

 

(Psm 107:9)  Bo duszę pragnącą nasycił, a duszę łaknącą napełnił dobrami;

 

(Psm 107:10)  siedzących w ciemności i w cieniu śmierci, skutych nędzą i żelazem.

 

(Psm 107:11)  Gdyż buntowali się przeciw słowom Pańskim, a radę Najwyższego z gniewem odrzucali.

 

(Psm 107:12)  Znojem upokorzył ich serce; osłabli i nie było wspomożyciela.

 

(Psm 107:13)  W swych utrapieniach wołali do Pana, a On ich wybawił z ucisku.

 

(Psm 107:14)  Wywiódł ich z ciemności i cienia śmierci, a pęta ich rozerwał.

 

(Psm 107:15)  Niech wyznawają Pana Jego zmiłowania, Jego cuda wobec synów ludzkich.

 

(Psm 107:16)  Bo skruszył bramy spiżowe, a żelazne zawiasy połamał.

 

(Psm 107:17)  Zawrócił ich z drogi nieprawej3, bo za swe nieprawości byli upokorzeni.

 

(Psm 107:18)  Wszelki pokarm obrzydł ich duszy, zbliżyli się do bram śmierci.

 

(Psm 107:19)  W swej udręce wołali do Pana, a On ich wybawił z ich ucisku.

 

(Psm 107:20)  Zesłał swoje słowo i uleczył ich, i uwolnił ich od zepsucia.

 

(Psm 107:21)  Niech wyznawają Pana, Jego zmiłowania, Jego cuda wobec synów ludzkich.

 

(Psm 107:22)  Niechaj złożą ofiarę pochwalną i głoszą Jego dzieła z radością.

 

(Psm 107:23)  Ci, którzy wypływają statkami w morze, pokonując trudy na ogromnych wodach,

 

(Psm 107:24)  sami widzieli dzieła Pana, i cuda Jego na głębinach.

 

(Psm 107:25)  Rzekł, a powstał wiatr sztormu, a jego bałwany się wzniosły.

 

(Psm 107:26)  Podchodzą aż do nieba, spadają w otchłań; w nieszczęściach ich dusza truchlała.

 

(Psm 107:27)  Zataczali się i chwiali jak pijani, a cała ich mądrość zniknęła.

 

(Psm 107:28)  W swej udręce wołali do Pana, a On ich wybawił z ucisku.

 

(Psm 107:29)  Rozkazał sztormowi, a zmienił się w powiew i ucichły jego bałwany.

 

(Psm 107:30)  A oni rozradowali się, że umilkły. I doprowadził ich do portu żądanego.

 

(Psm 107:31)  Niech wyznawają Pana, Jego zmiłowania, Jego cuda wobec synów ludzkich.

 

(Psm 107:32)  Niech Go wywyższają w zgromadzeniu ludu i niech Go sławią w radzie starszych.

 

(Psm 107:33)  Zamienił rzeki w pustynię, a zdroje wód w suszę,

 

(Psm 107:34)  ziemię urodzajną w słony step, skutkiem niegodziwości jej mieszkańców.

 

(Psm 107:35)  Zamienił pustynię w jeziora, ziemię bezwodną w zdroje wód,

 

(Psm 107:36)  i tam osadził zgłodniałych. Założyli miasto, by się osiedlić.

 

(Psm 107:37)  Obsiali pola, zasadzili winnice, a praca ich owoc wydała.

 

(Psm 107:38)  Pobłogosławił im i rozmnożyli się bardzo a ich majętność się nie pomniejszyła.

 

(Psm 107:39)  I znów zmalała ich liczba i źle im się działo z powodu utrapień i bólu.

 

(Psm 107:40)  Wzgardę swą wylał na władców i wodził ich po bezdrożu, a nie po drodze.

 

(Psm 107:41)  Lecz wspomógł nędzarza w ubóstwie i umocnił rodziny jak stada.

 

(Psm 107:42)  Ujrzą to prawi i cieszyć się będą, a wszelka nieprawość zakryje sobie usta.

 

(Psm 107:43)  Któż jest tak rozumny, aby to zachował i aby pojął zmiłowania Pańskie?

 

(Psm 108:1)  Pieśń psalmu Dawida [gdy przygotował chwalebną liturgię i psalmodię domu Pańskiego. I o powołaniu pogan].

 

(Psm 108:2)  Gotowe jest serce moje, Boże, gotowe jest serce moje, będę śpiewał i grał w mojej chwale.

 

(Psm 108:3)  Obudź się, harfo i cytro, a ja się obudzę o świcie.

 

(Psm 108:4)  Będę Cię wyznawał wśród ludów, o Panie, i będę Ci śpiewał pośród narodów.

 

(Psm 108:5)  Bo wielkie ponad niebiosa jest Twe miłosierdzie i aż pod obłoki prawda Twoja.

 

(Psm 108:6)  Wznieś się, Boże, ponad niebiosa, a nad całą ziemią niech będzie Twa chwała.

 

(Psm 108:7)  Aby umiłowani Twoi byli wybawieni, ocal swoją prawicą i wysłuchaj mnie!

 

(Psm 108:8)  Bóg przemówił w swojej świątyni: Rozraduję się i podzielę Sychem, a Dolinę Namiotów wymierzę!

 

(Psm 108:9)  Moim jest Galaad i moim Manasses, a Efraim mocą mojej głowy; Juda mym królem.

 

(Psm 108:10)  Moab misą mojej nadziei; sandał mój nad Idumeą wyciągnę; obcokrajowcy są mi poddani.

 

(Psm 108:11)  Kto wprowadzi mnie do miasta obronnego, kto mnie zawiedzie aż do Idumei?

 

(Psm 108:12)  Czyż już nie wyruszysz, Boże, z naszymi wojskami?

 

(Psm 108:13)  Udziel nam pomocy w utrapieniu, bo ludzkie wybawienie jest daremne.

 

(Psm 109:1)  Na koniec; psalm Dawidowy [gdy bez jego wiedzy ustanowili królem Absaloma, który z tego powodu został zabity. Nam zaś wykłada o męce Chrystusa Bożego].

 

(Psm 109:2)  bo usta grzesznika i podstępnego rozwarły się nade mną. Przemawiali przeciwko mnie językiem podstępnym, osaczyli mnie słowami nienawiści i bez przyczyny mnie prześladowali.

 

(Psm 109:3)  Zamiast mnie miłować, oczerniali mnie, gdy ja się modliłem,

 

(Psm 109:4)  oddawali mi złem za dobro i nienawiścią za miłość moją.

 

(Psm 109:5)  Postaw przeciw niemu grzesznika, a oskarżyciel niech stanie po jego prawicy.

 

(Psm 109:6)  Niech wyjdzie potępiony z sądu, a modlitwa jego niech się w grzech zamieni.

 

(Psm 109:7)  Dni jego niech będą nieliczne, a urząd jego niech inny obejmie.

 

(Psm 109:8)  Dzieci jego staną się sierotami, a żona jego – wdową.

 

(Psm 109:9)  Dzieci jego niech się tułają, żebrząc o jałmużnę, niech będą wygnane ze swych domów.

 

(Psm 109:10)  Niech lichwiarz zagarnie wszystkie jego posiadłości i obcy niech rozgrabią owoc jego trudów.

 

(Psm 109:11)  Niechaj nie znajdzie on obrońcy i niech nikt się nie zlituje nad jego sierotami.

 

(Psm 109:12)  Jego potomstwo niech ulegnie zagładzie, w jednym pokoleniu niech zginie jego imię.

 

(Psm 109:13)  Niech Pan pamięta nieprawość jego ojców, a grzech jego matki nie będzie zgładzony.

 

(Psm 109:14)  Niech będą one zawsze przed Panem, niech zniknie z ziemi wspomnienie o nich.

 

(Psm 109:15)  Za to, że nie pamiętał, by czynić miłosierdzie, prześladował człowieka potrzebującego i ubogiego, a złamanego na sercu przyprawił o śmierć.

 

(Psm 109:16)  Umiłował przekleństwo i ono nań przyjdzie; nie chciał błogosławieństwa, więc się od niego oddali.

 

(Psm 109:17)  Przyodział się w przekleństwo jak w szatę, więc przeniknęło jak woda w jego wnętrze i jak oliwa w jego kości.

 

(Psm 109:18)  Niech mu będzie jak odzienie, którym się okrywa, jak pas, którym się zawsze opasuje.

 

(Psm 109:19)  Oto zapłata Pana dla tych, co mnie oczerniają, i którzy mówią przeciwko mnie złe rzeczy.

 

(Psm 109:20)  A Ty, o Panie, Panie, postąp ze mną łaskawie dla imienia Twego, gdyż miłosierdzie Twoje jest słodkie.

 

(Psm 109:21)  Wyzwól mnie, bo nędzny jestem i biedny, a serce trwoży się we mnie.

 

(Psm 109:22)  Zostałem zabrany, jak cień, co się nachyla, strząśnięty zostałem jak szarańcza.

 

(Psm 109:23)  Kolana moje osłabły od postu, a ciało moje odmieniło się od oliwy.

 

(Psm 109:24)  Stałem się dla nich pośmiewiskiem; patrzyli na mnie i potrząsali głowami.

 

(Psm 109:25)  Wspomóż mnie, Panie, Boże mój, zbaw mnie według Twego miłosierdzia.

 

(Psm 109:26)  Niech wiedzą, że dokonała tego Twoja ręka, że Ty to, Panie, uczyniłeś.

 

(Psm 109:27)  Choć oni będą przeklinać, Ty pobłogosławisz, przeciwnicy moi będą zawstydzeni, a sługa Twój radował się będzie.

 

(Psm 109:28)  Niech się okryją wstydem ci, co mnie oczerniają, niech przyodzieją się hańbą jak szatą.

 

(Psm 109:29)  Wyznawał będę wielce Pana mymi ustami i pośród rzeszy będę Go wysławiał,

 

(Psm 109:30)  bo stanął po prawicy nędzarza, aby zbawię od prześladowców moją duszę.

 

(Psm 109:31)  – -by

 

(Psm 110:1)  Psalm Dawidowy [o tronie Pana i o Jego chwalebnej mocy. I proroctwo o Chrystusie i o zwycięstwie nad wrogiem]. Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej, aż położę twych wrogów podnóżkiem nóg twoich!

 

(Psm 110:2)  Berło swej mocy ześle Pan ze Syjonu: panuj wśród swoich wrogów!

 

(Psm 110:3)  Z tobą władza w dniu twej potęgi w blaskach świętości: z łona przed jutrzenką zrodziłem cię!

 

(Psm 110:4)  Pan przysiągł i żal Mu nie będzie:Tyś jest kapłanem na wieki według porządku Melchizedeka.

 

(Psm 110:5)  Pan po prawicy twojej, w dzień swego gniewu zetrze królów.

 

(Psm 110:6)  Będzie sądził narody, zgromadzi trupy, zetrze wiele głów na ziemi.

 

(Psm 110:7)  Ze strumienia po drodze pił będzie, dlatego podniesie głowę.

 

(Psm 111:1)  [O potędze chwalebnych dzieł Bożych. A nas zachęca do dziękczynienia Chrystusowi. Głoszony jest w imieniu Apostołów]. Wychwalajcie Pana. Wysławiał Cię będę, Panie, z całego serca w radzie prawych i w zgromadzeniu.

 

(Psm 111:2)  Wielkie są dzieła Pana, wyszukane wśród wszystkich pragnień Jego.

 

(Psm 111:3)  Wyznanie i wspaniałość są Jego dziełem, a sprawiedliwość Jego trwa na wieki wieków.

 

(Psm 111:4)  Uczynił pamiątkę cudów swoich, łaskawy i miłosierny Pan.

 

(Psm 111:5)  Dał pokarm tym, co się Go boją, wiecznie będzie pamiętał o swoim przymierzu

 

(Psm 111:6)  Potęgę dzieł swoich obwieścił ludowi swemu, oddając im dziedzictwo pogan.

 

(Psm 111:7)  Dzieła rąk Jego to prawda i sąd; wierne są wszystkie Jego nakazy

 

(Psm 111:8)  utwierdzone na wieki wieków, dokonane w prawdzie i prawości.

 

(Psm 111:9)  Zesłał odkupienie swemu ludowi, na wieki ustanowił swoje przymierze; święte i straszliwe jest Jego imię!

 

(Psm 111:10)  Bojaźń Boża początkiem mądrości; dobre zrozumienie mają wszyscy, którzy ją pełnią. Chwała Jego trwa na wieki wieków.

 

(Psm 112:1)  [Dawid zachęca w nim swego syna Salomona, by strzegł przykazań Pana i czcił Go. Nadto o powołaniu pogan i o sprawiedliwości Chrystusa]. Wychwalajcie Pana. Błogosławiony mąż, który boi się Pana; w przykazaniach Jego wielce sobie upodobał.

 

(Psm 112:2)  Potomstwo jego będzie potężne na ziemi, pokolenie prawych będzie błogosławione.

 

(Psm 112:3)  Chwała i bogactwo w domu jego, sprawiedliwość jego trwa na wieki wieków.

 

(Psm 112:4)  Wzeszło w ciemności światło dla prawych: miłosierne, łaskawe i sprawiedliwe.

 

(Psm 112:5)  Dobry jest człowiek, który lituje się i użycza, zarządza swymi sprawami według słuszności.

 

(Psm 112:6)  Toteż na wieki się nie zachwieje; w wiecznej pamięci będzie sprawiedliwy.

 

(Psm 112:7)  Nie ulęknie się złej nowiny; gotowe jego serce, by zaufać Panu.

 

(Psm 112:8)  Umocnione jest jego serce, nie ulęknie się, aż spojrzy z góry na swych nieprzyjaciół.

 

(Psm 112:9)  Rozdzielił, dał ubogim; sprawiedliwość jego trwa na wieki. Róg jego wzniesie się w chwale.

 

(Psm 112:10)  Grzesznik to ujrzy i zapłonie gniewem; będzie zgrzytał zębami i zmarnieje. Pragnienie grzeszników wniwecz się obróci.

 

(Psm 113:1)  [Wyraża troskę o siużbę Bożą sprawowaną przez kapłanów o świcie. A nas zachęca jako nowy lud Boży, byśmy byli gotowi do służby, pokropiwszy serca nasze i obmywszy je Duchem Świętym w czystości serc]. Wychwalajcie Pana. Chwalcie, o dzieci, Pana, chwalcie imię Pańskie!

 

(Psm 113:2)  Niech imię Pańskie będzie błogosławione, odtąd aż na wieki.

 

(Psm 113:3)  Od wschodu słońca aż do zachodu, chwalcie imię Pańskie.

 

(Psm 113:4)  Pan wywyższony nad wszystkie narody, ponad niebiosa Jego chwała.

 

(Psm 113:5)  Któż jak Pan, Bóg nasz, który mieszka na wysokościach,

 

(Psm 113:6)  a dostrzega to, co niskie, w niebie i na ziemi.

 

(Psm 113:7)  Który podnosi z prochu nędzarza, a z gnoju wywyższa ubogiego,

 

(Psm 113:8)  by go posadzić z książętami, z książętami swego ludu.

 

(Psm 113:9)  Który pozwala niepłodnej mieszkać w domu jako matce cieszącej się dziećmi.

 

(Psm 114:1)  [O Mojżeszu oddającym chwałę nad Morzem. A nam wezwanie do ewangelii, przez którą staliśmy się ludem nowym. Będąc niegdyś ludem pogańskim, staliśmy się duchowym, dzięki wcielonemu Bogu, Jezusowi Chrystusowi, który nas odkupił krwią swoją od przekleństwa prawa i oczyścił nas z grzechu przez swojego Ducha]. Wychwalajcie Pana. Podczas wyjścia Izraela z Egiptu, domu Jakuba spośród pogańskiego ludu,

 

(Psm 114:2)  stała się Judea Jego świątynią, Izrael Jego władaniem.

 

(Psm 114:3)  Morze ujrzało i uciekło, Jordan w tył się odwrócił.

 

(Psm 114:4)  Góry podskakiwały jak barany, a pagórki jak owcze jagnięta.

 

(Psm 114:5)  Morze, cóż ci się stało, żeś uciekło, i tobie, Jordanie, że się cofnąłeś?

 

(Psm 114:6)  Góry, czemuście podskakiwały jak barany, a pagórki niby owcze jagnięta?

 

(Psm 114:7)  Przed obliczem Pana poruszyła się ziemia, przed obliczem Boga Jakuba.

 

(Psm 114:8)  On zmienił opokę w stawy, a skały w źródła wody.

 

(Psm 115:1)  [Nie nam, o Panie, nie nam, lecz Twemu imieniu daj chwałę za Twe miłosierdzie i prawdę].

 

(Psm 115:2)  Aby nie mówiły narody: Gdzie jest ich Bóg?

 

(Psm 115:3)  Nasz Bóg w niebie wysoko; w niebiosach i na ziemi uczynił wszystko, co zechciał.

 

(Psm 115:4)  Bożki narodów to srebro i złoto,dzieła rąk ludzkich.

 

(Psm 115:5)  Usta mają, ale nie mówią, oczy mają, ale nie widzą,

 

(Psm 115:6)  mają uszy, ale nie słyszą, nozdrza mają, ale nie czują.

 

(Psm 115:7)  Mają ręce, ale nie dotykają, nogi mają, ale nie chodzą, i nie wydają głosu ich gardła.

 

(Psm 115:8)  Niech będą do nich podobni ci, którzy je tworzą i wszyscy, którzy w nich ufność złożyli.

 

(Psm 115:9)  Dom Izraela zaufał Panu: On ich wspomożycielem i obrońcą!

 

(Psm 115:10)  Dom Aarona zaufał Panu: On ich wspomożycielem i obrońcą!

 

(Psm 115:11)  Bojący się Pana zaufali Panu: On ich wspomożycielem i obrońcą!

 

(Psm 115:12)  Pan wspomniał na nas i nam pobłogosławił: pobłogosławił dom Izraela, pobłogosławił dom Aarona

 

(Psm 115:13)  pobłogosławił wszystkich bojących się Pana,

 

(Psm 115:14)  Niech wam Pan przyda: wam i synom waszym.

 

(Psm 115:15)  Bądźcie błogosławieni od Pana, który stworzył niebo i ziemię.

 

(Psm 115:16)  Pańskie jest niebo najwyższe, a ziemię oddał synom ludzkim.

 

(Psm 115:17)  To nie umarli będą Cię, Panie, wielbili, ani wszyscy zstępujący do Otchłani,

 

(Psm 115:18)  lecz my, żyjący, będziemy błogosławić Pana odtąd i aż na wieki!

 

(Psm 116:1)  [Rozwój nowego ludu, który się skłania do kultu chrześcijańskiego jak dziecko do nauki. Literalnie mówi też, jak Saul przybył i czuwał u wejścia do jaskini, w której ukrywał się Dawid z towarzyszami]. Wychwalajcie Pana. Miłuję Pana, bo usłyszał głos mego błagania,

 

(Psm 116:2)  bo skłaniał ku mnie swe ucho w dni, kiedy wzywałem.

 

(Psm 116:3)  Opadły mnie bóle śmierci, groźby Otchłani mnie dosięgły, napotkałem ucisk i boleść.

 

(Psm 116:4)  I wezwałem imienia Pańskiego: O Panie, ratuj mą duszę!

 

(Psm 116:5)  Miłosierny jest Pan i sprawiedliwy, a Bóg nasz się lituje.

 

(Psm 116:6)  Pan strzeże maluczkich; uniżyłem się, a On mnie wybawił.

 

(Psm 116:7)  Wróć, duszo moja, do swego spoczynku, bo Pan ci dobro okazał.

 

(Psm 116:8)  Wybawił bowiem duszę mą od śmierci, oczy moje od łez, a nogi moje od upadku.

 

(Psm 116:9)  Będę się podobał Panu w krainie żyjących.

 

(Psm 116:10)  Wychwalajcie Pana. Uwierzyłem, toteż przemówiłem, lecz jestem bardzo poniżony.

 

(Psm 116:11)  Powiedziałem w moim wzburzeniu: Każdy człowiek jest kłamcą!

 

(Psm 116:12)  Czym się Panu wypłacę za wszystko, co mi wyświadczył?

 

(Psm 116:13)  Kielich zbawienia podniosę, i wezwę imienia Pańskiego.

 

(Psm 116:14)  Śluby moje wypełnię przed Panem wobec całego Jego ludu.

 

(Psm 116:15)  Cenna jest wobec Pana śmierć Jego świętych.

 

(Psm 116:16)  O Panie, jestem Twym sługą, Twym sługą i synem Twej służebnicy; Tyś zerwał moje więzy.

 

(Psm 116:17)  Tobie złożę ofiarę uwielbienia!

 

(Psm 116:18)  Śluby moje wypełnię przed Panem wobec całego Jego ludu,

 

(Psm 116:19)  w dziedzińcach domu Pańskiego, pośrodku ciebie, Jeruzalem!

 

(Psm 117:1)  [Mówi o towarzyszach Ananiasza, gdy wyszli z pieca. Przepowiada powołanie pogan i głoszenie ewangelii]Wychwalajcie Pana. Chwalcie Pana, wszyscy poganie, uwielbiajcie Go, wszystkie narody,

 

(Psm 117:2)  Bo utwierdzone jest nad nami miłosierdzie Jego, a prawda Pańska trwa na wieki!

 

(Psm 118:1)  [O Asafie kronikarzu i o kapłanach służących Panu. Także proroctwo o zwycięskich zapaśnikach i o Chrystusie]. Wychwalajcie Pana. Wyznawajcie Panu, że jest dobry, że na wieki miłosierdzie Jego.

 

(Psm 118:2)  Niech mówi dom Izraela, że dobry, że na wieki miłosierdzie Jego.

 

(Psm 118:3)  Niech mówi dom Aarona, że dobry, że na wieki miłosierdzie Jego.

 

(Psm 118:4)  Niech mówią wszyscy bojący się Pana, że dobry, że na wieki miłosierdzie Jego.

 

(Psm 118:5)  W ucisku wzywałem Pana, a On mnie wysłuchał i wyzwolił.

 

(Psm 118:6)  Pan jest wspomożycielem moim, nie ulęknę się,cóż może uczynić mi człowiek?

 

(Psm 118:7)  Pan jest wspomożycielem moim, z góry spojrzę na mych nieprzyjaciół.

 

(Psm 118:8)  Lepiej jest zaufać Panu, niż zaufać człowiekowi.

 

(Psm 118:9)  Lepiej pokładać nadzieję w Panu, niż pokładać nadzieję we władcach.

 

(Psm 118:10)  Osaczyli mnie wszyscy poganie, lecz w imię Pana ich starłem.

 

(Psm 118:11)  Całkowicie mnie osaczyli, lecz w imię Pana ich starłem.

 

(Psm 118:12)  Otoczyli mnie jak pszczoły plaster miodu, i spłonęli jak ciernie w ogniu, bo w imię Pańskie ich starłem.

 

(Psm 118:13)  Pchnięto mnie silnie, bym upadł, lecz Pan mnie podtrzymał.

 

(Psm 118:14)  Mocą moją i chlubą Pan, On stał się mym wybawieniem.

 

(Psm 118:15)  Głos radości i zbawienia w namiotach sprawiedliwych: Prawica Pańska moc okazała,

 

(Psm 118:16)  prawica Pańska mnie wywyższyła prawica Pańska moc okazała. [TM: „wywyższona”]

 

(Psm 118:17)  Nie umrę, ale żył będę i opowiadał dzieła Pańskie.

 

(Psm 118:18)  Srodze mnie Pan wyćwiczył, ale nie wydał mnie śmierci.

 

(Psm 118:19)  Otwórzcie Mi bramy sprawiedliwości: wszedłszy w nie, wyznawał będę Pana.

 

(Psm 118:20)  Oto brama Pańska, przez nią wejdą sprawiedliwi.

 

(Psm 118:21)  Wyznawać Cię będę, Panie, bo mnie wysłuchałeś i stałeś się dla mnie zbawieniem.

 

(Psm 118:22)  Kamień odrzucony przez budujących stał się kamieniem węgielnym.

 

(Psm 118:23)  Od Pana się to stało i cudem jest w naszych oczach.

 

(Psm 118:24)  Oto dzień, który Pan uczynił, weselmy się w nim i radujmy!

 

(Psm 118:25)  O Panie, wybaw!O Panie, daj pomyślność!

 

(Psm 118:26)  Błogosławiony, który idzie w imię Pańskie! Błogosławiliśmy wam z Pańskiego domu.

 

(Psm 118:27)  Pan jest Bogiem i nam zajaśniał! Zarządźcie procesję z gałązkami aż do rogów ołtarza.

 

(Psm 118:28)  Tyś Bogiem moim, a ja Ci będę wyznawał! Tyś Bogiem moim, a ja Cię będę wysławiał! Wyznawał Ci będę, bo mnie wysłuchałeś i stałeś się dla mnie zbawieniem!

 

(Psm 118:29)  Wyznawajcie Panu, że jest dobry, że na wieki miłosierdzie Jego.

 

(Psm 119:1)  [Początek rozważania wzniosłości, która jest w Bogu]. Wychwalajcie Pana. Alef Błogosławieni, których droga nieskalana, którzy postępują zgodnie z prawem Pana.

 

(Psm 119:2)  Błogosławieni, którzy badają Jego świadectwa; całym sercem Go szukają.

 

(Psm 119:3)  Bowiem czyniący nieprawość nie chodzili Jego drogami.

 

(Psm 119:4)  Ty przepisałeś Twoje przykazania, aby przestrzegano ich pilnie.

 

(Psm 119:5)  Oby moje drogi były skierowane ku przestrzeganiu Twoich wyroków!

 

(Psm 119:6)  Wtedy nie doznam wstydu, gdy wpatrywał się będę we wszystkie Twe nakazy.

 

(Psm 119:7)  Wyznawać Ci będę, Panie, szczerym sercem przez to, że się nauczę Twoich prawych sądów.

 

(Psm 119:8)  Strzegł będę Twoich wyroków, abyś mnie nigdy nie odrzucił.

 

(Psm 119:9)  Beth Przez co prostuje młodzieniec swą drogę? Strzegąc Twoich słów!

 

(Psm 119:10)  Całym sercem Cię szukałem; nie odtrącaj mnie od Twoich przykazań!

 

(Psm 119:11)  W mym sercu zachowałem Twoje słowa, abym przed Tobą nie zgrzeszył.

 

(Psm 119:12)  Błogosławiony jesteś, Panie, naucz mnie Twoich dekretów.

 

(Psm 119:13)  Wargami mymi ogłaszałem wszystkie wyroki ust Twoich.

 

(Psm 119:14)  Na drodze Twych świadectw radość zalazłem, jakby z wszelkiego bogactwa.

 

(Psm 119:15)  O przykazaniach Twoich będę rozmyślał i rozważał o Twoich drogach.

 

(Psm 119:16)  Roztrząsał będę Twoje wyroki, nie zapomnę o Twoich słowach.

 

(Psm 119:17)  – -by

 

(Psm 119:18)  Uchyl zasłony sprzed moich oczu, abym mógł rozważać cuda Twego prawa.

 

(Psm 119:19)  Pielgrzymem jestem na ziemi, nie kryj przede mną Twoich nakazów.

 

(Psm 119:20)  Gorąco pragnęła dusza moja wyroków Twoich w każdym czasie.

 

(Psm 119:21)  Zgromiłeś pyszałków; przeklęci, którzy uchylają się od Twych nakazów!

 

(Psm 119:22)  Oddal ode mnie hańbę i wzgardę, bowiem szukałem Twoich świadectw.

 

(Psm 119:23)  Oto zasiedli władcy i przeciwko mnie mówili, a sługa Twój rozmyślał o Twoich ustawach.

 

(Psm 119:24)  Bowiem świadectwa Twoje są dla mnie rozważaniem, a doradcami moimi są Twoje wyroki.

 

(Psm 119:25)  Daleth Przylgnęła do ziemi dusza moja, ożyw mnie według Twego słowa.

 

(Psm 119:26)  Opowiedziałem o mych drogach, a Tyś mnie wysłuchał; naucz mnie Twoich wyroków!

 

(Psm 119:27)  Drogę Twoich wyroków mi okaż, a rozważać będę Twoje cuda.

 

(Psm 119:28)  Zdrzemnęła się moja dusza ze znużenia, umocnij mnie Twymi słowami!

 

(Psm 119:29)  Oddal ode mnie drogę nieprawości, okaż mi miłosierdzie w Twoim prawie!

 

(Psm 119:30)  Obrałem drogę prawdy, i nie zapomniałem Twoich sądów.

 

(Psm 119:31)  Przylgnąłem do Twoich świadectw, Panie, nie daj mi się zawstydzić!

 

(Psm 119:32)  Pobiegłem drogą Twoich nakazów, gdy rozszerzyłeś moje serce.

 

(Psm 119:33)  He Panie, ukaż mi w prawie drogę Twych wyroków, a zawsze szukał jej będę.

 

(Psm 119:34)  Daj mi zrozumienie, a będę badał Twe prawo i zachowywał je całym sercem.

 

(Psm 119:35)  Prowadź mnie ścieżką Twoich przykazań, ponieważ ją umiłowałem.

 

(Psm 119:36)  Nakłoń me serce do Twoich świadectw, a nie do chciwości!

 

(Psm 119:37)  Odwróć me oczy, by nie oglądały marności, ożyw mnie na Twej drodze.

 

(Psm 119:38)  Postaw przed swoim sługą słowo Twoje, aby czuł bojaźń przed Tobą.

 

(Psm 119:39)  Usuń moją hańbę, której się bałem, bo sądy Twoje przynoszą radość.

 

(Psm 119:40)  Oto pożądałem Twoich nakazów, w Twej sprawiedliwości udziel mi życia.

 

(Psm 119:41)  Waw Niech zstąpi na mnie miłosierdzie Twoje, Panie, zbawienie Twoje według Twego słowa.

 

(Psm 119:42)  A dam odpowiedź tym, co mi urągają, bo zaufałem Twoim słowom.

 

(Psm 119:43)  Nie odbieraj nigdy moim ustom słowa prawdy, bo zaufałem Twoim wyrokom.

 

(Psm 119:44)  Zawsze strzec będę Twego prawa, wiecznie i po wszystkie czasy.

 

(Psm 119:45)  Chodziłem na swobodzie, bo szukałem Twoich nakazów.

 

(Psm 119:46)  Mówiłem o Twych świadectwach wobec królów, a nie odczuwałem wstydu.

 

(Psm 119:47)  Rozważałem Twoje nakazy, które gorąco umiłowałem.

 

(Psm 119:48)  Wyciągałem me ręce ku Twoim nakazom, które umiłowałem, i rozmyślałem o Twoich wyrokach.

 

(Psm 119:49)  Zain Wspomnij na słowo Twoje dla Twego sługi, w nim bowiem zawarłeś moją nadzieję.

 

(Psm 119:50)  Ono to pokrzepiło mnie podczas utrapienia, albowiem słowo Twoje dało mi życie.

 

(Psm 119:51)  Pyszni postępowali bardzo nieprawie, ja jednak od prawa Twego nie odstąpiłem.

 

(Psm 119:52)  Panie, wspomniałem o Twych odwiecznych sądach i doznałem pociechy.

 

(Psm 119:53)  Obrzydzenie mnie ogarnęło na widok grzeszników, którzy porzucili Twoje prawo.

 

(Psm 119:54)  Wyroki Twoje stały mi się pieśnią w miejscu mojej tułaczki.

 

(Psm 119:55)  Panie, nocą Twe imię wspominałem i przestrzegałem Twego prawa.

 

(Psm 119:56)  I oto zostało mi dane, bowiem szukałem Twoich wyroków.

 

(Psm 119:57)  Cheth Panie, Tyś moim działem; przyrzekłem strzec Twojego prawa.

 

(Psm 119:58)  Błagałem przed Twym obliczem z całego serca mego: zmiłuj się nade mną według słowa Twego!

 

(Psm 119:59)  Rozważałem Twoje drogi i zwróciłem swe stopy ku świadectwom Twoim.

 

(Psm 119:60)  Gotów jestem, a nie lękam się zachowywać Twoje nakazy.

 

(Psm 119:61)  Oplotły mnie więzy grzeszników, lecz nie zapomniałem Twego prawa.

 

(Psm 119:62)  O północy wstawałem, by Ci wyznawać o sprawiedliwości Twych sądów.

 

(Psm 119:63)  Jestem solidarny z wszystkimi bojącymi się Ciebie i strzegącymi Twoich nakazów.

 

(Psm 119:64)  Panie, ziemia jest pełna miłosierdzia Twego;

 

(Psm 119:65)  Teth Dobroć okazałeś słudze Twemu, Panie, zgodnie ze słowem Twoim.

 

(Psm 119:66)  Naucz mnie dobroci, karności i wiedzy, bo zawierzyłem Twoim nakazom.

 

(Psm 119:67)  Zanim doznałem upokorzenia, błądziłem; dlatego mowy Twojej strzec będę.

 

(Psm 119:68)  Dobry jesteś, Panie, i wedle Twej dobroci naucz mnie Twoich wyroków.

 

(Psm 119:69)  Niegodziwość pysznych umocniła się nade mną, lecz ja całym sercem szukać będę Twoich nakazów.

 

(Psm 119:70)  .Skwaśniało jak mleko ich serce, ja zaś rozważałem Twoje prawo.

 

(Psm 119:71)  Dobre to dla mnie, żeś mnie upokorzył, bym się wyuczył Twoich wyroków.

 

(Psm 119:72)  Lepsze jest dla mnie prawo ust Twoich niż złoto i srebro w tysiącach.

 

(Psm 119:73)  Jod Ręce Twoje mnie uczyniły i ukształtowały; daj mi zrozumienie, bym się nauczył Twoich przykazań.

 

(Psm 119:74)  Bojący się Ciebie, gdy mnie ujrzą, będą się radować, ponieważ zaufałem Twoim słowom.

 

(Psm 119:75)  Poznałem, Panie, że sądy Twoje są sprawiedliwe i zgodnie z prawdą mnie upokorzyłeś.

 

(Psm 119:76)  Niech nastanie Twe miłosierdzie, by mnie pocieszyć, zgodnie z Twoim słowem dla sługi Twojego.

 

(Psm 119:77)  Niech przyjdą na mnie Twoje zmiłowania, a żył będę, bo prawo Twoje jest przedmiotem mych rozważań.

 

(Psm 119:78)  Niech się zawstydzą pyszni, bo niesłusznie mnie znieważali, a ja ćwiczył się będę w Twoich przykazaniach.

 

(Psm 119:79)  Zwrócą się ku mnie ci, którzy boją się Ciebie, i którzy uznają Twoje świadectwa.

 

(Psm 119:80)  Niech moje serce trwa nieskalane w Twych nakazach, abym nie został zawstydzony.

 

(Psm 119:81)  Kaf Tęskni ku zbawieniu dusza moja; zaufałem Twojemu słowu.

 

(Psm 119:82)  Zatęskniły moje oczy ku Twemu słowu, pytając, kiedy mnie pocieszysz.

 

(Psm 119:83)  Gdyż stałem się jak bukłak w dymie; wyroków Twoich nie zapomniałem.

 

(Psm 119:84)  Ileż dni zostało Twemu słudze? Kiedyż odbędziesz sąd nad mymi prześladowcami

 

(Psm 119:85)  Opowiadali mi grzesznicy o rozkoszach, ale nie takich, jak prawo Twoje, Panie!

 

(Psm 119:86)  Wszystkie Twe nakazy są prawdą; niewinnie mnie prześladowali, wspomóż mnie!

 

(Psm 119:87)  Omal nie zgładzili mnie z ziemi, lecz ja nie porzuciłem Twoich nakazów.

 

(Psm 119:88)  Wedle miłosierdzia Twego udziel mi życia, a strzegł będę świadectw ust Twoich!

 

(Psm 119:89)  Lamed Na wieki, o Panie, słowo Twoje trwa w niebie.

 

(Psm 119:90)  Z pokolenia na pokolenie prawda Twoja; ugruntowałeś ziemię i trwa.

 

(Psm 119:91)  Z Twego rozkazu trwa dzień, bo wszystko służy Tobie.

 

(Psm 119:92)  Gdybym Twego prawa nie rozważał, zapewne-byłbym zginął w mym upokorzeniu.

 

(Psm 119:93)  Obym na wieki nie zapomniał o Twych nakazach, ponieważ przez nie udzieliłeś mi życia.

 

(Psm 119:94)  Twoim jestem; wybaw mnie, ponieważ szukałem Twoich nakazów.

 

(Psm 119:95)  Czyhali na mnie grzesznicy, aby mnie zgubić; zrozumiałem Twoje świadectwa.

 

(Psm 119:96)  Widziałem kres wszelkiego dokonania, lecz przykazanie Twoje nie ma kresu!

 

(Psm 119:97)  Mem Jakże umiłowałem Twoje prawo, Panie, medytuję nad nim cały dzień.

 

(Psm 119:98)  Ponad mych wrogów uczyniłeś mnie mądrym przez Twe przykazanie, bowiem jest ono moim na wieki.

 

(Psm 119:99)  Ponad wszystkich mych nauczycieli mnie pouczyłeś, bo świadectwa Twoje są mym rozważaniem.

 

(Psm 119:100)  Ponad starszych mnie pouczyłeś, bo przykazań Twoich szukałem.

 

(Psm 119:101)  Od wszelkiej złej drogi powstrzymywałem'me nogi, aby przestrzegać słów Twoich.

 

(Psm 119:102)  Od nakazów Twoich nie odstąpiłem, bo Tyś mi ustanowił prawo.

 

(Psm 119:103)  Jak słodkie dla mego podniebienia słowa Twoje,

 

(Psm 119:104)  Dzięki nakazom Twoim stałem się rozumny, toteż nienawidzę wszelkiej drogi nieprawej.

 

(Psm 119:105)  Nun Pochodnią dla nóg moich jest Twoje słowo, i światłem dla moich ścieżek.

 

(Psm 119:106)  Poprzysiągłem i postanowiłem przestrzegać Twych sprawiedliwych sądów.

 

(Psm 119:107)  Upokorzony zostałem bardzo; Panie, ożyw mnie według Twego słowa.

 

(Psm 119:108)  Dobrowolne ofiary ust moich niech będą Ci miłe, Panie! Nakazów Twoich mnie naucz!

 

(Psm 119:109)  Dusza moja zawsze w Twych rękach; nie zapomniałem o Twoim prawie.

 

(Psm 119:110)  Grzesznicy zastawili sidła na mnie, lecz nie zbłądziłem od Twoich przykazań.

 

(Psm 119:111)  Odziedziczyłem na wieki Twoje świadectwa, gdyż są one radością mego serca.

 

(Psm 119:112)  Skłoniłem swe serce do pełnienia Twoich wyroków, ze względu na wieczną zapłatę.

 

(Psm 119:113)  Samek Znienawidziłem nieprawych a umiłowałem Twoje prawo.

 

(Psm 119:114)  Tyś wspomożyciel mój i obrońca; Twojemu słowu zaufałem.

 

(Psm 119:115)  Odstąpcie ode mnie, złoczyńcy, a rozważał będę przykazania mojego Boga.

 

(Psm 119:116)  Przygarnij mnie wedle słowa Twego, a żył będę, nie zawiedź mnie w mym oczekiwaniu.

 

(Psm 119:117)  Wspomóż mnie, a będę zbawiony i stale będę rozpamiętywał Twoje wyroki.

 

(Psm 119:118)  Zniweczysz wszystkich odstępców od Twych wyroków, bo ich zamysły są nieprawe.

 

(Psm 119:119)  Za przestępców uznałem wszystkich grzeszników ziemi, przeto umiłowałem świadectwa Twoje na zawsze.

 

(Psm 119:120)  Przeszyj bojaźnią Twoją ciało moje, ponieważ lękam się Twoich sądów.

 

(Psm 119:121)  Ain Dokonałem sądu i sprawiedliwości, nie wydaj mnie tym, co mnie krzywdzą.

 

(Psm 119:122)  Przyjmij sługę Twego ku dobru, niechaj mnie pyszni nie szkalują.

 

(Psm 119:123)  Oczy moje tęsknią za Twoim zbawieniem i za Twym sprawiedliwym słowem.

 

(Psm 119:124)  Postąp z Twym sługą według miłosierdzia Twego, i naucz mnie Twoich wyroków.

 

(Psm 119:125)  Jestem Twoim sługą; daj mi zrozumienie, abym poznał Twoje świadectwa.

 

(Psm 119:126)  Czas już, o Panie, byś przystąpił do dzieła, bo pogwałcili Twoje prawo.

 

(Psm 119:127)  Toteż umiłowałem Twoje przykazania – bardziej niż złoto i drogie kamienie.

 

(Psm 119:128)  Dlatego trzymałem się wszystkich Twoich przykazań, a nienawidzę wszelkiej drogi niegodziwej.

 

(Psm 119:129)  Pe Godne podziwu są świadectwa Twoje, toteż rozważała je moja dusza.

 

(Psm 119:130)  Objawienie słów Twoich oświeca i daje rozum maluczkim.

 

(Psm 119:131)  Usta me otworzyłem i wchłonąłem ducha, gdyż zapragnąłem Twoich przykazań.

 

(Psm 119:132)  Wejrzyj na mnie i zmiłuj się nade mną według Twego sądu wobec miłujących Twe imię.

 

(Psm 119:133)  Kieruj moimi krokami wedle Twego słowa, by nie opanowała mnie żadna niegodziwość.

 

(Psm 119:134)  Wybaw mnie od ludzkich potwarzy, a strzec będę Twoich przykazań.

 

(Psm 119:135)  Oblicze Twe rozjaśnij nad swym sługą i naucz mnie Twoich wyroków.

 

(Psm 119:136)  Potoki łez wylały moje oczy, bo nie strzeżono Twojego prawa.

 

(Psm 119:137)  Cade Sprawiedliwy jesteś, Panie, i słuszny jest Twój sąd.

 

(Psm 119:138)  Ustanowiłeś Twe świadectwa jako sprawiedliwe i bardzo prawdziwe.

 

(Psm 119:139)  Żarliwość moja mnie trawi, bo wrogowie moi zapomnieli o Twych słowach.

 

(Psm 119:140)  Bardzo płomienne jest Twoje słowo, i umiłował je Twój sługa.

 

(Psm 119:141)  Mały jestem i wzgardzony; wyroków Twoich nie zapomniałem.

 

(Psm 119:142)  Sprawiedliwość Twa jest wieczną sprawiedliwością, a prawo Twoje jest prawdą.

 

(Psm 119:143)  Ucisk i strapienie napotkały mnie; przykazania Twoje rozważam.

 

(Psm 119:144)  Świadectwa Twoje są wiecznie sprawiedliwe; daj mi zrozumienie, a żył będę.

 

(Psm 119:145)  Kof Wołałem z całego serca: Wysłuchaj mnie, Panie, bo szukam Twoich wyroków!

 

(Psm 119:146)  Wołałem Cię: Zbaw mnie, a strzec będę Twoich świadectw!

 

(Psm 119:147)  Uprzedziłem jutrzenkę i wołałem; w Twoich słowach złożyłem ufność.

 

(Psm 119:148)  Oczy moje uprzedziły poranek, abym rozważał Twoje słowa.

 

(Psm 119:149)  Głosu mego słuchaj, Panie, według miłosierdzia twego, i według Twego sądu spraw, abym ożył.

 

(Psm 119:150)  Zbliżyli się do niegodziwości moi prześladowcy, ale od Twego prawa się oddalili.

 

(Psm 119:151)  Blisko, jesteś, o Panie, i wszystkie Twe drogi są prawdą.

 

(Psm 119:152)  Od początku wiem o Twych świadectwach, że utwierdziłeś je na wieki.

 

(Psm 119:153)  Resz Wejrzyj na moje uniżenie i ratuj mnie, bo prawa Twego nie zapomniałem.

 

(Psm 119:154)  Rozsądź moją sprawę i odkup mnie, przez Twoje słowo mnie ożyw.

 

(Psm 119:155)  Dalekie od grzeszników jest zbawienie, bo sądów Twoich nie szukali.

 

(Psm 119:156)  Liczne są Twoje zmiłowania; według Twego sądu mnie ożyw.

 

(Psm 119:157)  Liczni są moi prześladowcy, którzy mnie uciskają; od Twoich świadectw nie odstąpiłem.

 

(Psm 119:158)  Widziałem bezrozumnych i bolałem z żalu, bowiem słów Twoich nie zachowywali.

 

(Psm 119:159)  Zobacz, że umiłowałem Twe nakazy, Panie, w Twoim miłosierdziu mnie ożyw.

 

(Psm 119:160)  Zasadą słów Twoich jest prawda, na wieki wszystkie sądy Twej sprawiedliwości.

 

(Psm 119:161)  Szin Władcy prześladowali mnie bez przyczyny, lecz serce moje lęka się słów Twoich.

 

(Psm 119:162)  Weselił się będę z powodu słów Twoich, jak ten, co znalazł liczne łupy.

 

(Psm 119:163)  Nienawidzę nieprawości i nią się brzydzę, lecz prawo Twoje umiłowałem.

 

(Psm 119:164)  Siedemkroć na dzień będę Cię wielbił z powodu sądów Twej sprawiedliwości.

 

(Psm 119:165)  Wielki pokój dla miłujących Twe prawo, i nie ma dla nich przeszkody.

 

(Psm 119:166)  Wyczekiwałem Twego zbawienia, Panie, i przykazania Twoje umiłowałem.

 

(Psm 119:167)  Strzegła moja dusza Twoich świadectw i umiłowała je bardzo.

 

(Psm 119:168)  Strzegłem nakazów i świadectw Twoich, bo wszystkie me drogi są przed Tobą, Panie.

 

(Psm 119:169)  Taw Niech dotrze moja modlitwa przed oblicze Twoje, Panie, według Twego słowa daj mi zrozumienie.

 

(Psm 119:170)  Niech dojdzie błaganie moje przed Twe oblicze, Panie, według Twego słowa mnie ocal!

 

(Psm 119:171)  Wargi moje hymnem zabrzmią, gdy mnie nauczysz Twoich wyroków.

 

(Psm 119:172)  Język mój będzie głosił słowo Twoje, bo wszystkie Twe nakazy są sprawiedliwe.

 

(Psm 119:173)  Niech ręka Twoja będzie ku memu ocaleniu, bowiem wybrałem Twoje przykazania.

 

(Psm 119:174)  Pragnę zbawienia Twego, Panie, a Twoje prawo jest mi medytacją.

 

(Psm 119:175)  Ożyje moja dusza i będzie Cię chwaliła, a sądy Twoje mnie wspomogą.

 

(Psm 119:176)  Pobłądziłem jak owca zagubiona; szukaj sługi swego, bo Twych nakazów nie zapomniałem!

 

(Psm 120:1)  Kantyk wstępowań. [Lud uprowadzony do Babilonu modli się o wyzwolenie. A my się modlimy o wyzwolenie od demonów]. Do Pana w mym ucisku wołałem, a On mnie wysłuchał.

 

(Psm 120:2)  Panie, ocal moją duszę od warg nieprawych i od podstępnego języka.

 

(Psm 120:3)  Co będzie ci dane i co będzie ci przydane przeciw językowi podstępnemu?

 

(Psm 120:4)  Strzały mocarza ostre i żarzące węgle pustyni.

 

(Psm 120:5)  Biada mi, że przedłużyło się moje wygnanie, że przebywam pośród namiotów Kedaru.

 

(Psm 120:6)  Dusza moja długo była na wygnaniu.

 

(Psm 120:7)  Szukałem pokoju z tymi, którzy nienawidzą pokoju, gdy przemawiałem do nich, oni walczyli ze mną bez powodu.

 

(Psm 121:1)  Kantyk wstępowań [z Babilonu. I obietnica dóbr]. Wzniosłem swe oczy ku górom: Skąd mi nadejdzie pomoc?

 

(Psm 121:2)  Pomoc moja od Pana, Który stworzył niebo i ziemię!

 

(Psm 121:3)  Nie pozwól, by się zachwiała moja noga! Niech się nie zdrzemnie Ten, który cię strzeże!

 

(Psm 121:4)  Oto nie zdrzemnie się ani nie zaśnie Ten, który strzeże Izraela.

 

(Psm 121:5)  Pan cię strzec będzie, Pan twoją tarczą w prawicy twojej.

 

(Psm 121:6)  We dnie nie porazi cię słońce ani księżyc wśród nocy.

 

(Psm 121:7)  Pan cię ustrzeże od zła wszelkiego, Pan ustrzeże twą duszę.

 

(Psm 121:8)  Pan będzie strzegł twego wejścia i wyjścia odtąd i aż na wieki.

 

(Psm 122:1)  [Gdy Cyrus pozwolił, by wrócił lud z uprowadzenia. Duchowo zaś obietnica dóbr]. Uradowałem się, gdy mi powiedziano: Pójdziemy do domu Pana!

 

(Psm 122:2)  Stanęły już nasze nogi na dziedzińcach twoich, Jeruzalem!

 

(Psm 122:3)  Jeruzalem, zudowane jak miasto, w którym uczestniczą wszyscy razem.

 

(Psm 122:4)  Tam bowiem wstąpiły pokolenia, pokolenia Pańskie są świadectwem Izraela, aby wyznawać imieniu Twemu, Panie.

 

(Psm 122:5)  Ponieważ tam ustawiono trony do sądzenia, trony nad domem Dawida.

 

(Psm 122:6)  Proście dla Jeruzalem o to, co służy pokojowi i o pomyślność dla tych, co cię miłują.

 

(Psm 122:7)  Niech pokój będzie w twoich murach i pomyślność w twoich basztach!

 

(Psm 122:8)  Ze względu na braci moich i bliźnich zapowiedziałem ci pokój.

 

(Psm 122:9)  Ze względu na dom Pana, Boga mego, szukałem dobra dla ciebie!

 

(Psm 123:1)  Kantyk wstępowań. [Mówi w imieniu Zorobabela, wodza uprowadzonych. I modlitwa lamentacji]. Podniosłem oczy moje ku Tobie, który mieszkasz w niebie!

 

(Psm 123:2)  Oto jak oczy sług na ręce swych panów, jak oczy służącej na ręce jej pani, tak nasze oczy ku Panu, Bogu naszemu, aż się zlituje nad nami.

 

(Psm 123:3)  Zmiłuj się nad nami, Panie, zmiłuj się nad nami, bośmy wielce napełnieni wzgardą.

 

(Psm 123:4)  Nad miarę napełniona nasza dusza! Hańba tym, co się bogacą, i wzgarda pysznym!

 

(Psm 124:1)  [Kantyk wstępowań. Dziękczynienie]. Gdyby nie to, że Pan był wśród nas, niech to przyzna Izrael,

 

(Psm 124:2)  gdyby nie to, że Pan był wśród nas, gdy ludzie przeciw nam powstali,

 

(Psm 124:3)  chyba żywcem by nas pożarli, gdy wściekłość ich rozgorzała przeciw nam!

 

(Psm 124:4)  Chyba pochłonęłaby nas woda, potok by porwał naszą duszę;

 

(Psm 124:5)  chybaby naszą duszę porwała wezbrana woda.

 

(Psm 124:6)  Błogosławiony Pan, który nie wydał nas na łup ich zębom.

 

(Psm 124:7)  Dusza nasza jak wróbel wyrwała się z sidła ptaszników; sidło się zerwało, a myśmy zostali wybawieni.

 

(Psm 124:8)  Wspomożenie nasze w imieniu Pana, który stworzył niebo i ziemię.

 

(Psm 125:1)  Kantyk wstępowań. Ci, którzy ufają Panu, są jak góra Syjon: na wieki nie będzie zachwiany ten, który mieszka w Jeruzalem1.

 

(Psm 125:2)  Jak góry wokół niej, tak Pan wokół swego ludu odtąd i aż na wieki.

 

(Psm 125:3)  Gdyż nie zostawi berła grzeszników nad działem sprawiedliwych, aby sprawiedliwi nie wyciągali rąk ku nieprawości.

 

(Psm 125:4)  Czyń dobrze, Panie, tym, co są dobrzy i mają prawe serce!

 

(Psm 125:5)  A tych, co się błąkają po krętych drogach, niech Pan odrzuci wraz z czyniącymi nieprawość. Pokój nad Izraelem!

 

(Psm 126:1)  Kantyk wstępowań. [Mówi o Aggeuszu i Zachariaszu, którzy wrócili z Babilonii z uprowadzonymi. Duchowo zaś oczekiwanie dóbr przyszłych]. Gdy Pan odwrócił niewolę Syjonu, jakże byliśmy pocieszeni!

 

(Psm 126:2)  Wówczas nasze usta napełniły się radością, a język nasz weselem. Wówczas mówiono między poganami: Wspaniale Pan z nimi postąpił!

 

(Psm 126:3)  Wspaniale Pan z nami postąpił: zostaliśmy napełnieni radością.

 

(Psm 126:4)  Odwróć, Panie, naszą niewolę, jak strumienie na południu!

 

(Psm 126:5)  Ci, którzy we łzach sieją, będą zbierać z radością.

 

(Psm 126:6)  Wychodząc, szli z płaczem, rzucając swe ziarna; lecz wracać będą z radością, niosąc swe snopy!

 

(Psm 127:1)  [Kantyk wstępowań.Mówi Dawid o Salomonie. Mówi też o Aggeuszu i Zachariaszu, którzy wzywali do odbudowy świątyni]. Jeżeli Pan nie zbudował domu, na próżno się trudzili jego budowniczowie. Jeżeli Pan nie ustrzegł miasta, na próżno czuwał strażnik.

 

(Psm 127:2)  Na próżno wam wstawać przed świtem, budzić się wkrótce po zaśnięciu, wy, którzy jecie chleb boleści, gdy On użycza snu swoim umiłowanym.

 

(Psm 127:3)  Oto dziedzictwem Pańskim są synowie, zapłatą jest owoc łona.

 

(Psm 127:4)  Jak strzały w ręku mocarza, tak synowie odrzuconych.

 

(Psm 127:5)  Błogosławiony mąż, który przez nich dopełnił swego pragnienia! Nie zawstydzą się, gdy będą rozprawiać z wrogami swymi w bramie.

 

(Psm 128:1)  Kantyk wstępowań. [Mówi o Zorobabelu, wodzu Judy i o jego trosce o odbudowę świątyni. Objawia też powołanie pogan]. Błogosławieni wszyscy, którzy się boją Pana, którzy kroczą Jego drogami!

 

(Psm 128:2)  Będziesz pożywał owoce twych trudów, błogosławiony jesteś i dobrze ci będzie.

 

(Psm 128:3)  Małżonka twoja jak płodna winorośl na zboczu twego domostwa. Synowie twoi jak sadzonki oliwne dokoła twojego stołu.

 

(Psm 128:4)  Tak oto błogosławiony jest człowiek, który boi się Pana!

 

(Psm 128:5)  Niechaj cię Pan błogosławi ze Syjonu, abyś oglądał pomyślność Jeruzalem po wszystkie dni twego życia.

 

(Psm 128:6)  Abyś oglądał synów twoich dzieci: pokój nad Izraelem!

 

(Psm 129:1)  Kantyk wstępowań. [Mówi o ucisku ludu. Nam zaś objawia zwycięstwo i tryumf (prawdziwych) czcicieli]. Często napadali mnie od młodości, niech mówi Izrael,

 

(Psm 129:2)  często napadali mnie od młodości, ale mnie nie przemogli.

 

(Psm 129:3)  Na grzbiecie moim budowali grzesznicy, długo dopuszczali się nieprawości.

 

(Psm 129:4)  Pan sprawiedliwy ściął karki grzesznikom.

 

(Psm 129:5)  Niech się zawstydzą i cofną wszyscy nienawidzący Syjonu!

 

(Psm 129:6)  Niech będą jak trawa na dachach, która usycha, zanim rozkwitnie.

 

(Psm 129:7)  Żniwiarz nie napełni nią swej ręki, ani swego naręcza ten, co zbiera snopy.

 

(Psm 129:8)  I nie powiedzą przechodnie: Błogosławieństwo Pana nad wami, błogosławimy wam w imię Pana!

 

(Psm 130:1)  Kantyk stopni. [Mówi o kapłanie (!) Nehemiaszu. Objawia modlitwę męczeników]. Z głębokości wołałem ku Tobie, Panie:

 

(Psm 130:2)  o Panie, wysłuchaj mego głosu! Niech uszy Twoje się skłonią na głos mojego błagania!

 

(Psm 130:3)  Jeśli na nieprawości zważał będziesz, Panie, Panie, któż się ostoi?

 

(Psm 130:4)  Ale u Ciebie jest przebaczenie; ze względu na Twoje prawo wytrwałem przy Tobie, Panie!

 

(Psm 130:5)  Dusza moja wytrwała przy Twoim słowie.

 

(Psm 130:6)  Ufała dusza moja Panu od straży porannej aż do nocy. Od straży porannej niech Izrael ufa Panu.

 

(Psm 130:7)  Bowiem u Pana jest miłosierdzie i obfite u Niego odkupienie.

 

(Psm 130:8)  To On odkupi Izraela ze wszystkich jego nieprawości.

 

(Psm 131:1)  Kantyk wstępowań; Dawidowy. [O arcykapłanie Jozuem, synu Josedeka. I o pokorze]. Panie, moje serce się nie wynosiło, ani oczy moje nie patrzyły z góry, ani nie wchodziłem w rzeczy wielkie, ani w cuda będące nade mną,

 

(Psm 131:2)  lecz myślałem pokornie i nie wywyższałem swej duszy. Jak niemowlę ku matce swojej, tak odpłata dla duszy mojej.

 

(Psm 131:3)  Niech Izrael zaufa Panu odtąd aż na wieki!

 

(Psm 132:1)  Kantyk wstępowań. [Gdy postanowili wznieść dom Panu Zastępów. Modlitwa Dawida i objawienie Chrystusa]. Wspomnij, Panie, na Dawida i na całą jego łagodność.

 

(Psm 132:2)  Jak złożył Panu przysięgę, ślubował Bogu Jakuba:

 

(Psm 132:3)  Nie wnijdę do namiotu mego domu, nie wstąpię na łoże mego posłania,

 

(Psm 132:4)  nie użyczę snu moim oczom ani powiekom moim zdrzemnięcia, ani odpoczynku moim skroniom,

 

(Psm 132:5)  póki nie znajdę miejsca dla Pana, mieszkania dla Boga Jakuba!

 

(Psm 132:6)  Oto słyszeliśmy o niej w Efrata, znaleźliśmy ją na polach zalesionych.

 

(Psm 132:7)  Wejdziemy do Jego przybytków, pokłonimy się w miejscu, gdzie stały Jego nogi.

 

(Psm 132:8)  Powstań, Panie, ku Twemu spoczynkowi, Ty i arka Twojej świętości!

 

(Psm 132:9)  Niech Twoi kapłani przywdzieją sprawiedliwość, a Twoi święci niechaj się weselą.

 

(Psm 132:10)  Przez wzgląd na Dawida, sługę Twego, nie odwracaj twarzy od Twego Pomazańca.

 

(Psm 132:11)  Pan poprzysiągł Dawidowi prawdziwie, i tego nie cofnie: Z owocu twego łona posadzę na twoim tronie!

 

(Psm 132:12)  Jeśli synowie twoi zachowają moje przymierze i te moje świadectwa, których ich nauczę, to również ich synowie na wieki zasiadać będą na twym tronie.

 

(Psm 132:13)  Pan wybrał bowiem Syjon, zapragnął go sobie na mieszkanie:

 

(Psm 132:14)  To mój spoczynek na wieki wieków, tam zamieszkam, bo tego zapragnąłem!

 

(Psm 132:15)  Zasobom jego hojnie pobłogosławię, a jego ubogich nasycę chlebem.

 

(Psm 132:16)  Kapłanów jego odzieję zbawieniem, a jego święci wielce się będą radować.

 

(Psm 132:17)  Tam wzbudzę róg dla Dawida; zgotowałem pochodnię memu Pomazańcowi.

 

(Psm 132:18)  Jego nieprzyjaciół okryję wstydem, a nad nim zakwitnie moja świętość.

 

(Psm 133:1)  Kantyk wstępowań; Dawidowy. [Duchowo mówi o duszy czystej, która śpiewa ze zrozumieniem, czuwając w jedności z Trójcą. I objawia nawrócenie ludu chrześcijańskiego do wiary]. Oto cóż lepszego i przyjemniejszego niż wspólne mieszkanie braci?

 

(Psm 133:2)  Jak olejek, który z głowy spływa na brodę, na brodę Aarona, który spływa na skraj jego szaty,

 

(Psm 133:3)  jak rosa Hermonu, która spada na wzgórza Syjonu, bo tam zesłał Pan błogosławieństwo i życie na wieki.

 

(Psm 134:1)  Kantyk wstępowań. [O Mojżeszu i Izraelu sławiących Pana za tych, którzy będą zbawieni. I o wybawieniu dusz z gehenny, od faraona -szatana, przez Chrystusa – naszego Zbawcę, ich Odkupiciela]. Oto błogosławcie Pana, wszyscy słudzy Pańscy, którzy stoicie w domu Pańskim, w dziedzińcach domu Boga naszego.

 

(Psm 134:2)  Nocą wyciągajcie ręce ku świątyni i błogosławcie Pana.

 

(Psm 134:3)  Niechaj błogosławi cię Pan ze Syjonu, który stworzył niebo i ziemię!

 

(Psm 135:1)  [Duchowo mówi o duszy, która pragnie śpiewać ze zrozumieniem i czuwać w jedności z Bogiem. I objawia nawrócenie ludu chrześcijańskiego do wiary]. Wychwalajcie Pana! Chwalcie imię Pana, chwalcie słudzy Pana,

 

(Psm 135:2)  którzy stoicie w domu Pańskim, w dziedzińcach domu Boga naszego.

 

(Psm 135:3)  Chwalcie Pana, bo dobry jest Pan; opiewajcie Jego imię, bo jest słodkie.

 

(Psm 135:4)  Gdyż Pan wybrał Jakuba dla siebie, Izraela na swoją posiadłość.

 

(Psm 135:5)  Oto poznałem, że wielki jest Pan, że Bóg nasz jest ponad wszystkimi bogami.

 

(Psm 135:6)  Wszystko, cokolwiek Pan zechciał, uczynił na niebie i na ziemi, w morzu i we wszystkich głębinach.

 

(Psm 135:7)  On sprowadza chmury z krańców ziemi, błyskawice zamienia w deszcz; On wywodzi wiatry ze swych skarbców.

 

(Psm 135:8)  On pobił pierworodne Egiptu, od człowieka aż do bydlęcia.

 

(Psm 135:9)  On zesłał znaki i cuda pośród ciebie, Egipcie, na faraona i na wszystkie jego sługi.

 

(Psm 135:10)  On poraził licznych pogan i pozabijał potężnych królów:

 

(Psm 135:11)  Sechona, króla Amorytów i Oga, króla Baszanu i wszystkie królestwa Kanaanu.

 

(Psm 135:12)  Ziemię ich oddał w dziedzictwo, w dziedzictwo Izraelowi, słudze swemu.

 

(Psm 135:13)  Panie, Twe imię na wieki, Panie, Twa pamięć na pokolenia pokoleń.

 

(Psm 135:14)  Bo Pan będzie sądził swój lud i da się przebłagać sługom swoim.

 

(Psm 135:15)  Bożki pogańskie to srebro i złoto, dzieła rąk ludzkich.

 

(Psm 135:16)  Usta mają, ale nie mówią, oczy mają, ale nie widzą,

 

(Psm 135:17)  Uszy mają, ale nie słyszą, bo nie ma tchnienia w ich ustach.

 

(Psm 135:18)  Niech się upodobnią do nich ci, co je wyrabiają i wszyscy, którzy w nich ufność złożyli!

 

(Psm 135:19)  Domu Izraela, błogosławcie Pana, domu Aarona, błogosławcie Pana!

 

(Psm 135:20)  Domu Lewiego, błogosławcie Pana, wy, co boicie się Pana, błogosławcie Pana!

 

(Psm 135:21)  Błogosławiony Pan ze Syjonu, który zamieszkał w Jeruzalem!

 

(Psm 136:1)  [O Mojżeszu i Izraelu, sławiących Pana za tych, którzy będą zbawieni. I o wybawieniu dusz z gehenny, od faraona – szatana, przez Chrystusa naszego Zbawcę, ich Odkupiciela]. Wychwalajcie Pana! Wyznawajcie Panu, bo dobry, bo na wieki Jego miłosierdzie!

 

(Psm 136:2)  Wyznawajcie Bogu nad bogami, bo na wieki Jego miłosierdzie!

 

(Psm 136:3)  Wyznawajcie Panu nad panami, bo na wieki Jego miłosierdzie!

 

(Psm 136:4)  Który sam cudów wielkich dokonał, bo na wieki Jego miłosierdzie!

 

(Psm 136:5)  Który stworzył niebiosa w mądrości, bo na wieki Jego miłosierdzie!

 

(Psm 136:6)  Który utwierdził ziemię nad wodami, bo na wieki Jego miłosierdzie!

 

(Psm 136:7)  Który sam stworzył wielkie światła, bo na wieki Jego miłosierdzie!

 

(Psm 136:8)  Słońce, by panowało we dnie, bo na wieki Jego miłosierdzie!

 

(Psm 136:9)  Księżyc i gwiazdy, by rządziły nocą, bo na wieki Jego miłosierdzie!

 

(Psm 136:10)  On ukarał Egipt i jego pierworodnych, bo na wieki Jego miłosierdzie!

 

(Psm 136:11)  On wywiódł spośród nich Izraela, bo na wieki Jego miłosierdzie!

 

(Psm 136:12)  Ręką mocną i wyniosłym ramieniem, bo na wieki Jego miłosierdzie!

 

(Psm 136:13)  On rozdarł Morze Czerwone na części, bo na wieki Jego miłosierdzie!

 

(Psm 136:14)  I wywiódł Izraela przez jego środek, bo na wieki Jego miłosierdzie!

 

(Psm 136:15)  On rzucił faraona i moc jego w Morze Czerwone, bo na wieki Jego miłosierdzie!

 

(Psm 136:16)  On przeprowadził lud swój przez pustynię, bo na wieki Jego miłosierdzie! On wywiódł wodę z twardej skały, bo na wieki Jego miłosierdzie!

 

(Psm 136:17)  On pobił królów wielkich, bo na wieki Jego miłosierdzie!

 

(Psm 136:18)  On zabił potężnych królów, bo na wieki Jego miłosierdzie!

 

(Psm 136:19)  Sechona, króla Amorytów, bo na wieki Jego miłosierdzie!

 

(Psm 136:20)  Oga, króla Baszanu, bo na wieki Jego miłosierdzie!

 

(Psm 136:21)  I dał ich ziemię w dziedzictwo, bo na wieki Jego miłosierdzie!

 

(Psm 136:22)  Dziedzictwo Izraela, sługi swego, bo na wieki Jego miłosierdzie!

 

(Psm 136:23)  On w naszym uniżeniu wejrzał na nas, bo na wieki Jego miłosierdzie!

 

(Psm 136:24)  I odkupił nas od naszych wrogów, bo na wieki Jego miłosierdzie!

 

(Psm 136:25)  On daje pokarm wszelkiemu ciału, bo na wieki Jego miłosierdzie!

 

(Psm 136:26)  Wyznawajcie Bogu nieba, bo na wieki Jego miłosierdzie!

 

(Psm 137:1)  [Dawidow.Słowa świętych, którzy zostali uprowadzeni do Babilonii]. Nad rzekami Babilonii, tam siedzieliśmy i płakali, wspominając Syjon.

 

(Psm 137:2)  Na wierzbach pośród niej zawiesiliśmy nasze instrumenty,

 

(Psm 137:3)  bo ci, którzy nas uprowadzili w niewolę, żądali tam od nas słów pieśni, i hymnów ci, co nas uprowadzili: Zaśpiewajcie nam coś z pieśni Syjonu!

 

(Psm 137:4)  Jakże możemy śpiewać pieśń Pańską w obcej ziemi?

 

(Psm 137:5)  Jeśli zapomnę o tobie, Jeruzalem, niech zapomniana będzie moja prawica!

 

(Psm 137:6)  Niech przylgnie mój język do podniebienia, gdybym o tobie nie pamiętał, gdybym nie uznał Jeruzalem za swą największą radość!

 

(Psm 137:7)  Pomnij, Panie, na synów Edomu w dniu Jeruzalem, mówiących: Burzcie, burzcie ją do fundamentów!

 

(Psm 137:8)  Córo Babilonu, nieszczęsna, błogosławiony, kto ci odpłaci za to, coś uczyniła!

 

(Psm 137:9)  Błogosławiony, kto pochwyci i roztrzaska twe dzieci o skałę!

 

(Psm 138:1)  [Dziękczynienie z proroctwem]. Wyznawał Ci będę, Panie, z całego serca, bo wysłuchałeś słowa ust moich wobec aniołów, psalm będę Ci śpiewał!

 

(Psm 138:2)  Pokłon złożę w Twym świętym przybytku i wyznawał będę imieniu Twemu z powodu Twego miłosierdzia i prawdy, bo wywyższyłeś Twe słowo ponad wszelkie imię!

 

(Psm 138:3)  W dniu, gdy Cię wezwę, rychło mnie wysłuchasz, pomnożysz moc mojej duszy!

 

(Psm 138:4)  Niech Ci wyznają, Panie, wszyscy królowie ziemi, gdy usłyszą wszystkie słowa ust Twoich.

 

(Psm 138:5)  I niech opiewają drogi Pańskie, bo wielka jest chwała Pana!

 

(Psm 138:6)  Albowiem Pan jest wyniosły, ale dostrzega pokornych, wyniosłych zaś z daleka poznaje.

 

(Psm 138:7)  Choćbym kroczył pośród utrapienia, Ty mnie ożywisz. Nad gniewem mych wrogów wyciągnąłeś rękę, a Twoja prawica mnie wybawiła.

 

(Psm 138:8)  Panie, Ty za mnie odpłacisz! Panie, Twe miłosierdzie na wieki; nie gardź dziełami rąk Twoich!

 

(Psm 139:1)  [Na koniec; psalm Dawidowy,gdy wołał i napominał zbuntowanego, który zwał się Szimei syn Gery. Duchowo zaś nauka o Bóstwie i modlitwa z błaganiem]. Panie, doświadczyłeś mnie i poznałeś!

 

(Psm 139:2)  Ty znasz mój spoczynek i przebudzenie moje; Ty zrozumiałeś me myśli z daleka!

 

(Psm 139:3)  Ścieżkę moją i los mój prześledziłeś i wszystkie moje drogi przejrzałeś,

 

(Psm 139:4)  że nie ma podstępu na moim języku!

 

(Psm 139:5)  Oto, Panie, Ty wiesz wszystko, co było i będzie; Tyś mnie ulepił i położyłeś na mnie swą rękę.

 

(Psm 139:6)  Przedziwna jest Twoja wiedza o mnie; przerasta mnie, nie mogę jej sprostać!

 

(Psm 139:7)  Dokąd odejdę od Twego ducha, i gdzie ucieknę sprzed oblicza Twego?

 

(Psm 139:8)  Jeśli wstąpię do nieba, Ty tam jesteś; jeśli zstąpię do otchłani, jesteś obecny!

 

(Psm 139:9)  Choćbym wziął me skrzydła o świciei zamieszkał za najdalszym morzem,

 

(Psm 139:10)  nawet tam poprowadzi mnie Twoja ręka i przywiedzie mnie Twoja prawica!

 

(Psm 139:11)  Rzekłem: Może ciemność mnie ogarnie? Lecz noc będzie światłem w mojej rozkoszy!

 

(Psm 139:12)  Bo ciemność nie będzie ciemna dla Ciebie, i noc jak dzień zajaśnieje: taka jej ciemność jak światło!

 

(Psm 139:13)  Zaiste, Tyś mi utworzył nerki, Panie, przygarnąłeś mnie z łona mej matki!

 

(Psm 139:14)  Wyznawać Ci będę, Panie, bo dokonałeś cudów potężnych: przedziwne są dzieła Twoje, a dusza moja poznała je dobrze.

 

(Psm 139:15)  Nie ukryją się przed Tobą moje kości, które stworzyłeś w ukryciu, i całe moje jestestwo w głębinach ziemi!

 

(Psm 139:16)  Gdy byłem bezkształtny, oczy Twoje widziały; wszyscy będą zapisani w Twej księdze. Za dnia będą stworzeni i ani jeden z nimi.

 

(Psm 139:17)  Dla mnie zaś wielce są zaszczyceni Twoi przyjaciele, Boże; bardzo się wzmogło ich panowanie.

 

(Psm 139:18)  Policzę ich i okażą się liczniejsi niż ziarna piasku; powstałem ze snu i nadal jestem z Tobą!.

 

(Psm 139:19)  Obyś wytępił grzeszników, o Boże! Mężowie krwawi, odstąpcie ode mnie!

 

(Psm 139:20)  Skoro powiesz w myśli, na darmo zdobywać będą Twe miasta.

 

(Psm 139:21)  Czyż tych, którzy Cię nienawidzą, Panie, i ja nie mam w nienawiści? Czyż miałem ustąpić przed wrogami Twymi?

 

(Psm 139:22)  Pełnią nienawiści ich znienawidziłem; stali się moimi wrogami!

 

(Psm 139:23)  Wybadaj mnie, Boże, i poznaj me serce; wypróbuj mnie i poznaj moje ścieżki!

 

(Psm 139:24)  I zobacz, czy idę drogą nieprawą, poprowadź mnie drogą odwieczną!

 

(Psm 140:1)  Na koniec; psalm Dawidowi [gdy Saul rzucił weń włócznię, by go zabić, lecz ugodził w ścianę. Duchowo zaś – słowa tego, kto przylgnął do Boga i walczy z Jego wrogami].

 

(Psm 140:2)  Uwolnij mnie, Panie, od złego człowieka, od męża nieprawego mnie ocal!

 

(Psm 140:3)  Ci, którzy obmyślali nieprawość w sercu, cały dzień planowali wojny.

 

(Psm 140:4)  Wyostrzyli jak węże swe języki, jad żmijowy pod ich wargami.

 

(Psm 140:5)  Zachowaj mnie, Panie, od rąk grzesznika, wyrwij mnie od ludzi nieprawych, którzy zamierzali przeszkodzić mym krokom.

 

(Psm 140:6)  Pyszni zastawili na mnie pułapki; rozciągnęli sieci pod moje stopy, obok drogi zgotowali na mnie zasadzkę.

 

(Psm 140:7)  Rzekłem Panu: Tyś jest Bogiem moim! Panie, usłysz mój głos błagalny!

 

(Psm 140:8)  Panie, Panie, mocy zbawienia mego, w dniu bitwy osłoniłeś mą głowę.

 

(Psm 140:9)  Panie, nie wydawaj mnie grzesznikowi przez me pożądanie! Knuli przeciwko mnie; nie opuszczaj mnie, aby się nie wywyższali.

 

(Psm 140:10)  Głowy tych, którzy mnie osaczyli, niech okryje podstęp ich własnych warg!

 

(Psm 140:11)  Niech spadną na nich węgle ogniste; powal ich w nieszczęścia, by nie powstali!

 

(Psm 140:12)  Oszczerca nie ostoi się na ziemi; męża nieprawego własne winy pochwycą w pułapkę.

 

(Psm 140:13)  Wiem, że Pan ujmie się za ubogim, a nędzarzom okaże sprawiedliwość.

 

(Psm 141:1)  Psalm Dawidowy [gdy rozważał liturgię wieczorną. I modlitwa doskonałego do Boga]. Panie, wołałem do Ciebie: wysłuchaj mnie! Usłysz głos mego błagania, gdy Cię wzywam!

 

(Psm 141:2)  Niech wznosi się ku Tobie moja modlitwa niby kadzidło, wyciąganie rąk moich jak ofiara wieczorna.

 

(Psm 141:3)  Panie, postaw straż przy moich ustach i bramę warowną u warg moich.

 

(Psm 141:4)  Nie skłaniaj serca mego ku złym słowom, bym nie szukał wymówek dla grzechów wraz z ludźmi, którzy dopuszczają się nieprawości i nie miał udziału w ich rozkoszach.

 

(Psm 141:5)  Niech mnie pouczy sprawiedliwy o łasce i niech mnie skarci, lecz olejek grzesznika niech nie skrapia mej głowy, choć ciągle jeszcze jest im życzliwa moja modlitwa.

 

(Psm 141:6)  Pochłonięci zostali obok skały ich sędziowie; niech słuchają słów moich, gdyż są łagodne.

 

(Psm 141:7)  Jak się rozorywa bruzdy ziemi, tak kości nasze rozrzucone są przy otchłani.

 

(Psm 141:8)  Bo ku Tobie, Panie, Panie, oczy moje; w Tobie złożyłem nadzieję, nie odbieraj mi duszy!

 

(Psm 141:9)  Strzeż mnie od pułapki, którą zastawili na mnie, i od zasadzki czyniących nieprawość.

 

(Psm 141:10)  Niech wpadną grzesznicy w swoje sieci, a ja sam jestem, aż przejdę.

 

(Psm 142:1)  Zrozumienie Dawidowi, gdy był w jaskini. Modlitwa. [O głodzie trwającym trzy lata z winy Saula. Duchowo – słowa walczących. Błaganie i modlitwa wiodąca nas do Boga].

 

(Psm 142:2)  Głośno wołałem do Pana, głośno Pana błagałem.

 

(Psm 142:3)  Wyleję przed Nim swą prośbę, opowiem przed Jego obliczem moje utrapienie.

 

(Psm 142:4)  Gdy duch mój we mnie ustaje, Ty znasz moje ścieżki. Na drodze, po której postępowałem, ukryli pułapkę na mnie.

 

(Psm 142:5)  Patrzyłem w prawo i widziałem: nie było, kto by mnie poznał. Nie muszę już uciekać, bo nie ma czyhających na me życie!

 

(Psm 142:6)  Wołałem do Ciebie, Panie, rzekłem: Tyś moją nadzieją! Moją cząstką w krainie żyjących!

 

(Psm 142:7)  Wysłuchaj mojej modlitwy, bo wielce jestem upokorzony! Wyzwól mnie od moich prześladowców, co są silniejsi ode mnie!

 

(Psm 143:1)  [Psalm Dawidowy.O Idumejczykach, którzy przyszli przeciw niemu. I modlitwa tego, kto dziękuje w każdym czasie za utrapienia]. Panie, wysłuchaj modlitwę moją, usłysz mą prośbę w swojej prawdzie! Wysłuchaj mnie w swej sprawiedliwości!

 

(Psm 143:2)  I nie wzywaj na sąd swego sługi, bo nikt z żyjących nie jest sprawiedliwy przed Tobą!

 

(Psm 143:3)  Nieprzyjaciel prześladował duszę moją, upokorzył do ziemi moje życie; umieścił mnie w ciemnościach, jak zmarłych na zawsze.

 

(Psm 143:4)  I wstręt odczuwał duch mój, trwożyło się serce moje.

 

(Psm 143:5)  Wspomniałem dni starodawne, rozważałem wszystkie Twe dzieła, rozważając uczynki rąk Twoich.

 

(Psm 143:6)  Wyciągnąłem ręce ku Tobie; dusza moja bez Ciebie jak ziemia bez wody!

 

(Psm 143:7)  Szybko wysłuchaj mnie, Panie, bo duch mój upada! Nie odwracaj ode mnie swego oblicza, bym nie był podobny zstępującym do grobu!

 

(Psm 143:8)  Daj, bym usłyszał rano o Twej łasce, bo Tobie zaufałem! Panie, ukaż mi drogę, którą mam kroczyć, gdyż ku Tobie wzniosłem duszę moją.

(Psm 143:9)  Wyrwij mnie od moich wrogów, Panie, gdyż do Ciebie się uciekłem!

 

(Psm 143:10)  Naucz mnie pełnić Twoją wolę, bo Tyś jest moim Bogiem. Twój dobry duch niech mnie prowadzi po równej ziemi.

 

(Psm 143:11)  Dla imienia Twego, Panie, ożywisz mnie; swą sprawiedliwością wywiedziesz z ucisku mą duszę.

 

(Psm 143:12)  A miłosierdziem Twym wytracisz mych wrogów i wygubisz wszystkich dręczących mą duszę, bom jest sługą Twoim!

 

(Psm 144:1)  [Dawida, przeciw Goliatowi,gdy Asaf zabił brata Goliatowego. Dziękczynienie za odniesione zwycięstwo]. Błogosławiony Pan, Bóg mój! On zaprawia me ręce do walki, a moje palce do wojny.

 

(Psm 144:2)  Moje miłosierdzie i schronienie, wspomożyciel mój i wybawca! Obrońca mój, w którym złożyłem nadzieję! On poddał mi mój naród.

 

(Psm 144:3)  Panie, czym jest człowiek, żeś dał mu się poznać? Albo syn człowieczy, że Ty o nim myślisz?

 

(Psm 144:4)  Człowiek podobny jest marności, dni jego jak cień mijają.

 

(Psm 144:5)  Panie, nachyl swych niebios i zstąp; dotknij gór, a będą dymić!

 

(Psm 144:6)  Rozbłyśnij piorunem, a rozproszysz ich, wypuść swe strzały, by się zatrwożyli!

 

(Psm 144:7)  Ześlij swą rękę z wysoka, ratuj mnie i ocal z wód wielkich, z ręki synów obcych!

 

(Psm 144:8)  Ich usta mówią kłamliwie, a ich prawica jest prawicą nieprawą.

 

(Psm 144:9)  Boże, pieśń nową będę Ci śpiewał, na harfie dziesięciostrunnej Ci zagram!

 

(Psm 144:10)  Ty dajesz zbawienie królom; Ty odkupiłeś Dawida, sługę swego, od złego miecza.

 

(Psm 144:11)  Wybaw mnie i ratuj z ręki synów obcych! Ich usta mówią kłamliwie, a ich prawica jest prawicą nieprawą.

 

(Psm 144:12)  Synowie ich jak sadzonki, które się przyjęły za młodu; córy ich upiększone i wystrojone na podobieństwo świątyni.

 

(Psm 144:13)  Spichlerze ich pełne i obfitujące we wszystko. Owce ich płodne, mnożące się w zagrodach.

 

(Psm 144:14)  Woły ich tłuste; nie ma ruiny w murze i zagrodzie, ani płaczu na ich ulicach.

 

(Psm 144:15)  Błogosławiony będzie lud, który to posiada; błogosławiony lud, którego Bogiem jest Pan!

 

(Psm 145:1)  Pieśń pochwalna Dawida. [Uwielbienie z pouczeniem Bożym]. Wysławiał Cię będę, Boże mój i Królu! Błogosławił będę Twe imię wiecznie, na wiek wieku!

 

(Psm 145:2)  Każdego dnia będę Cię błogosławił i wychwalał Twe imię wiecznie, na wiek wieku!

 

(Psm 145:3)  Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały, a wielkość Jego nie ma granic.

 

(Psm 145:4)  Wszystkie pokolenia będą głosiły Twe dzieła i opowiadały moc Twoją.

 

(Psm 145:5)  Będą głosiły wspaniałą chwałę Twej świętości i opowiadały Twoje cuda.

 

(Psm 145:6)  Powiedzą też o mocy Twoich dzieł straszliwych i wielkość Twoją będą wielbić.

 

(Psm 145:7)  Pamięć o Twej niezmiernej dobroci będą rozgłaszać i cieszyć się Twą sprawiedliwością.

 

(Psm 145:8)  Litościwy jest Pan i i łaskawy, cierpliwy i bardzo miłosierny.

 

(Psm 145:9)  Słodki jest Pan dla wszystkich, a litość Jego nad wszystkimi Jego dziełami.

 

(Psm 145:10)  Niech wyznają Cię, Panie, wszystkie Twoje dzieła, a święci Twoi niech Cię błogosławią.

 

(Psm 145:11)  Niech głoszą chwałę Twego królestwa i niech mówią o Twej potędze.

 

(Psm 145:12)  Aby obwieszczać potęgę Twoją synom ludzkim i wspaniałą chwałę Twojego królestwa.

 

(Psm 145:13)  Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków a panowanie Twoje z pokolenia na pokolenie. Wierny jest Pan w swoich słowach i święty we wszystkich swych dziełach.

 

(Psm 145:14)  Pan podtrzymuje wszystkich, którzy upadają, i podnosi wszystkich powalonych.

 

(Psm 145:15)  Oczy wszystkich w Tobie ufają, a Ty im dajesz pokarm we właściwym czasie.

 

(Psm 145:16)  Ty otwierasz swą rękę i napełniasz łaskawie wszystko, co żyje.

 

(Psm 145:17)  Sprawiedliwy Pan na wszystkich swych drogach i święty we wszystkich swych dziełach.

 

(Psm 145:18)  Bliski jest Pan wszystkim, którzy Go wzywają, wszystkim wzywającym Go w prawdzie.

 

(Psm 145:19)  Spełnia wolę tych, co się Go boją, wysłucha ich modłów i zbawi ich.

 

(Psm 145:20)  Pan strzeże wszystkich, którzy Go miłują, lecz wszystkich grzeszników wytraci.

 

(Psm 145:21)  Chwałę Pańską niechaj głoszą me usta, niech wszelkie ciało błogosławi Jego święte imię wiecznie, na wiek wieku!

 

(Psm 146:1)  [Wychwalajcie Pana. Aggeusza i Zachariasza,którzy przybyli z uprowadzonymi do Babilonii. O porannej służbie kapłanów. Lamentacja i uwielbienie z pouczeniem Bożym]. Chwal, duszo moja, Pana!

 

(Psm 146:2)  Chwalił będę Pana moim życiem, grał będę memu Bogu, póki istnieję.

 

(Psm 146:3)  Nie pokładajcie ufności we władcach, ni w synach ludzkich, bo w nich nie ma zbawienia.

 

(Psm 146:4)  Gdy duch go opuści, powróci do ziemi; w ów dzień przepadną wszystkie jego zamysły.

 

(Psm 146:5)  Błogosławiony, komu Bóg Jakuba jest pomocą, kto ma nadzieję w Panu, Bogu swoim.

 

(Psm 146:6)  On stworzył niebo i ziemię, morze i wszystko, co w nich jest. On strzeże prawdy na wieki.

 

(Psm 146:7)  On bierze w obronę skrzywdzonych, On daje pokarm zgłodniałym. Pan uwalnia więźniów.

 

(Psm 146:8)  Pan podnosi powalonych, Pan ślepców czyni mądrymi, Pan miłuje sprawiedliwych.

 

(Psm 146:9)  Pan strzeże obcych; sierotę i wdowę przygarnia, a drogę grzeszników zatraci.

 

(Psm 146:10)  Pan będzie królował na wieki, Bóg twój, Syjonie, z pokolenia na pokolenie.

 

(Psm 147:1)  Wychwalajcie Pana. Aggeusza i Zachariasza. [O Zorobabelu, kapłanie Jozuem i Ezdraszu, którzy troszczyli się o odbudowę świątyni. A dla nas uwielbienie i pouczenie Boże]. Chwalcie Pana, bo dobry jest psalm, Bogu naszemu niech miłą będzie chwała.

 

(Psm 147:2)  Pan buduje Jeruzalem i gromadzi rozproszonych Izraela.

 

(Psm 147:3)  On uzdrawia skruszonych sercem i opatruje ich rany.

 

(Psm 147:4)  On liczy bezmiar gwiazd, nadając im wszystkim imiona.

 

(Psm 147:5)  Wielki jest nasz Pan i wielka Jego potęga, a Jego mądrość jest bez miary.

 

(Psm 147:6)  Pan podtrzymuje cichych, grzeszników zaś poniża do ziemi.

 

(Psm 147:7)  Zacznijcie dla Pana wyznanie, grajcie na cytrze naszemu Bogu.

 

(Psm 147:8)  On niebo okrywa chmurami, On ziemi zsyła deszcze. On sprawia, że w górach wschodzi trawa.

(Psm 147:9)  On daje bydłu pokarm i pisklętom kruków, które Go wzywają.

(Psm 147:10)  Nie ma upodobania w sile konia, ani się nie lubuje w mocy męża.

(Psm 147:11)  Pan upodobał sobie w tych, co się Go boją i złożyli nadzieję w Jego miłosierdziu.

(Psm 147:12)  Wychwalajcie Pana. Aggeusza i Zachariasza. [Gdy troszczyli się o dokończenie odbudowy świątyni jerozolimskiej. Uwielbienie z pouczeniem Bożym]. Chwal, Jerozolimo, Pana, Syjonie, sław twojego Boga.

(Psm 147:13)  Umocnił bowiem zawory bram twoich, pobłogosławił synom twoim w tobie.

(Psm 147:14)  On wprowadził pokój w twe granice, obfitością zboża cię nasycił.

(Psm 147:15)  On posyła swe polecenie na ziemię i szybko pobiegnie Jego słowo.

(Psm 147:16)  On śnieg daje jak wełnę, mgłę jak popiół rozrzuca.

(Psm 147:17)  On posyła swój grad jak okruchy chleba; wobec Jego mrozu któż się ostoi?

(Psm 147:18)  On pośle swoje słowo i roztopią się, Jego duch powieje, a popłyną wody.

(Psm 147:19)  On oznajmił swoje słowo Jakubowi, Izraelowi swoje nakazy i wyroki.

(Psm 147:20)  Nie uczynił tak żadnemu narodowi, nie objawił im swoich wyroków.

 

Psalm 148

(Psm 148:1)  Wychwalajcie Pana. Aggeusza i Zachariasza. [Pouczenie Boże, gdy po uniżeniu zostali wywyższeni i sławili Pana Zastępów]. Chwalcie Pana z niebios, chwalcie Go na wysokościach.

(Psm 148:2)  Chwalcie Go, wszyscy Jego aniołowie, chwalcie Go, wszystkie Jego moce.

(Psm 148:3)  Chwalcie Go, słońce i księżycu, chwalcie Go, wszystkie gwiazdy i światło.

(Psm 148:4)  Chwalcie Go, niebiosa niebios, i wódy, które są ponad niebiosami.

(Psm 148:5)  Niechaj chwalą imię Pana, bo On rzekł, a stały się, On nakazał, a zostały stworzone.

(Psm 148:6)  Ustanowił je na zawsze i na wiek wieku, ustanowił prawo, które nie przeminie.

(Psm 148:7)  Chwalcie Pana z ziemi, smoki i wszystkie głębiny:

(Psm 148:8)  Ogniu, gradzie, śniegu, szronie, wichry, które spełniacie Jego rozkazy.

(Psm 148:9)  Góry i wszelkie pagórki, drzewa owocowe i wszystkie cedry.

(Psm 148:10)  Zwierzęta dzikie i wszelkie bydło, płazy i ptactwo skrzydlate.

(Psm 148:11)  Królowie ziemi i wszystkie ludy, władcy i wszyscy sędziowie ziemi.

(Psm 148:12)  Młodzieńcy i dziewice, starcy z młodzieżą,

(Psm 148:13)  niech wychwalają imię Pana, bo tylko Jego imię jest wzniosłe; wyznawanie Jego na ziemi i w niebie.

(Psm 148:14)  On wzniesie róg swego ludu. Hymn dla wszystkich Jego świętych, synów Izraela, ludu, który jest Mu bliski.

 

Psalm 149

(Psm 149:1)  [O nowej świątyni. Uwielbienie z pouczeniem Bożym].Wychwalajcie Pana. Śpiewajcie Panu pieśń nową; chwała Jego w zgromadzeniu świętych.

(Psm 149:2)  Niech się Izrael weseli w swoim Stwórcy, a synowie Syjonu radują się w swym Królu.

(Psm 149:3)  Niech sławią Jego imię z tańcem, niechaj Mu grają na bębnie i cytrze.

(Psm 149:4)  Bo Pan ma upodobanie w swym ludzie, pokornych wywyższy w zbawieniu.

(Psm 149:5)  Niechaj się chlubią święci w chwale, niech się radują na swych posłaniach.

(Psm 149:6)  Wysławianie Boga w ich ustach, a w ich rękach miecze obosieczne.

(Psm 149:7)  Aby dokonać pomsty wśród pogan, karania pośród ludów.

(Psm 149:8)  Aby zakuć ich królów w kajdany, a ich możnych w żelazne łańcuchy.

(Psm 149:9)  Aby dokonać sądu na nich pisanego: to jest chwałą wszystkich świętych Jego.

 

Psalm 150 (Ps 150)

(Psm 150:1)  [Zachęta do chwalenia cudowności tego, co w Duchu zapisano i zapieczętowano].Wychwalajcie Pana. Chwalcie Pana w Jego świątyni, chwalcie Go na firmamencie Jego potęgi.

Psm 150:2 Chwalcie Go w Jego potężnych dziełach, chwalcie Go w niezmiernej Jego wielkości.

Psm 150:3 Chwalcie Go dźwiękiem trąby, chwalcie Go na harfie i cytrze.

Psm 150:4 Chwalcie Go na bębnie i tańcem, chwalcie Go na strunach i flecie.

Psm 150:5 Chwalcie Go na dźwięcznych cymbałach, chwalcie Go na cymbałach brzęczących.

Psm 150:6 Wszelki duch niech chwali Pana. Wychwalajcie Pana. [Zachęta skierowana do miasta Bożego, aby zgromadzeni z całego świata śpiewali chwałę Pana ustami i duchem]

Psalm 151 (Ps 151)

Psm 151:1 Własnoręcznie napisany przez Dawida i poza liczbą, [Gdy walczył samotnie z Goliatem].

2 Najmniejszy byłem wśród moich braci i najmłodszy w domu ojca mego; pasałem owce ojca mego.

3 Ręce moje uczyniły flet, palce moje grały na psalterium.

4 A któż wysławi Pana mego: On jest Panem, On wysłucha!

5 On posłał anioła swego i zabrał mnie od owiec ojca mego i namaścił mnie olejem namaszczenia swego.

6 Bracia moi byli piękni i potężni, lecz nie w nich upodobał Pan sobie.

7 Wyszedłem naprzeciw cudzoziemca, a on mnie przeklinał swymi bożkami.

8 Lecz ja wyrwałem mu miecz, odciąłem mu głowę i zdjąłem hańbę z synów Izraela!

 

 

 

 

 

 

http://pwtw.pl/wp-content/uploads/wst/7/Kowalski.pdfhttps://pl.wikipedia.org/wiki/Psalmy_syryjskiehttp://torahdrivenlife.com/texts-and-commentaries/studies-in-the-apocrypha/psalm-151-155/

 

Księga Psalmów Apokryficznych

 

 

Psalm 151 (Ps 151)

„Ten Psalm  jest rzeczywistym [Psalmem] Dawida, aczkolwiek dodatkowy, kiedy on walczył w pojedynku z Goliatem.”

(1) Własnoręcznie napisany przez Dawida i poza liczbą, [Gdy walczył samotnie z Goliatem].

(2) Najmniejszy byłem wśród moich braci i najmłodszy w domu ojca mego; pasałem owce ojca mego.

(3) Ręce moje uczyniły instrument muzyczny, palce moje grały na psalterium.

(4) A któż wysławi Pana mego: On jest Panem, On wysłucha!

(5) On posłał anioła swego i zabrał mnie od owiec ojca mego i namaścił mnie olejem namaszczenia swego.

(6) Bracia moi byli przystojni i potężni, lecz nie w nich upodobał Pan sobie.

(7) Wyszedłem naprzeciw Filistyńczykowi, a on mnie przeklinał swymi bożkami.

(8) Lecz ja wyrwałem mu miecz, odciąłem mu głowę i zdjąłem hańbę z synów Izraela!

Psalm 152 (Ps 152)

(1) Modlitwa Ezekiasza. Głosem donośnym chwalcie Boga, w licznym zgromadzeniu głoście Jego chwałę.

(2) W tłumie sprawiedliwych śpiewajcie Jego pochwałę i z prawymi głoście Jego uwielbienie

(3) Złączcie z dobrymi wasze dusze i z doskonałymi, aby chwalić Najwyższego.

(4) Zbierzcie się razem, aby głosić Jego moc, I nieustannie opowiadajcie o Jego zbawieniu oraz o Jego chwale wszystkim prostaczkom.

(5) Aby majestat Pana się objawił, mądrość została dana, aby opowiadano dzieła Jego, objawiona została człowiekowi.

(6) Po to, by objawić prostaczkom Jego moc nauczyć tych, którym brak rozsądku, Jego uwielbienia,

(7) Tych, którzy dalecy są od jej bramy oddzieleni od jej drzwi

(8) Albowiem wzniosły jest Pan Jakuba i chwała Jego ponad wszystkie Jego dzieła.

(9) A kto chwali Najwyższego, będzie Mu miły jak ten, kto składa ofiarę pokarmową,

(10) I jak ten, kto ofiaruje kozły i cielce, jak ten, kto natłuszcza ołtarz mnóstwem ofiar całopalnych, jak zapach wonności z ręki sprawiedliwych.

(11) Z bram sprawiedliwych słychać jej głos, a z głosu sprawiedliwych jej napomnienie.

(12) A gdy jedzą, są prawdziwie nasyceni, także gdy piją we wspólnocie

(13) Rozmowy ich dotyczą Prawa Najwyższego, a słowa ich opowiadają Jego moc.

(14) Jakże dalekie jest od bezbożnych jej słowo i od wszystkich nieprawych jej znajomość

(15) Oto oko Pana nad dobrymi się zmiłuje, a nad czcicielami jego obfitować będzie łaska i od złej godziny dusze ich wybawi.

(16) Błogosławiony Pan, który wyzwala nieszczęśliwych z ręki obcych i wybawia doskonałych z ręki bezbożnych który podnosi róg z Jakuba, i sędzia narodów poza Izraelem.

(17) Który utrwala swój przybytek na Syjonie i ozdabia na wieki wieków w Jeruzalem.

Psalm 153 (Ps 153)

(1) Modlitwa Judejczyków z Persji, którzy dostali zezwolenie na powrót do domu. Panie, wołałem do Ciebie: wysłuchaj mnie!

(2) Rozłożyłem ręce ku Twoim świętym siedzibom. Nakłoń swe ucho i spełnij moją prośbę!

(3) Błaganiu memu nie odmawiaj!

(4) Buduj mą duszę i nie zatracaj jej!

(5) I nie pozostawiaj jej bezbronną wobec bezbożnych!

(6) Wyświadczających zło oddal ode mnie, Sędzio prawy!

(7) Panie, nie sądź mnie według moich grzechów, gdyż nie jest czysty przed Tobą nikt z żyjących

(8) Naucz mnie, Panie, Twego Prawa i sądy Twoje wyłóż mi,

(9) Aby liczni usłyszeli o dziełach Twoich, a ludy wysławiały Twój majestat.

(10) Wspomnij na mnie i o mnie nie zapominaj, i nie prowadź mnie w położenie zbyt trudne dla mnie.

(11) Grzechy mej młodości odsuń ode mnie i mego buntu nie pamiętaj mi.

(12) Oczyść mnie, Panie, od złego trądu, i niech nie wróci znów do mnie.

(13) Wyrwij ze mnie jego korzeń, i niech we mnie nie wypuści swych liści.

(14) Potężny i wielki jesteś, Panie, dlatego spełnisz moją prośbę.

(15) Kogo mam wzywać, by mi dał? A ludzie – kto wzmacnia ich siłę?

(16) Od Ciebie, Panie, pochodzi ma ufność. Wołałem do Pana i wysłuchał mnie uleczył pęknięcie mego serca.

(17) Drzemałem i spałem, śniłem i również obudziłem się.

(18) I podtrzymałeś mnie, Panie i wytrwam, bo Pan mnie wyzwolił.

(19) Zobaczę teraz ich zawstydzenie. Zaufałem Tobie i nie będę zawstydzony. Daj chwałę na zawsze i na wieki wieków.

(20) Wybaw Izraela, Twego wybrańca, tych, którzy są z domu Jakuba, Twego ulubieńca.

Psalm 154 (Ps 154)

 

(1) Modlitwa Dawida gdy lew i wilk porwały owcę z jego stada. Boże, Boże, przyjdź mi z pomocą, wspomóż mnie i ocal, i wybaw duszę moją od zabójców

(2) Zejdę do Hadesu z przyczyny lwiej paszczy albo wilk mnie pożre

(3) Nie wystarcza im czyhać na trzodę mego ojca wyrywać owcę z jego stada że też mnie chcą zatraci

(4) Oszczędź, Panie, Twego wybrańca i ocal Twego Świętego od zguby by trwał w wielbieniu Ciebie przez całe swe życie i chwalił Twoje wzniosłe imię

(5) Skoro wybawiłeś go z rąk niszczycielskiej śmierci i skoro wyrwałeś mnie, więźnia, z paszcz dzikich zwierząt,

(6) Szybko, Panie, poślij sprzed swego oblicza wybawiciela i wyrwij mnie ze stojącego otworem dołu, który chce mnie uwięzić w swych czeluściach.

Psalm 155 (Ps 155)

 

(1) Modlitwa Dawida, którego Bóg wybawił od lwa i wilka. Sławcie Pana, wy, wszystkie ludy, chwalcie Go i błogosławcie Jego imię

(2) Gdyś wybawił duszę wybrańca z mocy śmierci i ocalił swego świętego od zagłady

(3) I z sieci Hadesu wyzwolił mnie, i wyprowadził moją duszę z niezgłębionej przepaści

(4) Gdyż o mało co, zanim mi zesłał wybawienie, dwoje zwierząt rozdarłoby mnie na dwie części.

(5) Lecz posłał anioła swego i zamknął przede mną rozwarte paszcze, i ocalił moje życie od zagłady.

(6) Niech Go chwali dusza moja i niech Go wywyższa za wszystkie łaski, które uczynił i które stale

---

Modlitwa Manassesa – krótki utwór starotestamentowy, umieszczony w Septuagincie. W prawosławiu uważany za deuterokanoniczny i umieszczany jako zakończenie 2 Księgi Kronik^[1]. Przez Kościół katolicki i Kościoły protestanckie zaliczany do apokryfów.

Jest to krótki utwór mający charakter pieśni błagalnej, przypisywanej królowi Manassesowi. Jego treść nawiązuje do fragmentów 2 Księgi Kronik, mówiących o pokucie wiarołomnego władcy^[2][3].

Tekst powstał w języku greckim między 200 a 70 rokiem p.n.e.^[4] Zachował się jego przekład łaciński umieszczony w Didaskaliach i Konstytucjach apostolskich oraz niektórych rękopisach Wulgaty; zamieszczono ją też jako dodatek w Wulgacie sykstoklementyńskiej^[1].

Mała adnotacja. Słowo ”Amen / amen” – tłumaczę na język polski lub angielski na: niech tak się stanie (so be it), niech tak będzie (let It Be),

 

---

Psalm 156 (Ps 156)

(1) Modlitwa Manassesa. Panie, Boże wszechmogący ojców naszych, Abrahama, Izaaka i Jakuba, i potomstwa ich sprawiedliwego!

(2) Tyś stworzył niebo i ziemię, i całe ich piękno,

(3) Ty morza granice oznaczyłeś Twoim rozkazem,

(4) Tyś otchłań zamknął i zapieczętował przez grozę swego chwalebnego imienia, którego lękają się wszyscy, i drżą przed mocą Twoją.

(5) Nie do zniesienia jest gniew Twój straszliwy na grzeszników, niezmierzone zaś i niepojęte miłosierdzie, według Twej obietnicy.

(6) Ty bowiem jesteś Panem, najwyższym ponad całą ziemią, cierpliwym, wielce miłosiernym i bolejącym nad ludzką złością.

(7) Panie, w dobroci swojej obiecałeś grzesznikom łaskę nawrócenia i odpuszczenie grzechów.

(8) Ty, Boże sprawiedliwych, nie nakazałeś pokuty sprawiedliwym: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi, oni bowiem nie zgrzeszyli przeciw Tobie.

(9) Moje zaś nieprawości mnogie są, ponieważ więcej grzechów popełniłem niż jest piasku nad morskim brzegiem.

(10) Kark zgiąłem w żelaznych kajdanach i nie ma dla mnie wytchnienia, gdyż wzbudziłem Twój gniew zapalczywy i to, co złe jest przed Tobą, zrobiłem, popełniając obrzydliwości i obrażając Ciebie wielce.

(11) A teraz zginam kolana mego serca, prosząc, Panie, o dobroć Twoją.

(12) Zgrzeszyłem, Panie, zgrzeszyłem, i uznaję moją nieprawość.

(13) Błagam Cię, Panie, odpuść mi, odpuść mi, nie zgub mnie wraz z moimi nieprawościami, nie skazuj mnie na wieczne nieszczęścia.

(14) Ty zbawisz mnie, niegodnego, według Twego wielkiego miłosierdzia.

(15) A ja będę Cię zawsze chwalił, przez wszystkie dni mego życia, gdyż Ciebie chwalą wszystkie moce niebieskie, i Tobie chwała na wieki wieków. Niech tak się stanie.

---

Psalmy Z Qumran

http://torahdrivenlife.com/texts-and-commentaries/studies-in-the-apocrypha/psalm-151-155/

Przetłumaczyłem z powyższego linki.

Psalm 157  (Ps 157)

(1) Prośba o Wybawienie. Robak ci nie dziękuję, ani larwa opowiada o Twoim miłosierdziu.

(2) Tylko żywi dziękują Tobie, wszyscy którym powinęła się stopa składają podziękowania Tobie, kiedy dokonujesz swe miłosierdzie znane im i czynisz im zrozumienie Twojej sprawiedliwości.

(3) Za duszę całego życia jest w twojej dłoni, i dałeś oddech, wszystkim ciałom. 

(4) O Panie, czy do nas zgodnie z Twoją dobroć, w zależności od wielkości Twoich łask, a według wielkości Twoich prawych czynów.

(5) Pan słucha głosu wszystkich, którzy miłują Imię Jego, a On nie zezwala Jego miłosierdzie, odeszło od nich.

(6) Błogosławiony Pan, który dokonuje dobre czyny, który koronuje Swoich z osobna z miłosierdziem i litością.

(7) Moja dusza krzyczy by chwalić Twoje imię, aby chwalić Twoje miłosierdzie z radości, by ogłosić Twoją wierność; bo nie ma ograniczeń co do Twoich pochwał.

(8) Należałem do śmierci z powodu moich grzechów, a moje nieprawości sprzedały mnie do Hadesu;

(9) Ale uratowałeś mnie, o Panie, według wielkości miłosierdzia Twego, i według wielkości Twoich prawych czynów.

(10) W rzeszy samej, ukochałem Twoje Imię, i miałem schronienie w Twoim cieniu.

(11) Serce umacnia się, gdy Pamiętam Twoją potęgę, i polegam na Twoich łaskach.

(12) Wybacz mi moje grzechy, Panie, i oczyść mnie z moich nieprawości.

(13) Daj mi ducha wierności i wiedzę; niech nie będę zniesławiony w ruinę.

(14) Nie dopuść występnym albo duchom nieczystym, żeby mnie wyprzedziły, i nie pozwalaj na ból lub zła skłonności do posiadania moich kości;

(15) Dla Ciebie, Panie, jest moja pochwała, i pokładam nadzieję w Tobie każdego dnia.

(16) Cieszcie się ze mną bracia moi, a dom Ojca mego jest zdumiony swojej łaskawości.

(17) Będę zawsze radował się w Tobą.

 

Psalm 158 (Ps 158)

(1) Hymn do Syjonu. Pamiętać będę o tobie, Syjonie, dla błogosławieństwa. Kocham cię z całą moją mocą; za twoją pamięć jest się błogosławionym na wieki.

(2) Twoja nadzieja jest wspaniała, Syjonie; pokój i zbawienie Twoje oczekiwane przyjdzie.

(3) Pokolenie za pokoleniem zamieszka w tobie, a pokolenia sprawiedliwych będzie twym ornamentem.

(4) Ci którzy pragną dnia zbawienia twego, radować się będą wielkością twojej chwały.

(5) Są oni karmieni pełnią Twojej chwały, a w Twych pięknych ulicach, wydadzą oni dzwoniące dźwięki.

(6) Będziesz pamiętać sprawiedliwe czyny twoich proroków, i będą wysławiać się w czynach Twoich prawych.

(7) Oczyść przemoc z pośród was; Może kłamstwo i niegodziwość będzie być odcięte od ciebie.

(8) Twoi synowie rozweselą w tobie, a umiłowani Twoi powinni być dołączyć do Ciebie. Ile oni mają nadzieję w Twoim zbawieniu?

(9) Ileż Twoi doskonali opłakiwali Ciebie?

(10) Twoja nadzieja, Syjonie, nie zginie, a oczekiwanie Twoje nie zostanie zapomniane.

(11) Czy jest tam sprawiedliwy człowiek, który zginął? Czy jest tam człowiek który uniknął swej niegodziwości.

(12) Człowiek próbował według swojej ścieżki, każda jest spłacana według jego uczynków

(13) Twoje gnębiciele zostaną odcięci wokół ciebie, Syjonie, a wszyscy, którzy Ciebie nienawidzą zostaną rozproszeni.

(14) Twoja chwała jest miła, Syjonie; wznosi się na całym świecie.

(15) Pamiętać Cię będę wiele razy dla błogosławieństwa, a ja błogosławię Ciebie z całego serca.

(16) Będziesz osiągnąć wieczną sprawiedliwość, i otrzymywać błogosławieństwa od szlachetnych.

(17) Zapoznaj się z wizją, która mówi o tobie, a sny proroków prosiły o Ciebie.

(18) Bądź wywyższony i uniesiony, Syjonie, oraz chwal Najwyższego, Twego Odkupiciela. Niech moja dusza raduje się w twojej chwale!

Psalm 159 (Ps 159)

(1) Hymn do imienia Pana. W pośrodku zgromadzenia będą chwalić imię Pana

(2) Gdyż On przyszedł, aby ocenić każde działanie, aby usunąć występnych z ziemi, tak że nie zostaną uznawani synowie nieprawości.

(3) Niebiosa udzielą ich rosę i nie będzie suszy w swych granicach.

(4) Ziemia wydaje owoc w swoim czasie, a jego rezultat nie powinien zawieść.

(5) Owoce drzewa wydaje owoc w swoich winnicach, a ziemia nie powinna oszukiwać swych rezultatów.

(6) Ubodzy będą jedli, i ci, którzy boją się Boga zostaną napełnieni.

 

Psalm 160 (Ps 160)

(1) Hymn Do Judy. Dni przyjdą, kiedy niebo i ziemia będą chwalić razem. Niech wszystkie gwiazdy zmierzchu oddają pokłon!

(2) Raduj się Judo; raduj się! Ciesz się, ciesz się i rozwesel się z radości!

(3) Uczcij swoje święta i dotrzymuj swoich obietnic; bo nie ma złości w środku.

(4) Podnieś rękę i wzmocnij swoją prawą rękę!

(5) Oto wróg zginie, a wszyscy pracownicy nieprawości zostaną rozproszeni;

(6) Ale Ty, O Panie, jesteś wieczny, a Twoja chwała będzie na wieki wieków. Chwalcie Pana!

Psalm 161 (Ps 161)

(1) Hymn Do Stwórcy. Wielki i święty jest Pan. Święty nad świętymi z pokolenia na pokolenie.

(2) Majestat idzie przed Nim, a liczebność wielu wód przychodzi do Niego.

(3) Miłosierdzie i prawda otaczają Jego oblicze; Prawda, sąd i prawość są piedestałem Jego tronu.

(4) On dzieli światło od nieznanego, i ustanawia On świt przez poznanie Jego serca.

(5) Wszyscy Jego posłańcy śpiewali kiedy zobaczyli go; On im pokazał to, co oni nie wiedzieli.

(6) On wieńczy góry z owocami, z dobrym jedzeniem dla wszystkich żyjących.

(7) Niech będzie błogosławiony Pan ziemi ,wraz z Jego mocą; On ustanawia świat przez Jego mądrości.

(8) Wyciągnął niebiosa przez Jego zrozumienie i wyprowadził naprzód wiatr od Swoich rezerwach

(9) Uczynił błyskawice dla deszczu, i sprawił, że podnoszą się chmury z krańca ziemi.

---

 

http://christianmedia.us/LXXE/psalms.html

Psalm 1

1 Blessed is the man who has not walked in the counsel of the ungodly, and has not stood in the way of sinners, and has not sat in the seat of evil men. 2 But his pleasure is in the law of the Lord; and in his law will he meditate day and night. 3 And he shall be as a tree planted by the brooks of waters, which shall yield its fruit in its season, and its leaf shall not fall off; and whatsoever he shall do shall be prospered.

4 Not so the ungodly; —not so: but rather as the chaff which the wind scatters away from the face of the earth. 5 Therefore the ungodly shall not rise in judgment, nor sinners in the counsel of the just. 6 For the Lord knows the way of the righteous; but the way of the ungodly shall perish.

Psalm 2

2:1 Wherefore did the heathen rage, and the nations imagine vain things? 2 The kings of the earth stood up, and the rulers gathered themselves together, against the Lord, and against his Christ; 3 saying, Let us break through their bonds, and cast away their yoke from us.

4 He that dwells in the heavens shall laugh them to scorn, and the Lord shall mock them. 5 Then shall he speak to them in his anger, and trouble them in his fury. 6 But I have been made king by him on Sion his holy mountain, 7 declaring the ordinance of the Lord: the Lord said to me, Thou art my Son, to-day have I begotten thee. 8 Ask of me, and I will give thee the heathen for thine inheritance, and the ends of the earth for thy possession. 9 Thou shalt rule them with a rod of iron; thou shalt dash them in pieces as a potter’s vessel.

10 Now therefore understand, ye kings: be instructed, all ye that judge the earth. 11 Serve the Lord with fear, and rejoice in him with trembling. 12 Accept correction, lest at any time the Lord be angry, and ye should perish from the righteous way: whensoever his wrath shall be suddenly kindled, blessed are all they that trust in him.

 

Psalm 3
A Psalm of David, when he fled from the presence of his son Abessalom.

3:1 O Lord, why are they that afflict me multiplied? many rise up against me. 2 Many say concerning my soul, There is no deliverance for him in his God. Pause.

3 But thou, O Lord, art my helper: my glory, and the one that lifts up my head. 4 I cried to the Lord with my voice, and he heard me out of his holy mountain. Pause. 5 I lay down and slept; I awaked; for the Lord will help me. 6 I will not be afraid of ten thousands of people, who beset me round about. 7 Arise, Lord; deliver me, my God: for thou hast smitten all who were without cause mine enemies; thou hast broken the teeth of sinners. 8 Deliverance is the Lord’s, and thy blessing is upon thy people.

Psalm 4
For the End, a Song of David among the Psalms.

4:1 When I called upon him, the God of my righteousness heard me: thou hast made room for me in tribulation; pity me, and hearken to my prayer.

2 O ye sons on men, how long will ye be slow of heart? wherefore do ye love vanity, and seek falsehood? Pause. 3 But know ye that the Lord has done wondrous things for his holy one: the Lord will hear me when I cry to him. 4 Be ye angry, and sin not; feel compunction upon your beds for what ye say in your hearts. Pause. 5 Offer the sacrifice of righteousness, and trust in the Lord.

6 Many say, Who will shew us good things? the light of thy countenance, O Lord, has been manifested towards us. 7 Thou hast put gladness into my heart: they have been satisfied with the fruit of their corn and wine and oil. 8 I will both lie down in peace and sleep: for thou, Lord, only hast caused me to dwell securely.

Psalm 5
For the end, a Psalm of David, concerning her that inherits.

5:1 Hearken to my words, O Lord, attend to my cry. 2 Attend to the voice of my supplication, my King, and my God: for to thee, O Lord, will I pray. 3 In the morning thou shalt hear my voice: in the morning will I wait upon thee, and will look up. 4 For thou art not a god that desires iniquity; neither shall the worker of wickedness dwell with thee. 5 Neither shall the transgressors continue in thy sight: thou hatest, O Lord, all them that work iniquity. 6 Thou wilt destroy all that speak falsehood: the Lord abhors the bloody and deceitful man. 7 But I will enter into thine house in the multitude of thy mercy: I will worship in thy fear toward thy holy temple.

8 Lead me, O Lord, in thy righteousness because of mine enemies; make my way plain before thy face. 9 For there is no truth in their mouth; their heart is vain; their throat is an open sepulchre; with their tongues they have used deceit. 10 Judge them, O God; let them fail of their counsels: cast them out according to the abundance of their ungodliness; for they have provoked thee, O Lord.

11 But let all that trust on thee be glad in thee: they shall exult for ever, and thou shalt dwell among them; and all that love thy name shall rejoice in thee. 12 For thou, Lord, shalt bless the righteous: thou hast compassed us as with a shield of favour.

Psalm 6
For the End, a Psalm of David among the Hymns for the eighth.

6:1 O Lord, rebuke me not in thy wrath, neither chasten me in thine anger. 2 Pity me, O Lord; for I am weak: heal me, O Lord; for my bones are vexed. 3 My soul also is grievously vexed: but thou, O Lord, how long? 4 Return, O Lord, deliver my soul: save me for thy mercy’s sake. 5 For in death no man remembers thee: and who will give thee thanks in Hades? 6 I am wearied with my groaning; I shall wash my bed every night; I shall water my couch with tears. 7 Mine eye is troubled because of my wrath; I am worn out because of all my enemies.

8 Depart from me, all ye that work iniquity; for the Lord has heard the voice of my weeping. 9 The Lord has hearkened to my petition; the Lord has accepted my prayer. 10 Let all mine enemies be put to shame and sore troubled: let them be turned back and grievously put to shame speedily.

Psalm 7
A Psalm of David, which he sang to the Lord because of the words of Chusi the Benjamite.

7:1 O Lord my God, in thee have I trusted: save me from all them that persecute me, and deliver me. 2 Lest at any time the enemy seize my soul as a lion, while there is none to ransom, nor to save.

3 O Lord my God, if I have done this; (if there is unrighteousness in my hands;) 4 if I have requited with evil those who requited me with good; may I then perish empty by means of my enemies. 5 Let the enemy persecute my soul, an take it; and let him trample my life on the ground, and lay my glory in the dust. Pause.

6 Arise, O Lord, in thy wrath; be exalted in the utmost boundaries of mine enemies: awake, O Lord my God, according to the decree which thou didst command. 7 And the congregation of the nations shall compass thee: and for this cause do thou return on high. 8 The Lord shall judge the nations: judge me, O Lord, according to my righteousness, and according to my innocence that is in me. 9 Oh let the wickedness of sinners come to an end; and then thou shalt direct the righteous, O God that searchest the hearts and reins.

10 My help is righteous, coming from God who saves the upright in heart. 11 God is a righteous judge, and strong, and patient, not inflicting vengeance every day. 12 If ye will not repent, he will furbish his sword; he has bent his bow, and made it ready. 13 And on it he has fitted the instruments of death; he has completed his arrows for the raging ones.

14 Behold, he has travailed with unrighteousness, he has conceived trouble, and brought forth iniquity. 15 He has opened a pit, and dug it up, and he shall fall into the ditch which he has made. 16 His trouble shall return on his own head, and his unrighteousness shall come down on his own crown. 17 I will give thanks to the Lord according to his righteousness; I will sing to the name of the Lord most high.

Psalm 8
For the end, concerning the wine-presses, a Psalm of David.

8:1 O Lord, our Lord, how wonderful is thy name in all the earth! for thy magnificence is exalted above the heavens. 2 Out of the mouth of babes and sucklings hast thou perfected praise, because of thine enemies; that thou mightest put down the enemy and avenger.

3 For I will regard the heavens, the work of thy fingers; the moon and stars, which thou hast established. 4 What is man, that thou art mindful of him? or the son of man, that thou visitest him? 5 Thou madest him a little less than angels, thou hast crowned him with glory and honour; 6 and thou hast set him over the works of thy hands: thou hast put all things under his feet: 7 sheep and all oxen, yea and the cattle of the field; 8 the birds of the sky, and the fish of the sea, the creatures passing through the paths of the sea. 9 O Lord our Lord, how wonderful is thy name in all the earth!

Psalm 9
For the end, a Psalm of David, concerning the secrets of the Son.

9:1 I will give thanks to thee, O Lord, with my whole heart; I will recount all thy wonderful works. 2 I will be glad and exult in thee: I will sing to thy name, O thou Most High.

3 When mine enemies are turned back, they shall be feeble and perish at thy presence. 4 For thou hast maintained my cause and my right; thou satest on the throne, that judgest righteousness. 5 Thou hast rebuked the nations, and the ungodly one has perished; thou hast blotted out their name for ever, even for ever and ever. 6 The swords of the enemy have failed utterly; and thou hast destroyed cities: their memorial has been destroyed with a noise, 7 but the Lord endures for ever: he has prepared his throne for judgment. 8 And he will judge the world in righteousness, he will judge the nations in uprightness. 9 The Lord also is become a refuge for the poor, a seasonable help, in affliction. 10 And let them that know thy name hope in thee: for thou, O Lord, hast not failed them that diligently seek thee.

11 Sing praises to the Lord, who dwells in Sion: declare his dealings among the nations. 12 For he remembered them, in making inquisition for blood: he has not forgotten the supplication of the poor.

13 Have mercy upon me, O Lord; look upon my affliction which I suffer of mine enemies, thou that liftest me up from the gates of death: 14 that I may declare all thy praises in the gates of the daughter of Sion: I will exult in thy salvation.

15 The heathen are caught in the destruction which they planned: in the very snare which they hid is their foot taken. 16 The Lord is known as executing judgments: the sinner is taken in the works of his hands. A song of Pause. 17 Let sinners be driven away into Hades, even all the nations that forget God. 18 For the poor shall not be forgotten for ever: the patience of the needy ones shall not perish for ever. 19 Arise, O Lord, let not man prevail: let the heathen be judged before thee. 20 Appoint, O Lord, a lawgiver over them: let the heathen know that they are men. Pause.

Psalm 10

10:1 Why standest thou afar off, O Lord? why dost thou overlook us in times of need, in affliction? 2 While the ungodly one acts proudly, the poor is hotly pursued: the wicked are taken in the crafty counsels which they imagine. 3 Because the sinner praises himself for the desires of his heart; and the unjust one blesses himself. 4 The sinner has provoked the Lord: according to the abundance of his pride he will not seek after him: God is not before him. 5 His ways are profane at all times; thy judgments are removed from before him: he will gain the mastery over all his enemies. 6 For he has said in his heart, I shall not be moved, continuing without evil from generation to generation. 7 Whose mouth is full of cursing, and bitterness, and fraud: under his tongue are trouble and pain. 8 He lies in wait with rich men in secret places, in order to slay the innocent: his eyes are set against the poor. 9 He lies in wait in secret as a lion in his den: he lies in wait to ravish the poor, to ravish the poor when he draws him after him: he will bring him down in his snare. 10 He will bow down and fall when he has mastered the poor. 11 For he has said in his heart, God has forgotten: he has turned away his face so as never to look.

12 Arise, O Lord God; let thy hand be lifted up: forget not the poor. 13 Wherefore, has the wicked provoked God? for he has said in his heart, He will not require it. 14 Thou seest it; for thou dost observe trouble and wrath, to deliver them into thy hands: the poor has been left to thee; thou wast a helper to the orphan. 15 Break thou the arm of the sinner and wicked man: his sin shall be sought for, and shall not be found.

16 The Lord shall reign for ever, even for ever and ever: ye Gentiles shall perish out his land. 17 The Lord has heard the desire of the poor: thine ear has inclined to the preparation of their heart; 18 to plead for the orphan and afflicted, that man may no more boast upon the earth.

Psalm 11
For the end, a Psalm of David.

11:1 In the Lord I have put my trust: how will ye say to my soul, Flee to the mountains as a sparrow? 2 For behold the sinners have bent their bow, they have prepared their arrows for the quiver, to shoot privily at the upright in heart. 3 For they have pulled down what thou didst frame, but what has the righteous done?

4 The Lord is in his holy temple, as for the Lord, his throne is in heaven: his eyes look upon the poor, his eyelids try the sons of men. 5 The Lord tries the righteous and the ungodly: and he that loves unrighteousness hates his own soul. 6 He shall rain upon sinners snares, fire, and brimstone, and a stormy blast shall be the portion of their cup. 7 For the Lord is righteous, and loves righteousness; his face beholds uprightness.

Psalm 12
For the end, A Psalm of David, upon the eighth.

12:1 Save me, O Lord; for the godly man has failed; for truth is diminished from among the children of men. 2 Every one has spoken vanity to his neighbour: their lips are deceitful, they have spoken with a double heart. 3 Let the Lord destroy all the deceitful lips, and the tongue that speaks great words: 4 who have said, We will magnify our tongue; our lips are our own: who is Lord of us?

5 Because of the misery of the poor, and because of the sighing of the needy, now will I arise, saith the Lord, I will set them in safety; I will speak to them thereof openly. 6 The oracles of the Lord are pure oracles; as silver tried in the fire, proved in a furnace of earth, purified seven times. 7 Thou, O Lord, shalt keep us, and shalt preserve us, from this generation, and for ever. 8 The ungodly walk around: according to thy greatness thou has greatly exalted the sons of men.

Psalm 13
For the end, a Psalm of David.

13:1 How long, O Lord, wilt thou forget me? for ever? how long wilt thou turn away thy face from me? 2 How long shall I take counsel in my soul, having sorrows in my heart daily? how long shall my enemy be exalted over me? 3 Look on me, hearken to me, O Lord my God: lighten mine eyes, lest I sleep in death; 4 lest at any time mine enemy say, I have prevailed against him: my persecutors will exult if ever I should be moved.

5 But I have hoped in thy mercy; my heart shall exult in thy salvation. 6 I will sing to the Lord who has dealt bountifully with me, and I will sing psalms to the name of the Lord most high.

Psalm 14
For the end, Psalm of David.

14:1 The fool has said in his heart, There is no God. They have corrupted themselves, and become abominable in their devices; there is none that does goodness, there is not even so much as one. 2 The Lord looked down from heaven upon the sons of men, to see if there were any that understood, or sought after god. 3 They are all gone out of the way, they are together become good for nothing, there is none that does good, no not one. Their throat is an open sepulchre; with their tongues they have used deceit; the poison of asps is under their lips: whose mouth is full of cursing and bitterness; their feet are swift to shed blood: destruction and misery are in their ways; and the way of peace they have not known: there is no fear of God before their eyes.

4 Will not all the workers of iniquity know, who eat up my people as they would eat bread? they have not called upon the Lord. 5 There were they alarmed with fear, where there was no fear; for God is in the righteous generation. 6 Ye have shamed the counsel of the poor, because the Lord is his hope. 7 Who will bring the salvation of Israel out of Sion? when the Lord brings back the captivity of his people, let Jacob exult, and Israel be glad.

Psalm 15
A Psalm of David.

15:1  O Lord, who shall sojourn in thy tabernacle? and who shall dwell in thy holy mountain?

2 He that walks blameless, and works righteousness, who speaks truth in his heart. 3 Who has not spoken craftily with is tongue, neither has done evil to his neighbour, nor taken up a reproach against them that dwelt nearest to him. 4 In his sight an evil-worker is set at nought, but he honours them that fear the Lord. He swears to his neighbour, and disappoints him not. 5 He has not lent his money on usury, and has not received bribes against the innocent. He that does these things shall never be moved.

Psalm 16
A writing of David.

16:1 Keep me, O Lord; for I have hoped in thee. 2 I said to the Lord, Thou art my Lord; for thou has no need of my goodness. 3 On behalf of the saints that are in his land, he has magnified all his pleasure in them. 4 Their weaknesses have been multiplied; afterward they hasted. I will by no means assemble their bloody meetings, neither will I make mention of their names with my lips. 5 The Lord is the portion of mine inheritance and of my cup: thou art he that restores my inheritance to me. 6 The lines have fallen to me in the best places, yea, I have a most excellent heritage.

7 I will bless the Lord who has instructed me; my reins too have chastened me even till night. 8 I foresaw the Lord always before my face; for he is on my right hand, that I should not be moved. 9 Therefore my heart rejoiced an my tongue exulted; moreover also my flesh shall rest in hope: 10 because thou wilt not leave my soul in hell, neither wilt thou suffer thine Holy One to see corruption. 11 Thou hast made known to me the ways of life; thou wilt fill me with joy with thy countenance: at thy right hand there are delights for ever.

Psalm 17
A prayer of David.

17:1 Hearken, O Lord of my righteousness, attend to my petition; give ear to my prayer not uttered with deceitful lips. 2 Let my judgment come forth from thy presence; let mine eyes behold righteousness. 3 Thou has proved mine heart; thou hast visited me by night; thou hast tried me as with fire, and unrighteousness has not been found in me: I am purposed that my mouth shall not speak amiss. 4 As for the works of men, by the words of thy lips I have guarded myself from hard ways. 5 Direct my steps in thy paths, that my steps slip not.

6 I have cried, for thou heardest me, O God: incline thine ear to me, and hearken to my words. 7 Shew the marvels of thy mercies, thou that savest them that hope in thee. 8 Keep me as the apple of the eye from those that resist thy right hand: thou shalt screen me by the covering of thy wings, 9 from the face of the ungodly that have afflicted me: mine enemies have compassed about my soul. 10 They have enclosed themselves with their own fat: their mouth has spoken pride. 11 They have now cast me out and compassed me round about: they have set their eyes so as to bow them down to the ground. 12 They laid wait for me as a lion ready for prey, and like a lion’s whelp dwelling in secret places. 13 Arise, O Lord, prevent them, and cast them down: deliver my soul from the ungodly: draw thy sword, 14 because of the enemies of thine hand: O Lord, destroy them from the earth; scatter them in their life, though their belly has been filled with thy hidden treasures: they have been satisfied with uncleanness, and have left the remnant of their possessions to their babes.

15 But I shall appear in righteousness before thy face: I shall be satisfied when thy glory appears.

Psalm 18
For the end, a Psalm of David, the servant of the Lord; the words which he spoke to the Lord, even the words of this Song, in the day in which the Lord delivered him out the hand of all his enemies, and out the hand of Saul: and he said:

18:1 I will love thee, O Lord, my strength. 2 The Lord is my firm support, and my refuge, and my deliverer; my God is my helper, I will hope in him; he is my defender, and the horn of my salvation, and my helper. 3 I will call upon the Lord with praises, and I shall be saved from mine enemies. 4 The pangs of death compassed me, and the torrents of ungodliness troubled me exceedingly. 5 The pangs of hell came round about me: the snares of death prevented me.

6 And when I was afflicted I called upon the Lord, and cried to my God: he heard my voice out of this holy temple, and my cry shall enter before him, even into his ears.

7 Then the earth shook and quaked, and the foundations of the mountains were disturbed, and were shaken, because God was angry with them. 8 There went up a smoke in his wrath, and fire burst into a flame at his presence: coals were kindled at it. 9 And he bowed the heaven, and came down: and thick darkness was under his feet. 10 And he mounted on cherubs and flew: he flew on the wings of winds. 11 And he made darkness his secret place: round about him was his tabernacle, even dark water in the clouds of the air. 12 At the brightness before him the clouds passed, hail and coals of fire. 13 The Lord also thundered from heaven, and the Highest uttered his voice. 14 And he sent forth his weapons, and scattered them; and multiplied lightnings, and routed them. 15 And the springs of waters appeared, and the foundations of the world were exposed, at thy rebuke, O Lord, at the blasting of the breath of thy wrath.

16 He sent from on high and took me, he drew me to himself out of many waters. 17 He will deliver me from my mighty enemies, and from them that hate me; for they are stronger than I. 18 They prevented me in the day of mine affliction: but the Lord was my stay against them. 19 And he brought me out into a wide place: he will deliver me, because he has pleasure in me. 20 And the Lord will recompense me according to my righteousness; even according to the purity of my hands will he recompense me. 21 For I have kept the way of the Lord and have not wickedly departed from my God. 22 For all his judgments were before me, and his ordinances departed not from me. 23 And I shall be blameless with hem, and shall keep myself from mine iniquity. 24 And the Lord shall recompense me according to my righteousness, and according to the purity of my hands before his eyes.

25 With the holy thou wilt be holy; and with the innocent man thou wilt be innocent. 26 And with the excellent man thou wilt be excellent; and with the perverse thou wilt shew frowardness. 27 For thou wilt save the lowly people, and wilt humble the eyes of the proud. 28 For thou, O Lord, wilt light my lamp: my God, thou wilt lighten my darkness. 29 For by thee shall I be delivered from a troop; and by my God I will pass over a wall. 30 As for my God, his way is perfect: the oracles of the Lord are tried in the fire; he is a protector of all them that hope in him. 31 For who is God but the Lord? and who is a God except our God?

32 It is God that girds me with strength, and has made my way blameless: 33 who strengthens my feet as hart’s feet, and sets me upon high places. 34 He instructs my hands for war: and thou hast made my arms as a brazen bow. 35 And thou hast made me secure in my salvation: and thy right hand has helped me, and thy correction has upheld me to the end; yea, thy correction itself shall instruct me. 36 Thou has made room for my goings under me, and by footsteps did not fail. 37 I will pursue mine enemies, and overtake them; and I will not turn back until they are consumed. 38 I will dash them to pieces and they shall not be able to stand: they shall fall under my feet. 39 For thou hast girded me with strength for war: thou hast beaten down under me all that rose up against me. 40 And thou has made mine enemies turn their backs before me; and thou hast destroyed them that hated me. 41 They cried, but there was no deliverer: even to the Lord, but he hearkened not to them. 42 I will grind them as the mud of the streets: and I will beat them small as dust before the wind. 43 Deliver me from the gain sayings of the people: thou shalt make me head of the Gentiles: a people whom I knew not served me, 44 at the hearing of the ear they obeyed me: the strange children lied to me. 45 The strange children waxed old, and fell away from their paths through lameness.

46 The Lord lives; and blessed be my God; and let the God of my salvation be exalted. 47 It is God that avenges me, and has subdued the nations under me; 48 my deliverer from angry enemies: thou shalt set me on high above them that rise up against me: thou shalt deliver me from the unrighteous man. 49 Therefore will I confess to thee, O Lord, among the Gentiles, and sing to thy name. 50 God magnifies the deliverances of his king; and deals mercifully with David his anointed, and his seed, for ever.

Psalm 19
For the end, a Psalm of David.

19:1 The heavens declare the glory of God; and the firmament proclaims the work of his hands. 2 Day to day utters speech, and night to night proclaims knowledge. 3 There are no speeches or words, in which their voices are not heard. 4 Their voice is gone out into all the earth, and their words to the ends of the world. 5 In the sun he has set his tabernacle; and he comes forth as a bridegroom out of his chamber: he will exult as a giant to run his course. 6 His going forth is from the extremity of heaven, and his circuit to the other end of heaven: and no one shall be hidden from his heat.

7 The law of the Lord is perfect, converting souls: the testimony of the Lord is faithful, instructing babes. 8 The ordinances of the Lord are right, rejoicing the heart: the commandment of the Lord is bright, enlightening the eyes. 9 The fear of the Lord is pure, enduring for ever and ever: the judgments of the Lord are true, and justified altogether. 10 To be desired more than gold, and much precious stone: sweeter also than honey and the honey-comb. 11 For thy servant keeps to them: in the keeping of them there is great reward.

12 Who will understand his transgressions? purge thou me from my secret sins. 13 And spare thy servant the attack of strangers: if they do not gain the dominion over me, then shall I be blameless, and I shall be clear from great sin. 14 So shall the sayings of my mouth, and the meditation of my heart, be pleasing continually before thee, O Lord my helper, and my redeemer.

Psalm 20
For the end, a Psalm of David.

20:1 The Lord hear thee in the day of trouble; the name of the God of Jacob defend thee. 2 Send thee help from the sanctuary, and aid thee out of Sion. 3 Remember all thy sacrifice, and enrich thy whole-burnt-offering. Pause. 4 Grant thee according to thy heart, and fulfill all thy desire. 5 We will exult in thy salvation, and in the name of our God shall we be magnified: the Lord fulfil all thy petitions.

6 Now I know that the Lord has saved his Christ: he shall hear him from his holy heaven: the salvation of his right hand is mighty. 7 Some glory in chariots, and some in horses: but we will glory in the name of the Lord our God. 8 They are overthrown and fallen: but we are risen, and have been set upright. 9 O Lord, save the king: and hear us in whatever day we call upon thee.

Psalm 21
For the end, a Psalm of David.

21:1 O Lord, the king shall rejoice in thy strength; and in thy salvation he shall greatly exult. 2 Thou hast granted him the desire of his soul, and hast not withheld from him the request of his lips. Pause. 3 For thou hast prevented him with blessings of goodness: thou has set upon his head a crown of precious stone. 4 He asked life of thee, and thou gavest him length of days for ever and ever. 5 His glory is great in thy salvation: thou wilt crown him with glory and majesty. 6 For thou wilt give him a blessing for ever and ever: thou wilt gladden him with joy with thy countenance. 7 For the king trusts in the Lord, and through the mercy of the Highest he shall not be moved.

8 Let thy hand be found by all thine enemies: let thy right hand find all that hate thee. 9 Thou shalt make them as a fiery oven at the time of thy presence: the Lord shall trouble them in his anger, and fire shall devour them. 10 Thou shalt destroy their fruit from the earth, and their seed from among the sons of men. 11 For they intended evils against thee; they imagined a device which they shall by no means be able to perform. 12 For thou shalt make them turn their back in thy latter end, thou wilt prepare their face. 13 Be thou exalted, O Lord, in thy strength: we will sing and praise thy mighty acts.

Psalm 22
For the end, concerning the morning aid, a Psalm of David.

22:1 O God, my God, attend to me: why hast thou forsaken me? the account of my transgressions is far from my salvation. 2 O my God, I will cry to thee by day, but thou wilt not hear: and by night, and it shall not be accounted for folly to me.

3 But thou, the praise of Israel, dwellest in a sanctuary. 4 Our fathers hoped in thee; they hoped, and thou didst deliver them. 5 They cried to thee, and were saved: they hoped in thee, and were not ashamed. 6 But I am a worm, and not a man; a reproach of men, and scorn of the people. 7 All that saw me mocked me: they spoke with their lips, they shook the head, saying, 8 He hoped in the Lord: let him deliver him, let him save him, because he takes pleasure in him. 9 For thou art he that drew me out of the womb; my hope from my mother’s breasts. 10 I was cast on thee from the womb: thou art my God from my mother’s belly.

11 Stand not aloof from me; for affliction is near; for there is no helper. 12 Many bullocks have compassed me: fat bulls have beset me round. 13They have opened their mouth against me, as a ravening and roaring lion. 14 I am poured out like water, and all my bones are loosened: my heart in the midst of my belly is become like melting wax. 15 My strength is dried up, like a potsherd; and my tongue is glued to my throat; and thou hast brought me down to the dust of death. 16 For many dogs have compassed me: the assembly of the wicked doers has beset me round: they pierced my hands and my feet. 17 They counted all my bones; and they observed and looked upon me. 18 They parted my garments among themselves, and cast lots upon my raiment.

19 But thou, O Lord, remove not my help afar off: be ready for mine aid. 20 Deliver my soul from the sword; my only-begotten one from the power of the dog. 21 Save me from the lion’s mouth; and regard my lowliness from the horns of the unicorns.

22 I will declare thy name to my brethren: in the midst of the church will I sing praise to thee. 23 Ye that fear the Lord, praise him; all ye seed of Jacob, glorify him: let all the seed of Israel fear him. 24 For he has not despised nor been angry at the supplication of the poor; nor turned away his face from me; but when I cried to him, he heard me. 25 My praise is of thee in the great congregation: I will pay my vows before them that fear him.

26 The poor shall eat and be satisfied; and they shall praise the Lord that seek him: their heart shall live for ever. 27 All the ends of the earth shall remember and turn to the Lord: and all the kindreds of the nations shall worship before him. 28 For the kingdom is the Lord’s; and he is the governor of the nations. 29 All the fat ones of the earth have eaten and worshipped: all that go down to the earth shall fall down before him: my soul also lives to him. 30 And my seed shall serve him: the generation that is coming shall be reported to the Lord. 31 And they shall report his righteousness to the people that shall be born, whom the Lord has made.

Psalm 23
A Psalm of David.

23:1 The Lord tends me as a shepherd, and I shall want nothing. 2 In a place of green grass, there he has made me dwell: he has nourished me by the water of rest. 3 He has restored my soul: he has guided me into the paths of righteousness, for his name’s sake. 4 Yea, even if I should walk in the midst of the shadow of death, I will not be afraid of evils: for thou art with me; thy rod and thy staff, these have comforted me. 5 Thou has prepared a table before me in presence of them that afflict me: thou hast thoroughly anointed my head with oil; and thy cup cheers me like the best wine. 6 Thy mercy also shall follow me all the days of my life: and my dwelling shall be in the house of the Lord for a very long time.

Psalm 24
A Psalm for David on the first day of the week.

24:1  The earth is the Lord’s and the fullness thereof; the world, and all that dwell in it. 2 He has founded it upon the seas, and prepared it upon the rivers.

3 Who shall go up to the mountain of the Lord, and who shall stand in his holy place? 4 He that is innocent in his hands and pure in his heart; who has not lifted up his soul to vanity, nor sworn deceitfully to his neighbour. 5 He shall receive a blessing from the Lord, and mercy from God his Saviour. 6 This is the generation of them that seek him, that seek the face of the God of Jacob. Pause.

7 Lift up your gates, ye princes, and be ye lifted up, ye everlasting doors; and the king of glory shall come in. 8 Who is this king of Glory? the Lord strong and mighty, the Lord mighty in battle. 9 Lift up your gates, ye princes; and be ye lift up, ye everlasting doors; and the king of glory shall come in. 10 Who is this king of glory? The Lord of hosts, he is this king of glory.

Psalm 25
A Psalm of David.

25:1 To thee, O Lord, have I lifted up my soul. 2 O my God, I have trusted in thee: let me not be confounded, neither let mine enemies laugh me to scorn. 3 For none of them that wait on thee shall in any wise be ashamed: let them be ashamed that transgress without cause. 4 Shew me thy ways, O Lord; and teach me thy paths. 5 Lead me in thy truth, and teach me: for thou art God my Saviour: and I have waited on thee all the day. 6 Remember thy compassions, O Lord, and thy mercies, for they are from everlasting. 7 Remember not the sins of my youth, nor my sins of ignorance: remember me according to thy mercy, for thy goodness’ sake, O Lord.

8 Good and upright is the Lord: therefore will he instruct sinners in the way. 9 The meek will he guide in judgment: the meek will he teach his ways. 10 All the ways of the Lord are mercy and truth to them that seek his covenant and his testimonies. 11 For thy name’s sake, O Lord, do thou also be merciful to my sin; for it is great. 12 Who is the man that fears the Lord? he shall instruct him in the way which he has chosen. 13 His soul shall dwell in prosperity; and his seed shall inherit the earth. 14 The Lord is the strength of them that fear him; and his covenant is to manifest truth to them.

15 Mine eyes are continually to the Lord; for he shall draw my feet out of the snare. 16 Look upon me, and have mercy upon me; for I am an only child and poor. 17 The afflictions of my heart have been multiplied; deliver me from my distresses. 18 Look upon mine affliction and my trouble; and forgive all my sins. 19 Look upon mine enemies; for they have been multiplied; and they have hated me with unjust hatred. 20 Keep my soul, and deliver me: let me not be ashamed; for I have hoped in thee. 21 The harmless and upright joined themselves to me: for I waited for thee, O Lord. 22 Deliver Israel, O God, out of all his afflictions.

Psalm 26
A Psalm of David.

26:1 Judge me, O Lord; for I have walked in my innocence: and hoping in the Lord I shall not be moved. 2 Prove me, O Lord, and try me; purify as with fire my reins and my heart.

3 For thy mercy is before mine eyes: and I am well pleased with thy truth. 4 I have not sat with the council of vanity, and will in nowise enter in with transgressors. 5 I have hated the assembly of wicked doers; and will not sit with ungodly men. 6 I will wash my hands in innocency, and compass thine altar, O Lord: 7 to hear the voice of praise, and to declare all thy wonderful works. 8 O Lord, I have loved the beauty of thy house, and the place of the tabernacle of thy glory. 9 Destroy not my soul together with the ungodly, nor my life with bloody men: 10 in whose hands are iniquities, and their right hand is filled with bribes. 11 But I have walked in my innocence: redeem me, and have mercy upon me. 12 My foot stands in an even place: in the congregations will I bless thee, O Lord.

 

Psalm 27
A Psalm of David, before he was anointed.

27:1 The Lord is my light and my Saviour; whom shall I fear? the Lord is the defender of my life; of whom shall I be afraid? 2 When evil-doers drew nigh against me to eat up my flesh, my persecutors and mine enemies, they fainted and fell. 3 Though an army should set itself in array against me, my heart shall not be afraid: though war should rise up against me, in this am I confident. 4 One thing have I asked of the Lord, this will I earnestly seek: that I should dwell in the house of the Lord, all the days of my life, that I should behold the fair beauty of the Lord, and survey his temple. 5 For in the day of mine afflictions he hid me in his tabernacle: he sheltered me in the secret of his tabernacle; he set me up on a rock. 6 And now, behold, he has lifted up mine head over mine enemies: I went round and offered in his tabernacle the sacrifice of joy; I will sing even sing psalms to the Lord.

7 Hear, O Lord, my voice which I have uttered aloud: pity me, and hearken to me. 8 My heart said to thee, I have diligently sought thy face: thy face, O Lord, I will seek. 9 Turn not thy face away from me, turn not thou away from thy servant in anger: be thou my helper, forsake me not; and, O God my Saviour, overlook me not. 10 For my father and my mother have forsaken me, but the Lord has taken me to himself. 11 Teach me, O Lord, in thy way, and guide me in a right path, because of mine enemies. 12 Deliver me not over to the desire of them that afflict me; for unjust witnesses have risen up against me, and injustice has lied within herself.

13 I believe that I shall see the goodness of the Lord in the land of the living. 14 Wait on the Lord: be of good courage, and let thy heart be strengthened: yea wait on the Lord.

Psalm 28
A Psalm of David.

28:1 To thee, O Lord, have I cried; my God, be not silent toward me: lest thou be silent toward me, and so I should be likened to them that go down to the pit. 2 Hearken to the voice of my supplication, when I pray to thee, when I lift up my hands toward thy holy temple. 3 Draw not away my soul with sinners, and destroy me not with the workers of iniquity, who speak peace with their neighbours, but evils are in their hearts. 4 Give them according to their works, and according to the wickedness of their devices: give them according to the works of their hands; render their recompense unto them. 5 Because they have not attended to the works of the Lord, even to the works of his hands, thou shalt pull them down, and shalt not build them up.

6 Blessed be the Lord, for he has hearkened to the voice of my petition. 7 The Lord is my helper and my defender; my heart has hoped in him, and I am helped: my flesh has revived, and willingly will I give praise to him. 8 The Lord is the strength of his people, and the saving defender of his anointed.

9 Save thy people, and bless thine inheritance: and take care of them, and lift them up for ever.

Psalm 29
A Psalm of David on the occasion of the solemn assembly of the Tabernacle.

29:1 Bring to the Lord, ye sons of God, bring to the Lord young rams; bring to the Lord glory and honour. 2 Bring to the Lord glory, due to his name; worship the lord in his holy court.

3 The voice of the Lord is upon the waters: the God of glory has thundered: the Lord is upon many waters. 4 The voice of the Lord is mighty; the voice of the Lord is full of majesty. 5 There is the voice of the Lord who breaks the cedars; the Lord will break the cedars of Libanus. 6 And he will beat them small, even Libanus itself, like a calf; and the beloved one is as a young unicorn. 7 There is a voice of the Lord who divides a flame of fire. 8 A voice of the Lord who shakes the wilderness; the Lord will shake the wilderness of Cades. 9 The voice of the Lord strengthens the hinds, and will uncover the thickets: and in his temple every one speaks of hisglory. 10 The Lord will dwell on the waterflood: and the Lord will sit a king for ever. 11 The Lord will give strength to his people; the Lord will bless his people with peace.

Psalm 30
For the end, a Psalm and Song at the dedication of the house of David.

30:1 I will exalt thee, O Lord; for thou hast lifted me up, and not caused mine enemies to rejoice over me. 2 O Lord my God, I cried to thee, and thou didst heal me. 3 O Lord, thou hast brought up my soul from Hades, thou hast delivered me from among them that go down to the pit.

4 Sing to the Lord, ye his saints, and give thanks for the remembrance of his holiness. 5 For anger is in his wrath, but life in his favour: weeping shall tarry for the evening, but joy shall be in the morning.

6 And I said in my prosperity, I shall never be moved. 7 O Lord, in thy good pleasure thou didst add strength to my beauty: but thou didst turn away thy face, and I was troubled. 8 To thee, O Lord, will I cry; and to my God will I make supplication. 9 What profit is there in my blood, when I go down to destruction? Shall the dust give praise to thee? or shall it declare thy truth? 10 The Lord heard, and had compassion upon me; the Lord is become my helper. 11 Thou hast turned my mourning into joy for me: thou hast rent off my sackcloth, and girded me with gladness; 12 that my glory may sing praise to thee, and I may not be pierced with sorrow. O Lord my God, I will give thanks to thee for ever.

Psalm 31
For the end, a Psalm of David, an utterance of extreme fear.

31:1 O Lord, I have hoped in thee; let me never be ashamed: deliver me in thy righteousness and rescue me. 2 Incline thine ear to me; make haste to rescue me: be thou to me for a protecting God, and for a house of refuge to save me. 3 For thou art my strength and my refuge; and thou shalt guide me for thy name’s sake, and maintain me. 4 Thou shalt bring me out of the snare which they have hidden for me; for thou, O Lord, art my defender. 5 Into thine hands I will commit my spirit: thou hast redeemed me, O Lord God of truth. 6 Thou has hated them that idly persist in vanities: but I have hoped in the Lord. 7 I will exult and be glad in thy mercy: for thou hast looked upon mine affliction; thou hast saved my soul from distresses. 8 And thou hast not shut me up into the hands of the enemy: thou hast set my feet in a wide place.

9 Pity me, O Lord, for I am afflicted: my eye is troubled with indignation, my soul and by belly. 10 For my life is spent with grief, and my years with groanings: my strength has been weakened through poverty, and my bones are troubled. 11 I became a reproach among all mine enemies, but exceedingly so to my neighbours, and a fear to mine acquaintance: they that saw me without fled from me. 12 I have been forgotten as a dead man out of mind: I am become as a broken vessel. 13 For I heard the slander of many that dwelt round about: when they were gathered together against me, they took counsel to take my life.

14 But I hoped in thee, O Lord: I said, Thou art my God. 15 My lots are in thy hands: deliver me from the hand of mine enemies, 16 and from them that persecute me. Make thy face to shine upon thy servant: save me in thy mercy. 17 O Lord, let me not be ashamed, for I have called upon thee: let the ungodly be ashamed, and brought down to Hades. 18 Let the deceitful lips become dumb, which speak iniquity against the righteous with pride and scorn.

19 How abundant is the multitude of thy goodness, O Lord, which thou hast laid up for them that fear thee! thou hast wrought it out for them that hope on thee, in the presence of the sons of men. 20 Thou wilt hide them in the secret of thy presence from the vexation of man: thou wilt screen them in a tabernacle from the contradiction of tongues. 21 Blessed be the Lord: for he has magnified his mercy in a fortified city. 22 But I said in my extreme fear, I am cast out from the sight of thine eyes: therefore thou didst hearken, O Lord, to the voice of my supplication when I cried to thee.

23 Love the Lord, all ye his saints: for the Lord seeks for truth, and renders a reward to them that deal very proudly. 24 Be of good courage, and let your heart be strengthened, all ye that hope in the Lord.

Psalm 32
A Psalm of instruction by David.

32:1 Blessed are they whose transgressions are forgiven, and who sins are covered. 2 Blessed is the man to whom the Lord will not impute sin, and whose mouth there is no guile.

3 Because I kept silence, my bones waxed old, from my crying all the day. 4 For day and night thy hand was heavy upon me: I became thoroughly miserable while a thorn was fastened in me. Pause. 5 I acknowledged my sin, and hid not mine iniquity: I said, I will confess mine iniquity to the Lord against myself; and thou forgavest the ungodliness of my heart. Pause. 6 Therefore shall every holy one pray to thee in a fit time: only in the deluge of many waters they shall not come nigh to him. 7 Thou art my refuge from the affliction that encompasses me; my joy, to deliver me from them that have compassed me. Pause.

8 I will instruct thee and guide thee in this way wherein thou shalt go: I will fix mine eyes upon thee. 9 Be ye not as horse and mule, which have no understanding; but thou must constrain their jaws with bit and curb, lest they should come nigh to thee. 10 Many are the scourges of the sinner: but him that hopes in the Lord mercy shall compass about. 11 Be glad in the Lord, and exult, ye righteous: and glory, all ye that are upright in heart.

Psalm 33
A Psalm of David.

33:1 Rejoice in the Lord, ye righteous; praise becomes the upright. 2 Praise the Lord on the harp; platy to him on a psaltery of ten strings. 3 Sing to him a new song; play skillfully with a loud noise.

4 For the word of the Lord is right; and all his works are faithful. 5 He loves mercy and judgment; the earth is full the mercy of the Lord. 6 By the word of the Lord the heavens were established; and all the host of them by the breath of his mouth. 7 Who gathers the waters of the sea as in a bottle; who lays up the deeps in treasuries. 8 Let all the earth fear the Lord; and let all that dwell in the world be moved because of him. 9 For he spoke, and they were made; he commanded, and they were created. 10 The Lord frustrates the counsels of the nations; he brings to nought also the reasonings of the peoples, and brings to nought the counsels of princes. 11 But the counsel of the Lord endures for ever, the thoughts of his heart from generation to generation. 12 Blessed is the nation whose God is the Lord; the people whom he has chosen for his own inheritance. 13 The Lord looks out of heaven; he beholds all the sons of men. 14 He looks from his prepared habitation on all the dwellers on the earth; 15 who fashioned their hearts alone; who understands all their works. 16 A king is not saved by reason of a great host; and a giant shall not be delivered by the greatness of his strength. 17 A horse is vain for safety; neither shall he be delivered by the greatness of his power.

18 Behold, the eyes of the Lord are on them that fear him, those that hope in his mercy; 19 to deliver their souls from death, and to keep them alive in famine. 20 Our soul waits on the Lord; for he is our helper and defender. 21 For our heart shall rejoice in him, and we have hoped in his holy name. 22 Let thy mercy, O Lord, be upon us, according as we have hoped in thee.

Psalm 34
A Psalm of David, when he changed his countenance before Abimelech; and he let him go, and he departed.

34:1 I will bless the Lord at all times: his praise shall be continually in my mouth. 2 My soul shall boast herself in the Lord: let the meek hear, and rejoice. 3 Magnify ye the Lord with me, and let us exalt his name together.

4 I sought the Lord diligently, and he hearkened to me, and delivered me from all my sojournings. 5 Draw near to him, and be enlightened: and your faces shall not by any means be ashamed. 6 This poor man cried, and the Lord hearkened to him, and delivered him out of all his afflictions. 7 The angel of the Lord will encamp round about them that fear him, and will deliver them. 8 Taste and see that the Lord is good: blessed is the man who hopes in him. 9 Fear the Lord, all ye his saints: for there is no want to them that fear him. 10 The rich have become poor and hungry: but they that seek the Lord diligently shall not want any good thing. Pause.

11 Come, ye children, hear me: I will teach you the fear of the Lord. 12 What man is there that desires life, loving to see good days? 13 Keep thy tongue from evil, and thy lips from speaking guile. 14 Turn away from evil, and do good; seek peace, and pursue it.

15 The eyes of the Lord are over the righteous, and his ears are open to their prayer: 16 but the face of the Lord is against them that do evil, to destroy their memorial from the earth. The righteous cried, and the Lord hearkened to them, 17 and delivered them out of all their afflictions. 18 The Lord is near to them that are of a contrite heart; and will save the lowly in spirit. 19 Many are the afflictions of the righteous: but out of them all Lord will deliver them. 20 He keeps all their bones: not one of them shall be broken. 21 The death of sinners is evil: and they that hate righteousness will go wrong. 22 The Lord will redeem the souls of his servants: and none of those that hope in him shall go wrong.

Psalm 35
A Psalm of David.

35:1 Judge thou, O Lord, them that injure me, fight against them that fight against me. 2 Take hold of shield and buckler, and arise for my help. 3 Bring forth a sword, and stop the way against them that persecute me: say to my soul, I am thy salvation. 4 Let them that seek my soul be ashamed and confounded: let them that devise evils against me be turned back and put to shame. 5 Let them be as dust before the wind, and an angel of the Lord afflicting them. 6 Let their way be dark and slippery, and an angel of the Lord persecuting them. 7 For without cause they have hid for me their destructive snare: without a cause they have reproached my soul.

8 Let a snare which they know not come upon them; and the gin which they hid take them; and let them fall into the very same snare. 9 But my soul shall exult in the Lord: it shall delight in his salvation. 10 All my bones shall say, O Lord, who is like to thee? delivering the poor out of the hand of them that are stronger than he, yea, the poor and needy one from them that spoil him.

11 Unjust witnesses arose, and asked me of things I new not. 12 They rewarded me evil for good, and bereavement to my soul. 13 But I, when they troubled me, put on sackcloth, and humbled my soul with fasting: and my prayer shall return to my own bosom. 14 I behaved agreeably towards them as if it had been our neighbour or brother: I humbled myself as one mourning and sad of countenance. 15 Yet they rejoiced against me, and plagues were plentifully brought against me, and I knew it not: they were scattered, but repented not. 16 They tempted me, they sneered at me most contemptuously, they gnashed their teeth upon me.

17 O Lord, when wilt thou look upon me? Deliver my soul from their mischief, mine only-begotten one from the lions. 18 I will give thanks to thee even in a great congregation: in an abundant people I will praise thee. 19 Let not them that are mine enemies without a cause rejoice against me; who hate me for nothing, and wink with their eyes. 20 For to me they spoke peaceably, but imagined deceits in their anger. 21 And they opened wide their mouth upon me; they said Aha, aha, our eyes have seen it.

22 Thou hast seen it, O Lord: keep not silence: O Lord, withdraw not thyself from me. 23 Awake, O Lord, and attend to my judgment, even to my cause, my God and my Lord. 24 Judge me, O Lord, according to thy righteousness, O Lord my God; and let them not rejoice against me. 25 Let them not say in their hearts, Aha, aha, it is pleasing to our soul: neither let them say, We have devoured him. 26 Let them be confounded and ashamed together that rejoice at my afflictions: let them be clothed with shame and confusion that speak great swelling words against me. 27 Let them that rejoice in my righteousness exult and be glad: and let them say continually, The Lord be magnified, who desire the peace of his servant. 28 And my tongue shall meditate on thy righteousness, and on thy praise all the day.

Psalm 36
For the end, by David the servant of the Lord.

36:1 The transgressor, that he may sin, says within himself, that there is no fear of God before his eyes. 2 For he has dealt craftily before him, to discover his iniquity and hate it. 3 The words of his mouth are transgression and deceit: he is not inclined to understand how to do good. 4 He devises iniquity on his bed; he gives himself to every evil way; and does not abhor evil.

5 O Lord, thy mercy is in the heaven; and thy truth reaches to the clouds. 6 Thy righteousness is as the mountains of God, thy judgments are as a great deep: O Lord, thou wilt preserve men and beasts. 7 How hast thou multiplied thy mercy, O God! so the children of men shall trust in the shelter of thy wings. 8 They shall be fully satisfied with the fatness of thine house; and thou shalt cause them to drink of the full stream of thy delights. 9 For with thee is the fountain of life: in thy light we shall see light.

10 Extend thy mercy to them that know thee; and thy righteousness to the upright in heart. 11 Let not the foot of pride come against me, and let not the hand of sinners move me.

12 There have all the workers of iniquity fallen: they are cast out, and shall not be able to stand.

Psalm 37
A Psalm of David.

37:1 Fret not thyself because of evil-doers, neither be envious of them that do iniquity. 2 For they shall soon be withered as the grass, and shall soon fall away as the green herbs. 3 Hope in the Lord, and do good; and dwell on the land, and thou shalt be fed with the wealth of it. 4 Delight thyself in the Lord; and he shall grant thee the requests of thine heart. 5 Disclose thy way to the Lord, and hope in him; and he shall bring it to pass. 6 And he shall bring forth thy righteousness as the light, and thy judgment as the noon-day.

7 Submit thyself to the Lord, and supplicate him: fret not thyself because of him that prospers in his way, at the man that does unlawful deeds. 8 ease from anger, and forsake wrath: fret not thyself so as to do evil. 9 For evil-doers shall be destroyed: but they that wait on the Lord, they shall inherit the land. 10 And yet a little while, and the sinner shall not be, and thou shalt seek for his place, and shalt not find it. 11 But the meek shall inherit the earth; and shall delight themselves in the abundance of peace.

12 The sinner will watch for the righteous, and gnash his teeth upon him. 13 But the Lord shall laugh at him: for he foresees that his day will come. 14 Sinners have drawn their swords, they have bent their bow, to cast down the poor and needy one, and to slay the upright in heart. 15 Let their sword enter into their own heart, and their bows be broken.

16 A little is better to the righteous than abundant wealth of sinners. 17 For the arms of sinners shall be broken; but the Lord supports the righteous.

18 The Lord knows the ways of the perfect; and their inheritance shall be for ever. 19 They shall not be ashamed in an evil time; and in days of famine they shall be satisfied. 20 For the sinners shall perish; and the enemies of the Lord at the moment of their being honoured and exalted have utterly vanished like smoke. 21 The sinner borrows, and will not pay again: but the righteous has compassion, and gives. 22 For they that bless him shall inherit the earth; and they that curse him shall be utterly destroyed.

23 The steps of a man are rightly ordered by the Lord: and he will take pleasure in his way. 24 When he falls, he shall not be ruined: for the Lord supports his hand. 25 I was once young, indeed I am now old; yet I have not seen the righteous forsaken, nor his seed seeking bread. 26 He is merciful, and lends continually; and his seed shall be blessed.

27 Turn aside from evil, and do good; and dwell for ever. 28 For the Lord loves judgment, and will not forsake his saints; they shall be preserved for ever: the blameless shall be avenged, but the seed of the ungodly shall be utterly destroyed. 29 But the righteous shall inherit the earth, and dwell upon it for ever.

30 The mouth of the righteous will meditate wisdom, and his tongue will speak of judgment. 31 The law of his God is in his heart; and his steps shall not slide. 32 The sinner watches the righteous, and seeks to slay him. 33 But the Lord will not leave him in his hands, nor by any means condemn him when he is judged. 34 Wait on the Lord, and keep his way, and he shall exalt thee to inherit the land: when the wicked are destroyed, thou shalt see it.

35 I saw the ungodly very highly exalting himself, and lifting himself up like the cedars of Libanus. 36 Yet I passed by, and lo! he was not: and I sought him, but his place was not found. 37 Maintain innocence, and behold uprightness: for there is a remnant to the peaceable man. 38 But the transgressors shall be utterly destroyed together: the remnants of the ungodly shall be utterly destroyed. 39 But the salvation of the righteous is of the Lord; and he is their defender in the time of affliction. 40 And the Lord shall help them, and deliver them: and he shall rescue them from sinners, and save them, because they have hoped in him.

Psalm 38
A Psalm of David for remembrance concerning the Sabbath-day.

38:1 O Lord, rebuke me not in thy wrath, neither chasten me in thine anger. 2 For thy weapons are fixed in me, and thou hast pressed thy hand heavily upon me.

3 For there is no health in my flesh because of thine anger; there is no peace to my bones because of my sins. 4 For my transgressions have gone over mine head: they have pressed heavily upon me like a weighty burden. 5 My bruises have become noisome and corrupt, because of my foolishness. 6 I have been wretched and bowed down continually: I went with a mourning countenance all the day. 7 For my soul is filled with mockings; and there is no health in my flesh. 8 I have been afflicted and brought down exceedingly: I have roared for the groaning of my heart.

9 But all my desire is before thee; and my groaning is not hidden from thee. 10 My heart is troubled, my strength has failed me; and the light of mine eyes is not with me. 11 My friends and my neighbours drew near before me, and stood still; and my nearest of kin stood afar off. 12 While they pressed hard upon me that sought my soul: and they that sought my hurt spoke vanities, and devised deceits all the day. 13 But I, as a deaf man, heard not; and was as a dumb man not opening his mouth. 14 And I was as a man that hears not, and who has no reproofs in his mouth.

15 For I hoped in thee, O Lord: thou wilt hear, O Lord my God. 16 For I said, Lest mine enemies rejoice against me: for when my feet were moved, they spoke boastingly against me. 17 For I am ready for plagues, and my grief is continually before me. 18 For I will declare mine iniquity, and be distressed for my sin. 19 But mine enemies live, and are mightier than I: and they that hate me unjustly are multiplied. 20 They that reward evil for good slandered me; because I followed righteousness. 21 Forsake me not, O Lord my God: depart not from me. 22 Draw nigh to my help, O Lord of my salvation.

Psalm 39
For the end, a Song of David, to Idithun.

39:1 I said, I will take heed to my ways, that I sin not with my tongue: I set a guard on my mouth, while the sinner stood in my presence. 2 I was dumb, and humbled myself, and kept silence from good words; and my grief was renewed. 3 My heart grew hot within me, and a fire would kindle in my meditation: I spoke with my tongue,

4 O Lord, make me to know mine end, and the number of my days, what it is; that I may know what I lack. 5 Behold, thou hast made my days old; and my existence is as nothing before thee: nay, every man living isaltogether vanity. Pause. 6 Surely man walks in a shadow; nay, he is disquieted in vain: he lays up treasures, and knows not for whom he shall gather them.

7 And now what is my expectation? is it not the Lord? and my ground of hope is with thee. Pause. 8 Deliver me from all my transgressions: thou hast made me a reproach to the foolish. 9 I was dumb, and opened not my mouth; for thou art he that made me. 10 Remove thy scourges from me: I have fainted by reason of the strength of thine hand. 11 Thou chastenest man with rebukes for iniquity, and thou makest his life to consume away like a spider’s web; nay, every man is disquieted in vain. Pause.

12 O Lord, hearken to my prayer and my supplication: attend to my tears: be not silent, for I am a sojourner in the land, and a stranger, as all my fathers were. 13 Spare me, that I may be refreshed, before I depart, and be no more.

Psalm 40
For the end, a Psalm of David.

40:1  I waited patiently for the Lord; and he attended to me, and hearkened to my supplication. 2 And he brought me up out of a pit of misery, and from miry clay: and he set my feet on a rock, and ordered my goings aright. 3 And he put a new song into my mouth, even a hymn to our God: many shall see it, and fear, and shall hope in the Lord. 4 Blessed is the man whose hope is in the name of the Lord, and who has not regarded vanities and false frenzies.

5 O Lord my God, thou hast multiplied thy wonderful works, and in thy thoughts there is none who shall be likened to thee: I declared and spoke of them: they exceeded number. 6 Sacrifice and offering thou wouldest not; but a body hast thou prepared me: whole-burnt-offering and sacrifice for sin thou didst not require. 7 Then I said, Behold, I come: in the volume of the book it is written concerning me, 8 I desired to do thy will, O my God, and thy law in the midst of mine heart. 9 I have preached righteousness in the great congregation; lo! I will not refrain my lips; O Lord, thou knowest my righteousness. 10 I have not hid thy truth within my heart, and I have declared thy salvation; I have not hid thy mercy and thy truth from the great congregation.

11 But thou, Lord, remove not thy compassion far from me; thy mercy and thy truth have helped me continually. 12 For innumerable evils have encompassed me; my transgressions have taken hold of me, and I could not see; they are multiplied more than the hairs of my head; and my heart has failed me. 13 Be pleased, O Lord, to deliver me; O Lord, draw nigh to help me. 14 Let those that seek my soul, to destroy it, be ashamed and confounded together; let those that wish me evil be turned backward and put to shame. 15 Let those that say to me, Aha, aha, quickly receive shame for their reward. 16 Let all those that seek thee, O Lord, exult and rejoice in thee; and let them that love thy salvation say continually, The Lord be magnified. 17 But I am poor and needy; the Lord will take care of me; thou art my helper, and my defender, O my God, delay not.

Psalm 41
For the end, a Psalm of David.

41:1 Blessed is the man who thinks, on the poor and needy: the Lord shall deliver him in an evil day. 2 May the Lord preserve him and keep him alive, and bless him on the earth, and not deliver him into the hands of his enemy. 3 May the Lord help him upon the bed of his pain; thou hast made all his bed in his sickness.

4 I said, O Lord, have mercy upon me; heal my soul; for I have sinned against thee. 5 Mine enemies have spoken evil against me, saying, When shall he die, and his name perish? 6 And if he came to see me, his heart spoke vainly; he gathered iniquity to himself; he went forth and spoke in like manner. 7 All my enemies whispered against me; against me they devised my hurt. 8 They denounced a wicked word against me, saying, Now that he lies, shall he not rise up again? 9 For even the man of my peace, in whom I trusted, who ate my bread, lifted up his heel against me.

10 But thou, O Lord, have compassion upon me, and raise me up, and I shall requite them. 11 By this I know that thou hast delighted in me, because mine enemy shall not rejoice over me. 12 But thou didst help me because of mine innocence, and hast established me before thee for ever. 13 Blessed be the Lord God of Israel from everlasting, and to everlasting. So be it, so be it.

Psalm 42
For the end, a Psalm for instruction, for the sons of Core.

42:1 As the hart earnestly desires the fountains of water, so my soul earnestly longs for thee, O God. 2 My soul has thirsted for the living God: when shall I come and appear before God? 3 My tears have been bread to me day and night, while they daily said to me, Where is thy God? 4 I remembered these things, and poured out my soul in me, for I will go to the place of thy wondrous tabernacle, even to the house of God, with a voice of exultation and thanksgiving and of the sound of those who keep festival.

5 Wherefore art thou very sad, O my soul? and wherefore dost thou trouble me? hope in God; for I will give thanks to him; he is the salvation of my countenance.

6 O my God, my soul has been troubled within me: therefore will I remember thee from the land of Jordan, and of the Ermonites, from the little hill. 7 Deep calls to deep at the voice of thy cataracts: all thy billows and thy waves have gone over me. 8 By day the Lord will command his mercy, and manifest it by night: with me is prayer to the God of my life. 9 I will say to God, Thou art my helper; why hast thou forgotten me? wherefore do I go sad of countenance, while the enemy oppresses me? 10 While my bones were breaking, they that afflicted me reproached me; while they said to me daily, Where is thy God?

11 Wherefore art thou very sad, O my soul? and wherefore dost thou trouble me? hope in God; for I will give thanks to him; he is the health of my countenance, and my God.

Psalm 43
A Psalm of David.

43:1 Judge me, o God, and plead my cause, against an ungodly nation: deliver me from the unjust and crafty man. 2 For thou, O God, art my strength: wherefore hast thou cast me off? and why do I go sad of countenance, while the enemy oppresses me? 3 Send forth thy light and thy truth: they have led me, and brought me to thy holy mountain, and to thy tabernacles. 4 And I will go in to the altar of God, to God who gladdens my youth: I will give thanks to thee on the harp, O God, my God.

5 Wherefore art thou very sad, O my soul? and wherefore dost thou trouble me? Hope in God; for I will give thanks to him, who is the health of my countenance, and my God.

Psalm 44
For the end, a Psalm for instruction, for the sons of Core.

44:1 O God, we have heard with our ears, our fathers have told us, the work which thou wroughtest in their days, in the days of old. 2 Thine hand utterly destroyed the heathen, and thou didst plant them: thou didst afflict the nations, and cast them out. 3 For they inherited not the land by their own sword, and their own arm did not deliver them; but thy right hand, and thine arm, and the light of thy countenance, because thou wert well pleased in them.

4 Thou art indeed my King and my God, who commandest deliverances for Jacob. 5 In thee will we push down our enemies, and in thy name will we bring to nought them that rise up against us. 6 For I will not trust in my bow, and my sword shall not save me. 7 For thou hast saved us from them that afflicted us, and hast put to shame them that hated us. 8 In God will we make our boast all the day, and to thy name will we give thanks for ever. Pause.

9 But now thou hast cast off, and put us to shame; and thou wilt not go forth with our hosts. 10 Thou hast turned us back before our enemies; and they that hated us spoiled for themselves. 11 Thou madest us as sheep for meat; and thou scatteredst us among the nations. 12 Thou hast sold thy people without price, and there was no profit by their exchange. 13 Thou hast made us a reproach to our neighbours, a scorn and derision them that are round about us. 14 Thou hast made us a proverb among the Gentiles, a shaking of the head among the nations. 15 All the day my shame is before me, and the confusion of my face has covered me, 16 because of the voice of the slanderer and reviler; because of the enemy and avenger.

17 All these things are come upon us: but we have not forgotten thee, neither have we dealt unrighteously in thy covenant. 18 And our heart has not gone back; but thou hast turned aside our paths from thy way. 19 For thou hast laid us low in a place of affliction, and the shadow of death has covered us. 20 If we have forgotten the name of our God, and if we have spread out our hands to a strange god; shall not God search these things out? 21 for he knows the secrets of the heart. 22 For, for thy sake we are killed all the day long; we are counted as sheep for slaughter.

23 Awake, wherefore sleepest thou, O Lord? arise, and do not cast us off for ever. 24 Wherefore turnest thou thy face away, and forgettest our poverty and our affliction? 25 For our soul has been brought down to the dust; our belly has cleaved to the earth. 26 Arise, O Lord, help us, and redeem us for thy name’s sake.

Psalm 45
For the end, for alternate strains by the sons of Core; for instruction, a Song concerning the beloved.

45:1 My heart has uttered a good matter: I declare my works to the king: my tongue is the pen of a quick writer. 2 Thou art more beautiful than the sons of men: grace has been shed forth on thy lips: therefore God has blessed thee for ever. 3 Gird thy sword upon thy thigh, O Mighty One, in thy comeliness, and in thy beauty; 4 and bend thy bow, and prosper, and reign, because of truth and meekness and righteousness; and thy right hand shall guide thee wonderfully. 5 Thy weapons are sharpened, Mighty One, (the nations shall fall under thee) they are in the heart of the king’s enemies.

6 Thy throne, O God, is for ever and ever: the sceptre of thy kingdom is a sceptre of righteousness. 7 Thou hast loved righteousness, and hated iniquity: therefore God, thy God, has anointed thee with the oil of gladness beyond thy fellows.

8 Myrrh, and stacte, and cassia are exhaled from thy garments, and out of the ivory palaces, 9 with which kings’ daughters have gladdened thee for thine honour: the queen stood by on thy right hand, clothed in vesture wrought with gold, and arrayed in divers colours. 10 Hear, O daughter, and see, and incline thine ear; forget also thy people, and thy father’s house. 11 Because the king has desired thy beauty; for he is thy Lord. 12 And the daughter of Tyre shall adore him with gifts; the rich of the people of the land shall supplicate thy favour.

13 All her glory is that of the daughter of the king of Esebon, robed as she is in golden fringed garments, 14 in embroidered clothing: virgins shall be brought to the king after her: her fellows shall be brought to thee. 15 They shall be brought with gladness and exultation: they shall be led into the king’s temple. 16 Instead of thy fathers children are born to thee: thou shalt make them princes over all the earth. 17 They shall make mention of thy name from generation to generation: therefore shall the nations give thanks to thee for ever, even for ever and ever.

Psalm 46
For the end, for the sons of Core; a Psalm concerning secret things.

46:1 God is our refuge and strength, a help in the afflictions that have come heavily upon us. 2 Therefore will we not fear when the earth is troubled, and the mountains are removed into the depths of the seas. 3 Their waters have roared and been troubled, the mountains have been troubled by his might. Pause. 4 The flowings of the river gladden the city of God: the Most High has sanctified his tabernacle. 5 God is in the midst of her; she shall not be moved: God shall help her with his countenance. 6 The nations were troubled, the kingdoms tottered: he uttered his voice, the earth shook. 7 The Lord of hosts is with us; the God of Jacob is our helper. Pause.

8 Come, and behold the works of the Lord, what wonders he has achieved on the earth. 9 Putting an end to wars as for the ends of the earth; he will crush the bow, and break in pieces the weapon, and burn the bucklers with fire. 10 Be still, and know that I am God: I will be exalted among the nations, I will be exalted in the earth. 11 The Lord of hosts is with us; the God of Jacob is our helper.

Psalm 47
For the end, a Psalm for the sons of Core.

47:1 Clap your hands, all ye nations; shout to God with a voice of exultation. 2 For the Lord most high is terrible; he is a great king over all the earth. 3 He has subdued the peoples under us, and the nations under our feet. 4 He has chosen out his inheritance for us, the beauty of Jacob which he loved. Pause.

5 God is gone up with a shout, the Lord with a sound of a trumpet. 6 Sing praises to our God, sing praises: sing praises to our King, sing praises. 7 For God is king of all the earth: sing praises with understanding. 8 God reigns over the nations: God sits upon the throne of his holiness. 9 The rulers of the people are assembled with the God of Abraam: for God’s mighty ones of the earth have been greatly exalted.

Psalm 48
A Psalm of praise for the sons of Core on the second day of the week.

48:1 Great is the Lord, and greatly to be praised in the city of our God, in his holy mountain. 2 The city of the great King is well planted on the mountains of Sion, with the joy of the whole earth, on the sides of the north. 3 God is known in her palaces, when he undertakes to help her.

4 For, behold the kings of the earth were assembled, they came together. 5 They saw, and so they wondered: they were troubled, they were moved. 6 Trembling took hold on them: there were the pangs as of a woman in travail. 7 Thou wilt break the ships of Tharsis with a vehement wind. 8 As we have heard, so have we also seen, in the city of the Lord of hosts, in the city of our God: God has founded it for ever. Pause.

9 We have thought of thy mercy, O God, in the midst of thy people. 10 According to thy name, O God, so is also thy praise to the ends of the earth: thy right hand is full of righteousness. 11 Let mount Sion rejoice, let the daughters of Judaea exult, because of thy judgments, O Lord.

12 Go round about Sion, and encompass her: tell ye her towers. 13 Mark ye well her strength, and observe her palaces; that ye may tell the next generation. 14 For this is our God for ever and ever: he will be our guide for evermore.

Psalm 49
For the end, a Psalm for the sons of Core.

49:1 Hear these words, all ye nations, hearken, all ye that dwell upon the earth: 2 both the sons of mean men, and sons of great men; the rich and poor man together. 3 My mouth shall speak of wisdom; and the meditation of my heart shall bring forth understanding. 4 I will incline mine ear to a parable: I will open my riddle on the harp.

5 Wherefore should I fear in the evil day? the iniquity of my heel shall compass me. 6 They that trust in their strength, and boast themselves in the multitude of their wealth— 7 A brother does not redeem, shall a man redeem? he shall not give to God a ransom for himself, 8 or the price of the redemption of his soul, though he labour for ever, 9 and live to the end, so that he should not see corruption.

10 When he shall see wise men dying, the fool and the senseless one shall perish together; and they shall leave their wealth to strangers. 11 And their sepulchres are their houses for ever, even their tabernacles to all generations: they have called their lands after their own names. 12 And man being in honour, understands not: he is compared to the senseless cattle, and is like to them. 13 This their way is an offence to them: yet afterwards men will commend their sayings. Pause. 14 They have laid them as sheep in Hades; death shall feed on them; and the upright shall have dominion over them in the morning, and their help shall fail in Hades from their glory. 15 But God shall deliver my soul from the power of Hades, when he shall receive me. Pause.

16 Fear not when a man is enriched, and when the glory of his house is increased. 17 For he shall take nothing when he dies; neither shall his glory descend with him. 18 For his soul shall be blessed in his life: he shall give thanks to thee when thou dost well to him. 19 Yet he shall go in to the generation of his fathers; he shall never see light. 20 Man that is in honour, understands not: he is compared to the senseless cattle, and is like them.

Psalm 50
A Psalm for Asaph.

50:1 The God of gods, the Lord, has spoken, and called the earth from the rising of the sun to the going down thereof. 2 Out of Sion comes the excellence of his beauty. 3 God, our God, shall come manifestly, and shall not keep silence: a fire shall be kindled before him, and round about him there shall be a very great tempest. 4 He shall summon the heaven above, and the earth, that he may judge his people. 5 Assemble ye his saints to him, those that have engaged in a covenant with him upon sacrifices. 6 And the heavens shall declare his righteousness: for God is judge. Pause.

7 Hear, my people, and I will speak to thee, O Israel: and I will testify to thee: I am God, thy God. 8 I will not reprove thee on account of thy sacrifices; for thy whole-burnt-offerings are before me continually. 9 I will take no bullocks out of thine house, nor he-goats out of thy flocks. 10 For all the wild beasts of the thicket are mine, the cattle on the mountains, and oxen. 11 I know all the birds of the sky; and the beauty of the field is mine. 12 If I should be hungry, I will not tell thee: for the world is mine, and the fullness of it. 13 Will I eat the flesh of bulls, or drink the blood of goats? 14 Offer to God the sacrifice of praise; and pay thy vows to the Most High. 15 And call upon me in the day of affliction; and I will deliver thee, and thou shalt glorify me. Pause.

16 But to the sinner God has said, Why dost thou declare my ordinances, and take up my covenant in thy mouth? 17 Whereas thou hast hated instruction, and hast cast my words behind thee. 18 If thou sawest a thief, thou rannest along with him, and hast cast in thy lot with adulterers. 19 Thy mouth has multiplied wickedness, and thy tongue has framed deceit. 20 Thou didst sit and speak against thy brother, and didst scandalize thy mother’s son.

21 These things thou didst, and I kept silence: thou thoughtest wickedly that I should be like thee, but I will reprove thee, and set thine offences before thee. 22 Now consider these things, ye that forget God, lest he rend you, and there is no deliverer.

23 The sacrifice of praise will glorify me: and that is the way wherein I will shew to him the salvation of God.

Psalm 51
For the end, a Psalm of David, when Nathan the prophet came to him, when he had gone to Bersabee.

51:1 Have mercy upon me, O God, according to thy great mercy; and according to the multitude of thy compassions blot out my transgression. 2 Wash me thoroughly from mine iniquity, and cleanse me from my sin.

3 For I am conscious of mine iniquity; and my sin is continually before me. 4 Against thee only have I sinned, and done evil before thee: that thou mightest be justified in thy sayings, and mightest overcome when thou art judged. 5 For, behold, I was conceived in iniquities, and in sins did my mother conceive me.

6 For, behold, thou lovest truth: thou hast manifested to me the secret and hidden things of thy wisdom. 7 Thou shalt sprinkle me with hyssop, and I shall be purified: thou shalt wash me, and I shall be made whiter than snow. 8 Thou shalt cause me to hear gladness and joy: the afflicted bones shall rejoice. 9 Turn away thy face from my sins, and blot out all mine iniquities. 10 Create in me a clean heart, O God; and renew a right spirit in my inward parts. 11 Cast me not away from thy presence; and remove not thy holy Spirit from me. 12 Restore to me the joy of thy salvation: establish me with thy directing Spirit.

13 Then will I teach transgressors thy ways; and ungodly men shall turn to thee. 14 Deliver me from blood-guiltiness, O God, the God of my salvation: and my tongue shall joyfully declare thy righteousness. 15 O Lord, thou shalt open my lips; and my mouth shall declare thy praise. 16 For if thou desiredst sacrifice, I would have given it: thou wilt not take pleasure in whole-burnt-offerings. 17 Sacrifice to God is a broken spirit: a broken and humbled heart God will not despise.

18 Do good, O Lord, to Sion in thy good pleasure; and let the walls of Jerusalem be built. 19 Then shalt thou be pleased with a sacrifice of righteousness, offering, and whole-burnt-sacrifices: then shall they offer calves upon thine altar.

Psalm 52
For the end, a Psalm of instruction by David, when Doec the Idumean came and told Saul, and said to him, David is gone to the house of Abimelech.

52:1 Why dost thou, O mighty man, boast of iniquity in thy mischief? All the day 2 thy tongue has devised unrighteousness; like a sharpened razor thou hast wrought deceit. 3 Thou hast loved wickedness more than goodness; unrighteousness better than to speak righteousness. Pause. 4 Thou has loved all words of destruction, and a deceitful tongue.

5 Therefore may God destroy thee for ever, may he pluck thee up and utterly remove thee from thy dwelling, and thy root from the land of the living. Pause. 6 And the righteous shall see, and fear, and shall laugh at him, and say, 7 Behold the man who made not God his help; but trusted in the abundance of his wealth, and strengthened himself in his vanity.

8 But I am as a fruitful olive in the house of God: I have trusted in the mercy of God for ever, even for evermore. 9 I will give thanks to thee for ever, for thou hast done it: and I will wait on thy name; for it is good before the saints.

Psalm 53
For the end, a Psalm of David upon Maeleth, of instruction.

53:1 The fool has said in his heart, There is no God. They have corrupted themselves, and become abominable in iniquities: there is none that does good. 2 God looked down from heaven upon the sons of men, to see if there were any that understood, or sought after God. 3 They have all gone out of the way, they are together become unprofitable; there is none that does good, there is not even one.

4 Will none of the workers of iniquity know, who devour my people as they would eat bread? they have not called upon God. There were they greatly afraid, where there was no fear: 5 or God has scattered the bones of the men-pleasers; they were ashamed, for God despised them. 6 Who will bring the salvation of Israel out of Sion? When the Lord turns the captivity of his people, Jacob shall exult, and Israel shall be glad.

Psalm 54
For the end, among Hymns of instruction by David, when the Ziphites came and said to Saul, Lo, is not David hid with us?

54:1 Save me, O God, by thy name, and judge me by thy might. 2 O God, hear my prayer; hearken to the words of my mouth. 3 For strangers have risen up against me, and mighty men have sought my life: they have not set God before them. Pause.

4 For lo! God assists me; and the Lord is the helper of my soul. 5 He shall return evil to mine enemies; utterly destroy them in thy truth. 6 I will willingly sacrifice to thee: I will give thanks to thy name, O Lord; for it isgood. 7 For thou hast delivered me out of all affliction, and mine eye has seen my desire upon mine enemies.

Psalm 55
For the end, among Hymns of instruction by David.

55:1 Hearken, O God, to my prayer; and disregard not my supplication. 2 Attend to me, and hearken to me: I was grieved in my meditation, and troubled; 3 because of the voice of the enemy, and because of the oppression of the sinner: for they brought iniquity against me, and were wrathfully angry with me.

4 My heart was troubled within me; and the fear of death fell upon me. 5 Fear and trembling came upon me, and darkness covered me. 6 And I said, O that I had wings as those of a dove! then would I flee away, and be at rest. 7 Lo! I have fled afar off, and lodged in the wilderness. Pause. 8 I waited for him that should deliver me from distress of spirit and tempest.

9 Destroy, O Lord, and divide their tongues: for I have seen iniquity and gain saying in the city. 10 Day and night he shall go round about it upon its walls: iniquity and sorrow and unrighteousness are in the midst of it; 11 and usury and craft have not failed from its streets.

12 For if an enemy had reproached me, I would have endured it; and if one who hated me had spoken vauntingly against me, I would have hid myself from him. 13 But thou, O man like minded, my guide, and my acquaintance, 14 who in companionship with me sweetened our food: we walked in the house of God in concord. 15 Let death come upon them, and let them go down alive into Hades, for iniquity is in their dwellings, in the midst of them.

16 I cried to God, and the Lord hearkened to me. 17 Evening, and morning, and at noon I will declare and make known my wants: and he shall hear my voice. 18 He shall deliver my soul in peace from them that draw nigh to me: for they were with me in many cases. 19 God shall hear, and bring them low, even he that has existed from eternity. Pause.

For they suffer no reverse, and therefore they have not feared God. 20 He has reached forth his hand for retribution; they have profaned his covenant. 21 They were scattered at the anger of his countenance, and his heart drew nigh them. His words were smoother than oil, yet are they darts.

22 Cast thy care upon the Lord, and he shall sustain thee; he shall never suffer the righteous to be moved. 23 But thou, O God, shalt bring them down to the pit of destruction; bloody and crafty men shall not live out half their days; but I will hope in thee, O Lord.

Psalm 56
For the end, concerning the people that were removed from the sanctuary, by David for a memorial, when the Philistines caught him in Geth.

56:1 Have mercy upon me, O God; for man has trodden me down; all the day long he warring has afflicted me. 2 Mine enemies have trodden me down all the day from the dawning of the day; for there are many warring against me.

3 They shall be afraid, but I will trust in thee. 4 In God I will praise my words; all the day have I hoped in God; I will not fear what flesh shall do to me.

5 All the day long they have abominated my words; all their devices are against me for evil. 6 They will dwell near and hide themselves; they will watch my steps, accordingly as I have waited patiently in my soul. 7 Thou wilt on no account save them; thou wilt bring down the people in wrath. 8 O God, I have declared my life to thee; thou has set my tears before thee, even according to thy promise.

9 Mine enemies shall be turned back, in the day wherein I shall call upon thee; behold, I know that thou art my God. 10 In God, will I praise his word; in the Lord will I praise his saying. 11 I have hoped in God; I will not be afraid of what man shall do to me. 12 The vows of thy praise, O God, which I will pay, are upon me. 13 For thou hast delivered my soul from death, and my feet from sliding, that I should be well-pleasing before God in the land of the living.

Psalm 57
For the end. Destroy not: by David, for a memorial, when he fled from the presence of Saul to the cave.

57:1 Have mercy, upon me, O God, have mercy upon me: for my soul has trusted in thee: and in the shadow of thy wings will I hope, until the iniquity have passed away. 2 I will cry to God most high; the God who has benefited me. Pause. 3 He sent from heaven and saved me; he gave to reproach them that trampled on me: God has sent forth his mercy and his truth; 4 and he has delivered my soul from the midst of lions’whelps: I lay down to sleep, though troubled. As for the sons of men, their teeth are arms and missile weapons, and their tongue a sharp sword.

5 Be thou exalted, O God, above the heavens; and thy glory above all the earth. 6 They have prepared snares for my feet, and have bowed down my soul: they have dug a pit before my face, and fallen into it themselves. Pause. 7 My heart, O God, is ready, my heart is ready: I will sing, yea will sing psalms. 8 Awake, my glory; awake, psaltery and harp: I will awake early. 9 O Lord, I will give thanks to thee among the nations: I will sing to thee among the Gentiles. 10 For thy mercy has been magnified even to the heavens, and thy truth to the clouds. 11 Be thou exalted, O God, above the heavens; and thy glory above all the earth.

Psalm 58
For the end. Destroy not: by David, for a memorial.

58:1 If ye do indeed speak righteousness, then do ye judge rightly, ye sons of men. 2 For ye work iniquities in your hearts in the earth: your hands plot unrighteousness. 3 Sinners have gone astray from the womb: they go astray from the belly: they speak lies. 4 Their venom is like that of a serpent; as that of a deaf asp, and that stops her ears; 5 which will not hear the voice of charmers, nor heed the charm prepared skillfully by the wise.

6 God has crushed their teeth in their mouth: God has broken the cheek-teeth of the lions. 7 They shall utterly pass away like water running through: he shall bend his bow till they shall fail. 8 They shall be destroyed as melted wax: the fire has fallen and they have not seen the sun. 9 Before your thorns feel the white thorn, he shall swallow you up as living, as in his wrath.

10 The righteous shall rejoice when he sees the vengeance of the ungodly: he shall wash his hands in the blood of the sinner. 11 And a man shall say, Verily then there is a reward for the righteous: verily there is a God that judges them in the earth.

Psalm 59
For the end. Destroy not: by David for a memorial, when Saul sent, and watched his house to kill him.

59:1 Deliver me from mine enemies, O God; and ransom me from those that rise up against me. 2 Deliver me from the workers of iniquity, and save me from bloody men.

3 For, behold, they have hunted after my soul; violent men have set upon me: neither is it my iniquity, nor my sin, O Lord. 4 Without iniquity I ran and directed my course aright: awake to help me, and behold. 5 And thou, Lord God of hosts, the God of Israel, draw nigh to visit all the heathen; pity not any that work iniquity. Pause. 6 They shall return at evening, and hunger like a dog, and go round about the city.

7 Behold, they shall utter a voice with their mouth, and a sword is in their lips; for who, say they, has heard? 8 But thou, Lord, wilt laugh them to scorn; thou wilt utterly set at nought all the heathen. 9 will keep my strength, looking to thee; for thou, O God, art my helper. 10 As for my God, his mercy shall go before me: my God will shew me vengeance on mine enemies.

11 Slay them not, lest they forget thy law; scatter them by thy power; and bring them down, O Lord, my defender. 12 For the sin of their mouth, and the word of their lips, let them be even taken in their pride. 13 And for their cursing and falsehood shall utter destruction be denounced: they shall fall by the wrath of utter destruction, and shall not be; so shall they know that the God of Jacob is Lord of the ends of the earth. Pause. 14 They shall return at evening, and be hungry as a dog, and go round about the city. 15 They shall be scattered hither and thither for meat; and if they be not satisfied, they shall even murmur.

16 But I will sing to thy strength, and in the morning will I exult in thy mercy; for thou hast been my supporter, and my refuge in the day of mine affliction. 17 Thou art my helper; to thee, my God, will I sing; thou art my supporter, O my God, and my mercy.

Psalm 60
For the end, for them that shall yet be changed; for an inscription by David for instruction, when he had burned Mesopotamia of Syria, and Syria Sobal, and Joab had returned and smitten in the valley of salt twelve thousand.

60:1 O God, thou hast rejected and destroyed us; thou hast been angry, yet hast pitied us. 2 Thou hast shaken the earth, and troubled it; heal its breaches, for it has been shaken. 3 Thou hast shewn thy people hard things: thou has made us drink the wine of astonishment. 4 Thou hast given a token to them that fear thee, that they might flee from the bow. Pause. 5 That thy beloved ones may be delivered; save with thy right hand, and hear me.

6 God has spoken in his holiness; I will rejoice, and divide Sicima, and measure out the valley of tents. 7 Galaad is mine, and Manasse is mine; and Ephraim is the strength of my head; 8 Judas is my king; Moab is the caldron of my hope; over Idumea will I stretch out my shoe; the Philistines have been subjected to me.

9 Who will lead me into the fortified city? who will guide me as far a Idumea? 10 Wilt not thou, O God, who hast cast us off? and wilt not thou, O God, go forth with our forces? 11 Give us help from trouble: for vain is the deliverance of man.

12 In God will we do valiantly; and he shall bring to nought them that harass us.

Psalm 61
For the end, among the Hymns of David.

61:1 O God, hearken to my petition; attend to my prayer. 2 From the ends of the earth have I cried to thee, when my heart was in trouble: thou liftedst me up on a rock thou didst guide me: 3 because thou wert my hope, a tower of strength from the face of the enemy. 4 I will dwell in thy tabernacle for ever; I will shelter myself under the shadow of thy wings. Pause.

5 For thou, o God, hast heard my prayers; thou hast given an inheritance to them that fear thy name. 6 Thou shalt add days to the days of the king; thou shalt lengthen his years to all generations. 7 He shall endure for ever before God: which of them will seek out his mercy and truth? 8 So will I sing to thy name for ever and ever, that I may daily perform my vows.

Psalm 62
For the end, a Psalm of David for Idithun.

62:1 Shall not my soul be subjected to God? for of him is my salvation. 2 For he is my God, and my saviour; my helper, I shall not be moved very much. 3 How long will ye assault a man? ye are all slaughtering as with a bowed wall and a broken hedge. 4 They only took counsel to set at nought mine honour: I ran in thirst: with their mouth they blessed, but with their heart they cursed. Pause.

5 Nevertheless do thou, my soul, be subjected to God; for of him is my patient hope. 6 For he is my God and my Saviour; my helper, I shall not be moved. 7 In God is my salvation and my glory: he is the God of my help, and my hope is in God. 8 Hope in him, all ye congregation of the people; pour out your hearts before him, for God is our helper. Pause.

9 But the sons of men are vain; the sons of men are false, so as to be deceitful in the balances; they are all alike formed out of vanity. 10 Trust not in unrighteousness, and lust not after robberies: if wealth should flow in, set not your heart upon it. 11 God has spoken once, and I have heard these two things, that power is of God; 12 and mercy is thine, O Lord; for thou wilt recompense every one according to his works.

Psalm 63
A Psalm of David, when he was in the wilderness of Idumea.

63:1 O God, my God, I cry to thee early; my soul has thirsted for thee: how often has my flesh longed after thee, in a barren and trackless and dry land! 2 Thus have I appeared before thee in the sanctuary, that I might see thy power and thy glory. 3 For thy mercy is better than life: my lips shall praise thee. 4 Thus will I bless thee during my life: I will lift up my hands in thy name. 5 Let my soul be filled as with marrow and fatness; and myjoyful lips shall praise thy name.

6 Forasmuch as I have remembered thee on my bed: in the early seasons I have meditated on thee. 7 For thou hast been my helper, and in the shelter of thy wings will I rejoice. 8 My soul has kept very close behind thee: thy right hand has upheld me. 9 But they vainly sought after my soul; they shall go into the lowest parts o the earth. 10 They shall be delivered up to the power of the sword; they shall be portions for foxes. 11 But the king shall rejoice in God; every one that swears by him shall be praised; for the mouth of them that speak unjust things has been stopped.

Psalm 64
For the end, a Psalm of David.

64:1 Hear my prayer, O God, when I make my petition to thee; deliver my soul from fear of the enemy. 2 Thou hast sheltered me from the conspiracy of them that do wickedly; from the multitude of them that work iniquity; 3 who have sharpened their tongues as a sword; they have bent their bow maliciously; 4 to shoot in secret at the blameless; they will shoot him suddenly, and will not fear. 5 They have set up for themselves an evil matter, they have given counsel to hide snares; they have said, Who shall see them? 6 They have searched out iniquity; they have wearied themselves with searching diligently, a man shall approach and the heart is deep, 7 and God shall be exalted, their wounds were caused by the weapon of the foolish children, 8 and their tongues have set him at nought, all that saw them were troubled; 9 and every man was alarmed, and they related the works of God, and understood his deeds. 10 The righteous shall rejoice in the Lord, and hope on him, and all the upright in heart shall be praised.

Psalm 65
For the end, a Psalm and Song of David.

65:1 Praise becomes thee, O God, in Sion; and to thee shall the vow be performed. 2 Hear my prayer; to thee all flesh shall come. 3 The words of transgressors have overpowered us; but do thou pardon our sins. 4 Blessed is he whom thou hast chosen and adopted; he shall dwell in thy courts; we shall be filled with the good things of thy house; thy temple is holy. 5 Thou art wonderful in righteousness. Hearken to us, O God our Saviour; the hope of all the ends of the earth, and of them that are on the sea afar off: 6 who dost establish the mountains in thy strength, being girded about with power; 7 who troublest the depth of the sea, the sounds of its waves. 8 The nations shall be troubled, and they that inhabit the ends of the earth shall be afraid of thy signs; thou wilt cause the outgoings of morning and evening to rejoice.

9 Thou hast visited the earth, and saturated it; thou hast abundantly enriched it. The river of God is filled with water; thou hast prepared their food, for thus is the preparation of it. 10 Saturate her furrows, multiply her fruits; the crop springing up shall rejoice in its drops. 11 Thou wilt bless the crown of the year because of thy goodness; and thy plains shall be filled with fatness. 12 The mountains of the wilderness shall be enriched; and the hills shall gird themselves with joy. 13 The rams of the flock are clothed with wool, and the valleys shall abound in corn; they shall cry aloud, yea they shall sing hymns.

Psalm 66
For the end, a Song of Psalm of resurrection.

66:1 Shout unto God, all the earth. 2 O sing praises to his name; give glory to his praise. 3 Say unto God, How awful are thy works! through the greatness of thy power thine enemies shall lie to thee. 4 Let all the earth worship thee, and sing to thee; let them sing to thy name. Pause.

5 Come and behold the works of God; he is terrible in his counsels beyond the children of men. 6 Who turns the sea into dry land; they shall go through the river on foot; there shall we rejoice in him, 7 who by his power is Lord over the age, his eyes look upon the nations; let not them that provoke him be exalted in themselves. Pause.

8 Bless our God, ye Gentiles, and make the voice of his praise to be heard; 9 who quickens my soul in life, and does not suffer my feet to be moved. 10 For thou, O God, has proved us; thou hast tried us with fire as silver is tried. 11 Thou broughtest us into the snare; thou laidest afflictions on our back. 12 Thou didst mount men upon our heads; we went through the fire and water; but thou broughtest us out into a place of refreshment.

13 I will go into thine house with whole-burnt-offerings; I will pay thee my vows, 14 which my lips framed, and my mouth uttered in my affliction. 15 I will offer to thee whole-burnt-sacrifices full of marrow, with incense and rams; I will sacrifice to thee oxen with goats. Pause.

16 Come, hear, and I will tell, all ye that fear God, how great things he has done for my soul. 17 I cried to him with my mouth, and exalted him with my tongue. 18 If I have regarded iniquity in my heart, let not the Lord hearken to me. 19 Therefore God has hearkened to me; he has attended to the voice of my prayer. 20 Blessed be God, who has not turned away my prayer, nor his mercy from me.

Psalm 67
For the end, a Psalm of David among the Hymns.

67:1 God be merciful to us, and bless us; and cause his face to shine upon us. Pause. 2 That men may know thy way on the earth, thy salvation among all nations. 3 Let the nations, O God, give thanks to thee; let all the nations give thanks to thee. 4 Let the nations rejoice and exult, for thou shalt judge the peoples in equity, and shalt guide the nations on the earth. Pause. 5 Let the peoples, O God, give thanks to thee; let all the peoples give thanks to thee. 6 The earth has yielded her fruit; let God, our God bless us. 7 Let God bless us; and let all the ends of the earth fear him.

Psalm 68
For the end, a Psalm of a Song by David.

68:1 Let God arise, and let his enemies be scattered; and let them that hate him flee from before him. 2 As smoke vanishes, let them vanish: as wax melts before the fire, so let the sinners perish from before God. 3 But let the righteous rejoice; let them exult before God: let them be delighted with joy.

4 Sing to God, sing praises to his name: make a way for him that rides upon the west (the Lord is his name) and exult before him. They shall be troubled before the face of him, 5 who is the father of the orphans, and judge of the widows: such is God in his holy place. 6 God settles the solitary in a house; leading forth prisoners mightily, also them that act provokingly, even them that dwell in tombs.

7 O God, when thou wentest forth before thy people, when thou wentest through the wilderness; Pause: 8 the earth quaked, yea, the heavens dropped water at the presence of the God of Sina, at the presence of the God of Israel. 9 O God, thou wilt grant to thine inheritance a gracious rain; for it was weary, but thou didst refresh it.

10 Thy creatures dwell in it: thou hast in thy goodness prepared for the poor. 11 The Lord God will give a word to them that preach it in a great company. 12 The king of the forces of the beloved, of the beloved, will even grant them for the beauty of the house to divide the spoils. 13 Even if ye should lie among the lots, ye shall have the wings of a dove covered with silver, and her breast with yellow gold. 14 When the heavenly One scatters kings upon it, they shall be made snow-white in Selmon. 15 The mountain of God is a rich mountain; a swelling mountain, a rich mountain. 16 Wherefore do ye conceive evil, ye swelling mountains? this is the mountain which God has delighted to dwell in; yea, the Lord will dwell in it for ever.

17 The chariots of God are ten thousand fold, thousands of rejoicing ones: the Lord is among them, in Sina, in the holy place. 18 Thou art gone up on high, thou hast led captivity captive, thou hast received gifts for man, yea, for they were rebellious, that thou mightest dwell among them.

19 Blessed be the Lord God, blessed be the Lord daily; and the God of our salvation shall prosper us. Pause. 20 Our God is the God of salvation; and to the Lord belong the issues from death. 21 But God shall crust the heads of his enemies; the hairy crown of them that go on in their trespasses. 22 The Lord said, I will bring again from Basan, I will bring my people again through the depths of the sea. 23 That thy foot may be dipped in blood, and the tongue of thy dogs be stained with that of thine enemies.

24 Thy goings, O God, have been seen; the goings of my God, the king, in the sanctuary. 25 The princes went first, next before the players on instruments, in the midst of damsels playing on timbrels. 26 Praise God in the congregations, the Lord from the fountains of Israel. 27 There is Benjamin the younger one in ecstasy, the princes of Juda their rulers, the princes of Zabulon, the princes of Nephthali.

28 O God, command thou thy strength: strengthen, O God, this which thou hast wrought in us. 29 Because of thy temple at Jerusalem shall kings bring presents to thee. 30 Rebuke the wild beasts of the reed: let the crowd of bulls with the heifers of the nations be rebuked, so that they who have been proved with silver may not be shut out: scatter thou the nations that wish for wars. 31 Ambassadors shall arrive out of Egypt; Ethiopia shall hasten to stretch out her hand readily to God.

32 Sing to God, ye kingdoms of the earth; sing psalms to the Lord. Pause. 33 Sing to God that rides on the heaven of heaven, eastward: lo, he will utter a mighty sound with his voice. 34 Give ye glory to God: his excellency is over Israel, and his power is in the clouds. 35 God is wonderful in his holy places, the God of Israel: he will give power and strength to his people: blessed be God.

Psalm 69
For the end, a Psalm of David, for alternate strains.

69:1 Save me, O God; for the waters have come in to my soul. 2 I am stuck fast in deep mire, and there is no standing: I am come in to the depths of the sea, and a storm has overwhelmed me. 3 I am weary of crying, my throat has become hoarse; mine eyes have failed by my waiting on my God. 4 They that hate me without a cause are more than the hairs of my head: my enemies that persecute me unrighteously are strengthened: then I restored that which I took not away.

5 O God, thou knowest my foolishness; and my transgressions are not hidden from thee. 6 Let not them that wait on thee, O Lord of hosts, be ashamed on my account: let not them that seek thee, be ashamed on my account, O God of Israel. 7 For I have suffered reproach for thy sake; shame has covered my face. 8 I became strange to my brethren, and a stranger to my mother’s children. 9 For the zeal of thine house has eaten me up; and the reproaches of them that reproached thee are fallen upon me. 10 And I bowed down my soul with fasting, and that was made my reproach. 11 And I put on sackcloth for my covering; and I became a proverb to them. 12 They that sit in the gate talked against me, and they that drank wine sang against me.

13 But I will cry to thee, O Lord, in my prayer; O God, it is a propitious time: in the multitude of thy mercy hear me, in the truth of thy salvation. 14 Save me from the mire, that I stick not in it: let me be delivered from them that hate me, and from the deep waters. 15 Let not the waterflood drown me, nor let the deep swallow me up; neither let the well shut its mouth upon me. 16 Hear me, O Lord; for thy mercy is good: according to the multitude of thy compassions look upon me. 17 And turn not away thy face from thy servant; for I am afflicted: hear me speedily. 18 Draw nigh to my soul and redeem it: deliver me because of mine enemies.

19 For thou knowest my reproach, and my shame, and my confusion; all that afflict me are before thee. 20 My soul has waited for reproach and misery; and I waited for one to grieve with me, but there was none; and for one to comfort me, but I found none. 21 They gave me also gall for my food, and made me drink vinegar for my thirst. 22 Let their table before them be for a snare, and for a recompense, and for a stumbling-block. 23 Let their eyes be darkened that they should not see; and bow down their back continually. 24 Pour out thy wrath upon them, and let the fury of thine anger take hold on them. 25 Let their habitation be made desolate; and let there be no inhabitant in their tents: 26 Because they persecuted him whom thou hast smitten; and they have added to the grief of my wounds. 27 Add iniquity to their iniquity; and let them not come into thy righteousness. 28 Let them be blotted out of the book of the living, and let them not be written with the righteous.

29 I am poor and sorrowful; but the salvation of thy countenance has helped me. 30 I will praise the name of my God with a song, I will magnify him with praise; 31 and this shall please God more than a young calf having horns and hoofs. 32 Let the poor see and rejoice; seek the Lord diligently, and ye shall live. 33 For the Lord hears the poor, and does not set at nought his fettered ones. 34 Let the heavens and the earth raise him, the sea, and all things moving in them. 35 For God will save Sion, and the cities of Judea shall be built; and men shall dwell there, and inherit it. 36 And the seed of his servants shall possess it, and they that love his name shall dwell therein.

Psalm 70
For the end, by David for a remembrance, that the Lord may save me.

70:1 Draw nigh, O God, to my help. 2 Let them be ashamed and confounded that seek my soul: let them be turned backward and put to shame, that wish me evil. 3 Let them that say to me, Aha, aha, be turned back and put to shame immediately. 4 Let all that seek thee exult and be glad in thee: and let those that love thy salvation say continually, Let God be magnified. 5 But I am poor and needy; O God, help me: thou art my helper and deliverer, O Lord, delay not.

Psalm 71
By David, a Psalm sung by the sons of Jonadab, and the first that were taken captive.

71:1  O Lord, I have hoped in thee: let me never be put to shame. 2 In thy righteousness deliver me and rescue me: incline thine ear to me, and save me. 3 Be to me a protecting God, and a strong hold to save me: for thou art my fortress and my refuge. 4 Deliver me, O my God, from the hand of the sinner, from the hand of the transgressor and unjust man. 5 For thou art my support, O Lord; O Lord, thou art my hope from my youth. 6 On thee have I been stayed from the womb: from the belly of my mother thou art my protector: of thee is my praise continually.

7 I am become as it were a wonder to many: but thou art my strong helper. 8 Let my mouth be filled with praise, that I may hymn thy glory, and thy majesty all the day. 9 Cast me not off at the time of old age; forsake me not when my strength fails. 10 For mine enemies have spoken against me; and they that lay wait for my soul have taken counsel together, 11 saying, God has forsaken him: persecute ye and take him; for there is none to deliver him. 12 O God, go not far from me, O my God, draw nigh to my help. 13 Let those that plot against my soul be ashamed and utterly fail: let those that seek my hurt be clothed with shame and dishonour.

14 But I will hope continually, and will praise thee more and more. 15 My mouth shall declare thy righteousness openly, and thy salvation all the day; for I am not acquainted with the affairs of men. 16 I will go on in the might of the Lord: O Lord, I will make mention of thy righteousness only. 17 O God, thou hast taught me from my youth, and until now will I declare thy wonders; 18 even until I am old and advanced in years. O God, forsake me not; until I shall have declared thine arm to all the generation that is to come: 19 even thy power and thy righteousness, O God, up to the highest heavens, even the mighty works which thou has done: O God, who is like to thee?

20 What afflictions many and sore hast thou shewed me! yet thou didst turn and quicken me, and broughtest me again from the depths of the earth. 21 Thou didst multiply thy righteousness, and didst turn and comfort me, and broughtest me again out of the depths of the earth. 22 I will also therefore give thanks to thee, O God, because of thy truth, on an instrument of psalmody: I will sing psalms to thee on the harp, O Holy One of Israel. 23 My lips shall rejoice when I sing to thee; and my soul, which thou hast redeemed. 24 Moreover also my tongue shall dwell all the day upon thy righteousness; when they shall be ashamed and confounded that seek my hurt.

Psalm 72
For Solomon.

72:1 O God, give thy judgment to the king, and thy righteousness to the king’s son; 2 that he may judge thy people with righteousness, and thy poor with judgment.

3 Let the mountains and the hills raise peace to thy people: 4 he shall judge the poor of the people in righteousness, and save the children of the needy; and shall bring low the false accuser. 5 And he shall continue as long as the sun, and before the moon for ever. 6 He shall come down as rain upon a fleece; and as drops falling upon the earth. 7 In his days shall righteousness spring up; and abundance of peace till the moon be removed. 8 And he shall have dominion from sea to sea, and from the river to the ends of the earth. 9 The Ethiopians shall fall down before him; and his enemies shall lick the dust. 10 The kings of Tharsis, and the isles, shall bring presents: the kings of the Arabians and Saba shall offer gifts. 11 And all kings shall worship him; all the Gentiles shall serve him. 12 For he has delivered the poor from the oppressor; and the needy who had no helper. 13 He shall spare the poor and needy, and shall deliver the souls of the needy. 14 He shall redeem their souls from usury and injustice: and their name shall be precious before him. 15 And he shall live, and there shall be given him of the gold of Arabia: and men shall pray for him continually; and all the day shall they praise him. 16 There shall be an establishment on the earth on the tops of the mountains: the fruit thereof shall be exalted above Libanus, and they of the city shall flourish as grass of the earth.

17 Let his name be blessed for ever: his name shall endure longer than the sun: and all the tribes of the earth shall be blessed in him: all nations shall call him blessed.

18 Blessed is the Lord God of Israel, who alone does wonders. 19 And blessed is his glorious name for ever, even for ever and ever: and all the earth shall be filled with his glory. So be it, so be it. 20 The hymns of David the son of Jessae are ended.

Psalm 73
A Psalm for Asaph.

73:1 How good is God to Israel, to the upright in heart! 2 But my feet were almost overthrown; my goings very nearly slipped. 3 For I was jealous of the transgressors, beholding the tranquility of sinners.

4 For there is no sign of reluctance in their death: and they have firmness under their affliction. 5 They are not in the troubles of other men; and they shall not be scourged with other men. 6 Therefore pride has possessed them; they have clothed themselves with their injustice and ungodliness. 7 Their injustice shall go forth as out of fatness: they have fulfilled their intention. 8 They have taken counsel and spoken in wickedness: they have uttered unrighteousness loftily. 9 They have set their mouth against heaven, and their tongue has gone through upon the earth. 10 Therefore shall my people return hither: and full days shall be found with them. 11 And they said, How does God know? and is there knowledge in the Most High? 12 Behold, these are the sinners, and they that prosper always: they have possessed wealth.

13 And I said, Verily in vain have I justified my heart, and washed my hands in innocency. 14 For I was plagued all the day, and my reproof was every morning. 15 If I said, I will speak thus; behold, I should have broken covenant with the generation of thy children. 16 And I undertook to understand this, but it is too hard for me, 17 until I go into the sanctuary of God; and so understand the latter end.

18 Surely thou hast appointed judgments to them because of their crafty dealings: thou hast cast them down when they were lifted up. 19 How have they become desolate! suddenly they have failed: they have perished because of their iniquity. 20 As the dream of one awakening, O Lord, in thy city thou wilt despise their image.

21 For my heart has rejoiced, and my reins have been gladdened. 22 But I was vile and knew not: I became brutish before thee. 23 Yet I am continually with thee: thou hast holden my right hand. 24 Thou hast guided me by thy counsel, and thou hast taken me to thyself with glory. 25 For what have I in heaven but thee? and what have I desired upon the earth beside thee? 26 My heart and my flesh have failed: but God is the strength of my heart, and God is my portion for ever.

27 For, behold, they that remove themselves far from thee shall perish: thou hast destroyed every one that goes a whoring from thee. 28 But it is good for me to cleave close to God, to put my trust in the Lord; that I may proclaim all thy praises in the gates of the daughter of Sion.

Psalm 74
A Psalm of instruction for Asaph.

74:1 Wherefore hast thou rejected us, O God, for ever? wherefore is thy wrath kindled against the sheep of thy pasture? 2 Remember thy congregation which thou hast purchased from the beginning; thou didst ransom the rod of thine inheritance; this mount Sion wherein thou hast dwelt. 3 Lift up thine hands against their pride continually; because of all that the enemy has done wickedly in thy holy places.

4 And they that hate thee have boasted in the midst of thy feast; they have set up their standards for signs, 5 ignorantly as it were in the entrance above; 6 they cut down its doors at once with axes as in a wood of trees; they have broken it down with hatchet and stone cutter. 7 They have burnt thy sanctuary with fire to the ground; they have profaned the habitation of thy name. 8 They have said in their heart, even all their kindred together, Come, let us abolish the feasts of the Lord from the earth. 9 We have not seen our signs; there is no longer a prophet; and God will not know us any more.

10 How long, O God, shall the enemy reproach? shall the enemy provoke thy name forever? 11 Wherefore turnest thou away thine hand, and thy right hand from the midst of thy bosom for ever? 12 But God is our King of old; he has wrought salvation in the midst of the earth. 13 Thou didst establish the sea, in thy might, thou didst break to pieces the heads of the dragons in the water. 14 Thou didst break to pieces the heads of the dragon; thou didst give him for meat to the Ethiopian nations. 15 Thou didst cleave fountains and torrents; thou driedst up mighty rivers. 16 The day is thine, and the night is thine; thou hast prepared the sun and the moon. 17 Thou hast made all the borders of the earth; thou hast made summer and spring.

18 Remember this thy creation: an enemy has reproached the Lord, and a foolish people has provoked thy name. 19 Deliver not to the wild beasts a soul that gives praise to thee: forget not for ever the souls of thy poor. 20 Look upon thy covenant: for the dark places of the earth are filled with the habitations of iniquity. 21 let not the afflicted and shamed one be rejected: the poor and needy shall praise thy name. 22 Arise, O God, plead thy cause: remember thy reproaches that come from the foolish one all the day. 23 Forget not the voice of thy suppliants: let the pride of them that hate thee continually ascend before thee.

Psalm 75
For the end, Destroy not, a Psalm of a Song for Asaph.

75:1 We will give thanks to thee, O God, we will give thanks, and call upon thy name: I will declare all thy wonderful works. 2 When I shall take a set time, I will judge righteously. 3 The earth is dissolved, and all that dwell in it: I have strengthened its pillars. Pause.

4 I said unto the transgressors, Do not transgress; and to the sinners, Lift not up the horn. 5 Lift not up your horn on high; speak not unrighteousness against God. 6 For good comes neither from the east, nor from the west, nor from the desert mountains. 7 For God is the judge; he puts down one, and raises up another. 8 For there is a cup in the hand of the Lord, full of unmingled wine; and he has turned it from side to side, but its dregs have not been wholly poured out; all the sinners of the earth shall drink them.

9 But I will exult for ever: I will sing praises to the God of Jacob. 10 And I will break all the horns of sinners; but the horns of the righteous one shall be exalted.

Psalm 76
For the end, among the Hymns, a Psalm for Asaph; a Song for the Assyrian.

76:1 God is known in Judea: his name is great in Israel. 2 And his place has been in peace, and his dwelling-place in Sion. 3 There he broke the power of the bows, the shield, and the sword, and the battle. Pause.

4 Thou dost wonderfully shine forth from the everlasting mountains. 5 All the simple ones in heart were troubled; all the men of wealth have slept their sleep, and have found nothing in their hands. 6 At thy rebuke, O God of Jacob, the riders on horses slumbered. 7 Thou art terrible; and who shall withstand thee, because of thine anger? 8 Thou didst cause judgment to be heard from heaven; the earth feared, and was still, 9 when God arose to judgment, to save all the meek in heart. Pause.

10 For the inward thought of man shall give thanks to thee: and the memorial of his inward thought shall keep a feast to thee. 11 Vow, and pay your vows to the Lord our God; all that are round about him shall bring gifts, even to him that is terrible, 12 and that takes away the spirits of princes; to him that is terrible among the kings of the earth.

Psalm 77
For the end, for Idithun, a Psalm of Asaph.

77:1 I cried to the Lord with my voice, yea, my voice was addressed to God; and he gave heed to me. 2 In the day of mine affliction I earnestly sought the Lord; even with my hands by night before him, and I was not deceived; my soul refused to be comforted. 3 I remembered God, and rejoiced; I poured out my complaint, and my soul fainted. Pause. 4 All mine enemies set a watch against me: I was troubled, and spoke not.

5 I considered the days of old, and remembered ancient years. 6 And I meditated; I communed with my heart by night, and diligently searched my spirit, saying, 7 Will the Lord cast off for ever? and will he be well pleased no more? 8 Will he cut off his mercy for ever, even for ever and ever? 9 Will God forget to pity? or will he shut up his compassions in his wrath? Pause.

10 And I said, Now I have begun; this is the change of the right hand of the Most High. 11 I remembered the works of the Lord; for I will remember thy wonders from the beginning. 12 And I will meditate on all thy works, and will consider thy doings.

13 O God, thy way is in the sanctuary; who is a great God as our God? 14 Thou art the God that doest wonders; thou hast made known thy power among the nations. 15 Thou hast with thine arm redeemed thy people, the sons of Jacob and Joseph. Pause. 16 The waters saw thee, O God, the waters saw thee, and feared; and the depths were troubled. 17 There was an abundant sound of waters: the clouds uttered a voice; for thine arrows went abroad. 18 The voice of thy thunder was abroad, and around thy lightnings appeared to the world; the earth trembled a quaked. 19 Thy way is in the sea, and thy paths in many waters, and thy footsteps cannot be known. 20 Thou didst guide thy people as sheep by the hand of Moses and Aaron.

Psalm 78
A Psalm of instruction for Asaph.

78:1 Give heed, O my people, to my law: incline your ear to the words of my mouth. 2 I will open my mouth in parables: I will utter dark sayings which have been from the beginning. 3 All which we have heard and known, and our fathers have declared to us. 4 They were not hid from their children to a second generations; the fathers declaring the praises of the Lord, and his mighty acts, and his wonders which he wrought.

5 And he raised up a testimony in Jacob, and appointed a law in Israel, which he commanded our fathers, to make it known to their children: 6 that another generation might know, even the sons which should be born; and they should arise and declare them to their children. 7 That they might set their hope on God, and not forget the works of God, but diligently seek his commandments. 8 That they should not be as their fathers, a perverse and provoking generation; a generation which set not its heart aright, and its spirit was not steadfast with God.

9 The children of Ephraim, bending and shooting with the bow, turned back in the day of battle. 10 They kept not the covenant of God, and would not walk in his law. 11 And they forgot his benefits, and his miracles which he had shewed them; 12 the miracles which he wrought before their fathers, in the land of Egypt, in the plain of Tanes. 13 He clave the sea, and led them through: he made the waters to stand as in a bottle. 14 And he guided them with a cloud by day, and all the night with a light of fire. 15 he clave a rock in the wilderness, and made them drink as in a great deep. 16 And he brought water out of the rock, and caused waters to flow down as rivers.

17 And they sinned yet more against him; they provoked the Most High in the wilderness. 18 And they tempted God in their hearts, in asking meat for the desire of their souls. 19 They spoke also against God, and said, Will God be able to prepare a table in the wilderness? 20 Forasmuch as he smote the rock, and the waters flowed, and the torrents ran abundantly; will he be able also to give bread, or prepare a table for his people?

21 Therefore the Lord heard, and was provoked: and fire was kindled in Jacob, and wrath went up against Israel. 22 Because they believed not in God, and trusted not in his salvation. 23 Yet he commanded the clouds from above, and opened the doors of heaven, 24 and rained upon them manna to eat, and gave them the bread of heaven. 25 Man ate angels’ bread; he sent them provision to the full.

26 He removed the south wind from heaven; and by his might he brought in the south-west wind. 27 And he rained upon them flesh like dust, and feathered birds like the sand of the seas. 28 And they fell into the midst of their camp, round about their tents. 29 So they ate, and were completely filled; and he gave them their desire.

30 They were not disappointed of their desire: but when their food was yet in their mouth, 31 then the indignation of God rose up against them, and slew the fattest of them, and overthrew the choice men of Israel.

32 In the midst of all this they sinned yet more, and believed not his miracles. 33 And their days were consumed in vanity, and their years with anxiety.

34 When he slew them, they sought him: and they returned and called betimes upon God. 35 And they remembered that God was their helper, and the most high God was their redeemer. 36 Yet they loved him only with their mouth, and lied to him with their tongue. 37 For their heart was not right with him, neither were they steadfast in his covenant.

38 But he is compassionate, and will forgive their sins, and will not destroy them: yea, he will frequently turn away his wrath, and will not kindle all his anger. 39 And he remembered that they are flesh; a wind that passes away, and returns not.

40 How often did they provoke him in the wilderness, and anger him in a dry land! 41 Yea, they turned back, and tempted God, and provoked the Holy One of Israel. 42 They remembered not his hand, the day in which he delivered them from the hand of the oppressor. 43 How he had wrought his signs in Egypt, and his wonders in the field of Tanes: 44 and had changed their rivers into blood; and their streams, that they should not drink. 45 He sent against them the dog-fly, and it devoured them; and the frog, and it spoiled them. 46 And he gave their fruit to the canker worm, and their labours to the locust. 47 He killed their vines with hail, and their sycamores with frost. 48 And he gave up their cattle to hail, and their substance to the fire. 49 He sent out against them the fury of his anger, wrath, and indignation, and affliction, a message by evil angels. 50 He made a way for his wrath; he spared not their souls from death, but consigned their cattle to death; 51 and smote every first-born in the land of Egypt; the first-fruits of their labours in the tents of Cham. 52 And he removed his people like sheep; he led them as a flock in the wilderness. 53 And he guided them with hope, and they feared not: but the sea covered their enemies. 54 And he brought them in to the mountain of his sanctuary, this mountain which his right hand had purchased. 55 And he cast out the nations from before them, and made them to inherit by a line of inheritance, and made the tribes of Israel to dwell in their tents.

56 Yet they tempted and provoked the most high God, and kept not his testimonies. 57 And they turned back, and broke covenant, even as also their fathers: they became like a crooked bow. 58 And they provoked him with their high places, and moved him to jealousy with their graven images.

59 God heard and lightly regarded them, and greatly despised Israel. 60 And he rejected the tabernacle of Selom, his tent where he dwelt among men. 61 And he gave their strength into captivity, and their beauty into the enemy’s hand. 62 And he gave his people to the sword; and disdained his inheritance. 63 Fire devoured their young men; and their virgins mourned not. 64 Their priests fell by the sword; and their widows shall not be wept for.

65 So the Lord awaked as one out of sleep, and as a mighty man who has been heated with wine. 66 And he smote his enemies in the hinder parts: he brought on them a perpetual reproach.

67 And he rejected the tabernacle of Joseph, and chose not the tribe of Ephraim; 68 but chose the tribe of Juda, the mount Sion which he loved. 69 And he built his sanctuary as the place of unicorns; he founded it for ever on the earth. 70 He chose David also his servant, and took him up from the flocks of sheep. 71 He took him from following the ewes great with young, to be the shepherd of Jacob his servant, and Israel his inheritance. 72 So he tended them in the innocency of his heart; and guided them by the skillfulness of his hands.

Psalm 79
A Psalm for Asaph.

79:1 O God, the heathen are come into thine inheritance; they have polluted thy holy temple; they have made Jerusalem a storehouse of fruits. 2 They have given the dead bodies of thy servants to be food for the birds of the sky, the flesh of thy holy ones for the wild beasts of the earth. 3 They have shed their blood as water, round about Jerusalem; and there was none to bury them. 4 We are become a reproach to our neighbours, a scorn and derision to them that are round about us.

5 How long, O Lord? wilt thou be angry for ever? shall thy jealousy burn like fire? 6 Pour out thy wrath upon the heathen that have not known thee, and upon the kingdoms which have not called upon thy name. 7 For they have devoured Jacob, and laid his place waste.

8 Remember not our old transgressions; let thy tender mercies speedily prevent us; for we are greatly impoverished. 9 Help us, O God our Saviour; for the glory of thy name, O Lord, deliver us; and be merciful to our sins, for thy name’s sake. 10 Lets haply they should say among the heathen, Where is their God? and let the avenging of thy servant’s blood that has been shed be known among the heathen before our eyes.

11 Let the groaning of the prisoners come in before thee; according to the greatness of thine arm preserve the sons of the slain ones. 12 Repay to our neighbours sevenfold into their bosom their reproach, with which they have reproached thee, O Lord. 13 For we are thy people and the sheep of thy pasture; we will give thee thanks for ever; we will declare thy praise throughout all generations.

Psalm 80
For the end, for alternate strains, a testimony for Asaph, a Psalm concerning the Assyrian.

80:1 Attend, O Shepherd of Israel, who guidest Joseph like a flock; thou who sittest upon the cherubs, manifest thyself; 2 before Ephraim and Benjamin and Manasse, stir up thy power, and come to deliver us. 3 Turn us, O God, and cause thy face to shine; and we shall be delivered.

4 O Lord God of hosts, how long art thou angry with the prayer of thy servant? 5 Thou wilt feed us with bread of tears; and wilt cause us to drink tears by measure. 6 Thou has made us a strife to our neighbours; and our enemies have mocked at us. 7 Turn us, O Lord God of hosts, and cause thy face to shine; and we shall be saved. Pause.

8 Thou hast transplanted a vine out of Egypt: thou hast cast out the heathen, and planted it. 9 Thou madest a way before it, and didst cause its roots to strike, and the land was filled with it. 10 Its shadow covered the mountains, and its shoots equalled the goodly cedars. 11 It sent forth its branches to the sea, and its shoots to the river. 12 Wherefore hast thou broken down its hedge, while all that pass by the way pluck it? 13 The boar out of the wood has laid it waste, and the wild beast has devoured it. 14 O God of hosts, turn, we pray thee: look on us from heaven, and behold and visit this vine; 15 and restore that which thy right hand has planted: and look on the son of man whom thou didst strengthen for thyself. 16 It is burnt with fire and dug up: they shall perish at the rebuke of thy presence. 17 Let thy hand be upon the man of thy right hand, and upon the son of man whom thou didst strengthen for thyself.

18 So will we not depart from thee: thou shalt quicken us, and we will call upon thy name. 19 Turn us, O Lord God of hosts, and make thy face to shine; and we shall be saved.

Psalm 81
For the end, a Psalm for Asaph, concerning the wine-presses.

81:1 Rejoice ye in God our helper; shout aloud to the God of Jacob. 2 Take a psalm, and produce the timbrel, the pleasant psaltery with the harp. 3 Blow the trumpet at the new moon, in the glorious day of your feast.

4 For this is an ordinance for Israel, and a statute of the God of Jacob. 5 He made it to be a testimony in Joseph, when he came forth out of the land of Egypt: he heard a language which he understood not.

6 He removed his back from burdens: his hands slaved in making the baskets. 7 Thou didst call upon me in trouble, and I delivered thee; I heard thee in the secret place of the storm: I proved thee at the water of Strife. Pause. 8 Hear, my people, and I will speak to thee, O Israel; and I will testify to thee: if thou wilt hearken to me; 9 there shall be no new god in thee; neither shalt thou worship a strange god. 10 For I am the Lord thy God, that brought thee out of the land of Egypt: open thy mouth wide, and I will fill it. 11 But my people hearkened not to my voice; and Israel gave no heed to me. 12 So I let them go after the ways of their own hearts: they will go on in their own ways.

13 If my people had hearkened to me, if Israel had walked in my ways, 14 I should have put down their enemies very quickly, and should have laid my hand upon those that afflicted them. 15 The Lord’s enemies should have lied to him: but their time shall be for ever. 16 And he fed them with the fat of wheat; and satisfied them with honey out of the rock.

Psalm 82
A Psalm for Asaph.

82:1 God stands in the assembly of gods; and in the midst of them will judge gods. 2 How long will ye judge unrighteously, and accept the persons of sinners? Pause. 3 Judge the orphan and poor: do justice to the low and needy. 4 Rescue the needy, and deliver the poor out of the hand of the sinner.

5 They know not, nor understand; they walk on in darkness: all the foundations of the earth shall be shaken. 6 I have said, Ye are gods; and all of you children of the Most High. 7 But ye die as men, and fall as one of the princes.

8 Arise, O God, judge the earth: for thou shalt inherit all nations.

Psalm 83
A Song of a Psalm for Asaph.

83:1 O God, who shall be compared to thee? be not silent, neither be still, O God.

2 For behold, thine enemies have made a noise; and they that hate thee have lifted up the head. 3 Against thy people they have craftily imagined a device, and have taken counsel against thy saints. 4 They have said, Come, and let us utterly destroy them out of the nation; and let the name of Israel be remembered no more at all. 5 For they have taken counsel together with one consent: they have made a confederacy against thee; 6 even the tents of the Idumeans, and the Ismaelites; Moab, and the Agarenes; 7 Gebal, and Ammon, and Amalec; the Philistines also, with them that dwell at Tyre. 8 Yea, Assur too is come with them: they have become a help to the children of Lot. Pause.

9 Do thou to them as to Madiam, and to Sisera; as to Jabin at the brook of Kison. 10 They were utterly destroyed at Aendor: they became as dung for the earth. 11 Make their princes as Oreb and Zeb, and Zebee and Salmana; even all their princes: 12 who said, let us take to ourselves the altar of God as an inheritance. 13 O my God, make them as a wheel; as stubble before the face of the wind. 14 As fire which shall burn up a wood, as the flame may consume the mountains; 15 so shalt thou persecute them with thy tempest, and trouble them in thine anger. 16 Fill their faces with dishonour; so shall they seek thy name, O Lord. 17 Let them be ashamed and troubled for evermore; yea, let them be confounded and destroyed. 18 And let them know that thy name is Lord; that thou alone art Most High over all the earth.

Psalm 84
For the end, a Psalm for the sons of Core, concerning the wine-presses.

84:1 How amiable are thy tabernacles, O Lord of hosts! 2 My soul longs, and faints for the courts of the Lord: my heart and my flesh have exulted in the living god. 3 Yea, the sparrow has found himself a home, and the turtle-dove a nest for herself, where she may lay her young, even thine altars, O Lord of hosts, my King, and my God.

4 Blessed are they that dwell in thy house: they will praise thee evermore. Pause. 5 Blessed is the man whose help is of thee, O Lord; in his heart he has purposed to go up 6 the valley of weeping, to the place which he has appointed, for there the law-giver will grant blessings. 7 They shall go from strength to strength: the God of gods shall be seen in Sion.

8 O Lord God of hosts, hear my prayer: hearken, O God of Jacob. Pause. 9 Behold, O God our defender, and look upon the face of thine anointed. 10 For one day in thy courts is better than thousands. I would rather be an abject in the house of God, than dwell in the tents of sinners. 11 For the Lord loves mercy and truth: God will give grace and glory: the Lord will not withhold good things from them that walk in innocence. 12 O Lord of hosts, blessed is the man that trusts in thee.

Psalm 84
For the end, a Psalm for the sons of Core.

85:1 O Lord, thou has taken pleasure in thy land: thou hast turned back the captivity of Jacob. 2 Thou hast forgiven thy people their transgressions; thou has covered all their sins. Pause. 3 Thou has caused all thy wrath to cease: thou hast turned from thy fierce anger.

4 Turn us, O God of our salvation, and turn thy anger away from us. 5 Wouldest thou be angry with us for ever? or wilt thou continue thy wrath from generation to generation? 6 O God, thou wilt turn and quicken us; and thy people shall rejoice in thee. 7 Shew us thy mercy, O Lord, and grant us thy salvation.

8 I will hear what the Lord God will say concerning me: for he shall speak peace to his people, and to his saints, and to those that turn their heart toward him. 9 Moreover his salvation is near them that fear him; that glory may dwell in our land. 10 Mercy and truth are met together: righteousness and peace have kissed each other. 11 Truth has sprung out of the earth; and righteousness has looked down from heaven. 12 For the Lord will give goodness; and our land shall yield her fruit. 13 Righteousness shall go before him; and shall set his steps in the way.

Psalm 86
A Prayer of David.

86:1 O Lord, incline thine ear, and hearken to me; for I am poor and needy. 2 Preserve my soul, for I am holy; save thy servant, O God, who hopes in thee. 3 Pity me, O Lord: for to thee will I cry all the day. 4 Rejoice the sold of thy servant: for to thee, O Lord, have I lifted up my soul. 5 For thou, O Lord, art kind, and gentle; and plenteous in mercy to all that call upon thee. 6 Give ear to my prayer, o Lord; and attend to the voice of my supplication. 7 In the day of my trouble I cried to thee: for thou didst hear me.

8 There is none like to thee, O Lord, among the god; and there are no works like to thy works. 9 All nations whom thou hast made shall come, and shall worship before thee, O Lord; and shall glorify thy name. 10 For thou art great, and doest wonders: thou art the only and the great God. 11 Guide me, O Lord, in thy way, and I will walk in thy truth: let my heart rejoice, that I may fear thy name. 12 I will give thee thanks, O Lord my God, with all my heart; and I will glorify thy name for ever. 13 For thy mercy is great toward me; and thou hast delivered my soul from the lowest hell.

14 O God, transgressors have risen up against me, and an assembly of violent men have sought my life; and have not set thee before them. 15 But thou, O Lord God, art compassionate and merciful, long-suffering, and abundant in mercy and true. 16 Look thou upon me, and have mercy upon me: give thy strength to thy servant, and save the son of thine handmaid. 17 Establish with me a token for good; and let them that hate me see itand be ashamed; because thou, O Lord, hast helped me, and comforted me.

Psalm 87
A Psalm of a Song for the sons of Core.

87:1 His foundations are in the holy mountains. 2 The Lord loves the gates of Sion, more than all the tabernacles of Jacob. 3 Glorious things have been spoken of thee, O city of God. Pause.

4 I will make mention of Raab and Babylon to them that know me: behold also the Philistines, and Tyre, and the people of the Ethiopians: these were born there. 5 A man shall say, Sion is my mother; and such a man was born in her; and the Highest himself has founded her. 6 The Lord shall recount it in the writing of the people, and of these princes that were born in her. 7 The dwelling of all within thee is as the dwelling of those that rejoice.

Psalm 88
A song of a Psalm for the sons of Core for the end, upon Maeleth for responsive strains, of instruction for Æman the Israelite.

88:1 O Lord God of my salvation, I have cried by day and in the night before thee. 2 Let my prayer come in before thee; incline thine ear to my supplication, O Lord.

3 For my soul is filled with troubles, and my life has drawn nigh to Hades. 4 I have been reckoned with them that go down to the pit; I became as a man without help; 5 free among the dead, as the slain ones cast out, who sleep in the tomb; whom thou rememberest no more; and they are rejected from thy hand. 6 They laid me in the lowest pit, in dark places, and in the shadow of death. 7 Thy wrath has pressed heavily upon me, and thou hast brought upon me all thy billows. Pause. 8 Thou hast removed my acquaintance far from me; they have made me an abomination to themselves; I have been delivered up, and have not gone forth. 9 Mine eyes are dimmed from poverty; but I cried to thee, O Lord, all the day; I spread forth my hands to thee.

10 Wilt thou work wonders for the dead? or shall physicians raise them up, that they shall praise thee? 11 Shall any one declare thy mercy in the tomb? and thy truth in destruction? 12 Shall thy wonders be known in darkness? and thy righteousness in a forgotten land? 13 But I cried to thee, O Lord; and in the morning shall my prayer prevent thee.

14 Wherefore, O Lord, dost thou reject my prayer, and turn thy face away from me? 15 I am poor and in troubles from my youth; and having been exalted, I was brought low and into despair. 16 Thy wrath has passed over me; and thy terrors have greatly disquieted me. 17 They compassed me like water; all the day they beset me together. 18 Thou hast put far from me every friend, and mine acquaintances because of my wretchedness.

Psalm 89
A Psalm of instruction for Ætham the Israelite.

89:1 I will sing of thy mercies, O Lord, for ever: I will declare thy truth with my mouth to all generations. 2 For thou hast said, Mercy shall be built up for ever: thy truth shall be established in the heavens. 3 I made a covenant with my chosen ones, I sware unto David my servant. 4 I will establish thy seed for ever, and build up thy throne to all generations. Pause.

5 The heavens shall declare thy wonders, O Lord; and thy truth in the assembly of the saints. 6 For who in the heavens shall be compared to the Lord? and who shall be likened to the Lord among the sons of God? 7 God is glorified in the council of the saints; great and terrible toward all that are round about him. 8 O Lord God of hosts, who is like to thee? thou art mighty, O Lord, and thy truth is round about thee. 9 Thou rulest the power of the sea; and thou calmest the tumult of its waves. 10 Thou has brought down the proud as one that is slain; and with the arm of thy power thou has scattered thine enemies. 11 The heavens are thine, and the earth is thine: thou hast founded the world, and the fullness of it. 12 Thou hast created the north and the west: Thabor and Hermon shall rejoice in thy name. 13 Thine is the mighty arm: let thy hand be strengthened, let thy right hand be exalted. 14 Justice and judgment are the establishment of thy throne: mercy and truth shall go before thy face.

15 Blessed is the people that knows the joyful sound: they shall walk, O Lord, in the light of thy countenance. 16 And in thy name shall they rejoice all the day: and in thy righteousness shall they be exalted. 17 For thou art the boast of their strength; and in thy good pleasure shall our horn be exalted, 18 for our help is of the Lord; and of the Holy One of Israel, our king.

19 Then thou spokest in vision to thy children, and saidst, I have laid help on a mighty one; I have exalted one chosen out of my people. 20 I have found David my servant; I have anointed him by my holy mercy. 21 For my hand shall support him; and mine arm shall strengthen him. 22 The enemy shall have no advantage against him; and the son of transgression shall not hurt him again. 23 And I will hew down his foes before him, and put to flight those that hate him. 24 But my truth and my mercy shall be with him; and in my name shall his horn be exalted. 25 And I will set his hand in the sea, and his right hand in the rivers. 26 He shall call upon me, saying, Thou art my Father, my God, and the helper of my salvation. 27 And I will make him my first-born, higher than the kings of the earth. 28 I will keep my mercy for him for ever, and my covenant shall be firm with him. 29 And I will establish his seed for ever and ever, and his throne as the days of heaven.

30 If his children should forsake my law, and walk not in my judgments; 31 if they should profane my ordinances, and not keep my commandments; 32 I will visit their transgressions with a rod, and their sins with scourges. 33 But my mercy I will not utterly remove from him, nor wrong my truth. 34 Neither will I by any means profane my covenant; and I will not make void the things that proceed out of my lips. 35 Once have I sworn by my holiness, that I will not lie to David. 36 His see shall endure for ever, and his throne as the sun before me; 37 and as the moon that is established for ever, and as the faithful witness in heaven. Pause.

38 But thou hast cast off and set at nought, thou has rejected thine anointed. 39 Thou hast overthrown the covenant of thy servant; thou has profaned his sanctuary, casting it to the ground. 40 Thou hast broken down all his hedges; thou hast made his strong holds a terror. 41 All that go by the way have spoiled him: he is become a reproach to his neighbours. 42 Thou hast exalted the right hand of his enemies; thou hast made all his enemies to rejoice. 43 Thou hast turned back the help of his sword, and hast not helped him in the battle. 44 Thou hast deprived him of glory: thou hast broken down his throne to the ground. 45 Thou hast shortened the days of his throne: thou hast poured shame upon him. Pause.

46 How long, O Lord, wilt thou turn away, for ever? shall thine anger flame out as fire? 47 Remember what my being is: for hast thou created all the sons of men in vain? 48 What man is there who shall live, and not see death? shall any one deliver his soul from the hand of Hades? Pause. 49 Where are thine ancient mercies, O Lord, which thou swarest to David in thy truth? 50 Remember, O Lord, the reproach of thy servants, which I have borne in my bosom, even the reproach of many nations; 51 wherewith thine enemies have reviled, O Lord: wherewith they have reviled the recompense of thine anointed. 52 Blessed be the Lord for ever. So be it, so be it.

Psalm 90
A Prayer of Moses the man of God.

90:1 Lord, thou hast been our refuge in all generations. 2 Before the mountains existed, and before the earth and the world were formed, even from age to age, Thou art. 3 Turn not man back to his low place, whereas thou saidst, Return, ye sons of men? 4 For a thousand years in thy sight are as the yesterday which is past, and as a watch in the night. 5 Years shall be vanity to them: let the morning pass away as grass. 6 In the morning let it flower, and pass away: in the evening let it droop, let it be withered and dried up. 7 For we have perished in thine anger, and in thy wrath we have been troubled. 8 Thou hast set our transgressions before thee: our age is in the light of thy countenance. 9 For all our days are gone, and we have passed away in thy wrath: our years have spun out their tale as a spider. 10 As for the days of our years, in them are seventy years; and if men should bein strength, eighty years: and the greater part of them would be labour and trouble; for weakness overtakes us, and we shall be chastened. 11 Who knows the power of thy wrath? 12 and who knows how to number his daysbecause of the fear of thy wrath? So manifest thy right hand, and those that are instructed in wisdom in the heart.

13 Return, O Lord, how long? and be intreated concerning thy servants. 14 We have been satisfied in the morning with thy mercy; and we did exult and rejoice: 15 let us rejoice in all our days, in return for the days wherein thou didst afflict us, the years wherein we saw evil. 16 And look upon thy servants, and upon thy works; and guide their children. 17 And let the brightness of the Lord our God be upon us: and do thou direct for us the works of our hands.

Psalm 91
Praise of a Song, by David.

91:1 He that dwells in the help of the Highest, shall sojourn under the shelter of the God of heaven. 2 He shall say to the Lord, Thou art my helper and my refuge: my God; I will hope in him. 3 For he shall deliver thee from the snare of the hunters, from every troublesome matter. 4 He shall overshadow thee with his shoulders, and thou shalt trust under his wings: his truth shall cover thee with a shield. 5 Thou shalt not be afraid of terror by night; nor of the arrow flying by day; 6 nor of the evil thing that walks in darkness; nor of calamity, and the evil spirit at noon-day. 7 A thousand shall fall at thy side, and ten thousand at thy right hand; but it shall not come nigh thee. 8 Only with thine eyes shalt thou observe and see the reward of sinners.

9 For thou, O Lord, art my hope: thou, my soul, hast made the Most High thy refuge. 10 No evils shall come upon thee, and no scourge shall draw night to thy dwelling. 11 For he shall give his angels charge concerning thee, to keep thee in all thy ways. 12 They shall bear thee up on their hands, lest at any time thou dash thy foot against a stone. 13 Thou shalt tread on the asp and basilisk: and thou shalt trample on the lion and dragon.

14 For he has hoped in me, and I will deliver him: I will protect him, because he has known my name. 15 He shall call upon me, and I will hearken to him: I am with him in affliction; and I will deliver him, and glorify him. 16 I will satisfy him with length of days, and shew him my salvation.

Psalm 92
A Psalm of a Song for the Sabbath-day.

92:1 It is a good thing to give thanks to the Lord, and to sing praises to thy name, O thou Most High; 2 to proclaim thy mercy in the morning, and thy truth by night, 3 on a psaltery of ten strings, with a song on the harp. 4 For thou, O Lord, hast made me glad with thy work: and in the operations of thy hands will I exult.

5 How have thy works been magnified, O Lord! thy thoughts are very deep. 6 A foolish man will not know, and a senseless man will not understand this. 7 When the sinners spring up as the grass, and all the workers of iniquity have watched; it is that they may be utterly destroyed for ever. 8 But thou, O Lord, art most high for ever.

9 For, behold, thine enemies shall perish; and all the workers of iniquity shall be scattered. 10  But my horn shall be exalted as the horn of a unicorn; and mine old age with rich mercy. 11 And mine eye has seen mine enemies, and mine ear shall hear the wicked that rise up against me.

12 The righteous shall flourish as a palm-tree: he shall be increased as the cedar in Libanus. 13 They that are planted in the house of the Lord shall flourish in the courts of our God. 14 Then shall they be increased in a fine old age; and they shall be prosperous; that they may declare 15 that the Lord my God is righteous, and there is no iniquity in him.

Psalm 93
For the day before the Sabbath, when the land was first inhabited, the praise of a Song by David.

93:1 The Lord reigns; he has clothed himself with honour: the Lord has clothed and girded himself with strength; for he has established the world, which shall not be moved. 2 Thy throne is prepared of old: thou art from everlasting. 3 The rivers have lifted up, O Lord, the rivers have lifted up their voices, 4 at the voices of many waters: the billows of the sea are wonderful: the Lord is wonderful in high places. 5 Thy testimonies are made very sure: holiness becomes thine house, O Lord, for ever.

Psalm 94
A Psalm of David for the fourth day of the week.

94:1 The Lord is a God of vengeance; the God of vengeance has declared himself. 2 Be thou exalted, thou that judgest the earth: render a reward to the proud.

3 How long shall sinners, O Lord, how long shall sinners boast? 4 They will utter and speak unrighteousness; all the workers of iniquity will speak so. 5 They have afflicted thy people, O Lord, and hurt thine heritage. 6 They have slain the widow and fatherless, and murdered the stranger. 7 And they said, The Lord shall not see, neither shall the God of Jacob understand.

8 Understand now, ye simple among the people; and ye fools, at length be wise. 9 He that planted the ear, does he not hear? or he that formed the eye, does not he perceive? 10 He that chastises the heathen, shall not he punish, even he that teaches man knowledge? 11 The Lord knows the thoughts of men, that they are vain.

12 Blessed is the man whomsoever thou shalt chasten, O Lord, and shalt teach him out of thy law; 13 to give him rest from evil days, until a pit be digged for the sinful one. 14 For the Lord will not cast off his people, neither will he forsake his inheritance; 15 until righteousness return to judgment, and all the upright in heart shall follow it. Pause.

16 Who will rise up for me against the transgressors? or who will stand up with me against the workers of iniquity? 17 If the Lord had not helped me, my soul had almost sojourned in Hades. 18 If I said, My foot has been moved; 19 thy mercy, O Lord, helped me. O Lord, according to the multitude of my griefs within my heart, thy consolation have soothed my soul.

20 Shall the throne of iniquity have fellowship with thee, which frames mischief by an ordinance? 21 They will hunt for the soul of the righteous, and condemn innocent blood. 22 But the Lord was my refuge; and my God the helper of my hope. 23 And he will recompense to them their iniquity and their wickedness: the Lord our God shall utterly destroy them.

Psalm 95
The praise of a Song by David.

95:1 Come, let us exult in the Lord; let us make a joyful noise to God our Saviour. 2 Let us come before his presence with thanksgiving, and make a joyful noise to him with psalms. 3 For the Lord is a great God, and a great king over all gods: for the Lord will not cast off his people. 4 For the ends of the earth are in his hands; and the heights of the mountains are his. 5 For the sea is his, and he made it: and is hands formed the dry land.

6 Come, let us worship and fall down before him; and weep before the Lord that made us. 7 For he is our God; and we are the people of his pasture, and the sheep of his hand. 8 To-day, if ye will hear his voice, harden not your hearts, as in the provocation, according to the day of irritation in the wilderness: 9 where your fathers tempted me, proved me, and saw my works. 10 Forty years was I grieved with this generation, and said, They do always err in their heart, and they have not known my ways. 11 So I sware in my wrath, They shall not enter into my rest.

Psalm 96
When the house was built after the Captivity, a Song of David.

96:1 Sing to the Lord a new song; sing to the Lord, all the earth. 2 Sing to the Lord, bless his name: proclaim his salvation from day to day. 3 Publish his glory among the Gentiles, his wonderful works among all people.

4 For the Lord is great, and greatly to be praised: he is terrible above all gods. 5 For all the gods of the heathen are devils: but the Lord made the heavens. 6 Thanksgiving and beauty are before him: holiness and majesty are in his sanctuary.

7 Bring to the Lord, ye families of the Gentiles, bring to the Lord glory and honour. 8 Bring to the Lord the glory becoming his name: take offerings, and go into his courts. 9 Worship the Lord in his holy court: let all the earth tremble before him. 10 Say among the heathen, The Lord reigns: for he has established the world so that it shall not be moved: he shall judge the people in righteousness. 11 Let the heavens rejoice, and the earth exult; let the sea be moved, and the fullness of it. 12 The plains shall rejoice, and all things in them: then shall all the trees of the wood exult before the presence of the Lord: 13 for he comes, for he comes to judge the earth; he shall judge the world in righteousness, and the people with his truth.

Psalm 97
For David, when his land is established.

97:1 The Lord reigns, let the earth exult, let many islands rejoice.

2 Cloud, and darkness are round about him; righteousness and judgment are the establishment of his throne. 3 Fire shall go before him, and burn up his enemies round about. 4 His lightnings appeared to the world; the earth saw, and trembled. 5 The mountains melted like wax at the presence of the Lord, at the presence of the Lord of the whole earth. 6 The heavens have declared his righteousness, and all the people have seen his glory.

7 Let all that worship graven images be ashamed, who boast of their idols; worship him, all ye his angels.

8 Sion heard and rejoiced; and the daughters of Judea exulted, because of thy judgments, O Lord. 9 For thou art Lord most high over all the earth; thou art greatly exalted above all gods.

10 Ye that love the Lord, hate evil; the Lord preserves the souls of his saints; he shall deliver them from the hand of sinners. 11 Light is sprung up for the righteous, and gladness for the upright in heart. 12 Rejoice in the Lord, ye righteous; and give thanks for a remembrance of his holiness.

Psalm 98
A Psalm of David.

98:1 Sing to the Lord a new song; for the Lord has wrought wonderful works, his right hand, and his holy arm, have wrought salvation for him.

2 The Lord has made known his salvation, he has revealed his righteousness in the sight of the nations. 3 He has remembered his mercy to Jacob, and his truth to the house of Israel; all the ends of the earth have seen the salvation of our God.

4 Shout to God, all the earth; sing, and exult, and sing psalms. 5 Sing to the Lord with a harp, with a harp, and the voice of a psalm. 6 With trumpets of metal, and the sound of a trumpet of horn make a joyful noise to the Lord before the king. 7 Let the sea be moved, and the fullness of it; the world, and they that dwell in it. 8 The rivers shall clap their hands together; the mountains shall exult. 9 For he is come to judge the earth; he shall judge the world in righteousness, and the nations in uprightness.

Psalm 99
A Psalm of David.

99:1 The Lord reigns; —let the people rage; it is he that sits upon the cherubs, let the earth be moved. 2 The Lord is great in Sion, and is high over all the people. 3 Let them give thanks to thy great name; for it is terrible and holy. 4 And the king’s honour loves judgment; thou hast prepared equity, thou hast wrought judgment and justice in Jacob. 5 Exalt ye the Lord our God, and worship at his footstool; for he is holy.

6 Moses and Aaron among his priests, and Samuel among them that call upon his name; they called upon the Lord, and he heard them. 7 He spoke to them in a pillar of cloud; they kept his testimonies, and the ordinances which he gave them. 8 O Lord our God, thou heardest them; O God, thou becamest propitious to them, though thou didst take vengeance on all their devices. 9 Exalt ye the Lord our God, and worship at his holy mountain; for the Lord our God is holy.

Psalm 100
A Psalm for Thanksgiving.

100:1 Make a joyful noise to the Lord, all the earth. 2 Serve the Lord with gladness; come before his presence with exultation. 3 Know that the Lord he is God; he made us, and not we ourselves; we are his people, and the sheep of his pasture. 4 Enter into his gates with thanksgiving, and his courts with hymns; give thanks to him, praise his name. 5 For the Lord is good, his mercy is for ever; and his truth endures to generation and generation.

Psalm 101
A Psalm of David.

101:1 I will sing to thee, O Lord, of mercy and judgment; I will sing a psalm, 2 and I will be wise in a blameless way. When wilt thou come to me? I walked in the innocence of my heart, in the midst of my house. 3 I have not set before mine eyes any unlawful ting; I have hated transgressors. 4 A perverse heart has not cleaved to me; I have not known an evil man, forasmuch as he turns away from me. 5 Him that privily speaks against his neighbour, him have I driven from me: he that is proud in look and insatiable in heart, —with him I have not eaten. 6 Mine eyes shall be upon the faithful of the land, that they may dwell with me: he that walked in a perfect way, the same ministered to me. 7 The proud doer dwelt not in the midst of my house; the unjust speaker prospered not in my sight. 8 Early did I slay all the sinners of the land, that I might destroy out of the city of the Lord all that work iniquity.

Psalm 102
A Prayer for the Poor; when he is deeply afflicted, and pours out his supplication before the Lord.

102:1 Hear my prayer, O Lord, and let my cry come to thee. 2 Turn not away thy face from me: in the day when I am afflicted, incline thine ear to me: in the day when I shall call upon thee, speedily hear me.

3 For my days have vanished like smoke, and my bones have been parched like a stick. 4 I am blighted like grass, and my heart is dried up; for I have forgotten to eat my bread. 5 By reason of the voice of my groaning, my bone has cleaved to my flesh. 6 I have become like a pelican of the wilderness; 7 I have become like an owl in a ruined house. I have watched, and am become as a sparrow dwelling alone on a roof. 8 All the day long mine enemies have reproached me; and they that praised me have sworn against me. 9 For I have eaten ashes as it were bread, and mingled my drink with weeping; 10 because of thine anger and thy wrath: for thou hast lifted me up, and dashed me down.

11 My days have declined like a shadow; and I am withered like grass. 12 But thou, Lord, endurest for ever, and thy memorial to generation and generation. 13 Thou shalt arise, and have mercy upon Sion: for it is time to have mercy upon her, for the set time is come. 14 For thy servants have taken pleasure in her stones, and they shall pity her dust. 15 So the nations shall fear thy name, O Lord, and all kings thy glory.

16 For the Lord shall build up Sion, and shall appear in his glory. 17 He has had regard to the prayer of the lowly, and has not despised their petition. 18 Let this be written for another generation; and the people that shall be created shall praise the Lord. 19 For he has looked out from the height of his sanctuary; the Lord looked upon the earth from heaven; 20 to hear the groaning of the fettered ones, to loosen the sons of the slain; 21 to proclaim the name of the Lord in Sion, and his praise in Jerusalem; 22 when the people are gathered together, and the kings, to serve the Lord.

23 He answered him in the way of his strength: tell me the fewness of my days. 24 Take me not away in the midst of my days: thy years are through all generations. 25 In the beginning thou, O Lord, didst lay the foundation of the earth; and the heavens are the works of thine hands. 26 They shall perish, but thou remainest: and they all shall wax old as a garment; and as a vesture shalt thou fold them, and they shall be changed. 27 But thou art the same, and thy years shall not fail. 28 The children of thy servants shall dwell securely, and their seed shall prosper for ever.

Psalm 103
A Psalm of David.

103:1 Bless the Lord, O my soul; and all that is within me, bless his holy name. 2 Bless the Lord, O my soul, and forget not all his praises: 3 who forgives all thy transgressions, who heals all thy diseases; 4 who redeems thy life from corruption; who crowns thee with mercy and compassion; 5 who satisfies thy desire with good things: so that thy youth shall be renewed like that of the eagle.

6 The Lord executes mercy and judgment for all that are injured. 7 He made known his ways to Moses, his will to the children of Israel. 8 The Lord is compassionate and pitiful, long-suffering, and full of mercy. 9 He will not be always angry; neither will he be wrathful for ever. 10 He has not dealt with us according to our sins, nor recompensed us according to our iniquities. 11 For as the heaven is high above the earth, the Lord has soincreased his mercy toward them that fear him. 12 As far as the east is from the west, so far has he removed our transgressions from us. 13 As a father pities his children, the Lord pities them that fear him. 14 For he knows our frame: remember that we are dust.

15 As for man, his days are as grass; as a flower of the field, so shall he flourish. 16 For the wind passes over it, and it shall not be; and it shall know its place no more. 17 But the mercy of the Lord is from generation to generation upon them that fear him, and his righteousness to children’s children; 18 to them that keep his covenant, and remember his commandments to do them.

19 The Lord has prepared his throne in the heaven; and his kingdom rules over all. 20 Bless the Lord, all ye his angels, mighty in strength, who perform his bidding, ready to hearken to the voice of his words. 21 Bless the Lord, all ye his hosts; ye ministers of his that do his will. 22 Bless the Lord, all his works, in every place of his dominion: bless the Lord, O my soul.

Psalm 104
A Psalm of David.

104:1 Bless the Lord, O my soul. O Lord my God, thou art very great; thou hast clothed thyself with praise and honour: 2 who dost robe thyself with light as with a garment; spreading out the heaven as a curtain. 3 Who covers his chambers with waters; who makes the clouds his chariot; who walks on the wings of the wind. 4 Who makes his angels spirits, and his ministers a flaming fire.

5 Who establishes the earth on her sure foundation: it shall not be moved for ever. 6 The deep, as it were a garment, is his covering: the waters shall stand on the hills. 7 At thy rebuke they shall flee; at the voice of thy thunder they shall be alarmed. 8 They go up to the mountains, and down to the plains, to the place which thou hast founded for them. 9 Thou hast set a bound which they shall not pass, neither shall they turn again to cover the earth.

10 He sends forth his fountains among the valleys: the waters shall run between the mountains. 11 They shall give drink to all the wild beasts of the field: the wild asses shall take of them to quench their thirst. 12 By them shall the birds of the sky lodge: they shall utter a voice out of the midst of the rocks. 13 He waters the mountains from his chambers: the earth shall be satisfied with the fruit of thy works.

14 He makes grass to grow for the cattle, and green herb for the service of men, to bring bread out of the earth; 15 and wine makes glad the heart of man, to make his face cheerful with oil: and bread strengthens man’s heart. 16 The trees of the plain shall be full of sap; even the cedars of Libanus which he has planted. 17 There the sparrows will build their nests; and the house of the heron takes the lead among them. 18 The high mountains are a refuge for the stags, and the rock for the rabbits.

19 He appointed the moon for seasons: the sun knows his going down. 20 Thou didst make darkness, and it was night; in it all the wild beasts of the forest will be abroad: 21 even young lions roaring for prey, and to seek meat for themselves from God. 22 The sun arises, and they shall be gathered together, and shall lie down in their dens. 23 Man shall go forth to his work, and to his labour till evening.

24 How great are thy works, O Lord! in wisdom hast thou wrought them all: the earth is filled with thy creation. 25 So is this great and wide sea: there are things creeping innumerable, small animals and great. 26 There go the ships; and this dragon whom thou hast made to play in it. 27 All wait upon thee, to give them their food in due season. 28 When thou hast given it them, they will gather it; and when thou hast opened thine hand, they shall all be filled with good. 29 But when thou hast turned away thy face, they shall be troubled: thou wilt take away their breath, and they shall fail, and return to their dust. 30 Thou shalt send forth thy Spirit, and they shall be created; and thou shalt renew the face of the earth.

31 Let the glory of the Lord be for ever: the Lord shall rejoice in his works; 32 who looks upon the earth, and makes it tremble; who touches the mountains, and they smoke. 33 I will sing to the Lord while I live; I will sing praise to my God while I exist. 34 Let my meditation be sweet to him: and I will rejoice in the Lord. 35 Let the sinners fail from off the earth, and transgressors, so that they shall be no more. Bless the Lord, O my soul.

Psalm 105
Alleluia.

105:1 Give thanks to the Lord, and call upon his name; declare his works among the heathen. 2 Sing to him, yea, sing praises to him: tell forth all his wonderful works. 3 Glory in his holy name: let the heart of them that seek the Lord rejoice. 4 Seek ye the Lord, and be strengthened; seek his face continually. 5 Remember his wonderful works that he has done; his wonders, and the judgments of his mouth; 6 ye seed of Abraam, his servants, ye children of Jacob, his chosen ones.

7 He is the Lord our God; his judgments are in all the earth. 8 He has remembered his covenant for ever, the word which he commanded for a thousand generation: 9 which he established as a covenant to Abraam, and he remembered his oath to Isaac. 10 And he established it to Jacob for an ordinance, and to Israel for an everlasting covenant; 11 saying To thee will I give the land of Chanaan, the line of your inheritance: 12 when they were few in number, very few, and sojourners in it. 13 And they went from nation to nation, and from one kingdom to another people. 14 He suffered no man to wrong them; and he rebuked kings for their sakes: 15 saying, Touch not my anointed ones; and do my prophets no harm. 16 Moreover he called for a famine upon the land; he broke the whole support of bread.

17 He sent a man before them; Joseph was sold for a slave. 18 They hurt his feet with fetters; his soul passed into iron, 19 until the time that his cause came on; the word of the Lord tried him as fire. 20 The king sent and loosed him; even the prince of the people, and let him go free. 21 He made him Lord over his house, and ruler of all his substance; 22 to chastise his rulers at his pleasure, and to teach his elders wisdom.

23 Israel also came into Egypt, and Jacob sojourned in the land of Cham. 24 And he increased his people greatly, and made them stronger than their enemies. 25 And he turned their heart to hate his people, to deal craftily with his servants. 26 He sent fort Moses his servant, and Aaron whom he had chosen.

27 He established among them his signs, and his wonders in the land of Cham. 28 He sent forth darkness, and made it dark; yet they rebelled against his words. 29 He turned their waters into blood, and slew their fish. 30 Their land produced frogs abundantly, in the chambers of their kings. 31 He spoke, and the dog-fly came, and lice in all their coasts. 32 He turned their rain into hail, and sent flaming fire in their land. 33 And he smote their vines and their fig trees; and broke every tree of their coast. 34 He spoke, and the locust came, and caterpillars innumerable, 35 and devoured all the grass in their land, and devoured the fruit of the ground. 36 He smote also every first-born of their land, the first-fruits of all their labour. 37 And he brought them out with silver and gold; and there was not a feeble one among their tribes. 38 Egypt rejoiced at their departing; for the fear of them fell upon them. 39 He spread out a cloud for a covering to them, and fire to give them light by night. 40 They asked, and the quail came, and he satisfied them with the bread of heaven. 41 He clave the rock, and the waters flowed, rivers ran in dry places.

42 For he remembered his holy word, which he promised to Abraam his servant. 43 And he brought out his people with exultation, and his chosen with joy; 44 and gave them the lands of the heathen; and they inherited the labours of the people; 45 that they might keep his ordinances, and diligently seek his law.

Psalm 106
Alleluia.

106:1 Give thanks to the Lord; for he is good: for his mercy endures for ever. 2 Who shall tell the mighty acts of the Lord? who shall cause all his praises to be heard? 3 Blessed are they that keep judgment, and do righteousness at all times.

4 Remember us, O Lord, with the favour thou hast to thy people: visit us with thy salvation; 5 that we may behold the good of thine elect, that we may rejoice in the gladness of thy nation, that we may glory with thine inheritance.

6 We have sinned with our fathers, we have transgressed, we have done unrighteously. 7 Our fathers in Egypt understood not thy wonders, and remembered not the multitude of thy mercy; but provoked him as they went up by the Red Sea. 8 Yet he saved them for his name’s sake, that he might cause his mighty power to be known. 9 And he rebuked the Red Sea, and it was dried up: so he led them through the deep as through the wilderness. 10 And he saved them out of the hand of them that hated them, and redeemed them out of the hand of the enemy. 11 The water covered those that oppressed them: there was not one of them left. 12 Then they believed his words, and celebrated his praise. 13 They made haste, they forgot his works; they waited not for his counsel. 14 And they lusted exceedingly in the wilderness, and tempted God in the dry land. 15 And he gave them their request, and sent fullness into their souls.

16 They provoked Moses also in the camp, and Aaron the holy one of the Lord. 17 The earth opened and swallowed up Dathan, and closed upon the congregation of Abiron. 18 And a fire was kindled in their congregation, and a flame burnt up the sinners.

19 And they made a calf in Choreb, and worshipped the graven image, 20 and they changed their glory into the similitude of a calf that feeds on grass. 21 They forgot God that saved them, who had wrought great deeds in Egypt; 22 wondrous works in the land of Cham, and terrible things at the Red Sea. 23 So he said that he would have destroyed them, had not Moses his chosen stood before him in the breach, to turn him away from the fierceness of his anger, so that he should not destroy them.

24 Moreover they set at nought the desirable land, and believed not his word. 25 And they murmured in their tents: they hearkened not to the voice of the Lord. 26 So he lifted up his hand against them, to cast them down in the wilderness; 27 and to cast down their seed among the nations, and to scatter them in the countries.

28 They were joined also to Beelphegor, and ate the sacrifices of the dead. And they provoked him with their devices; 29 and destruction, was multiplied among them. 30 Then Phinees stood up, and made atonement: and the plague ceased. 31 And it was counted to him for righteousness, to all generations for ever.

32 They provoked him also at the water of Strife, and Moses was hurt for their sakes; 33 for they provoked his spirit, and he spoke unadvisedly with his lips.

34 They destroyed not the nations which the Lord told them to destroy; 35 but were mingled with the heathen, and learned their works. 36 And they served their graven images; and it became an offence to them. 37 And they sacrificed their sons and their daughters to devils, 38 and shed innocent blood, the blood of their sons and daughters, whom they sacrificed to the idols of Chanaan; and the land was defiled with blood. 39 and was polluted with their works; and they went a whoring with their own devices.

40 So the Lord was very angry with his people, and he abhorred his inheritance. 41 And he delivered them into the hands of their enemies; and they that hated them ruled over them. 42 Ands their enemies oppressed them, and they were brought down under their hands. 43 Many a time he delivered them; but they provoked him by their counsel, and they were brought low by their iniquities. 44 Ye the Lord looked upon their affliction, when he heard their petition. 45 And he remembered his covenant, and repented according to the multitude of his mercy. 46 And he caused them to be pitied in the sight of all who carried them captive.

47 Save us, O Lord our God, and gather us from among the heathen, that we may give thanks to thy holy name, that we may glory in thy praise. 48 Blessed be the Lord God of Israel from everlasting and to everlasting; and all the people shall say, Amen, Amen.

Psalm 107
Alleluia.

107:1 Give thanks to the Lord, for he is good; for his mercy endures for ever. 2 Let them say so who have been redeemed by the Lord, whom he has redeemed from the hand of the enemy; 3 and gathered them out of the countries, from the east, and west, and north, and south.

4 They wandered in the wilderness in a dry land; they found no way to a city of habitation. 5 Hungry and thirsty, their soul fainted in them. 6 Then they cried to the Lord in their affliction, and he delivered them out of their distresses. 7 And he guided them into a straight path, that they might go to a city of habitation.

8 Let them acknowledge to the Lord his mercies, and his wonderful works to the children of men. 9 For he satisfies the empty soul, and fills the hungry soul with good things, 10 even them that sit in darkness and the shadow of death, fettered in poverty and iron; 11 because they rebelled against the words of God, and provoked the counsel of the Most High. 12 So their heart was brought low with troubles; they were weak, and there was no helper. 13 Then they cried to the Lord in their affliction, and he saved them out of their distresses. 14 And he brought them out of darkness and the shadow of death, and broke their bonds asunder.

15 Let them acknowledge to the Lord his mercies, and his wonders to the children of men. 16 For he broke to pieces the brazen gates, and crushed the iron bars.

17 He helped them out of the way of their iniquity; for they were brought low because of their iniquities. 18 Their soul abhorred all meat; and they drew near to the gates of death. 19 Then they cried to the Lord in their affliction, and he saved them out of their distresses. 20 He sent his word, and healed them, and delivered them out of their destructions.

21 Let them acknowledge to the Lord his mercies, and his wonderful works to the children of men. 22 And let them offer to him the sacrifice of praise, and proclaim this works with exultation.

23 They that go down to the sea in ships, doing business in many waters; 24 these men have seen the works of the Lord, and his wonders in the deep. 25 He speaks, and the stormy wind arises, and its waves are lifted up. 26 They go up to the heavens, and go down to the depths; their soul melts because of troubles. 27 They are troubled, they stagger as a drunkard, and all their wisdom is swallowed up. 28 Then they cry to the Lord in their affliction, and he brings them out of their distresses. 29 And he commands the storm, and it is calmed into a gentle breeze, and its waves are still. 30 And they are glad, because they are quiet; and he guides them to their desire haven.

31 Let them acknowledge to the Lord his mercies, and his wonderful works to the children of men. 32 Let them exalt him in the congregation of the people, and praise him in the seat of the elders.

33 He turns rivers into a desert, and streams of water into a dry land; 34 a fruitful land into saltness, for the wickedness of them that dwell in it. 35 He turns a wilderness into pools of water, and a dry land into streams of water. 36 And there he causes the hungry to dwell, and they establish for themselves cities of habitation. 37 And they sow fields, and plant vineyards, and they yield fruit of increase. 38 And he blesses them, and they multiply exceedingly, and he diminishes not the number of their cattle. 39 Again they become few, and are brought low, by the pressure of evils and pain. 40 Contempt is poured upon their princes, and he causes them to wander in a desert and trackless land. 41 But he helps the poor out of poverty, and makes him families as a flock. 42 The upright shall see and rejoice; and all iniquity shall stop her mouth. 43 Who is wise, and will observe these things, and understand the mercies of the Lord?

Psalm 108
Song of a Psalm by David.

108:1 O God, my heart is ready, my heart is ready; I will sing and sing psalms with my glory. 2 Awake, psaltery and harp; I will awake early. 3 I will give thanks to thee, O Lord, among the people; I will sing praise to thee among the Gentiles. 4 For thy mercy is great above the heavens, and thy truth reaches to the clouds. 5 Be thou exalted, O God, above the heavens; and thy glory above all the earth. 6 That thy beloved ones may be delivered, save with thy right hand, and hear me. God has spoken in his sanctuary; 7 I will be exalted, and will divide Sicima, and will measure out the valley of tents. 8 Galaad is mine; and Manasses is mine; and Ephraim is the help of mine head; Judas is my king; 9 Moab is the caldron of my hope; over Idumea will I cast my sandal; the Philistines are made subject to me.

10 Who will bring me into the fortified city? or who will guide me to Idumea? 11 Wilt not thou, O God, who hast rejected us? and wilt not thou, O God, go forth with our hosts? 12 Give us help from tribulation: for vain is the help of man. 13 Through God we shall do valiantly; and he will bring to nought our enemies.

Psalm 109
For the end, a Psalm of David.

109:1 O God, pass not over my praise in silence; 2 for the mouth of the sinner and the mouth of the crafty man have been opened against me: they have spoken against me with a crafty tongue. 3 And they have compassed me with words of hatred; and fought against me without a cause. 4 Instead of loving me, they falsely accused me: but I continued to pray. 5 And they rewarded me evil for good, and hatred for my love.

6 Set thou a sinner against him; and let the devil stand at his right hand. 7 When he is judged, let him go forth condemned: and let his prayer become sin. 8 Let his days be few: and let another take his office of overseer. 9 Let his children be orphans, and his wife a widow. 10 Let his children wander without a dwelling-place, and beg: let them be cast out of their habitations. 11 Let his creditor exact all that belongs to him: and let strangers spoil his labours. 12 Let him have no helper; neither let there be any one to have compassion on his fatherless children. 13 Let his children be given up to utter destruction: in one generation let his name be blotted out. 14 Let the iniquity of his fathers be remembered before the Lord; and let not the sin of his mother be blotted out. 15 Let them be before the Lord continually; and let their memorial be blotted out from the earth.

16 Because he remembered not to shew mercy, but persecuted the needy and poor man, and that to slay him that was pricked in the heart. 17 He loved cursing also, and it shall come upon him; and he took not pleasure in blessing, so it shall be removed far from him. 18 Yea, he put on cursing as a garment, and it is come as water into his bowels, and as oil into his bones. 19 Let it be to him as a garment which he puts on, and as a girdle with which he girds himself continually. 20 This is the dealing of the Lord with those who falsely accuse me, and of them that speak evil against my soul.

21 But thou, O Lord, Lord, deal mercifully with me, for thy name’s sake: for thy mercy is good. 22 Deliver me, for I am poor and needy; and my heart is troubled within me. 23 I am removed as a shadow in its going down: I am tossed up and down like locusts. 24 My knees are weakened through fasting, and my flesh is changed by reason of the want of oil. 25 I became also a reproach to them: when they saw me they shook their heads.

26 Help me, O Lord my God; and save me according to thy mercy. 27 And let them know that this is thy hand; and that thou, Lord, hast wrought it. 28 Let them curse, but thou shalt bless: let them that rise up against me be ashamed, but let thy servant rejoice. 29 Let those that falsely accuse me be clothed with shame, and let them cover themselves with their shame as with a mantle. 30 I will give thanks to the Lord abundantly with my mouth; and in the midst of many I will praise him. 31 For he stood on the right hand of the poor, to save me from them that persecute my soul.

Psalm 110
A Psalm of David.

110:1 The Lord said to my Lord, Sit thou on my right hand, until I make thine enemies thy footstool. 2 The Lord shall send out a rod of power for thee out of Sion: rule thou in the midst of thine enemies. 3 With thee is dominion in the day of thy power, in the splendours of thy saints: I have begotten thee from the womb before the morning. 4 The Lord sware, and will not repent, Thou art a priest for ever, after the order of Melchisedec. 5 The Lord at thy right hand has dashed in pieces kings in the day of his wrath. 6 He shall judge among the nations, he shall fill up the number of corpses, he shall crush the heads of many on the earth. 7  He shall drink of the brook in the way; therefore shall he lift up the head.

Psalm 111
Alleluia.

111:1 I will give thee thanks, O Lord, with my whole heart, in the council of the upright, and in the congregation. 2 The works of the Lord are great, sought out according to all his will. 3 His work is worthy of thanksgiving and honour: and his righteousness endures for ever and ever. 4 He has caused his wonderful works to be remembered: the Lord is merciful and compassionate. 5 He has given food to them that fear him: he will remember his covenant for ever. 6 He has declared to his people the power of his works, to give them the inheritance of the heathen. 7 The works of his hands are truth and judgment: all his commandments are sure: 8 established for ever and ever, done in truth and uprightness. 9 He sent redemption to his people: he commanded his covenant for ever: holy and fearful is his name. 10 The fear of the Lord is the beginning of wisdom, and all that act accordingly have a good understanding; his praise endures for ever and ever.

Psalm 112
Alleluia.

112:1 Blessed is the man that fears the Lord: he will delight greatly in his commandments. 2 His seed shall be mighty in the earth: the generation of the upright shall be blessed. 3 Glory and riches shall be in his house; and his righteousness endures for evermore. 4 To the upright light has sprung up in darkness: he is pitiful, and merciful, and righteous. 5 The good man is he that pities and lends: he will direct his affairs with judgment. 6 For he shall not be moved for ever; the righteous shall be in everlasting remembrance. 7 He shall not be afraid of any evil report: his heart is ready to trust in the Lord. 8 His heart is established, he shall not fear, till he shall see his desire upon his enemies. 9 He has dispersed abroad; he has given to the poor; his righteousness endures for evermore: his horn shall be exalted with honour. 10 The sinner shall see and be angry, he shall gnash his teeth, and consume away: the desire of the sinner shall perish.

Psalm 113
Alleluia.

113:1 Praise the Lord, ye servants of his, praise, the name of the Lord. 2 Let the name of the Lord be blessed, from this present time and for ever. 3 From the rising of the sun to his setting, the name of the Lord is to be praised. 4 The Lord is high above all the nations; his glory is above the heavens.

5 Who is as the Lord our God? who dwells in the high places, 6 and yet looks upon the low things in heaven, and on the earth: 7 who lifts up the poor from the earth, and raises up the needy from the dunghill; 8 to set him with princes, even with the princes of his people: 9 who settles the barren woman in a house, as a mother rejoicing over children.

Psalm 114
Alleluia.

114:1 At the going forth of Israel from Egypt, of the house of Jacob from a barbarous people, 2 Judea became his sanctuary, and Israel his dominion. 3 The sea saw and fled: Jordan was turned back. 4 The mountains skipped like rams, and the hills like lambs.

5 What ailed thee, O sea, that thou fleddest? and thou Jordan, that thou wast turned back? 6 Ye mountains, that ye skipped like rams, and ye hills, like lambs? 7 The earth trembled at the presence of the Lord, at the presence of the God of Jacob; 8 who turned the rock into pools of water, and the flint into fountains of water.

Psalm 115

115:1 Not to us, O Lord, not to us, but to thy name give glory, because of thy mercy and thy truth; 2 lest at any time the nations should say, Where is their God? 3 But our God has done in heaven and on earth, whatsoever he has pleased.

4 The idols of the nations are silver and gold, the works of men’s hands. 5 They have a mouth, but they cannot speak; they have eyes, but they cannot see: 6 they have ears, but they cannot hear; they have noses, but they cannot smell; 7 they have hands, but they cannot handle; they have feet, but they cannot walk: they cannot speak through their throat. 8 Let those that make them become like to them, and all who trust in them.

9 The house of Israel trusts in the Lord: he is their helper and defender. 10 The house of Aaron trusts in the Lord: he is their helper and defender. 11 They that fear the Lord trust in the Lord: he is their helper and defender.

12 The Lord has remembered us, and blessed us: he has blessed the house of Israel, he has blessed the house of Aaron. 13 He has blessed them that fear the Lord, both small and great. 14 The Lord add blessings to you and to your children. 15 Blessed are ye of the Lord, who made the heaven and the earth.

16 The heaven of heavens belongs to the Lord: but he has given the earth to the sons of men. 17 The dead shall not praise thee, O Lord, nor any that go down to Hades. 18 But we, the living, will bless the Lord, from henceforth and for ever.

Psalm 116
Alleluia.

116:1 I am well pleased, because the Lord will hearken to the voice of my supplication. 2 Because he has inclined his ear to me, therefore will I call upon him while I live. 3 The pangs of death compassed me; the dangers of hell found me: I found affliction and sorrow. 4 Then I called on the name of the Lord: O Lord, deliver my soul.

5 The Lord is merciful and righteous; yea, our God has pity. 6 The Lord preserves the simple: I was brought low, and he delivered me.

7 Return to thy rest, O my soul; for the Lord has dealt bountifully with thee. 8 For he has delivered my soul from death, mine eyes from tears, and my feet from falling. 9 I shall be well-pleasing before the Lord in the land of the living.

Alleluia:

10 I believed, wherefore I have spoken: but I was greatly afflicted. 11 And I said in mine amazement, Every man is a liar. 12 What shall I render to the Lord for all the things wherein he has rewarded me? 13 I will take the cup of salvation, and call upon the name of the Lord. 14 I will pay my vows to the Lord, in the presence of all his people.

15 Precious in the sight of the Lord is the death of his saints. 16 O Lord, I am thy servant; I am thy servant, and the son of thine handmaid: thou hast burst by bonds asunder. 17 I will offer to thee the sacrifice of praise, and will call upon the name of the Lord. 18 I will pay my vows unto the Lord, in the presence of all his people, 19 in the courts of the Lord’s house, in the midst of thee, Jerusalem.

Psalm 117
Alleluia.

117:1 Praise the Lord, all ye nations: praise him, all ye peoples. 2 For his mercy has been abundant toward us: and the truth of the Lord endures for ever.

Psalm 118
Alleluia.

118:1 Give thanks to the Lord; for he is good: for his mercy endures for ever. 2 Let now the house of Israel say, that he is good: for his mercy endures for ever. 3 Let now the house of Aaron say, that he is good: for his mercy endures for ever. 4 Let now all that fear the Lord say, that he is good: for his mercy endures for ever.

5 I called on the Lord out of affliction: and he hearkened to me, so as to bring me into a wide place. 6 The Lord is my helper; and I will not fear what man shall do to me. 7 The Lord is my helper; and I shall see my desireupon mine enemies. 8 It is better to trust in the Lord than to trust in man. 9 It is better to hope in the Lord, than to hope in princes.

10 All nations compassed me about: but in the name of the Lord I repulsed them. 11 They completely compassed me about: but in the name of the Lord I repulsed them. 12 They compassed me about as bees do a honeycomb, and they burst into flame as fire among thorns: but in the name of the Lord I repulsed them. 13 I was thrust, and sorely shaken, that I might fall: but the Lord helped me.

14 The Lord is my strength and my song, and is become my salvation. 15 The voice of exultation and salvation is in the tabernacles of the righteous: the right hand of the Lord has wrought mightily. 16 The right hand of the Lord has exalted me: the right hand of the Lord has wrought powerfully. 17 I shall not die, but live, and recount the works of the Lord. 18 The Lord has chastened me sore: but he has not given me up to death.

19 Open to me the gates of righteousness: I will go into them, and give praise to the Lord. 20 This is the gate of the Lord: the righteous shall enter by it. 21 I will give thanks to thee; because thou hast heard me, and art become my salvation. 22 The stone which the builders rejected, the same is become the head of the corner. 23 This has been done of the Lord; and it is wonderful in our eyes. 24 This is the day which the Lord has made: let us exult and rejoice in it. 25 O Lord, save now: O Lord, send now prosperity. 26 Blessed is he that comes in the name of the Lord: we have blessed you out of the house of the Lord.

27 God is the Lord, and he has shined upon us: celebrate the feast with thick branches, binding the victims even to the horns of the altar. 28 Thou art my God, and I will give thee thanks: thou art my God, and I will exalt thee. I will give thanks to thee, for thou hast heard me, and art become my salvation. 29 Give thanks to the Lord; for he is good: for his mercy endures for ever.

Psalm 119
Alleluia.

119:1 Blessed are the blameless in the way, who walk in the law of the Lord. 2 Blessed are they that search out his testimonies: they will diligently seek him with the whole heart. 3 For they that work iniquity have not walked in his ways. 4 Thou hast commanded us diligently to keep thy precepts. 5 O that my ways were directed to keep thine ordinances. 6 Then shall I not be ashamed, when I have respect to all thy commandments. 7 I will give thee thanks with uprightness of heart, when I have learnt the judgments of thy righteousness. 8 I will keep thine ordinances: O forsake me not greatly.

9 Wherewith shall a young man direct his way? by keeping thy words. 10 With my whole heart have I diligently sought thee: cast me not away from thy commandments. 11 I have hidden thine oracles in my heart, that I might not sin against thee. 12 Blessed art thou, O Lord: teach me thine ordinances. 13 With my lips have I declared all the judgments of thy mouth. 14 I have delighted in the way of thy testimonies, as much as in all riches. 15 I will meditate on thy commandments, and consider thy ways. 16 I will meditate on thine ordinances: I will not forget thy words.

17 Render a recompense to thy servant: so shall I live, and keep thy words. 18 Unveil thou mine eyes, and I shall perceive wondrous things of thy law. 19 I am a stranger in the earth: hide not thy commandments from me. 20 My soul has longed exceedingly for thy judgments at all times. 21 Thou has rebuked the proud: cursed are they that turn aside from thy commandments. 22 Remove from me reproach and contempt; for I have sought out thy testimonies. 23 For princes sat and spoke against me: but thy servant was meditating on thine ordinances. 24 For thy testimonies are my meditation, and thine ordinances are my counsellors.

25 My soul has cleaved to the ground; quicken thou me according to thy word. 26 I declared my ways, and thou didst hear me: teach me thine ordinances. 27 Instruct me in the way of thine ordinances; and I will meditate on thy wondrous works. 28 My soul has slumbered for sorrow; strengthen thou me with thy words. 29 Remove from me the way of iniquity; and be merciful to me by thy law. 30 I have chosen the way of truth; and have not forgotten thy judgments. 31 I have cleaved to thy testimonies, O Lord; put me not to shame. 32 I ran the way of thy commandments, when thou didst enlarge my heart.

33 Teach me, O Lord, the way of thine ordinances, and I will seek it out continually. 34 Instruct me, and I will search out thy law, and will keep it with my whole heart. 35 Guide me in the path of thy commandments; for I have delighted in it. 36 Incline mine heart to thy testimonies, and not to covetousness. 37 Turn away mine eyes that I may not behold vanity: quicken thou me in thy way. 38 Confirm thine oracle to thy servant, that he may fear thee. 39 Take away my reproach which I have feared: for thy judgments are good. 40 Behold, I have desired thy commandments: quicken me in thy righteousness.

41 And let thy mercy come upon me, O Lord; even thy salvation, according to thy word. 42 And so I shall render an answer to them that reproach me: for I have trusted in thy words. 43 And take not the word of truth utterly out of my mouth; for I have hoped in thy judgments. So shall I keep thy law continually, for ever and ever. 45 I walked also at large: for I sought out thy commandments. 46 And I spoke of thy testimonies before kings, and was not ashamed. 47 And I meditated on thy commandments, which I loved exceedingly. 48 And I lifted up my hands to thy commandments which I loved; and I meditated in thine ordinances.

49 Remember thy words to thy servant, wherein thou hast made me hope. 50 This has comforted me in mine affliction: for thine oracle has quickened me. 51 The proud have transgressed exceedingly; but I swerved not from thy law. 52 I remembered thy judgements of old, O Lord; and was comforted. 53 Despair took hold upon me, because of the sinners who forsake thy law. 54 Thine ordinances were my songs in the place of my sojourning. 55 I remembered thy name, O Lord, in the night, and kept thy law. 56 This I had, because I diligently sought thine ordinances.

57 Thou art my portion, O Lord: I said that I would keep thy law. 58 I besought thy favour with my whole heart: have mercy upon me according to thy word. 59 I thought on thy ways, and turned my feet to thy testimonies. 60 I prepared myself, (and was not terrified,) to keep thy commandments. 61 The snares of sinners entangled me: but I forgot not thy law. 62 At midnight I arose, to give thanks to thee for the judgments of thy righteousness. 63 I am a companion of all them that fear thee, and of them that keep thy commandments. 64 O Lord, the earth is full of thy mercy: teach me thine ordinances.

65 Thou hast wrought kindly with thy servant, o Lord, according to thy word. 66 Teach me kindness, and instruction, and knowledge: for I have believed thy commandments. 67 Before I was afflicted, I transgressed; therefore have I kept thy word. 68 Good art thou, O Lord; therefore in thy goodness teach me thine ordinances. 69 The injustice of the proud has been multiplied against me: but I will search out thy commandments with all my heart. 70 Their heart has been curdled like milk; but I have meditated on thy law. 71 It is good for me that thou hast afflicted me; that I might learn thine ordinances. 72 The law of thy mouth is better to me than thousands of gold and silver.

73 Thy hands have made me, and fashioned me: instruct me, that I may learn thy commandments. 74 They that fear thee will see me and rejoice: for I have hoped in thy words. 75 I know, O Lord, that thy judgments are righteousness, and that thou in truthfulness hast afflicted me. 76 Let, I pray thee, thy mercy be to comfort me, according to thy word to thy servant. 77 Let thy compassions come to me, that I may live: for thy law is my meditation. 78 Let the proud be ashamed; for they transgressed against me unjustly: but I will meditate in thy commandments. 79 Let those that fear thee, and those that know thy testimonies, turn to me. 80 Let mine heart be blameless in thine ordinances, that I may not be ashamed.

81 My soul faints for thy salvation: I have hoped in thy words. 82 Mine eyes failed in waiting for thy word, saying, When wilt thou comfort me? 83 For I am become as a bottle in the frost: yet I have not forgotten thine ordinances. 84 How many are the days of thy servant? when wilt thou execute judgment for me on them that persecute me? 85 Transgressors told me idle tales; but not according to thy law, O Lord. 86 All thy commandments are truth; they persecuted me unjustly; help thou me. 87 They nearly made an end of me in the earth; but I forsook not thy commandments. 88 Quicken me according to thy mercy; so shall I keep the testimonies of thy mouth.

89 Thy word, O Lord, abides in heaven for ever. 90 Thy truth endures to all generations; thou hast founded the earth, and it abides. 91 The day continues by thy arrangement; for all things are thy servants. 92 Were it not that thy law is my meditation, then I should have perished in mine affliction. 93 I will never forget thine ordinances; for with them thou hast quickened me. 94 I am thine, save me; for I have sought out thine ordinances. 95 Sinners laid wait for me to destroy me; but I understood thy testimonies. 96  have seen an end of all perfection; but thy commandment is very broad.

97 How I have loved thy law, O Lord! it is my meditation all the day. 98 Thou hast made me wiser than mine enemies in thy commandment; for it is mine for ever. 99 I have more understanding than all my teachers; for thy testimonies are my medication. 100 I understand more that the aged; because I have sought out thy commandments. 101 I have kept back my feet from every evil way, that I might keep thy words. 102 I have not declined from thy judgments; for thou hast instructed me.

103 How sweet are thine oracles to my throat! more so than honey to my mouth! 104 I gain understanding by thy commandments: therefore I have hated every way of unrighteousness.

105 Thy law is a lamp to my feet, and a light to my paths. 106 I have sworn and determined to keep the judgments of thy righteousness. 107 I have been very greatly afflicted, O Lord: quicken me, according to thy word. 108 Accept, I pray thee, O Lord, the freewill-offerings of my mouth, and teach me thy judgments. 109 My soul is continually in thine hands; and I have not forgotten thy law. 110 Sinners spread a snare for me; but I erred not from thy commandments. 111 I have inherited thy testimonies for ever; for they are the joy of my heart. 112 I have inclined my heart to perform thine ordinances for ever, in return for thy mercies.

113 I have hated transgressors; but I have loved thy law. 114 Thou art my helper and my supporter; I have hoped in thy words. 115 Depart from me, ye evil-doers; for I will search out the commandments of my God. 116 Uphold me according to thy word, and quicken me; and make me not ashamed of my expectation. 117 Help me, and I shall be saved; and I will meditate in thine ordinances continually. 118 Thou hast brought to nought all that depart from thine ordinances; for their inward thought is unrighteous. 119 I have reckoned all the sinners of the earth as transgressors; therefore have I loved thy testimonies. 120 Penetrate my flesh with thy fear; for I am afraid of thy judgments.

121 I have done judgment and justice; deliver me not up to them that injure me. 122 Receive thy servant for good: let not the proud accuse me falsely. 123 Mine eyes have failed for thy salvation, and for the word of thy righteousness. 124 Deal with thy servant according to thy mercy, and teach me thine ordinances. 125 I am thy servant; instruct me, and I shall know thy testimonies. 126 It is time for the Lord to work: they have utterly broken thy law. 127 Therefore have I loved thy commandments more than gold, or the topaz. 128 Therefore I directed myself according to all thy commandments: I have hated every unjust way.

129 Thy testimonies are wonderful: therefore my soul has sought them out. 130 The manifestation of thy words will enlighten, and instruct the simple. 131 I opened my mouth, and drew breath: for I earnestly longed after thy commandments. 132 Look upon me and have mercy upon me, after the manner of them that love thy name. 133 Order my steps according to thy word: and let not any iniquity have dominion over me. 134 Deliver me from the false accusation of men: so will I keep thy commandments. 135 Cause thy face to shine upon thy servant: and teach me thine ordinances. 136 Mine eyes have been bathed in streams of water, because I kept not thy law.

137 Righteous art thou, O Lord, and upright are thy judgments. 138 Thou has commanded righteousness and perfect truth, as thy testimonies. 139 Thy zeal has quite wasted me: because mine enemies have forgotten thy words. 140 Thy word has been very fully tried; and thy servant loves it. 141 I am young and despised: yet I have not forgotten thine ordinances. 142 Thy righteousness is an everlasting righteousness, and thy law is truth. 143 Afflictions and distresses found me: but thy commandments were my meditation. 144 Thy testimonies are an everlasting righteousness: instruct me, and I shall live.

145 I cried with my whole heart; hear me, O Lord: I will search out thine ordinances. 146 I cried to thee; save me, and I will keep thy testimonies. 147 I arose before the dawn, and cried: I hoped in thy words. 148 Mine eyes prevented the dawn, that I might meditate on thine oracles. 149 Hear my voice, O Lord, according to thy mercy; quicken me according to thy judgment. 150 They have drawn nigh who persecuted me unlawfully; and they are far removed from thy law. 151 Thou art near, O Lord; and all thy ways are truth. 152 I have known of old concerning thy testimonies, that thou hast founded them for ever.

153 Look upon mine affliction, and rescue me; for I have not forgotten thy law. 154 Plead my cause, and ransom me: quicken me because of thy word. 155 Salvation is far from sinners: for they have not searched out thine ordinances. 156 Thy mercies, O Lord, are many: quicken me according to thy judgment. 157 Many are they that persecute me and oppress me: but I have not declined from thy testimonies. 158 I beheld men acting foolishly, and I pined away; for they kept not thine oracles. 159 Behold, I have loved thy commandments, O Lord: quicken me in thy mercy. 160 The beginning of thy words is truth; and all the judgments of thy righteousness endure for ever.

161 Princes persecuted me without a cause, but my heart feared because of thy words. 162 I will exult because of thine oracles, as one that finds much spoil. 163 I hate and abhor unrighteousness; but I love thy law. 164 Seven times in a day have I praised thee because of the judgments of thy righteousness. 165 Great peace have they that love thy law: and there is no stumbling-block to them. 166 I waited for thy salvation, O Lord, and have loved thy commandments. 167 My soul has kept thy testimonies, and loved them exceedingly. 168 I have kept thy commandments and thy testimonies; for all my ways are before thee, O Lord.

169 Let my supplication come near before thee, o Lord; instruct me according to thine oracle. 170 Let my petition come in before thee, O Lord; deliver me according to thine oracle. 171 Let my lips utter a hymn, when thou shalt have taught me thine ordinances. 172 Let my tongue utter thine oracles; for all thy commandments are righteous. 173 Let thine hand be prompt to save me; for I have chosen thy commandments. 174 I have longed after thy salvation, O Lord; and thy law is my meditation. 175 My soul shall live, and shall praise thee; and thy judgments shall help me. 176 I have gone astray like a lost sheep; seek thy servant; for I have not forgotten thy commandments.

Psalm 120
A Song of Degrees.

120:1 In mine affliction I cried to the Lord, and he hearkened to me. 2 Deliver my soul, O Lord, from unjust lips, and from a deceitful tongue.

3 What should be given to thee, and what should be added to thee, for thy crafty tongue? 4 Sharpened weapons of the mighty, with coals of the desert.

5 Woe is me, that my sojourning is prolonged; I have tabernacled among the tents of Kedar. 6 My soul has long been a sojourner; 7 I was peaceable among them that hated peace; when I spoke to them, they warred against me without a cause.

Psalm 121
A Song of Degrees.

121:1 I lifted up mine eyes to the mountains, whence my help shall come. 2 My help shall come from the Lord, who made the heaven and the earth. 3 Let not thy foot be moved; and let not thy keeper slumber. 4 Behold, he that keeps Israel shall not slumber nor sleep. 5 The Lord shall keep thee: the Lord is thy shelter upon thy right hand. 6 The sun shall not burn thee by day, neither the moon by night. 7 May the Lord preserve thee from all evil: the Lord shall keep thy soul. 8 The Lord shall keep thy coming in, and thy going out, from henceforth and even for ever.

Psalm 122
A Song of Degrees.

122:1 I was glad when they said to me, Let us go into the house of the Lord. 2 Our feet stood in thy courts, O Jerusalem. 3 Jerusalem is built as a city whose fellowship is complete. 4 For thither the tribes went up, the tribes of the Lord, as a testimony for Israel, to give thanks unto the name of the Lord. 5 For there are set thrones for judgement, even thrones for the house of David.

6 Pray now for the peace of Jerusalem: and let there be prosperity to them that love thee. 7 Let peace, I pray, be within thine host, and prosperity in thy palaces. 8 For the sake of my brethren and my neighbours, I have indeed spoken peace concerning thee. 9 Because of the house of the Lord our God, I have diligently sought thy good.

Psalm 123
A Song of Degrees.

123:1 Unto thee who dwellest in heaven have I lifted up mine eyes. 2 Behold, as the eyes of servants are directed to the hands of their masters, and as the eyes of a maidservant to the hands of her mistress; so our eyes are directed to the Lord our God, until he have mercy upon us. 3 Have pity upon us, O Lord, have pity upon us: for we are exceedingly filled with contempt. 4 Yea, our soul has been exceedingly filled with it: let the reproach be to them that are at ease, and contempt to the proud.

Psalm 124
A Song of Degrees.

124:1 If it had not been that the Lord was among us, let Israel now say; 2 if it had not been that the Lord was among us, when men rose up against us; 3 verily they would have swallowed us up alive, when their wrath was kindled against us: 4 verily the water would have drowned us, our soul would have gone under the torrent. 5 Yea, our soul would have gone under the overwhelming water.

6 Blessed be the Lord, who has not given us for a prey to their teeth. 7 Our soul has been delivered as a sparrow from the snare of the fowlers: the snare is broken, and we are delivered. 8 Our help is in the name of the Lord, who made heaven and earth.

Psalm 125
A Song of Degrees.

125:1 They that trust in the Lord shall be as mount Sion: he that dwells in Jerusalem shall never be moved. 2 The mountains are round about her, and so the Lord is round about his people, from henceforth and even for ever. 3 For the Lord will not allow the rod of sinners to be upon the lot of the righteous; lest the righteous should stretch forth their hands to iniquity.

4 Do good, O Lord, to them that are good, and to them that are upright in heart. 5 But them that turn aside to crooked ways the Lord will lead away with the workers of iniquity: but peace shall be upon Israel.

Psalm 126
A Song of Degrees.

126:1 When the Lord turned the captivity of Sion, we became as comforted ones. 2 Then was our mouth filled with joy, and our tongue with exultation: then would they say among the Gentiles, 3 The Lord has done great things among them. The Lord has done great things for us, we became joyful.

4 Turn, O Lord, our captivity, as the steams in the south. 5 They that sow in tears shall reap in joy. 6 They went on and wept as they cast their seeds; but they shall surely come with exultation, bringing their sheaves with them.

Psalm 127
A Song of Degrees.

127:1 Except the Lord build the house, they that build labour in vain: except the Lord keep the city, the watchman watches in vain. 2 It is vain for you to rise early: ye rise up after resting, ye that eat the bread of grief; while he gives sleep to his beloved.

3 Behold, the inheritance of the Lord, children, the reward of the fruit of the womb. 4 As arrows in the hand of a mighty man; so are the children of those who were outcasts. 5 Blessed is the man who shall satisfy his desire with them: they shall not be ashamed when they shall speak to their enemies in the gates.

Psalm 128
A Song of Degrees.

128:1 Blessed are all they that fear the Lord; who walk in his ways. 2 Thou shalt eat the labours of thy hands: blessed art thou, and it shall be well with thee. 3 Thy wife shall be as a fruitful vine on the sides of thy house: thy children as young olive-plants round about thy table.

4 Behold, thus shall the man be blessed that fears the Lord. 5 May the Lord bless thee out of Sion; and mayest thou see the prosperity of Jerusalem all the days of thy life. 6 And mayest thou see thy children’s children. Peace be upon Israel.

Psalm 129
A Song of Degrees.

129:1 Many a time have they warred against me from my youth, let Israel now say: 2 Many a time have they warred against me from my youth: and yet they prevailed not against me. 3 The sinners wrought upon my back: they prolonged their iniquity. 4 The righteous Lord has cut asunder the necks of sinners.

5 Let all that hate Sion be put to shame and turned back. 6 Let them be as the grass of the house-tops, which withers before it is plucked up. 7 Wherewith the reaper fills not his hand, nor he that makes up the sheaves, his bosom. 8 Neither do they that go by say, The blessing of the Lord be upon you: we have blessed you in the name of the Lord.

Psalm 130
A Song of Degrees.

130:1 Out of the depths have I cried to thee, O Lord. 2 O Lord, hearken to my voice; let thine ears be attentive to the voice of my supplication. 3 If thou, O Lord, shouldest mark iniquities, O Lord, who shall stand? 4 For with thee is forgiveness: for thy name’s sake 5 have I waited for thee, O Lord, my soul has waited for thy word. 6 My soul has hoped in the Lord; from the morning watch till night.

7 Let Israel hope in the Lord: for with the Lord is mercy, and with him is plenteous redemption. 8 And he shall redeem Israel from all his iniquities.

Psalm 131
A Song of Degrees.

131:1 O Lord, my heart is not exalted, neither have mine eyes been haughtily raised: neither have I exercised myself in great matters, nor in things too wonderful for me. 2 I shall have sinned if I have not been humble, but have exulted my soul: according to the relation of a weaned child to his mother, so wilt thou recompense my soul. 3 Let Israel hope in the Lord, from henceforth and for ever.

Psalm 132
A Song of Degrees.

132:1 Lord, remember David, and all his meekness: 2 how he sware to the Lord, and vowed to the God of Jacob, saying, 3 I will not go into the tabernacle of my house; I will not go up to the couch of my bed; 4 I will not give sleep to mine eyes, nor slumber to mine eyelids, nor rest to my temples, 5 until I find a place for the Lord, a tabernacle for the God of Jacob. 6 Behold, we heard of it in Ephratha; we found it in the fields of the wood. 7 Let us enter into his tabernacles: let us worship at the place where his feet stood.

8 Arise, O Lord, into thy rest; thou, and the ark of thine holiness. 9 Thy priests shall clothe themselves with righteousness; and thy saints shall exult. 10 For the sake of thy servant David turn not away the face of thine anointed.

11 The Lord sware in truth to David, and he will not annul it, saying, Of the fruit of thy body will I set a king upon thy throne. 12 If thy children will deep my covenant, and these my testimonies which I shall teach them, their children also shall sit upon thy throne for ever. 13 For the Lord has elected Sion, he has chosen her for a habitation for himself, saying, 14 This is my rest for ever: here will I dwell; for I have chosen it. 15 I will surely bless her provision: I will satisfy her poor with bread. 16 I will clothe her priests with salvation; and her saints shall greatly exult. 17 There will I cause to spring up a horn to David: I have prepared a lamp for mine anointed. 18 His enemies will I clothe with a shame; but upon himself shall my holiness flourish.

Psalm 133
A Song of Degrees.

133:1 See now! what is so good, or what so pleasant, as for brethren to dwell together? 2 It is as ointment on the head, that ran down to the beard, even the beard of Aaron; that ran down to the fringe of his clothing. 3 As the dew of Aermon, that comes down on the mountains of Sion: for there, the Lord commanded the blessing, even life for ever.

Psalm 134
A Song of Degrees.

134:1 Behold now, bless ye the Lord, all the servants of the Lord, who stand in the house of the Lord, in the courts of the house of our God. 2 Lift up your hands by night in the sanctuaries, and bless the Lord. 3 May the Lord, who made heaven and earth, bless thee out of Sion.

Psalm 135
Alleluia.

135:1 Praise ye the name of the Lord; praise the Lord, ye his servants, 2 who stand in the house of the Lord, in the courts of the house of our God. 3 Praise ye the Lord; for the Lord is good: sing praises to his name; for it isgood.

4 For the Lord has chosen Jacob for himself, and Israel for his peculiar treasure. 5 For I know that the Lord is great, and our Lord is above all gods; 6 all that the Lord willed, he did in heaven, and on the earth, in the sea, and in all deeps. 7 Who brings up clouds from the extremity of the earth: he has made lightnings for the rain: he brings winds out of his treasures. 8 Who smote the first-born of Egypt, both of man and beast. 9 He sent signs and wonders into the midst of thee, O Egypt, on Pharao, and on all his servants. 10 Who smote many nations, and slew mighty kings; 11 Seon king of the Amorites, and Og king of Basan, and all the kingdoms of Chanaan: 12 and gave their land for an inheritance, an inheritance to Israel his people.

13 O Lord, thy name endures for ever, and thy memorial to all generations. 14 For the Lord shall judge his people, and comfort himself concerning his servants. 15 The idols of the heathen are silver and gold, the works of men’s hands. 16 They have a mouth, but they cannot speak; they have eyes, but they cannot see; 17 they have ears, but they cannot hear; for there is no breath in their mouth. 18 Let those who make them be made like to them; and all those who trust in them.

19 O house of Israel, bless ye the Lord: O house of Aaron, bless ye the Lord: 20 O house of Levi, bless ye the Lord: ye that fear the Lord, bless the Lord. 21 Blessed in Sion be the Lord, who dwells in Jerusalem.

Psalm 136
Alleluia.

136:1 Give thanks to the Lord: for he is good: for his mercy endures for ever. 2 Give thanks to the God of gods; for his mercy endures for ever. 3 Give thanks to the Lord of lords: for his mercy endures for ever.

4 To him who along has wrought great wonders: for his mercy endures for ever. 5 To him who made the heavens by understanding; for his mercy endures for ever. 6 To him who established the earth on the waters; for his mercy endures for ever. 7 To him who alone made great lights; for his mercy endures for ever. 8 The sun to rule by day; for his mercy endures for ever. 9 The moon and the stars to rule the night; for his mercy endures for ever.

10 To him who smote Egypt with their first-born; for his mercy endures for ever. 11 And brought Israel out of the midst of them; for his mercy endures for ever: 12 with a strong hand, and a high arm: for his mercy enduresfor ever. 13 To him who divided the Red Sea into parts: for his mercy endures for ever: 14 and brought Israel through the midst of it: for his mercy endures for ever: 15 and overthrew Pharao and his host in the Red Sea: for his mercy endures for ever. 16 To him who led his people through the wilderness: for his mercy endures for ever.

17 To him who smote great kings: for his mercy endures for ever: 18 and slew mighty kings; for his mercy endures for ever: 19 Seon king of the Amorites: for his mercy endures for ever: 20 and Og king of Basan: for his mercy endures for ever: 21 and gave their land for an inheritance: for his mercy endures for ever: 22 even an inheritance to Israel his servant: for his mercy endures for ever.

23 For the Lord remembered us in our low estate; for his mercy endures for ever: 24 and redeemed us from our enemies; for his mercy endures for ever. 25 Who gives food to all flesh; for his mercy endures for ever. 26 Give thanks to the God of heaven; for his mercy endures for ever.

Psalm 137
For David, a Psalm of Jeremias.

137:1 By the rivers of Babylon, there we sat; and wept when we remembered Sion. 2 We hung our harps on the willows in the midst of it. 3 For there they that had taken us captive asked of us the words of a song; and they that had carried us away asked a hymn, saying, Sing us one of the songs of Sion.

4 How should we sing the Lord’s song in a strange land? 5 If I forget thee, O Jerusalem, let my right hand forget its skill. 6 May my tongue cleave to my throat, if I do not remember thee; if I do not prefer Jerusalem as the chief of my joy.

7 Remember, O Lord, the children of Edom in the day of Jerusalem; who said, Rase it, rase it, even to its foundations. 8 Wretched daughter of Babylon! blessed shall he be who shall reward thee as thou hast rewarded us. 9 Blessed shall he be who shall seize and dash thine infants against the rock.

Psalm 138
A Psalm for David, of Aggaeus and Zacharias.

138:1 I will give thee thanks, O Lord, with my whole heart; and I will sing psalms to thee before the angels; for thou hast heard all the words of my mouth. 2 I will worship toward thy holy temple, and give thanks to thy name, on account of thy mercy and thy truth; for thou hast magnified thy holy name above every thing. 3 In whatsoever day I shall call upon thee, hear me speedily; thou shalt abundantly provide me with thy power in my soul. 4 Let all the kings of the earth, o Lord, give thanks unto thee; for they have heard all the words of thy mouth. 5 And let them sing in the ways of the Lord; for great is the glory of the Lord.

6 For the Lord is high, and yet regards the lowly; and he knows high things from afar off. 7 Though I should walk in the midst of affliction, thou wilt quicken me; thou hast stretched forth thine hands against the wrath of mine enemies, and thy right hand has saved me. 8 O Lord, thou shalt recompense them on my behalf: thy mercy, O Lord, endures for ever: overlook not the works of thine hands.

Psalm 139
For the end, a Psalm of David.

139:1 O Lord, thou hast proved me, and known me. 2 Thou knowest my down-sitting and mine up-rising: thou understandest my thoughts long before. 3 Thou hast traced my path and my bed, and hast foreseen all my ways. 4 For there is no unrighteous word in my tongue: behold, O Lord, thou hast known all things, 5 the last and the first: thou hast fashioned me, and laid thine hand upon me.

6 The knowledge of thee is too wonderful for me; it is very difficult, I cannot attain to it. 7 Whither shall I go from thy Spirit? and whither shall I flee from my presence? 8 If I should go up to heaven, thou art there: if I should go down to hell, thou art present. 9 If I should spread my wings to fly straight forward, and sojourn at the extremity of the sea, it would be vain, 10 for even there thy hand would guide me, and thy right hand would hold me. 11 When I said, Surely the darkness will cover me; even the night was light in my luxury. 12 For darkness will not be darkness with thee; but night will be light as day: as its darkness, so shall its light be to thee. 13 For thou, O Lord, hast possessed my reins; thou hast helped me from my mother’s womb. 14 I will give thee thanks; for thou art fearfully wondrous; wondrous are thy works; and my soul knows it well. 15 My bones, which thou madest in secret were not hidden from thee, nor my substance, in the lowest parts of the earth. 16 Thine eyes saw my unwrought substance, and all men shall be written in thy book; they shall be formed by day, though there should for a time be no one among them.

17 But thy friends, O God, have been greatly honoured by me; their rule has been greatly strengthened. 18 I will number them, and they shall be multiplied beyond the sand; I awake, and am still with thee.

19 Oh that thou wouldest slay the wicked, O God; depart from me, ye men of blood. 20 For thou wilt say concerning their thought, that they shall take thy cities in vain. 21 Have I not hated them, O Lord, that hate thee? and wasted away because of thine enemies? 22 I have hated them with perfect hatred; they were counted my enemies. 23 Prove me, O God, and know my heart; examine me, and know my paths; 24 and see if there is anyway of iniquity in me, and lead me in an everlasting way.

Psalm 140
For the end, a Psalm of David.

140:1 Rescue me, O Lord, from the evil man; deliver me from the unjust man. 2 Who have devised injustice in their hearts; all the day they prepared war. 3 They have sharpened their tongue as the tongue of a serpent; the poison of asps is under their lips. Pause. 4 Keep me, O Lord, from the hand of the sinner; rescue me from unjust men; who have purposed to overthrow my goings. 5 The proud have hid a snare for me, and have stretched out ropes for snares for my feet; they set a stumbling-block for me near the path. Pause.

6 I said to the Lord, Thou art my God; hearken, O Lord, to the voice of my supplication. 7 O Lord God, the strength of my salvation; thou hast screened my head in the day of battle. 8 Deliver me not, O Lord, to the sinner, according to my desire: they have devised mischief against me; forsake me not, lest they should be exalted. Pause.

9 As for the head of them that compass me, the mischief of their lips shall cover them. 10 Coals of fire shall fall upon them on the earth; and thou shalt cast them down in afflictions: they shall not bear up under them. 11 A talkative man shall not prosper on the earth: evils shall hunt the unrighteous man to destruction. 12 I know that the Lord will maintain the cause of the poor, and the right of the needy ones. 13 Surely the righteous shall give thanks to thy name: the upright shall dwell in thy presence.

Psalm 141
A Psalm of David.

141:1 O Lord, I have cried to thee; hear me: attend to the voice of my supplication, when I cry to thee. 2 Let my prayer be set forth before thee as incense; the lifting up of my hands as an evening sacrifice. 3 Set a watch, O Lord, on my mouth, and a strong door about by lips. 4 Incline not my heart to evil things, to employ pretexts for sins, with me who work iniquity: and let me not unite with their choice ones. 5 The righteous shall chasten me with mercy, and reprove me: but let not the oil of the sinner anoint my head: for yet shall my prayer also be in their pleasures.

6 Their mighty ones have been swallowed up near the rock: they shall hear my words, for they are sweet. 7 As a lump of earth is crushed upon the ground, our bones have been scattered by the mouth of the grave. 8 For mine eyes are to thee, O Lord God: I have hoped in thee; take not away my life. 9 Keep me from the snare which they have set for me, and from the stumbling blocks of them that work iniquity. 10 Sinners shall fall by their own net: I am alone until I shall escape.

Psalm 142
A Psalm of instruction for David, when he was in the cave, —a Prayer.

142:1 I cried to the Lord with my voice; with my voice I made supplication to the Lord. 2 I will pour out before him my supplication: I will declare before him mine affliction. 3 When my spirit was fainting within me, then thou knewest my paths; in the very way wherein I was walking, they hid a snare for me. 4 I looked on my right hand, and behold, for there was none that noticed me; refuge failed me; and there was none that cared for my soul. 5 I cried unto thee, O Lord, and said, Thou art my hope, my portion in the land of the living. 6 Attend to my supplication, for I am brought very low; deliver me from them that persecute me; for they are stronger than I. 7 Bring my soul out of prison, that I may give thanks to thy name, O Lord; the righteous shall wait for me, until thou recompense me.

Psalm 143
A Psalm of David, when his son pursued him.

143:1 O Lord, attend to my prayer: hearken to my supplication in thy truth; hear me in thy righteousness. 2 And enter not into judgment with thy servant, for in thy sight shall no man living be justified.

3 For the enemy has persecuted my soul; he has brought my life down to the ground; he has made me to dwell in a dark place, as those that have been long dead. 4 Therefore my spirit was grieved in me; my heart was troubled within me. 5 I remembered the days of old; and I meditated on all thy doings: yea, I meditated on the works of thine hands. 6 I spread forth my hands to thee; my soul thirsts for thee, as a dry land. Pause.

7 Hear me speedily, O Lord; my spirit has failed; turn not away thy face from me, else I shall be like to them that go down to the pit. 8 Cause me to hear thy mercy in the morning; for I have hoped in thee; make known to me, O Lord, the way wherein I should walk; for I have lifted up my soul to thee. 9 Deliver me from mine enemies, O Lord; for I have fled to thee for refuge. 10 Teach me to do thy will; for thou art my God; thy good Spirit shall guide me in the straight way. 11 Thou shalt quicken me, O Lord, for thy name’s sake; in thy righteousness thou shalt bring my soul out of affliction. 12 And in thy mercy thou wilt destroy mine enemies, and wilt destroy all those that afflict my soul; for I am thy servant.

Psalm 144
A Psalm of David concerning Goliad.

144:1 Blessed be the Lord my God, who instructs my hands for battle, and my fingers for war. 2 My mercy, and my refuge; my helper, and my deliverer; my protector, in whom I have trusted; who subdues my people under me.

3 Lord, what is man, that thou art made known to him? or the son of man, that thou takest account of him? 4 Man is like to vanity: his days pass as a shadow.

5 O Lord, bow thy heavens, and come down: touch the mountains, and they shall smoke. 6 Send lightning, and thou shalt scatter them: send forth thine arrows, and thou shalt discomfit them. 7 Send forth thine hand from on high; rescue me, and deliver me out of great waters, out of the hand of strange children; 8 whose mouth has spoken vanity, and their right hand is a right hand of iniquity.

9 O God, I will sing a new song to thee: I will play to thee on a psaltery of ten strings. 10 Even to him who gives salvation to kings: who redeems his servant David from the hurtful sword. 11 Deliver me, and rescue me from the hand of strange children, whose mouth has spoken vanity, and their right hand is a right hand of iniquity; 12 whose children are as plants, strengthened in their youth: their daughters are beautiful, sumptuously adorned after the similitude of a temple. 13 Their garners are full, and bursting with one kind of store after another; their sheep are prolific, multiplying in their streets. 14 Their oxen are fat: there is no falling down of a hedge, nor going out, nor cry in their folds. 15 Men bless the people to whom this lot belongs, but blessed is the people whose God is the Lord.

Psalm 145
David’s Psalm of praise.

145:1 I will exalt thee, my God, my king; and I will bless thy name for ever and ever. 2 Every day will I bless thee, and I will praise thy name for ever and ever. 3 The Lord is great, and greatly to be praised; and there is no end to his greatness. 4 Generation after generation shall praise thy works, and tell of thy power. 5 And they shall speak of the glorious majesty of thy holiness, and recount thy wonders. 6 And they shall speak of the power of thy terrible acts; and recount thy greatness. 7 They shall utter the memory of the abundance of thy goodness, and shall exult in thy righteousness.

8 The Lord is compassionate, and merciful; long suffering, and abundant in mercy. 9 The Lord is good to those that wait on him; and his compassions are over all his works. 10 Let all thy works, O Lord, give thanks to thee; and let thy saints bless thee. 11 They shall speak of the glory of thy kingdom, and talk of thy dominion; 12 to make known to the sons of men thy power, and the glorious majesty of thy kingdom. 13 Thy kingdom is an everlasting kingdom, and thy dominion endures through all generations. The Lord is faithful in his words, and holy in all his works.

14 The Lord supports all that are falling, and sets up all that are broken down. 15 The eyes of all wait upon thee; and thou givest them their food in due season. 16 Thou openest thine hands, and fillest every living thing with pleasure. 17 The Lord is righteous in all his ways, and holy in all his works.

18 The Lord is near to all that call upon him, to all that call upon him in truth. 19 He will perform the desire of them that fear him: and he will hear their supplication, and save them. 20 The Lord preserves all that love him: but all sinners he will utterly destroy. 21 My mouth shall speak the praise of the Lord: and let all flesh bless his holy name for ever and ever.

Psalm 146
Alleluia, a Psalm of Aggaeus and Zacharias.

146:1 My soul, praise the Lord. 2 While I live will I praise the Lord: I will sing praises to my God as long as I exist. 3 Trust not in princes, nor in the children of men, in whom there is no safety. 4 His breath shall go forth, and he shall return to his earth; in that day all his thoughts shall perish.

5 Blessed is he whose helper is the God of Jacob, whose hope is in the Lord his God: 6 who made heaven, and earth, the sea, and all things in them: who keeps truth for ever: 7 who executes judgment for the wronged: who gives food to the hungry. The Lord looses the fettered ones: 8 the Lord gives wisdom to the blind:

The Lord sets up the broken down: the Lord loves the righteous: the Lord preserves the strangers; 9 he will relieve the orphan and widow: but will utterly remove the way of sinners. 10 The Lord shall reign for ever, eventhy God, O Sion, to all generations.

Psalm 147
Alleluia, a Psalm of Aggaeus and Zacharias.

147:1 Praise ye the Lord: for psalmody is a good thing; let praise be sweetly sung to our God. 2 The Lord builds up Jerusalem; and he will gather together the dispersed of Israel. 3 He heals the broken in heart, and binds up their wounds. 4 He numbers the multitudes of stars; and calls them all by names. 5 Great is our Lord, and great is his strength; and his understanding is infinite. 6 The Lord lifts up the meek; but brings sinners down to the ground.

7 Begin the song with thanksgiving to the Lord; sing praises on the harp to our God: 8 who covers the heaven with clouds, who prepares rain for the earth, who causes grass to spring up on the mountains, [and green herb for the service of men;] 9 and gives cattle their food, and to the young ravens that call upon him. 10 He will not take pleasure in the strength of a horse; neither is he well-pleased with the legs of a man. 11 The Lord takes pleasure in them that fear him, and in all that hope in his mercy.

Alleluia, a Psalm of Aggaeus and Zacharias.

12 Praise the Lord, O Jerusalem; praise thy God, O Sion. 13 For he has strengthened the bars of thy gates; he has blessed thy children within thee. 14 He makes thy borders peaceful, and fills thee with the flour of wheat. 15 He sends his oracle to the earth: his word will run swiftly. 16 He gives snow like wool: he scatters the mist like ashes. 17 Casting forth his ice like morsels: who shall stand before his cold? 18 He shall send out his word, and melt them: he shall blow with his wind, and the waters shall flow. 19 He sends his word to Jacob, his ordinances and judgments to Israel. 20 He has not done so to any other nation; and he has not shewn them his judgments.

Psalm 148
Alleluia, a Psalm of Aggaeus and Zacharias.

148:1 Praise ye the Lord from the heavens: praise him in the highest. 2 Praise ye him, all his angels: praise ye him, all his hosts. 3 Praise him, sun and moon; praise him, all ye stars and light. 4 Praise him, ye heavens of heavens, and the water that is above the heavens. 5 Let them praise the name of the Lord: for he spoke, and they were made; he commanded, and they were created. 6 He has established them for ever, even for ever and ever: he has made an ordinance, and it shall not pass away.

7  Praise the Lord from the earth, ye serpents, and all deeps. 8 Fire, hail, snow, ice, stormy wind; the things that perform his word. 9 Mountains, and all hills; fruitful trees, and all cedars: 10 wild beasts, and all cattle; reptiles, and winged birds: 11 kings of the earth, and all peoples; princes, and all judges of the earth: 12 young men and virgins, old men with youths: 13 let them praise the name of the Lord: for his name only is exalted; his praise is above the earth and heaven, 14 and he shall exalt the horn of his people, there is a hymn for all his saints, even of the children of Israel, a people who draw near to him.

Psalm 149
Alleluia.

149:1 Sing to the Lord a new song: his praise is in the assembly of the saints. 2 Let Israel rejoice in him that made him; and let the children of Sion exult in their king. 3 Let them praise his name in the dance: let them sings praises to him with timbrel and psaltery. 4 For the Lord takes pleasure in his people; and will exalt the meek with salvation.

5 The saints shall rejoice in glory; and shall exult on their beds. 6 The high praises of God shall be in their throat, and two-edged swords in their hands; 7 to execute vengeance on the nations, and punishments among the peoples; 8 to bind their kings with fetters, and their nobles with manacles of iron; 9 to execute on them the judgment written: this honour have all his saints.

Psalm 150
Alleluia.

150:1 Praise God in his holy places: praise him in the firmament of his power. 2 Praise him on account of his mighty acts: praise him according to his abundant greatness. 3 Praise him with the sound of a trumpet: praise him with psaltery and harp. 4 Praise him with timbrel and dance: praise him with stringed instruments and the organ. 5 Praise him with melodious cymbals: praise him with loud cymbals. 6 Let every thing that has breath praise the Lord.

Psalm 151
This Psalm is a genuine one of David, though supernumerary, composed when he fought in single combat with Goliad.

 151:1 I was small among my brethren, and youngest in my father’s house: I tended my father’s sheep. 2 My hands formed a musical instrument, and my fingers tuned a psaltery. 3 And who shall tell my Lord? the Lord himself, he himself hears. 5 He sent forth his angel, and took me from my father’s sheep, and he anointed me with the oil of his anointing. 5 My brothers were handsome and tall; but the Lord did not take pleasure in them. 6 I went forth to meet the Philistine; and he cursed me by his idols. 7 But I drew his own sword, and beheaded him, and removed reproach from the children of Israel.

Psalm 152

(1) The Prayer of Ezekias when enemies surrounded him. With a loud voice glorify ye God; in the assembly of many proclaim ye His glory.

(2) Amid the multitude of the upright glorify His praise; and speak of His glory with the righteous.

(3) Join yourselves (literally, your soul) to the good and to the perfect, to glorify the Most High.

(4) Gather yourselves together to make known His strength; and be not slow in showing forth His deliverance [and His strength] and His glory to all babes.

(5) That the honour of the Lord may be known, wisdom hath been given; and to tell of His works it hath been made known to men:

(6) To make known unto babes His strength, and to make them that lack understanding (literally, heart) to comprehend His glory;

(7) Who are far from His entrances and distant from His gates:

(8) Because the Lord of Jacob is exalted, and His glory is upon all His works.

(9) And a man who glorifies the Most High, in him will He take pleasure; as in one who offers fine meal, and as in one who offers he-goats and calves;

(10) And as in one who makes fat the altar with a multitude of burnt offerings; and as the smell of incense from the hands of the just.

(11) From thy upright gates shall be heard His voice, and from the voice of the upright admonition.

(12) And in their eating shall be satisfying in truth, and in their drinking, when they share together.

(13) Their dwelling is in the law of the Most High, and their speech is to make known His strength.

(14) How far from the wicked is speech of Him, and from all transgressors to know Him!

15 Lo, the eye of the Lord taketh pity on the good, and unto them that glorify Him will He multiply mercy, and from the time of evil will He deliver their soul.

(16) Blessed be the Lord, who hath delivered the wretched from the hand of the wicked; who raiseth up a horn out of Jacob and a judge of the nations out of Israel;

(17) That He may prolong His dwelling in Zion, and may adorn our age in Jerusalem.      

 

Psalm 153
When the People obtained permission from Cyrus to return home.

(1) O Lord, I have cried unto Thee; hearken Thou unto me. 2I have lifted up my hands to Thy holy dwelling-place; incline Thine ear unto me. 3 And grant me my request; my prayer withhold not from me. 4Build up my soul, and destroy it not; and lay it not bare before the wicked. 5Them that recompense evil things turn Thou away from me, O judge of truth. 6O Lord, judge me not according to my sins, because no flesh is innocent before Thee. 7Make plain to me, O Lord, Thy law, and teach me Thy judgments; 8and many shall hear of Thy works, and the nations shall praise Thine honour. 9Remember me and forget me not; and lead me not into things that be too hard for me. 10The sins of my youth make Thou to pass from me, and my chastisement let them not remember against me. 11Cleanse me, O Lord, from the evil leprosy, and let it no more come unto me. 12Dry up its roots in (literally, from) me, and let not its leaves sprout within me. 13Great art Thou, O Lord; therefore my request shall be fulfilled from before Thee. 14To whom shall I complain that he may give unto me? and what can the strength of men add [unto me]? 15From before Thee, O Lord, is my confidence; I cried unto the Lord and He heard me, and healed the breaking of my heart. 16I slumbered and slept; I dreamed and was helped, and the Lord sustained me. 17They sorely pained my heart; I will return thanks because the Lord delivered me. 18Now will I rejoice in their shame; I have hoped in Thee, and I shall not be ashamed. 19 Give Thou honour for ever, even for ever and ever. 20 Deliver Israel Thine elect, and them of the house of Jacob Thy proved one.    

Psalm 154
Spoken by David when he was contending with the lion and the wolf which took a sheep from his flock

(1) O God, O God, come to my aid; help Thou me and save me; deliver Thou my soul from the slayer. 2Shall I go down to Sheol by the mouth of the lion? or shall the wolf confound me? 3Was it not enough for them that they lay in wait for my father’s flock, and rent in pieces a sheep of my father’s drove, but they were wishing also to destroy my soul? 4Have pity, O Lord, and save Thy holy one from destruction; that he may rehearse Thy glories in all his times, and may praise Thy great name: 5when Thou hast delivered him from the hands of the destroying lion and of the ravening wolf, and when Thou hast rescued my captivity from the hands of the wild beasts. 6 Quickly, O my Lord (Adonai), send from before Thee a deliverer, and draw me out of the gaping pit, which imprisons me in its depths.     

Psalm 155
Spoken by David when returning thanks to God, who had delivered him from the lion and the wolf and he had slain both of Them

(1) Praise the Lord, all ye nations; glorify Him, and bless His name: 2 Who rescued the soul of His elect from the hands of death, and delivered His holy one from destruction: 3and saved me from the nets of Sheol, and my soul from the pit that cannot be fathomed. 4Because, ere my deliverance could go forth from before Him, I was well nigh rent in two pieces by two wild beasts. 5But He sent His angel, and shut up from me the gaping mouths, and rescued my life from destruction. 6My soul shall glorify Him and exalt Him, because of all His kindnesses which He hath done and will do unto me.     

Psalm 156
Prayer of Manasses

1:1 O Lord, Almighty God of our fathers, Abraham, Isaac, and Jacob, and of their righteous seed; 2 who hast made heaven and earth, with all the ornament thereof; 3 who hast bound the sea by the word of thy commandment; who hast shut up the deep, and sealed it by thy terrible and glorious name; 4 whom all men fear, and tremble before thy power; 5 for the majesty of thy glory cannot be borne, and thine angry threatening toward sinners is importable: 6 but thy merciful promise is unmeasurable and unsearchable; 7 for thou art the most high Lord, of great compassion, longsuffering, very merciful, and repentest of the evils of men. Thou, O Lord, according to thy great goodness hast promised repentance and forgiveness to them that have sinned against thee: and of thine infinite mercies hast appointed repentance unto sinners, that they may be saved. 8 Thou therefore, O Lord, that art the God of the just, hast not appointed repentance to the just, as to Abraham, and Isaac, and Jacob, which have not sinned against thee; but thou hast appointed repentance unto me that am a sinner: 9 for I have sinned above the number of the sands of the sea. My transgressions, O Lord, are multiplied: my transgressions are multiplied, and I am not worthy to behold and see the height of heaven for the multitude of mine iniquities. 10 I am bowed down with many iron bands, that I cannot lift up mine head, neither have any release: for I have provoked thy wrath, and done evil before thee: I did not thy will, neither kept I thy commandments: I have set up abominations, and have multiplied offences. 11 Now therefore I bow the knee of mine heart, beseeching thee of grace. 12 I have sinned, O Lord, I have sinned, and I acknowledge mine iniquities: 13 wherefore, I humbly beseech thee, forgive me, O Lord, forgive me, and destroy me not with mine iniquities. Be not angry with me for ever, by reserving evil for me; neither condemn me to the lower parts of the earth. For thou art the God, even the God of them that repent; 14 and in me thou wilt shew all thy goodness: for thou wilt save me, that am unworthy, according to thy great mercy. 15 Therefore I will praise thee for ever all the days of my life: for all the powers of the heavens do praise thee, and thine is the glory for ever and ever. Let It Be.

Psalm 157

(1) A Plea for Deliverance. A worm does not thank You, nor does a maggot recount Your lovingkindness. 

(2) Only the living thank You, all they whose feet stumble do thank You, when You make Your lovingkindness known to them, and cause them to understand Your righteousness;

(3) For the soul of all the living is in Your hand, and You have given breath to all flesh. 

(4) O Lord, do to us according to Your goodness, according to the greatness of Your mercies, and according to the greatness of Your righteous deeds.

(5) Lord listens to the voice of all who love His name, and He does not permit His lovingkindness to depart from them. 

(6) Blessed be Lord, who does righteous deeds, who crowns His set-apart ones with lovingkindness and mercies.

(7) My soul shouts to praise Your name, to praise Your mercies with jubilation, to announce Your faithfulness; for there is no limit to Your praises.

(8) I belonged to death because of my sins, and my iniquities had sold me to Hades; 

(9) But You saved me, O Lord, according to the greatness of Your mercies, and according to the greatness of Your righteous deeds. 

(10) I have, indeed, loved Your name, and have taken refuge in Your shadow. 

(11) My heart is strengthened when I remember Your power, and I rely on Your mercies.

(12) Forgive my sins, O Lord, and purify me of my iniquity. 

(13) Grant me a spirit of faithfulness and knowledge; let me not be dishonored in ruin. 

(14) Do not allow the wicked one or an unclean spirit to overtake me, and do not allow pain or the evil inclination to possess my bones; 

(15) For You, O Lord, are my praise, and I hope in You every day. 

(16) My brethren rejoice with me, and the house of my father is astounded by Your graciousness.

(17) I will always rejoice in You.

 

Psalm 158

(1) A Hymn To Zion. I will remember you, O Zion, for a blessing. I love you with all My might; for your memory is to be blessed forever.

(2) Your hope is great, O Zion; peace and your awaited salvation will come. 

(3) Generation after generation shall dwell in you, and generations of the righteous shall be your ornament. 

(4) They who desire the day of your salvation shall rejoice in the greatness of your glory. 

(5) They shall be suckled on the fullness of your glory, and in your beautiful streets they shall make tinkling sounds.

(6) You shall remember the righteous deeds of your prophets, and shall glorify yourself in the deeds of your righteous ones

(7) Cleanse violence from your midst; may lying and iniquity be cut off from you.

(8) Your sons shall rejoice within you, and your cherished ones shall be joined to you. How much have they hoped in your salvation?

(9) How much have your perfect ones mourned for you? 

(10) Your hope, O Zion, shall not perish, and your expectation will not be forgotten.

(11) Is there a righteous man who has perished? Is there a man who has escaped his iniquity? 

(12) Man is tried according to his way, each is repaid according to his deeds.

(13) Your oppressors shall be cut off from around you, O Zion, and all who hate you shall be dispersed. 

(14) Your praise is pleasing, O Zion; it rises up in all the world. 

(15) I will remember you many times for a blessing, and I will bless you with all My heart.

(16) You shall attain to eternal righteousness, and shall receive blessings from the noble. 

(17) Take the vision which speaks of you, and the dreams of the prophets requested for you.

(18) Be exalted and increase, O Zion, and praise the Most High, your Redeemer! May my soul rejoice in your glory!

 

Psalm 159
A Hymn To The Name Of Lord 

1 In the midst of the congregation they shall praise the name of Lord, 2 for He has come to judge every action, to remove the wicked from the earth, so that the children of iniquity shall not be found. 3 The heavens shall give their dew, and there shall be no drought within their boundaries. 4 The earth shall give its fruit in its time, and its product shall not fail. 5The fruit trees shall give of the fruit of its vineyards, and the ground shall not cheat of its produce. 6 The poor shall eat, and those who fear God shall be filled.

Psalm 160
A Hymn To Judas  

1 The days shall come, when heaven and earth shall give praise together. Let all the stars of the evening twilight give praise! 2 Rejoice, Judas; rejoice! Rejoice, rejoice and be glad with gladness! 3 Celebrate your feasts, and pay your vows; for there is no wickedness in your midst. 4 Raise your hand, and fortify your right hand! 5 Behold, the enemy shall perish, and all the workers of iniquity shall be dispersed; 6 but You, O Lord, are forever, and Your glory shall be forever and ever. Praise The Lord!

Psalm 161
A Hymn To The Creator   

1 Lord is great and holy, the holiest for generation after generation. 2 Majesty goes before Him, and abundance of many waters comes after Him. 3 Loving-kindness and truth surround His face; truth, judgment, and righteousness are the pedestal of His throne. 4 He divides light from the unknown, and He establishes the dawn by the knowledge of His heart. 5 All His messengers sang when they saw it; for He showed them that which they had not known. 6 He crowns the mountains with fruit, with good food for all the living. 7 May the Lord of the earth be blessed, along with His power; for He establishes the world by His wisdom. 8 He stretched out the heaven by His understanding, and brought forth wind from His stores. 9 He made lightnings for the rain, and raised mist from the end of the earth.

 

 

 

 

 

Jeszcze jedna informacja!

• Chrystus nie uczył nas modlitwy ”zdrowaś Mario”, czy innych modlitwy do zmarłych. Jest różnica czy modlimy się za zmarłych czy do zmarłych.
• Oczywiście podstawą naszej modlitwy (skromnej rozmowy z Bogiem bez ceremoniałów) powinna być Modlitwa Pańska (Pater Imon):
• Mesjasz zalecał abyśmy modlili się o przyjście Królestwa (rządu) Bożego tutaj na ziemi z niebios, nie zaś przyjście nas do Niego (czyli do nieba)

 

Ewangelia Mateusza

Biblia Mesjańska 6 (9): A wy tak się módlcie: Ojcze nasz, któryś jest w niebie, Święć się imię twoje, (10): Przyjdź Królestwo twoje, Bądź wola twoja, jak w niebie, tak i na ziemi. (11): Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj, (12): I odpuść nam nasze winy, jak i my odpuszczamy naszym winowajcom; (13): I nie wódź nas na pokuszenie, ale nas zbaw ode złego; Albowiem twoje jest Królestwo i moc, i chwała na wieki wieków. Niech tak się stanie.

Uwspółcześniona Gdańska 6:(9): Wy więc tak się módlcie: Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech będzie uświęcone twoje imię. (10): Niech przyjdzie twoje królestwo, niech się dzieje twoja wola na ziemi, tak jak w niebie. (11): Daj nam dzisiaj naszego powszedniego chleba. (12): I przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili. (13): I nie wystawiaj nas na pokusę, ale wybaw nas od złego; twoje bowiem jest królestwo, moc i chwała na wieki. Amen. (14): Bo jeśli przebaczycie ludziom ich przewinienia i wam przebaczy wasz Ojciec niebieski.

Biblia Tysiąclecia V 6:(9): Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech się święci Twoje imię! (10): Niech przyjdzie Twoje królestwo; niech Twoja wola się spełnia na ziemi, tak jak w niebie. (11): Naszego chleba powszedniego daj nam dzisiaj; (12): i przebacz nam nasze winy, tak jak i my przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili; (13): i nie dopuść, abyśmy ulegli pokusie, ale nas zachowaj od złego.

 

 Prywatna (propozycja) Modlitwa Pańska.

Ojcze Nasz Wszechmogący

Który Jesteś W Niebie

Niech Się Uświęci Imię Twoje

Przyjdź Królestwo Twoje

Bądź Wola Twoja

Jako W Niebie Tak I Na Ziemi

Daj Nam Dzisiaj Naszego Powszedniego Chleba

I Odpuść Nam Nasze Winy

Jako I My Przebaczamy Tym Którzy Nam Zawinili

I Nie Dopuść Abyśmy Ulegli Pokusie

Ale Wybaw Nas Ode Złego

Albowiem Twoje Jest Królestwo I Potęga I Chwała Na Wieki Wieków

[…] [W tym momencie możemy bezpośrednio Podziękować za , Przeprosić za, Poprosić o  itd. 

Niech Tak Się Stanie I Niech Tak Będzie

---